Dolle Mina

Inleiding.

Mijn onderzoeksvraag voor dit verslag is; Wat wilde de Dolle Mina bereiken en hoe deden ze dat? De reden dat ik voor deze vraag heb gekozen is dat ik de jaren zestig/zeventig heel interessant vind. Ik heb op internet en in de bibliotheek gezocht, en vond informatie over de Dolle Mina.Op zich viel het aantal informatie wel mee, maar het was genoeg om een verslag te schrijven. Iedereen heeft wel eens van de Dolle Mina gehoord of gezien op de televisie of er over gelezen in een boek (vaak schoolboeken bijv: geschiedenis of ANW), maar wie waren de Dolle Mina´s eigenlijk en waren ze echt tegen alleen mannen en wat wilden ze bereiken met hun acties. Het lijk mij wel interessant om dit uit te zoeken en mijn geschiedenisverslag over te schrijven.

Hoe het is begonnen.

Een van de aanleidingen voor het ontstaan van de Dolle Mina was de Maagden huisbezetting. (in 1969 voor democratisering van de universiteit), waarbij de vrouwen alleen goed waren voor het koffiezetten, broodjes Een van de aanleidingen voor het ontstaan van de Dolle Mina was de Maagdenhuisbezetting smeren en het typwerk. De mannen namen ook hier weer de beslissingen. Ook na de bezetting werden de vrouwen bij de processen lichter gestraft dan de mannen. Een groepje vrouwen en mannen, die reeds grote onvrede hadden met de plaats en de mogelijkheden van de vrouwen, raakte door de frustraties opgedaan in het Maagdenhuis, ervan bewust dat ze iets aan de situatie van vrouwen willen veranderen. De eerste vrouwen die zich samen voegde waren onderwijzeres, studente, huisvrouwen, kleuterleiders enz. Ze hadden allemaal ervaren dat ze als vrouw, zowel in hun privé-leven als in de maatschappij, ondanks de formele rechten in 1970, nog tegen ontzettend veel vooroordelen, onrecht en achterstelling moesten vechten. Ze begonnen een beweging die vernoemd werd naar; Wilhelmina Drucker, een woordvoerster van de eerst feministische golf, die de Vrije Vrouwen Verenging oprichtte en daar ook de voorzitter van was. De beweging Dolle Mina deed al meteen bij de start veel stof opwaaien. In januari 1970 trad Dolle Mina voor het eerst als maatschappijcritici actiegroep naar buiten. Dit gebeurde met een aantal snel opeenvolgende acties, de veel teweegbrachten. Al snel kwamen journalisten overal vandaan om de Dolle Mina in Amsterdam te zien, overal in het land werden er Dolle Mina afdelingen opgericht. De mensen die ervan het begin bij waren, werden overdonderd door het resultaat van hun acties. De acties die is in het begin hadden gehouden, hadden meer losgemaakt dan ze ooit hadden kunnen voorzien. Het aantal leden van de Amsterdamse Mina`s werd in enkele weken vertienvoudigd. Er werden in Nederland ongeveer vijfendertig afdelingen opgericht. Al deze mensen die zich bij aansloten moesten wel echt mee eens zijn met de Dolle Mina’s, omdat de Dolle Mina spontaan gegroeid was en geen organisatie kende en evenmin een pasklaar actieboekje kon aanbieden. Bij het vijfjarig bestaan van de Dolle Mina kwam er een boek “Meid, wat ben ik bewust geworden, vijf jaar Dolle Mina”. In die tijd had Dolle Mina rondgekeken, gezien wat er fout is en vastgesteld dat veel vrouwelijke onvrede terug te voeren is op de manier waarop onze maatschappij in elkaar zit. In tegenstelling met sommige andere emancipatiebewegingen is voor Dolle Mina niet de belangrijkste tegenstelling die tussen man en vrouw, maar tussen rijk en arm, kanshebbers en kanslozen. Echte vrijheid is een kwestie van kunnen, niet alleen mogen en dit geldt voor vrouwen en voor mannen. “bron fragmenten Vrouwengeschiedenis 1980, blz. 215-216”

Wat wilde Dolle Mina.

Toen de Dolle Mina met was opgericht wilden ze op kort termijn: - onderwijs en opvoeding: · gelijke opvoeding voor jongens en meisjes (geen apart speelgoed voor jongens en meisjes, geen aparte vakken). · voorlichting over seksualiteit. · gelijkstelling van het onvolledige gezin. · verbetering en democratisering van het onderwijs.

- kinderopvang en huishouden: · meer en gratis peuterspeelzalen en kinderopvang e.d. · opvangmogelijkheden tussen en na schooltijd. · afstemming van vakantie en schooltijden. · gemeenschappelijke woonvoorzieningen.

-arbeidssituatie · recht op gelijk werk en gelijk loon. · individualisering bij de belastingwetgeving en sociale uitkeringen. · verlofregeling bij ziekten van huisgenoten voor man of vrouw. · recht op uitkering naar keuze voor man of vrouw na de bevalling gedurende 2 tot 6 maanden. · verbetering van de economische positie van de vrouw, o.a. door afschaffing van de laagste loongroepen in de C.A.O’s.

-abortus. · de vrouw beslist. · abortus in het ziekenfonds. · abortus uit het wetboek van strafrecht.

Wat hun eisen op langere termijn betreft was Dolle Mina van mening dat van werkelijke emancipatie pas sprake kan zijn als in socialistische maatschappij. Een maatschappij waarin iedereen, man of vrouw, rijk of arm, gelijke kansen krijgt. Een maatschappij waarin het huishouden zoveel mogelijk gemeenschappelijke is, waar naast verkorting van de arbeidstijd de arbeid ook beter verdeeld is, waar geproduceerd wordt naar behoeften en niet om winst te en waar de werknemers medebeslissingsrecht hebben. Maar hiernaast moeten mensen ook hun mentaliteit veranderen, anders leren denken over de man-vrouw verhouding. Want volgens de Dolle Mina, kan geen feminisme zonder socialisme, geen socialisme zonder feminisme. Want ook als alle vrouwen en mannen gelijke rechten hebben, houdt dat niet in dat ze elkaar ook ze gelijke zien en elkaar als zodanig behandelen. “bron fragmenten Vrouwengeschiedenis blz. 216-218”

Dolle Mina probeerde hun doel te halen door acties te organiseren en te houden.In het begin waren het snel opeenvolgende acties die een schikeffect deed opwaaien. Sommige van deze acties kent bijna iedereen, zoals de actie “baas in eigen buik”, die er over ging dat de vrouw ook in de seksuele zaken zelf wilde beslissen. Hier komen nog meer actie van Dolle Mina; het dichtbinden van urinoirs met roze linten, het naroepen en fluiten van mannen, het uitdelen van condooms, bezetting van “Magriet”. Ik heb twee krantenartikelen gevonden in “De kroniek van Nederland”, (zie de twee krantenartikelen hiernaast). De acties die in de artikelen worden genoemd, zijn in het krantenartikel “Filmer ontvoert door Dolle Mina’s”; de ontvoering van de filmer Pim de la Parra de regisseur van een missverkiezing,die met eigen toestemming is ontvoerd door de Dolle Mina, het in discussie met de deelnemers van deze missverkiezing en het uitdelen van stencils tegen de missverkiezing. De bezetting van het Nijenrode op 23 januari 1970, omdat op Nijenrode vrouwen niet worden toegelaten. Het vergelijken van vrouwen die trouwen met blanke slaven en op een druk punt in de stad boxen met kleine kinderen neerzetten, voor meer kindercrèches. Uitleg bij het artikel “Radicalisering in feminisme”, radicaalfeminisme gaat uit dat mannen en vrouwen tegenover elkaar staan in een machtsrelaties. In tegenstelling tot de Dolle Mina werkten ze niet samen met mannen, ze waren ook tegen heteroseksualiteit. De reden hiervoor is dat heteronorm volgens hun een van de grootste reden is bij het in stand hielden van de ongelijke machtsverhouding tussen man en vrouw. Volgens hun zo lesbianisme een politieke keuze voor feministen moeten zijn. Een veel gehoorde kreet in die tijd was “Je gaat toch niet met je onderdrukker naar bed? . bron: www.gebladerte.nl en K v N blz. 1033 en 1026