Vliegtuigen uit de WO II

Inleiding: Ik heb dit onderwerp gekozen omdat ik erg in vliegtuigen geïnteresseerd ben en deze periode de hele geschiedenis van het vliegtuig weergeeft. Het begint namelijk bij de eerste stermotor en eindigt bij het eerste straalvliegtuig. Ik wil in dit werkstuk laten zien hoe de jachtvliegtuigen van een twee dekkertje met twee mitrailleurs zijn veranderd in heuse vechtmachines met soms wel acht mitrail-leurs en een nieuw wapen, het kanon. Ook werd het vliegbereik vergroot en de technische snufjes, zoals de radar, op een vliegtuig geplaatst zodat het ook s'nachts kon vliegen. De bommenwerpers hebben ook een hele metamorfose gehad. Het is niet meer een man die over de rand van zijn vliegtuig zijn twaalf pondertjes naar beneden gooit, maar nu drukt men op de knop en de bommen regenen uit de rekken. Ook is de bemanning gegroeid. Er werden telegrafisten aanboord genomen die contact met de basis moesten houden. Ze werden ook ver boven Duitsland geëscorteerd door jachtvliegtuigen. Om te weten waar ze waren hadden ze een speciale man aanboord, de navigator. Deze man kon bij de pikdonkerste nacht nog zijn doel in Duitsland vinden, zodat de piloot zich alleen maar hoefde te bemoeien met het vliegen. Hoe een oorlog zo kan mee werken aan de ontwikkeling van een vliegtuig! Ik hoop dat u dit werkstuk met plezier zult lezen. De ontwikkeling van het jachtvliegtuig: Wat is er zoal veranderd tijd van de oorlog? Het antwoord hier op is erg simpel. Het ging er om dat een gevechtsvliegtuig steeds beter moest worden. Zoals de bewape-ning, vliegafstand (De gevechtsvliegtuigen moesten bommenwerpers naar Duitsland escorteren) en de snelheid. Een mooi voorbeeld over de snelheid is dat de eerste vliegtuigen een stermotor hadden (Zie Fig.1.2) en het aan het einde van de WO II gebouwde vliegtuig van Hitler had een straalmotor. (Fig.1.1) Maar de Me-262 had zelfs al twee straalmoto-ren. (Zie voorkant.) Maar wat is er dan allemaal aan deze vliegtuigen veranderd? Als we de Spitfire nu eens verglijken met de Fokker driedekker uit de WOI? Fokker Driedekker: Spitfire: 2 blad propeller 4 of 5 blad propeller

2 mitrailleurs 4 tot 8 mitrailleurs
0 kannonnen 2 kanonnen
Bekleed met triplex. Bekleed met aluminium. Meest gemaakt van hout Meest gemaakt van aluminium. Geen metertjes en radio. Wel metertjes en radio. 9 cilinder motor. 12 cilinder motor. Amper 300 km/h. 562 km/h. Als we deze vergelijking gedaan hebben zien we dat de Spitfire veel zwaarder bewapend was, sneller was, langer in de lucht kon blijven en niet zo snel in de brand vloog. Duits en Engels jachtvliegtuigen: De Spitfire is ontstaan omdat Aviation Works vastbesloten was de Schneider Trophy te gaan winnen. Deze race was vooral populair in de jaren dertig. Dit was een race waar het er om ging wie het snelste met zijn vliegtuig was. Het eerste prototype vloog al in 1936. Het vliegtuig was zo licht en makkelijk te bestuurden, dat het alle eisen voor een Brits jachtvliegtuig overtrof. De regering besloot toen tot het maken van dit vliegtuig en in juni van hetzelfde jaar werd de eerste fabriek geopend. Toen in 1948 de productie van de Spitfire beëindigd werd, waren er 20.334 toestellen gebouwd. De grote concurrent van de Spitfire was de Hawker Hurricane. Dit vliegtuig was zeer wendbaar en betrouwbaar. Het had twaalf mitrailleurs aanboord en was net als de Spitfire een eenpersoonsjager. Het enige nadeel ten opzichte van de Spitfire was dat de Hurricane gemaakt was van metaal en doek daardoor vloog hij eerder in de brand maar, daardoor was hij wel wendbaarder. Samen met zijn broertje de Spitfire heeft de Hurricane in de maand augustus 270 bommenwerpers en 350 jachtvliegtuigen neergeschoten. Bij de R.A.F ( Royal Air Force.) zelf waren er 363 jachtvliegtuigen neergeschoten. Dit kwam mede door dat Hitler de Me-110 liet vervangen door de Me-109. De Me-109* is een van de beruchtste tegen standers van de Spitfire en Hurricane geweest. Hij was namelijk veel zwaarder bewapend en sneller, maar hij was trager en moeilijker te besturen. De Me. 109 had vooral zijn succes aan zijn snelheid te danken. Van uit basissen in Nederland en Frankrijk kon hij snelle en verwoestende aanvallen op Engeland doen. De Me-109 moest de bommenwerpers gaan escorteren maar, omdat hij zo traag was werden er in een maand 350 Me-109 neergeschoten. Dus Hitler bedacht een andere oplossing, de Me-110 C, een nacht jager. Maar om s'nachts te kunnen vliegen had hij iets nodig waar van hij wist dat de Engelsen het al hadden uit gevonden. Langs de hele Engelse kust stonden al van die "ogen." Als er nu een squadron vliegtuigen aan kwam waren de Spitfires al klaar om ze neer te halen. Hitler was alleen een beetje laat met het uitvinden van de radar want, toen hij hem eindelijk had, had Engeland hem al lang weer op een vliegtuig geplaatst. Dit deed Hitler ook. De Me-110 C was geboren. De gekke uitsteeksels op de romp van de Me-110 C is dus de radar. Deze was alleen nog niet zo heel sterk. Je kon er alleen maar hele grote dingen opzien zoals een vliegtuig. Deze waren dan op het scherm afgebeeld als kleine puntjes, zodat je nooit zeker wist of het nu een squadron jachtvliegtuigen was of dat het bommenwerpers waren. (Met de radars van tegenwoordig kunnen ze al een tennisbal achter een vliegtuig zien hangen.) Jachtvliegtuigen met een straalmotor: Maar, Hitler kwam aan het einde van de oorlog met zijn laatste hoop: De Me-163 Hornet. Dit vliegtuig was een van de eerste vliegtuigen met een straalmotor. Alleen was het probleem dat dit vliegtuig niet echt te vertrouwen was. De vlieger zat namelijk op een vliegende bom. De meeste missies van de Me-163 Hornet waren: Door het vijandelijke luchtafweer te vliegen. (Dit kon immers, want hij was erg snel.) En dan het doel bombarderen. Maar, dit ging meestal niet door want, of het vliegtuig ontplofte tijdens de start, of het bleef niet langer dan tien minuten in de lucht. Een veel beter straalvliegtuig was de Me -262 Swallow. (Zie rechtsboven) Het kon snelheden van 800 km/h bereiken. De Amerikanen hebben de ontwerpen van dit vliegtuig later gebruikt voor hun Bell XS-1. Dit was het eerste vliegtuig te wereld die sneller vloog dan het geluid. Het zou een ongeëvenaard jachtvliegtuig zijn geworden als Hitler niet gezegd had dat elk vliegtuig ingezet moest worden om Engeland te bombarderen. Daardoor is het nooit echt een jachtvliegtuig geworden. Maar een soort Jachtbommenwerper. * Me staat voor Messerschmitt. Amerikaanse en Japanse jachtvliegtuigen: Door op 7 december 1941 de haven van de Amerikanen, Pearl Harbor, onverwachts aan te vallen was Amerika wel verplicht om met de luchtoorlog mee te doen. Maar nu Pearl Harbor was aangevallen hadden de Amerikanen helemaal niets tegen de Japanners in te brengen. Hun luchtmacht was nog sterk verouderd en hun zeemacht was nu ook niets meer. Een van de meest bekende Japanse vliegtuigen is de Mitsubis-hi Type 0 beter bekend onder de naam Zero. (Links en onder) Deze eenpersoonsjager was de schrik van elke Amerikaanse piloot. Een "geluk" voor de Amerikanen was dat de vliegdekschepen die zondag niet in de haven lagen. Het zou later blijken dat deze het doorslaggevende resultaat zouden zijn in de slag boven de Stille Oceaan. Ik zei al dat de Amerikaanse- luchtmacht sterk verouderd was. In het begin van de oorlog waren ze afhankelijk van twee typen vliegtuigen die, allen maar laag konden vliegen, licht bewapening hadden en erg traag waren. Maar, door het uitbreken van de oorlog was Amerika wel gedwongen betere jacht- vliegtuigen te leveren. Eerst zette ze gewoon zwaardere wapens op deze vliegtuigen. Maar, toen dit niet hielp, gingen ze nieuwe ontwerpen maken. En in 1942 kwam er een fantastisch jachtvliegtuig uit. De North American P.51 Mustang. (Vorige blz. linksonder) De maatschappij die dit vliegtuig ontworpen heeft was eigenlijk een burgermaat-schappij. Maar, toen ze met hun plan bij de Amerikaanse President aankwamen werd het plan meteen goedgekeurd. En na precies honderdentwee dagen was het eerste prototype klaar. Dit vliegtuig had een bijna ondoordringbare neus. Had één motor maar kon daar mee, ongeveer, tot een maximale snelheid van 700 km/h komen. Hij had acht 50 mm. mitrailleurs aanboord en was meteen een succes als jager en jachtbommenwerper die steun leverde aan de grondtroepen. Ook kon hij 6.000 meter hoog vliegen en was dus ook zeer geschikt als escorteerder voor langeafstandsbommenwerpers op grote hoogte te kunnen escorteren. Met zijn grote snelheid en wendbaarheid was hij een dodelijk wapen voor de Me-109. De ontwikkeling van de bommenwerpers: Wat is er dan met de bommenwerper veranderd als je hem vergelijkt met een andere bommenwerper, maar nu eentje uit de WOI? Ook deze vraag is makkelijk te beantwoorden. De vliegafstand. In de WOI hoefden ze maar twee loopgraven over te steken en ze konden hun bommetje laten vallen. Ook de bommenlast is veel groter. De ene kon twee bommen van elk tien pond meenemen in de WOII waren er al bommenwerpers die ruim 2.000 kg mee naar boven namen. Als we nu eens de B-17 en een ander type uit de WOI met elkaar verglijken zien we het volgende. B-17: M-5: 4 Motoren. Een motor. Ruim 2.000 kg bommen aanboord. Twee bommen van elk 20 pond. Had bommenrichter aanboord. Piloot moest zelf onder het vliegen zijn bommetjes gooien. Had copiloot. Moest zelf de hele tijd vliegen. 10 mitrailleurs aanboord. Twee mitrailleurs aanboord. Kon naar Duitsland vliegen en weer terug. Haalde misschien net de NL. grens. Had radar aanboord. Moest zich oriënteren op de dingen beneden hem. Werd geëscorteerd. Moest het zelf maar uitzoeken als hij aangevallen werd. Als we deze vergelijkingen hebben gedaan zien we dat de vliegafstand van de B-17 groter was en langer in de lucht kon blijven d.m.v copiloot. Dat hij meer bommen mee kon nemen zwaarder bewapend was en als hij aangevallen werd had hij zijn escorte nog. Nu verglijken we de B-17 even met een "moderne" bommenwerper. De B-25. (1957) B-17: B-25: 2.724 Kg bommen aanboord. 29.800 Kg aanboord. 4 Stermotoren. 8 Straalmotoren. 300 Km/h. 800 Km/h. Bommenrichter aanboord. Piloot drukt op een knop en het regent bommen
10 Man nodig om alle mitrailleurs

te bedienen. Piloot kan in zijn eentje al zijn mitrailleurs bedienen. We zien nu dat er maar één man aanboord is die alles regelt namelijk, de piloot zelf. Hij hoeft niet meer geëscorteerd te worden want hij kan zelf wel van zich afslaan. Bommenwerpers in het algemeen:<?B> Ik wilde dit hoofdstuk beginnen met de B-17.* Ook wel het Vliegend Fort genaamd. Omdat deze toch wel de meest bekendste bommenwerper is. Het was een viermotorige bommenwerper die pas in 1942 zich met de strijd in Europa ging bemoeien. Deze bommenwerpers bombardeerden overdag de Duitse steden. Hij was zeer zwaar uitgerust en kon zich zelf zeer goed verdedigen. Ze vlogen zelfs zonder escortes van jachtvliegtuigen boven het vijandelijke gebied. Hij had twaalf zware mitrailleurs aanboord twee in de staart, twee onder de neuskegel, één op de neuskegel, twee aan weerszijde van de neuskegel, twee op het "dak" en vier onder de buik. Van daar de naam: Vliegend Fort. (Rechts) Verder droeg hij een bommenlast van maar liefst 2.724 kg. Om al deze mitrailleurs te bedienen had de B-17 zes tot tien man aanboord. Een bommenrichter die ook de twee mitrailleurs aan weerszijde bediende, één navigator, twee piloten, één telegrafist, en nog vijf mitrailleurschutters. De broer van de B-17 was de B-24. Deze kon wel een grotere vracht aan bommen mee nemen maar, kon zich zelf niet zo goed verdedigen als de B-17. Dat kwam om dat hij ten eerste, niet zo hoog kon vliegen en te tweede, was hij moeilijker te manoeuvreren. De B-25 was een klein en lichte bommenwerper die met zijn bommenlast van vliegdekschepen kon opstijgen. Dit was wel makkelijk voor de Amerikanen omdat ze zo de Japanse steden konden bombarderen. Alleen waren ze een beetje traag zodat erboven Japan veel zijn afgeschoten. Ook moesten er squadrons met jachtvliegtuigen mee. En het was nu niet bepaalt een pretje om het tegen de Japanse Zero's op te nemen. Maar, ook konden de B-25 de vloot beschermen en de vijandelijke schepen bestoken. De grootste bommenwerper uit de tweewereldoorlog was de B-29. (Rechts) Dit vliegtuig was dertig meter lang en had een spanwijdte van vierendertig meter! Hij kon zo hoog vliegen dat er eerst nog een andere cockpit was (de drukcockpit) voordat de echte cockpit kwam. Dit was om te voorkomen dat de piloten op grote hoogte hun bewustzijn zouden verliezen. Dit vliegtuig heeft ook in 1945 de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki gegooid. Veel bemanningsleden van een bommenwerper hadden een mascotte op de zijkant van hun bommenwerper geplakt. Dit waren de meest idiote plaatjes. Meestal was het een schaargeklede dame of iets dergelijks. Deze mascotte is van een B-17 en ziet u links. Als een bommenwerper zijn missie boven bezetgebied goed had afgerond kregen ze een bommetje op de cockpit geplakt. Er waren op den duur zelfs bommenwerpers waarvan de hele cockpit vol was vol geplakt. Had een bommenwerper, maar dit gelde ook voor "normale vliegtuigen", een Me-109 neergeschoten dan kreeg het een klein hakenkruisje op de cockpit. Maar, dit kwam niet zo vaak voor. Deze B-17(Rechts) heeft dus 1 Me-109 neergeschoten. En +/- 110 missies uitgevoerd. * B staat voor bomber dat is bommenwerper op z'n Engels. Duikbommenwerpers: Wat de Geallieerde niet veel gebruikte maar de Duitsers wel was de zogenaamde duikbommenwerper. Of ook wel stuka genaamd. Deze bommenwerper was een schrik voor collones en schepen. Het kwam namelijk in vliegende vaart naar beneden janken, wat op zich al een naar geluid was, en liet dan op het laatste moment zijn bom los. En dan moest je daar maar je afweergeschut oprichten. Dat ging dus niet echt makkelijk. Alleen kon een stuka wel goed richten maar kon hij maximaal maar twee tot vier bommen mee nemen. Enkele bekende duikbommenwerpers wil ik met u bespreken waaronder van Duitse fabrikaat afkomstig de Me-110 en de Ju-87*. (Rechts onder) De Ju 87 was een probeerseltje die in de Spaanse burgeroorlog getest is. Het had een twee koppige bemanning en een vast landingsgestel. Dit vliegtuig kon snelheden van 320 km/h halen. Wel heeft Hitler ven dit vliegtuig gebruik gemaakt om b.v vliegvelden of andere kleinere doelen aan te vallen. Een veel bekendere onder de Nederlanders is waarschijnlijk de Me-110, (Onder) Het hoefde niet net zo als de Ju-87 perse kleine doelen aan te vallen. Want dit vliegtuig deed ook mee aan het bombardementen op Rotterdam. Hij had een topsnelheid van 560 km/h en kon ingezet worden bij een bombardement in de "buurt." Want, al hadden zijn bommen een verwoestende uitwerking, ver vliegen kon dit toestel niet. Dit was een "geluk" voor de inwoners van Londen. Want, Hitler was van plan om met deze vliegtuigen de kust van Engeland te bombarderen (Voor zijn invasie.) en Londen terug te betalen voor wat ze gedaan hadden met "zijn" steden. Gelukkig kon dit vliegtuig wel Engeland bereiken maar had het niet het vliegbereik om terug te vliegen. Ook een bekende duikbommenwerper was de Me-410 Hornet. (Vorige blz. rechts onder.) Hij kon een maximale snelheid van 620 km/h ontwikke-len. Dit vliegtuig kon op verschillende wijzen worden ingezet. Als stuka, als verkenner maar ook als jachtvliegtuig. Hij had daar voor dan ook verschillende bewapeningen. Het enige nadeel als jachtvliegtuig was dat hij net als de meeste stuka's zijn landingsgestel niet in kon trekken. Als verkenner was hij als volgt uitrusting. Twee kannonnen en één 13 mm. mitrail-leur. Als jachtvliegtuig was hij veel zwaarder uitgerust namelijk, twee 7.92 mm. mitrail-leur, twee 30 mm. kanonnen en twee 50 mm. kannonen en soms nog een torpedo van 210 mm. Als stuka had hij dezelfde wapens als een verkenner maar nu had hij een combina-tie van, of vier 500 kg bommen, of ook twee 500 kg bommen en twee torpedo's. Torpedo's werden vooral gebruikt om schepen aan te vallen. * Ju staat voor Junker. Nawoord: Mijn werkstuk is nu ten einde. Ik hoop dat u het met veel plezier hebt mogen lezen en dat u nu wat wijzer bent geworden over de jachtvliegtuigen en bommenwerpers uit de WOII. Zelf heb ik er veel plezier ingehad dit werkstuk te maken en ik heb ook veel geleerd van dit werkstuk. Ik hoop dat het een goede indruk heeft gegeven van hoe het vliegtuig veranderd is en hoe verschillende vliegtuigen er uit hebben gezien. Geraadpleegde bronnen: Ik heb de volgende boeken gebruikt: Titel van het boek: Auteur: Een eeuw luchtvaartgeschiedenis. Gary Reyes. Bekende vliegtuigen van Duitsland. B. van der Klaauw. Luchtslagen uit de WOII. Luitenant-kolonel G.W Noordsij. Ik heb de volgende internetsites bezocht: www.altavista.nl www.yahoo.com
Ook heb ik een Finse site bezocht. Maar daar weet ik de naam niet meer van. Tabellen over de besproken vliegtuigen: Technische gegevens van de Spitfire
Bemanning: 1
Lengte: 9,12 meter. Spanwijdte: 11,23 meter. Gewicht: 2.624 KG. Motor: Rolls-Royce Merlin III 12 cilinder. Bewapening: 4 mitrailleurs en 2 20 mm. kanonnen. Max. snelheid: 562 Km. Max. hoogte: 10.655 Meter. Technische gegevens van de Me-110C
Bemanning: 2
Motoren:2 Daimler-Benz luchtgekoelde-motoren. Lengte: 12,1 meter. Spanwijdte: 16,25 meter. Hoogte: 3,5 meter. Gewicht leeg: 4.500 kg. Gewicht vol: 7.000 kg
Max. Snelheid: 562 km/h. Max. Hoogte: 5.500 meter. Bewapening: 4 7,9 mm. mitrailleurs en 2 20 mm. kanon-nen. Bommen: Max. 250 kg. Technische gegevens Me-109. Bemanning:1 Max. Hoogte: 6000 meter in 6 min. Motoren: Daimler-Benz DB 605 A1. Kanonnen: 3 20 mm. kanonnen. Lengte: 9,02 meter. Bommen: Max. 250 kg. Gewicht leeg: 2240 kg. Spanwijdte: 9,92 meter. Gewicht vol: 3092 kg. Bewapening: 2 7,92 mm. mitrailleurs en 4 13 mm. mitrailleurs. Max. snelheid: 630 km/h. Technische gegevens Me-163 Hornet. Bemanning: 1. Motor: Straalmotor. Spanwijdte: 9,3 meter. Lengte: 5,69 meter
Hoogte: 2,74 meter. Gewicht leeg: 1.905 kg. Gewicht vol: 4.110 kg. Max. Snelheid: 960 km/h. Bewapening: 2 20 mm. mitrailleurs. Logboek:  Wanneer ben je naar de bibliotheek geweest? Heb je boeken aan moeten vragen, wanneer was dat?  Ik ben op 8 september naar de bib geweest. Een boek waar ik wat aan heb. Een eeuw luchtvaart geschiedenis. Twee andere boeken heb ik zelf thuis, is een serie.  Ben je naar het archief geweest?  N.V.T  Ben je naar een museum geweest of iets anders?  Ja, vliegtuigenmuseum in Soest.  Heb je instellingen geschreven voor informatie? En wat was het resultaat?  Ja, koninklijkeluchtmacht maar, aan het informatiepakket dat ze stuurde had ik niet zo veel. Er zat namelijk alleen maar informatie over de moderne vliegtuigen in.  Noteer precies welke boeken, kranten of tijdschriften je hebt gebruikt.  Gary Reyes, Een eeuw luchtvaartgeschiedenis. 1800-1900. B. van der Klaauw, Bekende vliegtuigen van Duitsland. Luitenant-kolonel G.W Noordsij, Luchtslagen uit de WOII 1940-1945.  Hebben mensen je meegeholpen met het doorlezen van de uiteindelijke tekst?  Ja, mijn ouders en mijn zus.  Welke ideeën heb je opgedaan om straks bij de presentatie te kunnen gebruiken?  Ik heb veel schema's en foto's van internet kunnen halen en ik heb misschien ook nog wel stukjes video.  Geef een overzicht van je werkzaamheden per maand: September: Concept gemaakt en teruggekregen, is goed gekeurd dus ik kan aan de slag. 8 september heb ik een boek gehaald in de bib en maak nu de indeling van de hoofdstukken. Oktober: Ben klaar met de hoofdstukken. Informatie van internet gehaald en dat ben ik nu aan het selecteren. November: Selectie is gereed. Kan nu met het werkstuk beginnen. Ik heb ook de luchtmacht gebeld en krijg informatie binnen waar ik niks aan heb. December: Ben nog steeds bezig met het werkstuk. En heb nog meer informatie van internet afgehaald. Begin januari: Laatste plaatjes in gescand. Laatste wijzigingen aangebracht, werkstuk ingeleverd.