Anne Frank

INHOUD Inleiding
Aanleiding
Verloop
Bevrijding
Jodenvervolging
Het leven van Anne Frank
Eigen mening
Slotgedicht INLEIDING De 2e wereldoorlog begon in Nederland op 10 Mei 1940. En Nederland werd bevrijd op 5 mei. Op 4 mei is de nationale dodenherdenking, dan wordt er aan de mensen gedacht die in de oorlog zijn omgekomen. Er worden dan ook bij veel oorlogsmonumenten herdenkingen georganiseerd. In Amsterdam legt koningin Beatrix een krans bij het Monument op de Dam. Om 8 uur is het dan overal 2 minuten stil. Dan word het Wilhelmus gezongen. En in heel Nederland hangen de vlaggen `s avonds half stok. Op 5 mei gaf Duitsland zich over, en kwam er eindelijk vrede in Nederland. Toen was het natuurlijk groot feest, en dat feest word nu nog steeds gevierd. Er zijn dan festivals, markten, straattheaters, en er is muziek. De vlaggen hangen helemaal uit. `s avonds word die dag afgesloten met een concert in Amsterdam. De koningin is daarbij, en iedereen kan het concert op t.v. zien. Nederland was snel veroverd, dat kwam om 2 redenen. De 1e is omdat Nederland een hele slechte verdediging had. Dat kwam namelijk omdat we niet veel geld hadden, en daarom moesten bezuinigen. De ministers hebben er lang over gepraat, en ze kozen uiteindelijk om op het leger te bezuinigen. Dat deden ze omdat de 1e wereldoorlog net geweest was, en er waarschijnlijk niet zo snel weer een nieuwe oorlog zou uitbreken. Zo kon Duitsland Nederland makkelijk veroveren. En wat het dan ook nog eens helemaal erg maakte, is dat Nederland maar 4 tanks had, en 2 daarvan deden het half niet meer. De 2e reden is dat Hitler het gewoon slim heeft aangepakt. Hij liet namelijk mensen boven Nederland uit een vliegtuig parachute springen. Die mensen verkleedden zich als toeristen, en schreven allemaal handige dingen op, die ze weer naar Hitler stuurde. Ze deden dus spionnenwerk. Hitler zij 14 dagen van tevoren dat hij Nederland niet zou aanvallen, maar dat had hij toch gedaan. Hij wou Nederland in 2 dagen veroveren, maar dat was hem niet gelukt. Toen had hij Rotterdam gebombardeerd, en als de Nederlanders zich niet over zouden geven zou hij gewoon nog een stad bombarderen. En toen gaven de Nederlanders zich over. Gebruikt materiaal: Ik heb veel informatie uit de Anne Frank krant. Zelf wist ik ook nog best veel voor de inleiding en de aanleiding. Aan het boekje van `vrijheid geef je door` heb ik ook nog een beetje aan gehad. De aantekeningen die ik in Overloon heb gemaakt waren ook wel handig. En op internet stond ook nog veel informatie, op google (daar vond ik vooral plaatjes) en www.annefrank.nl .
AANLEIDING Adolf Hitler werd geboren op 20 april 1889, ‘s avonds om half 7. Hij was toen een gewone jongen. Maar toen Hitler 16 was, stierf zijn vader, en vanaf toen ging het niet meer zo goed met hem. En op school deed hij zelfs zo slecht zijn best, dat hij er vanaf werd gestuurd. Hij wilde toen kunstschilder worden, maar daar moest je 18 voor zijn. In die tijd zat hij thuis te tekenen, of hielp hij zijn moeder. Toen hij 18 was ging hij naar Wenen toe. Daar was een kunstacademie. Hitler deed heel erg zijn best, maar zijn tekeningen waren niet goed genoeg. Hij werd toen niet toegelaten op die school. Maar toch bleef hij in Wenen. Hij huurde een kamer, samen met zijn vriend. Kort daarna overleed zijn moeder. Daar had Hitler ontzet- tend veel verdriet om. Hij bleef toen in Wenen tekenen, want hij vond zijn tekeningen goed. Een jaar later liet hij zijn tekeningen weer aan de kunstacademie zien, maar hij werd weer afgewezen. Zijn geld was nu op, en dus kon hij de kamer niet meer betalen. Vier jaar lang was hij heel arm. Hij probeerde aan werk te komen, maar hij had geen diploma’s. De mensen vonden hem maar een vieze zwerver, vooral de rijke. En daarom kreeg hij de pest aan rijke mensen, vooral aan de Joden, die hadden zo’n goede baan. In de 1e wereldoorlog vechtte Hitler met de Duitsers mee, vrijwillig. Toen de oorlog voorbij was bleef hij in het leger. Wat jaren later werd hij lid van de `Duitse Arbeiderspartij`. Het symbool daarvan was het hakenkruis. Ze maakte samen een geheim plan om de regering af te zetten. Ze maakte een opstand, samen met duizenden anderen. Maar het ging helemaal mis, er werd geschoten, en mensen liepen bang weg. Hitler werd gearresteerd, en kreeg 5 jaar gevangenis. Maar de cel was een kasteel, hij had een secretares- se, butlers, en kon elke dag wandelen. Hij schreef toen het erge boek Mein Kampf, over dictatuur en ongelijkheid. Na 8 maanden was hij vrij. Hij gaf iedereen werk, door ze vooral wapens te laten maken. En de mensen maakten zonder dat ze het wisten het begin van de oorlog. VERLOOP In de oorlog is in 1944 een hele grote fout begaan. Er werden Engelse vliegtuigen uitgezonden om een Duits stadje, waar een vliegtuigfabriek staat, te bombarderen. Maar nu moesten ze dat stadje met het blote oog vinden, en dat is sowieso al heel moeilijk. Maar nu waren er ook nog eens extra veel wolken. Toen hoefden ze dat stadje niet meer aan te vallen. Ze kregen de opdracht om een ander stadje aan te vallen, maar dat moesten ook weer gewoon zoeken. En dat lukte toen ook weer niet. Toen kregen de opdracht om zelf een doelwit te zoeken. Dat is eigenlijk een hele vreemde opdracht, want het is veel te moeilijk om een eigen doelwit te zoeken. Maar ze moesten het toch doen. De mensen die in de vliegtuigen zaten dachten toen dat ze Duitse steden aanvielen, maar het waren in werkelijkheid Nederlandse steden: Enschede, Deventer, Kleef, Goch, Arnhem en Nijmegen. Dat was natuurlijk ontzettend erg voor die steden. Er de mensen waren erg geschrokken. Zeker omdat ze konden horen aan het geronk van de motor wat voor vliegtuigen het waren. En het was natuurlijk erg vreemd dat Engelse vliegtuigen hun aanvielen. Maar de militairen dachten dat ze iets heel goeds hadden gedaan, en waren behoorlijk trots. Toen ze in Engeland terug waren, kwamen ze er na een tijdje achter dat ze Nederlandse steden hadden gebombardeerd, in plaats van Duitse. Dat vonden ze natuurlijk hartstikke erg. En ook de opdrachtgever had beter moeten weten, hij had de militairen niet zelf een doelwit moeten laten zoeken. Gelukkig gebeurde zulke dingen eigenlijk bijna nooit, maar er werden wel vaak steden gebombardeerd door de Duitsers zelf. En dat is natuurlijk even erg. BEVRIJDING De bevrijding van West-Europa begon op 6 juni 1944, met de invasie van Normandië. De bevrijding van Nederland was een hoop werk, wat goed georganiseerd moest worden. Het duurde van september 1944 (toen het zuiden werd bevrijd), tot mei 1945 (toen het oosten en westen bevrijd werd). Op 9 september 1944 kwam een Amerikaanse verkenningspatrouille als eerste geallieerde (dat waren de bevrijders), de grens in de buurt bij Maastricht over. De eerste bevrijders, Amerikaanse soldaten, kwamen op 12 september 1944 Zuid-Limburg binnen. Daarna startte op 17 september 1944 Operatie Market Garden, daarbij werkten de Amerikanen, de Engelsen, en de Polen samen. Daarna begon op vrijdag 20 oktober 1944 Operatie Pheasant, de bevrijding van Midden- en West-Brabant. Het Canadese leger viel vanuit België aan, en het Engelse leger vanuit het Oosten. En toen werd het bevrijd. Zeeuws-Vlaanderen, Walcheren en Noord- en Zuid-Beveland werden in september tot november door de Canadezen, Engelsen en Polen bevrijd. In november en begin december werd Noordwest Limburg door het Engelse leger bevrijd. Het grootste deel van Zuid Nederland was nu bevrijd. In februari 1945 werd Noordoost Limburg bevrijd door de Canadezen, en de Amerikanen. Op 28 maart 1945 trok het Canadese leger vanuit Duitsland ons land binnen. Gelderland, Overijssel, Drente, Groningen en Friesland werden bevrijd. In Drente werden toen de Belgische en Franse luchtlandingstroepen ingezet. Maar het Westen bleef bezet, omdat de Duitsers een grote verdediging hadden. Om de burgers te sparen besloten de Canadezen niet verder te trekken. Op 4 mei werd er heel hard gevochten om het Westen te bevrijden, en de Duitsers gaven zich toen op 5 mei over. Nederland was bevrijd. JODENVERVOLGING Hitler wou alle Joden vermoorden, en hij bracht ze naar kampen waar ze werden vergast, en onmenselijk werden behandeld. Hij deed dat niet ineens, maar stapje voor stapje. Eerst mochten de joden niet meer met het openbaar vervoer reizen, daarna mochten ze ook niet meer in het park komen, ze mochten niet meer naar de bioscoop, ze mochten geen eigen bedrijf hebben, ze moesten daar aparte scholen, en ze mochten ook maar op bepaalde tijden op straat komen. Dat was natuurlijk hartstikke erg. En het werd helemaal erg toen ze een jodenster moesten dragen. Dat is een gele ster van 6 cm lang, waarop `jood` staat. Die moesten alle Joden boven de 6 jaar dragen. En die moesten ze dan ook nog eens met hun textielbon (een bon waarvoor je kleren kon kopen) betalen. Hitler vond dit over de Joden: `De Jood is de schepping van een andere God. Hij moet uit een andere wortel van de menselijke stam zijn ontsproten. Als ik de blanken en de joden tegenover elkander stel en de een een mens noem, moet ik de andere anders noemen. Niet dat ik de Jood een dier noem. Hij staat veel verder van het dier af dan wij blanken. Hij is een wezen vreemd aan de natuur en verre van de natuur.` Dit is natuurlijk allemaal ontzettende onzin, en vreselijk belachelijk. Hitler wou natuurlijk dat de Duitsers de Joden ook gingen haten, en daarom verzon hij allemaal slechte dingen over de Joden. Er was bijvoorbeeld de film `de eeuwige Jood`, daarin werden allemaal slechte dingen over de Joden verteld. En omdat de film nog maar net uitgevonden was, geloofde de mensen alles wat er in de bioscoop te zien was. Ze hingen voor die film ook overal posters op met allemaal gezichten van enge misdadigers, die de Joden moesten voorstellen. HET LEVEN VAN ANNE FRANK Vóór het onderduiken Anne Frank werd geboren op 12 juni 1929 in Duitsland. Haar hele naam is Annelies Marie Frank. Haar zus heet Margot, en werd in 1926 geboren. Haar vader, Otto Frank, trouwde op zijn 36e met haar moeder Edith, die toen pas 25 was. Annes vader werkte in de bank van zijn familie, en haar moeder doet het huishouden. Voor Margot en Anne zijn er veel kinderen in de buurt om mee te spelen en ze vinden het dan ook een fijne tijd. Maar hun ouders zijn bezorgd. Hitler en zijn partij zeggen dat het de schuld is van de Joden dat het niet goed gaat met Duitsland. En de Jodenhaat word in Duitsland steeds erger. Begin 1933 komt in Duitsland de NSDAP aan de macht, en Hitler, de leider van de partij, gaat nu de regering leiden. En de Joden worden gediscrimineerd. Annes ouders voelen zich er niet meer veilig. En met de bank van Otto gaat het ook al niet zo goed. Ze besluiten om Duitsland te verlaten. Otto gaat in de zomer van 1933 naar Nederland. Hij kon in Amsterdam een bedrijf opzetten dat Opekta (daar kun je zelf jam van maken) verkoopt. In die tijd logeren Anne en Margot bij hun oma in Aken. Edith is ook in Amsterdam, opzoek naar een nieuw huis. Ze vindt dat in november, aan het Merwedeplein, in een nieuwbouwwijk. Margot gaat in december naar Amsterdam, en Anne in februari 1934. Zij gaat naar de Montessorischool, en Margot naar een openbare basisschool. Daar maken ze nieuwe vrienden, en kunnen de Nederlandse taal al snel spreken. Ze voelen zich allemaal best veilig, totdat het Duitse leger op 10 mei Nederland aanvalt. En vanaf 15 mei is Nederland bezet door de nazi’s. De discriminatie van de joden begint. De familie wordt erg bang, en zeker als er de geruchten gaan dat alle Joden naar Duitsland moeten. Op 12 juni 1942 wordt Anne dertien jaar oud. Voor haar verjaardag krijgt ze van Margot, Otto en Edith een dagboek, een bos rozen, een plantje, en twee takken pinksterrozen. En ze begint gelijk in haar dagboek te schrijven. De eerste zin die ze schrijft is: `ik zal hoop ik aan jou alles kunnen toevertrouwen, zoals ik het nog aan niemand gekund heb, en ik hoop dat je een grote steun voor me zult zijn.`
Het Joodse Lyceum Het Joodse Lyceum is de middelbare school waar Anne naar toe wil, het is een school waar alleen maar Joden mogen komen. Voor Anne was het enige probleem dat ze niet zo goed kon leren. Ze had dus kans dat ze niet zou worden aangenomen. Gelukkig gebeurde dat na veel verdraaiingen, besprekingen en overleggingen toch. En dat zelfs terwijl ze geen toelatingsexamen had. Eind september kwam de brief waarin stond op welke datum ze zich in Oktober moest komen aanmelden. Toen ze mocht komen regende het heel erg, en kon ze dus niet met de fiets. Daarom moest ze maar met de tram. Bij de school aan gekomen was het een drukte van belang. Groepjes kinderen stonden te praten, er liepen kinderen druk door elkaar. En bijna iedereen vroeg het zelfde: `ben jij in mijn klas,` `oh, jouw ken ik,` `welke klas ben jij?` Zo ging het ook ongeveer met Anne. Alleen ze had maar één iemand gevonden die bij haar in de klas zat, Hanneli Goslar, ze had liever wat meer kinderen ontmoet. Toen begon de school, en in hun klas werden ze verwelkomt door een grijze juffrouw, met platte hakken, en een lange jurk. Ze stond de hele tijd handenwrijvend naar de drukte te kijken, en vertelde alles wat de kinderen moesten weten. Namen werden afgeroepen, boeken bekent gemaakt die bestelt moesten worden, en er werd ook nog heel wat af gekletst. En toen konden ze weer naar huis gaan. Eigenlijk had Anne wat meer verwacht, dat ze bijvoorbeeld het rooster kreeg, of de directeur ontmoette. Thuisgekomen vertelde ze alles aan har vader en moeder. Maar ze wist eigenlijk nog maar net zo weinig over de leraren, kinderen en lessen als voor de aanmeldingsdag. Precies een week na de aanmeldingsdag zou de school echt beginnen. En het regende weer heel erg, maar nou wilde Anne toch met de fiets gaan. Moeder pakte een trainingsbroek voor Anne, zodat ze hopelijk niet nat zou worden. Om half negen mochten alle kinderen de klas binnenkomen. Er ging bij de ingang een bord waarop stond dat er 20 kinderen naar een andere groep werden over geplaatst, en Anne zat uitgerekend daarbij. Ze kwam nu in een klas waar ze wel een paar jongens kende, en wat meisjes. Maar nu zat ze niet meer bij Hanneli, en voelde zich een beetje verlaten. Zeker toen ze in de achterste bank werd geplaatst, achter allemaal grote meisjes. Het tweede uur stak Anne dan ook haar vinger op, en vroeg of ze niet verplaatst kon worden, omdat ze achter al die brede ruggen zat. Ze kreeg toen gelijk een nieuwe plaats. De derde les was gymnastiek. Deze juffrouw viel Anne erg mee, en ze vroeg of ze niet bij Hanneli in de klas zou kunnen komen. Hoe de juffrouw er voor gezorgd had, wist ze niet, maar ze kwam in ieder geval het volgende uur bij Hanneli in de klas! En ze zaten ook nog eens naast elkaar. Nu was Anne helemaal blij in deze fijne school. Onderduiken De geruchten dat de Joden naar Duistland moeten, blijken waar te zijn. Op 5 juli 1942 ontvangt Margot een oproep, net als duizend anderen Joden in Amsterdam. De Nazi’s willen dat ze in een werkkamp gaat werken. Als Margot zich niet meldt, wordt het hele gezin opgepakt. Haar ouders hadden zo’n oproep verwacht, en hadden een geheime schuilplaats. Die was niet alleen voor hun, maar ook voor de familie Van Pels (van Daan was hun schuilnaam): Hermann, Auguste en hun zoon Peter. Want Hermann Van Pels werkte bij het bedrijf van Otto. De familie vertrekt meteen de dag nadat ze de brief kregen naar de schuilplaats (het Achterhuis). Ze hebben een heleboel tassen met spullen bij zich, en Anne neemt natuurlijk haar dagboek mee. Het achterhuis is de schuilplaats van de familie Frank en Van Pels. Het is een leegstaand gedeelte van het bedrijf van Otto Frank. In het voorste gedeelte van het bedrijf gaat het werk gewoon door. Het is een behoorlijk grote schuilplaats, en er zijn bijna geen onderduikers die ook zo`n mooie schuilplaats hebben. De familie Frank woont in twee kamers op de eerste verdieping. De familie Van Pels woont ook in twee kamers, maar dan op de tweede verdieping. De kamer van Hermann en Auguste Van Pels wordt ook gebruikt als woon- en eetkamer. Via het kleine kamertje van Peter kom je op de zolder, daar worden de voorraden bewaard. Toch was het leven niet zo`n pretje. Ze moesten 24 uur per dag binnen blijven. En als er in het magazijn gewerkt werd moesten ze doodstil zijn. Overdag moest de wc ook zo min mogelijk doorgetrokken worden, omdat de afvoerbuizen door het magazijn lopen. Meneer Kugler, die de onderduikers ook helpt, vond het beter om voor de deur een kast te zetten die je kunt draaien. En die heeft hij een gemaakt. De onderduikers worden ook geholpen door andere mensen. Dat waren vijf personeelsleden van Otto Frank: Miep, Gies, Johannes Kleiman, Victor Kugler en Bep Voskuijl. Het waren hele aardige mensen. Ze kwamen elke dag naar boven, en praatten met de onderduikers. Ze trokken zoveel mogelijk een vrolijk gezicht, en met verjaardagen hadden ze leuke cadeautjes. Ze stonden altijd voor de onderduikers klaar. Maar ze hadden erg vaak iets te vertellen over hoe slecht het allemaal ging. Bijvoorbeeld over de razzia’s: dat waren de opgepakte joden, die zich niet hadden gemeld. De helpers vertelde vak niet alles, om de onderduikers niet nog banger te maken. In november 1942 komt er nog een onderduiker bij: Fritz Pfeffer (zijn schuilnaam was Dussel). Hij is een kennis van de familie Frank en Van Pels. Vanaf dat moment slaapt Margot bij Otto en Edith op de kamer. En Anne en Fritz delen de kamer ernaast. Op het begin vond Anne hem een aardige man, maar later vond ze hem veel te streng. En daar had ze ook gelijk in. De onderduikers lezen en leren veel, zodat ze iets te doen hebben. Natuurlijk volgen ze ook al het nieuws op de radio. Door de benauwdheid van de schuilplaats, en de angst dat ze ontdekt worden, is de spanning groot, en zijn er vaak ruzies. Anne schrijft daarom zo vaak mogelijk in haar dagboek om haar hart te luchten. Ze schrijft: `Het fijnste van alles vind ik nog, dat ik dat wat ik denk en voel, tenminste nog op kan schrijven, anders zou ik compleet stikken.' Ontdekt Op vrijdag 4 augustus 1944 om ongeveer half elf waren de helpers in het voorhuis aan het werk, en iedereen deed wat hij moest doen. Maar dan stopt er een auto voor het gebouw. Er stapt een SS-officier uit, en drie Nederlandse agenten, ze lopen het huis binnen. Ze gaan gelijk naar het kantoor, en meneer Kugler moet hen de schuilplaats laten zien. Otto was boven op Peters kamer, en hielp hem met zijn schoolwerk. Hij liet hem net de fout in zijn dictee zien, toen er iemand de trap op kwam rennen. Otto schoot omhoog, want het was nog ochtend, en iedereen moest stil zijn. toen ging de deur van Peters kamer open, en er stond een man met een pistool in zijn handen, die hij op Peter en Otto richtten. De onderduikers moesten meekomen. De onderduikers, meneer Kugler en meneer Kleiman worden gearresteerd, en voor verhoor naar een Duitse gevangenis gebracht. De twee helpers worden een tijdje later naar een andere gevangenis over geplaatst. Miep en Bep blijven achter op de Prinsengracht. Zij vonden toen ook het dagboek van Anne Frank. Ze hebben het meegenomen, en veilig bewaard. De gevangenis. Op 8 augustus worden alle acht onderduikers in een personentrein naar Westerbork gebracht. Ze komen in strafbarakken terecht, omdat ze zich niet vrijwillig gemeld hadden. Overdag moeten ze batterijen uit elkaar halen. Het is vies en ongezond werk, maar de gevangenen kunnen nu wel met elkaar praten. Regelmatig vertrekken er treinen met gevangenen naar een onbekende bestemming in het Oosten. Op 2 september 1944 wordt de lijst opgelezen van de gevangenen die de volgende dag moeten vertrekken. Op die lijst staan de namen van acht onderduikers. In de ochtend van 3 september 1944 vertrekt een lange goederen- trein vanuit Westerbork. In elke wagon zitten meer dan 70 gevangenen. Onder de in totaal 1019 gevangenen zitten ook de acht onderduikers. Na een verschrikkelijke treinreis komen ze aan in Auschwitz-Birkenau. Op het perron van Auschwitz-Birkenau worden de mannen en vrouwen van elkaar gescheiden. Ook wordt iedereen nog onderzocht door Nazi-artsen. Zei maken ook weer twee groepen: alle gezonden mensen, die mogen werken, en de zieke mensen, zei worden direct in de gaskamer vermoord. De acht onderduikers worden gelukkig niet naar de gaskamers gestuurd. Maar ze moeten wel zwaar werk doen. Na een korte tijd is Hermann van Pels te moe om dit zware werk te doen. Hij wordt in de gaskamer vermoord. De treinrails in Auschwitz. Otto verteld daarover: `Ik zal nooit het moment vergeten dat de zeventienjarige Peter van Pels en ik in een groep geselecteerde mannen zagen. Onder hen was Peters vader. Ze werden afgemarcheerd. Twee uur later kwam een wagen langs met hun kleding.` Eind oktober 1944 worden Anne en Margot van Auschwitz-Birkenau naar Bergen-Belsen overgebracht. Hun moeder blijft alleen achter. Maar zij wordt ziek, en sterft in januari 1945 aan uitputting. Auguste van Pels komt in november 1944 ook aan in Bergen-Belsen. Daar ziet ze Anne en Margot terug. Auguste blijft niet zo lang in Bergen-Belsen, ze word overgeplaatst naar Theresienstadt, maar waarschijnlijk is ze onder de reis gestorven. In maart 1945 sterven Anne en Margot aan tyfus, Anne een dag later als Margot, een paar weken voor de bevrijding van het kamp. Na de oorlog Otto Frank had onder zijn reis van het kamp naar huis gehoord dat zijn vrouw Edith in Auschwitz gestorven was. Hij probeerde na de oorlog te weten komen of zijn dochters nog leefde, en waar ze dan waren. Er kwamen telkens kleine groepjes uit de concentratiekampen terug, en Otto probeerde steeds weer iets over Anne en Margot te weten komen. Uiteindelijk kwam hij de twee zusjes Brilleslijper tegen, zei waren samen met hen in Bergen-Belsen geweest. Ze vertelden dat Anne en Margot gestorven waren. Miep Gies, die Annes dagboekpapieren vond, gaf ze niet gelijk aan Otto. Ze hoopte namelijk dat Anne nog leefde. Maar toen ze in juli 1945 hoorden dat Anne en Margot gestorven waren, gaf Miep de papieren aan Otto. Otto begon bijna gelijk het dagboek te lezen. Het kostte hem ook erg veel tijd om alles te lezen. Hij was erg verrast over wat Anne allemaal schreef, vooral over haar ernst en zelfkritiek. Zo kende hij Anne helemaal niet. Hij kwam ook bij het stuk waarin Anne schreef dat ze na de oorlog ook een boek wou schrijven dat `Het Achterhuis`zou gaan heten. Ze had zelfs al een heel stuk van haar dagboek overgeschreven. Otto twijfelde er eerst aan om het uit te geven, omdat hij het te persoonlijk vond, maar zijn vrienden probeerde hem over te halen. Ze zeiden tegen hem: `Anne wilde toch schrijfster worden, en nu kan je dan haar wens vervullen.` En toen besloot Otto om het toch uit te geven. Na de Nederlandse uitgave volgt er een Duitse, Franse, Amerikaanse en Engelse. Het dagboek wordt dus heel populair. Er wordt zelfs een film van gemaakt. Otto wordt uitgenodigd om ook naar de primaire te komen in New York. Maar hij wilde het niet. Hij kon het niet aanzien dat er een film is van familie die ook nog een allemaal gestorven zijn. Zijn nieuwe vrouw Fritzi wou de film toen om Otto ook niet zien. Steeds meer mensen willen nu zien waar Anne Frank in het echt geleefd heeft, maar, het Achterhuis dreigt te vervallen. De bewoners van Amsterdam richtten toen de `Anne Frank Stichting` op, die nu nog steeds bestaat. Hun belangenrijkste doel was het behoud van het Achterhuis. Op 3 mei 1960 wordt het Achterhuis officieel geopend. Het is nu een museum geworden, en heet het `Anne Frank Huis`.
Hoe bekent is Anne Frank eigenlijk? Er zijn in de wereld tien miljoenen mensen die weten wie Anne Frank is. En haar dagboek is het meest gelezen boek ter wereld. Het is in meer dan 60 talen vertaalt. Er zijn toneelstukken en films over haar gemaakt, en elk jaar bezoeken bijna een miljoen mensen uit de hele wereld het achterhuis in Amsterdam. En als je `Anne Frank` intypt in een zoekmachine op het internet, dan komen er meer dan (350.000) opties. Hoe komt het dat Anne Frank zo bekent is? Anne Frank is zo bekent omdat ze zo goed heeft opgeschreven wat alle kinderen meemaken als ze volwassen worden. Ze schrijft dus niet alleen maar over de oorlog, en het onderduiken, maar ook over de dingen die ze gewoon als een normaal mens elke dag meemaakt. Als je het boek leest voel je gewoon met haar mee. Maar, er is ook nog een belangenrijke reden; je weet dat het slecht met haar zal aflopen. Ze wordt het slachtoffer van haat, oorlog en vervolging. Ze was een van de zes miljoen Joden die vermoord werd. Door haar dagboek kom je ook te weten hoe al die anderen Joden zich gevoelt moesten hebben. Waarom lezen ook mensen die niet in de 2e wereldoorlog leefde over Anne Frank? Oorlog, discriminatie en vervolging van onschuldige mensen komt nog altijd voor. Er zijn wel veel verschillen tussen wat Anne meemaakte, en wat er nu allemaal gebeurd, maar er zijn toch ook wel veel overeenkomsten. De Cambodjaanse vrouw die het dagboek heeft vertaalt in het khmer zei daarover: `in Cambodja is dertig jaar geleden eenderde van de bevolking vermoord. Ik heb heel veel meegemaakt. Toen ik Annes dagboek las dacht ik: hoe kan dat nou? We leefden niet in dezelfde tijd, en duizenden kilometers uit elkaar. Maar er zijn toch zoveel overeenkomsten. Ze schrijft zo goed over wat haar is overkomen, en wat iederéén kan overkomen. Anne Frank en ik zijn hetzelfde`. Is al die aandacht voor Anne Frank niet overdreven? Sommige mensen vinden al die aandacht voor Anne Frank maar een beetje overdreven. Ze zeggen: `Anne Frank is maar één van de anderhalf miljoen Joodse kinderen die in de tweede wereldoorlog vermoord werd. Natuurlijk is dat zo, Anne Frank is maar een van hen. Soms is al die aandacht inderdaad wel wat veel. Maar je kunt het ook zo zien: doordat je meer weet over Anne Frank, kun je ook weten hoe erg het moet geweest zijn voor al die anderen Joodse kinderen, mannen en vrouwen. Je wordt daar door ook weer nieuwsgieriger naar de verhalen van anderen mensen die de oorlog hebben meegemaakt. En naar wat er allemaal gebeurde. Hoe komt het dat we zoveel weten over Anne Frank? Het is toeval dat we zoveel weten over Anne Frank. En het is ook toeval dat Annes dagboeken bewaard waren gebleven. Veel dagboeken die mensen tijdens de tweede wereldoorlog geschreven hebben zijn verloren gegaan. Ook de fotoboeken van Anne, en haar familie zijn goed bewaard gebleven. En daardoor weet je meer over haar familie. Van veel anderen slachtoffers zijn helemaal geen foto`s meer over gebleven. Het was ook toeval dat haar vader Otto Frank, de oorlog heeft overleeft. Hij kon veel over Anne, en de tijd in het achterhuis vertellen. EIGEN MENING Het was echt heel interessant en leuk om dit werkstuk te maken! Ik wist er zelf al best wat van, maar ik kon ook nog een heleboel leren. Het bleef ook de hele tijd leuk om er aan te werken. Op het begin was er jammer genoeg wel iets fout gegaan. Ik had het werkstuk op een diskette gezet, om er op school aan te werken. Toen ik het weer mee naar huis nam, was het een heel gedoe om het goed te krijgen met de diskette. Ik kreeg het namelijk niet onder de goede map gezet. Ik had het toen maar gewoon helemaal eraf gegooid, want ik had toch niet zo veel veranderd op school. Toen wou ik naar het werkstuk gaan wat ik gewoon op de computer had staan. Maar dat kon ik niet meer vinden, ik heb zelfs de hele computer afgezocht. Waarschijnlijk had ik per ongeluk het werkstuk dat al op de computer stond ook eraf gegooid. Toen had ik een poosje helemaal geen zin meer om aan m`n werkstuk te werken. Maar daarna was ik er weer aan begonnen, en was het toch weer leuk. Kortom, ik heb van het werkstuk veel geleerd, en ik vond het ook nog eens leuk! SLOTGEDICHT Waarom maken mensen oorlog, als er mensen ziek zijn? Waarom maken mensen oorlog, als er mensen honger lijden? Waarom maken mensen oorlog, als het ook vrede kan zijn? Waarom maken mensen oorlog? Waarom zijn de mensen zo gek? Waarom verlangen mensen naar macht? als ze die toch verkeerd gebruiken, als ze daar oorlog mee maken, als ze daar mensen mee doodschieten. Waarom zorgen mensen niet voor vrede, voor liefde, en voor hulp? Mensen schieten te kort, Dat heb ik wel gemerkt.