Aboriginals

Herkomst van de Aboriginals De Aboriginals komen oorspronkelijk niet uit Australië, ze zijn namelijk vanuit Azië naar hun tegenwoordige land getrokken. Hierover zijn verschillende theorieën bekend: Sommigen beweren dat ze gewoon over konden lopen, omdat toen ( ongeveer vijftig tot honderdduizend jaar geleden ) zowat al het water was bevroren tussen de twee continenten. Toen ze eenmaal in Australië waren aangekomen begon het ijs te dooien en steeg de zeespiegel weer waardoor ze als het ware werden opgesloten in Australië. Anderen beweren dat ze wel over zee zijn gekomen, met boten. Als die theorie de waarheid zou zijn duidt dat op dat de Aboriginals zeer goede zeevaarders waren. Er wordt ook nog beweerd dat de Aboriginals niet uit één volk bestonden maar uit ongeveer 600 verschillende stammen! Deze stammen hadden op het gebied van leefwijze redelijk veel gemeen, wel hadden ze allemaal een eigen taal. Daarover meer in het hoofdstuk: Leefwijze van de Aboriginals Aboriginal kunst Kunst is erg belangrijk in de cultuur van de aboriginals, ze maken al tienduizend jaar lang Didgeridoo’s, tekeningen op rotsen, tekeningen op schilderdoek, boomerangs, traditionele wapens, textiel en schilderingen op van alles en nog wat, vooral boomschors en rotsen. Ook is de dans en de muziek van de aboriginals erg bekend. De beeldende kunst van de aboriginals stamt uit de oude tradities van het bedenken van symbolen, afbeeldingen en tekens, het beschilderen van hun lichaam door vrouwen en het met zang herdenken van hun voorouders op de heilige plaatsen in het land(onder andere, de ayers rock, door aboriginals ook wel Uluru genoemd). De mannen maakten zandsculpturen en beschilderden allerlei voorwerpen, zoals de Didgeridoo, de boomerang en vele schilderijen. Aboriginals hielden ervan om hun lichaam te beschilderen, ze deden het bij alle belangrijke gebeurtenissen, bij het offeren, bij het jagen enzovoort. Lang niet alle schilderijen van de aboriginals zijn gemaakt uit godsdienstige gedachten, de meeste schilderijen zijn gemaakt omdat de kunstenaar het leuk vind om te schilderen of om een voorwerp te versieren. In welke kleur de aboriginals schilderen hangt sterk af van de streek en van de stam. De meest gebruikte kleuren zijn natuurlijke okers, zoals zwart, geel, wit en rood. Deze kleuren kunnen nog gemengd worden met allerlei sappen zoals bloed, hars en andere sappen uit bomen. De motieven worden met van alles en nog wat op het schilderij

geplaatst, enkele voorbeelden: een veer, een blaadje, of zelfs een haar van de kunstenaar. De aboriginalkunst is al ontzettend oud. Uit archeologisch onderzoek blijkt dat de rotstekeningen uit noord-Australië veel ouder zijn dan de eerste rotstekeningen uit Europa. Dit maakt de Aboriginal kunst de oudste ter wereld. Ongeveer vijftig tot honderdduizend jaar geleden landden de eerste aboriginals op de noordwestkust van Australië, meer hierover leest u in het hoofdstuk daarover. Leefwijze van de Aboriginals De aboriginals leefden, zoals al eerder gezegd, in verschillende stammen. Elke stam was afhankelijk van de natuur, het waren echte primitievelingen. Ze gebruikten eigenlijk alles wat ze maar vonden. Een dier gedood? Mooi, daar kunnen we de huid, de botten, het vlees en alles wat dan nog overblijft van gebruiken. Als op de plek waar ze op dat moment verbleven het water of het voedsel op was, trokken ze gewoon met hun hele boeltje weer verder. Dit kon soms dagen duren en daarom hadden de Aboriginals ook een zeer goede conditie. Ook hadden de Aboriginals geen echte godsdienst zoals wij dat kennen, ze geloofden niet in een god of ander heilig iets, ze geloofden dat hun voorouders de wereld hadden gemaakt. Dit ging als volksverhaal van generatie op generatie door. De Aboriginals hadden ook een motto: “Ik bezit geen land, het land bezit mij.” Dit alles was natuurlijk een hele aparte levensstijl en alles ging ook gewoon zijn gangetje…totdat… De Engelsen in het jaar 1788 hun leefgebied binnenkwamen en natuurlijk van alles meebrachten wat de Aboriginals helemaal niet kenden. Denk hierbij aan: geweren, kanonnen, ziektes, etenswaren en natuurlijk de gevangenen die ze er wilden dumpen omdat in hun eigen land de gevangenissen vol zaten. Het leven van de Aboriginals veranderde in een klap. Tegenwoordig is er van de originele Aboriginalcultuur zo goed als niets meer over. De oorspronkelijke Aboriginals leven nu tussen de rest van het Australische volk, dat over het algemeen Engels is. Heilige plaatsen van de aboriginals De Uluru
De Uluru is de heilige berg van de aboriginals. Wat het is, weet niemand echt, de een zegt dat het een meteoriet is, de ander zegt een uitgehakte berg. Wat zeker is, is dat de aboriginals er enorm veel respect voor hebben en het als hun heilige berg zien. De rots is tegenwoordig ook zeer geliefd bij toeristen. Thijs is hier geweest, maar uit respect voor de cultuur van de aboriginals is hij er niet opgeklommen. De Uluru is ook bekend om de kleur die veranderd van lichtrood in donkerpaars gedurende de dag. Uluru is zo bekend omdat het een redelijk hoge berg is in een voor rest totaal vlak landschap. Je kan de Uluru dan ook al van verre zien liggen. Sommige toeristen verwarren de Uluru echter met Mount Catherine, die veel platter is maar ook van kleur veranderd. Mount Catherine ligt op ongeveer 30 kilometer van de Uluru. Katatjuta
De Katatjuta heette vroeger de Olga’s. Het ligt ongeveer op 50 kilometer van de Uluru en komt omhoog vanuit hetzelfde blok zandsteen dat onder de grond ligt in Australië. Katatjuta bestaat uit 36 afgeronde grote rotsblokken die er niet zo spectaculair uitzien. Het hoogste punt van de Katatjuta ligt 200 meter hoger dan dat van de Uluru. Het is een redelijk toeristische plaats en je kunt er erg mooi wandelen(Thijs heeft ervaring) Het is een heilige plaats voor de aboriginals omdat er veel verschillend leven voorkomt. De naam Katatjuta betekent heel toepasselijk “Vele Hoofden” Dreamtime (Godenverering) “Cooma el ngruwar, ngruwar el cooma, illa booka mer ley urrie urrie” “Een is alles, alles is een, de ziel zal niet sterven” De oude verhalen van de aboriginals gaan allemaal over de dreamtime, dit is een tijd in een andere dimensie en is nu ook nog aan de gang, het is een andere realiteit naast de dag van vandaag. De meeste verhalen zijn gelijkenissen, waar men wijze lessen uit kan halen. De mythe over het ontstaan van de aarde en al haar schepsels verklaren de aboriginals met de dreamtime. Ooit was de aarde plat en kleurloos. Toen begon de dreamtime, de aarde kwam in beweging doordat er enorme wezens uit de grond verrezen. Deze zouden al vanaf het begin dat de aarde er was in de aarde hebben liggen slapen. Deze wezens zagen eruit als planten, dieren of insecten maar gedroegen zich als mensen. Terwijl ze aan het zoeken waren naar water en voedsel maakten ze met hun grote lichamen de bergen en dalen in de aarde. De aboriginals hebben hun manier van
leven dus geïnspireerd op de dreamtime, of de dreamtime geïnspireerd op hun manier van leven, het is maar net hoe je het bekijkt. Volgens het verhaal stammen de aboriginals af van de enorme wezens in de dreamtime. Deze wezens zouden de aboriginals geleerd hebben hoe ze in vrede met de natuur kunnen leven. Een mythe van de Wardaman stam, over hun helden in de Dreamtime. Deze mythe is ook te vinden op http://www.didge.nl/dreaming/dreamtime2.html , we hebben hem letterlijk gekopieerd, omdat mythes verhalen van de stam zijn, en die kan je niet veranderen of in je eigen woorden zetten, dat is gewoon hun cultuur. "In dit land kom je veel didgeridoos tegen. Dat heeft te maken met de vogels. Vroeger in de droomtijd waren de vogels namelijk mensen, net als wij. Alles wat ze aan voorwerpen bezaten, en dat was maar heel weinig, droegen ze bij zich. Ze bonden het om hun middel, droegen het over hun schouders of namen het onder de arm. Zoals bijvoorbeeld de boemerangs en de graafstokken. Een van die vogels, die we tegenwoordig kennen als de `long tailed fashion', was in die tijd de didgeridoospeler. In onze taal heet hij Giddabush. Hij droeg zijn didge altijd bij zich, en als hij niet speelde, had hij hem met een band stevig om zijn heupen gebonden. Later heeft de vogel Giddabush dan ook een lange staart gehouden, die ons er nog steeds aan herinnert, dat hij de didgeridoospeler was. Een andere vogel, de Butcherbird, was in de Droomtijd ook een mens. Hij vond alle verschillende houtsoorten uit, en een paar daarvan gebruikte hij als klankhoutjes. Omdat hij een mooie stem had, werd hij de zanger. Dat kun je tegenwoordig nog goed horen, want als vogel is hij nog steeds een goeie zanger. De derde vogel, waar ik over wil vertellen, is de Piwi (de Australische Magpie-lark). Hij beschilderde zich met zwarte en rode aarde en werd de danser. Dus, Giddabush was de Blazer en de uitvinder van de didgeridoo, Butcherbird zong en hanteerde de `clapsticks' en Piwi danste. En terwijl ze zo speelden, zongen en dansten, gaven ze alle dingen een naam en op die manier werden ze geschapen: de Bergen, de Bomen, het gras - ze benoemden alles! Als ze gingen rusten, verstopten ze zich onder een schaduwrijke boom. Om niet van honger om te komen moesten ze regelmatig op jacht. Dan maakten ze daarna een vuur in een gat in de aarde en braadden de buit Boven het vuur. Zodra ze genoeg gegeten en als ze gerust hadden, begonnen ze weer met hun werk: didgeridoospelen, zingen en dansen, om zo de wereld te laten ontstaan. Toen ze helemaal klaar waren, zeiden ze tegen elkaar: `Nu geven we alles door, de didgeridoo, de clapsticks, de liederen en de dansen. En dat is sindsdien steeds doorgegaan, van generatie op generatie. Dit was de geschiedenis van Giddabush, van Butcherbird die in onze taal Golborman heet en van Magpie, die wij Glededaa noemen."