tijgers

Hoofdstuk 1 De tijger is een zeldzaam dier. Er zijn nog maar 5 soorten tijgers over de hele wereld. Zoals de Indonesse tijger, de Chinese tijger, de Siberische tijger, de Sumatraanse tijger en de Bengaalse tijger. Niet alleen in warme gebieden voelen ze zich thuis, maar ook in hele kouden streken. Ze komen voor in naald- en loofbossen, tropische regenwouden, grasvlakten en riet velden. Er moeten wel voldoende prooidieren, schuilplaatsen en water zijn. De tijger jaagt meestal alleen. Dit doet hij in de schemering of s` nachts. Tijdens zo`n jacht legt hij vele kilometers af. Hij moet heel wat moeite doen om een prooi te vangen. Slechts 1 van de 20 pogingen lukt het hem om een prooi te pakken te krijgen. Zijn ogen en zijn oren zijn het belangrijkste hulp middelen bij de jacht. Hij sluipt over de grond nar zijn prooi toe, zodat deze hem niet ziet en hoort. Hij valt meestal van achteren of van opzij aan. Als de tijger dicht genoeg bij zijn prooi is, bespringt hij deze. Hij grijpt het dier bij zijn keel zodat hij stikt. De tijger sleept zijn prooi naar een sloot of rivier en dan eet hij hem op bij het water. Hoofdstuk 2 De Siberische tijger is de grootste levende kat ter wereld. Het is een dier met een zeldzame gratie en schoonheid. Jammer genoeg is hij in het wild zo zeldzaam geworden, dat het merendeel van deze tijgers in de dierentuin leeft. De zeldzame Siberische tijger leeft eigenlijk niet in Siberië, maar in het Amoer- Oessoeri- gebied, waar het grootste deel van het jaar sneeuw ligt. Leefwijze. De Siberische tijger leeft in een zeer grote territoria die per stuk tot 3000 vierkante kilometer kunnen afleggen. Als er in dit gebied prooien te vinden zijn, blijft een tijger meestal jarenlang binnen de grenzen van zijn gebied. Als het voedsel bijna op is, kan het gebeuren dat een tijger vee of huisdieren pakt. Zowel het mannetje als het vrouwtje markeren hun territorium met urine en krabsporen op bepaalde bomen. Alleen territoria van vrouwtjes overlappen soms die van een mannetje. Mannetjes verdedigen hun gebied ook alleen tegen andere mannetjes. Daarbij concentreren ze zich op de belangrijkste gebiedsdelen, zoals de grenzen met een territorium van een vrouwtje, of gebieden met een goed prooidieraanbod. Het tijgermannetje leidt en solitair bestaan. Hij is tolerant vergleken met de vrouwtjes, en duldt zelfs dieren van allebei geslachten die zijn gebied doorkruisen. Voedsel en jacht Ondanks zijn grote jacht en de scherpe zintuigen, heeft een tijger veel tijd nodig voor de jacht, omdat hij meestal maar een op de tien keer succes heeft bij een aanval. Een tijger sluipt tot 10-25 meter van een prooidier, overvalt hem met een onverwachte sprong

En grijpt hem in de nek. Daarbij blijven zijn achterpoten op de grond staan. Kleine prooidieren worden door een beet in de nek gedood, grotere dieren worden eerst omvergeworpen en door een beet in de keel gewurgd. Als een tijger een prooi mist, volgt hij hem nog ongeveer 200 meter, maar heeft dan toch meestal geen succes meer. Nadat een tijger zijn prooi heeft gedood, trekt hij zich in een schuilplaats terug, meestal in de buurt van water. Daar eet en drinkt hij, voordat hij de laatste resten verstopt en eerst gaat slapen. Vervolgens keert hij terug om de rest op te eten. Maar meestal moet hij eerst alle concurrenten wegjagen die ook op een hapje azen. Hoofdstuk 3 Ook in Sumatra is zeer weinig oerwoud over. Dit komt voornamelijk door het platbranden van land door de lokale boeren om er landbouwgrond van te maken. Het is de boeren moeilijk uit te leggen, dat dit niet goed voor het milieu is, omdat hun families al generaties zo geleefd hebben. Het platbranden is dan ook eeuwenlang geen probleem geweest, maar door de overbevolking is de balans tussen mens en natuur weggevallen. Dit wordt nu ook nog versterkt door de aanhoudende crisis in Indonesie, waardoor de mensen al zo veel problemen hebben, dat ze het milieu links laten liggen. De schade bleef klein, tot dat de groot grondbezitters zich er mee gingen bemoeien, die zeer grote gebieden vernietigen en de waarde van hun grond zien stijgen bij elke meter, die vernietigd wordt. Bouwgrond levert economisch gezien nu eenmaal meer op dan oerwoud. Door de wijd verspreide corruptie binnen het overheidsapparaat van Indonesie worden de benodigde vergunningen, die voor de bouw nodig zijn zonder problemen verstrekt. Door het kleine stukje jungle, dat er voor de tijger nog over is, komt hij steeds vaker in aanraking met de bevolking, wat tot gevolg kan hebben dat een tijger het vee van een boer of een mens dood. Hierdoor wordt de tijger vogelvrij verklaard, want een ieder heeft nu een excuus om een tijger te doden, terwijl het in werkelijkheid alleen gaat om geld verdienen aan het stropen. China China is een bijzonder land, omdat in dit land 4 van de 5 nog levende tijgersoorten voorkomen. Alleen de Sumatraanse tijger is niet in de wildernes van China te vinden. Nu lijkt het dat er hier blijkbaar goed voor de tijger gezorgd wordt, maar dit toeval heeft meer met de grote en onherbergzaamheid van het land te maken, dan met de liefde voor de tijger, want juist in China is het erg slecht met de tijger gesteld. De leefgebieden zijn nog maar heel klein door de enorme uitbreiding van de bevolking, hierdoor vindt de tijger niet genoeg wilde prooien en valt hij vee aan. De gedupeerde boeren schieten uit wraak daarna vaak een of meerdere tijger neer. Bij de enorme economische groei, die China de laatste jaren doormaakt wordt het milieu aspect volledig buiten beschouwing gelaten, waardoor China de meest vervuilende industrie van de wereld heeft. Ook aan de tijger wordt niet gedacht. Er zijn bijna geen natuurparken in China en ook grootschalige projecten ten gunste van de tijger zijn er voorlopig niet van de chinese regering te verwachten. Daarnaast is de tijger een heel gewild stroopobject door het bijgeloof van de chinezen. Zij denken namelijk dat diverse lichaamsdelen ( zie hier ) van het dier geneeskrachtige werking hebben. Dit is puur bijgeloof zonder enige medische ondersteuning, maar samen met het verdwijnen van de natuur wel de voornaamste reden, waarom er zo weinig tijgers nog zijn. Dit is wel een hele bizarre reden om een dier, dat over de hele wereld zo geliefd, gerespecteerd en bewonderd word te laten afslachten, maar een eeuwenlange traditie is moeilijk af te leren. Uiteraard word elke tijger in China door stropers geschoten als ze ze tegenkomen, maar er is ook een belangrijke handel van tijgerdelen naar China toe om daar verwerkt te worden in diversen middeltjes en daarna over de hele wereld geexploiteerd worden, waardoor elke tijger gevaar loopt om vermalen te worden tot geneesmiddel. Dit geeft onmiddellijk aan dat China niet alleen verantwoordelijk is, want al deze middelen worden zonder problemen over de hele wereld verhandeld. India Ook in India werden veel tijgers afgemaakt, nadat er vee door een tijger gedood was. Het Wereld Natuur Fonds is daarom een project gestart en vergoed aan de boeren al het vee dat door een tijger gedood is, hierdoor heeft de boer geen schade en wordt er geen jacht meer op de tijger gemaakt. Deze aktie heeft tot nu toe zeker zijn vruchten afgeworpen, want er zijn veel minder tijgers door boeren gedood. De bevolkingsaantallen in India hebben China al bijna ingehaald en er zijn nog maar weinig plaatsen in India over waar geen mensen wonen. Iedereen dacht dat het binnen een paar jaar afgelopen zou zijn met de Bengaalse tijger, maar er zijn gelukkig een paar gebieden bespaard gebleven en tot natuurgebieden omgedoopd, nadat de toenmalige minister-president Indira Gandhi samen met het Werld natuur Fonds een reddingsprogramma startte:"Operatie Tijger" genoemd. Een aantal goede projecten hebben er voor gezorgd dat er in een paar parken alweer regelmatig tijgers waar te nemen zijn, BRAVO INDIA !! Zo zie je toch, dat de regering van een land de voornaamste stappen moeten zetten, voordat er echt wat gedaan kan worden. Toch is het ook hier weer niet alleen goed nieuws te melden. De keerzijde van de medaille. Is het alleen maar succes, wat de klok staat in India ? Jammer genoeg niet. Na de dood van Indira Gandhi kwam er een explosie in het aantal stroperijen, doordat de bescherming van de natuurgebieden minder goed werden nageleefd en het tijgerprogramma op een laag pitje werd gezet door de opvolgers van Indira Gandhi. Al is de Indiase tijgerpopulatie de grootste ter wereld en het indiase tijgerproject het bekendst, toch kamt India met grote problemen. De boswachters worden zwaar onderbetaald en enkele medewerkers hebben zelfs al bijna 2 jaar geen salaris meer gehad. Verder zijn de boswachters zeer slecht uitgerust, vaak worden ze zonder radio of goede voertuigen op pad gestuurd of moeten ze met verouderde wapens de zeer goed georganiseerde en rijke criminele organisaties te lijf. De steun aan de tijgers in India dreigt nu een dieptepunt te bereiken nu deskundige tijdens de CITES conferentie in Nairobi een aanbeveling deden om alle financiele hulp aan India te staken, omdat zij van mening zijn, dat het geld niet goed besteed wordt. Pas als de indiase regering kan aantonen, dat het geld efficient besteed wordt, moet volgens deze deskundigen de financiering van de tijgerbescherming weer hervat worden Siberie In het uiterste puntje van Siberie leeft de grootste katachtige ter wereld, de siberische tijger. Hij heeft een minder gele huid dan de andere tijgersoorten, omdat dit de enige tijgersoort is die in de winter in de sneeuw leeft. Door de wat lichtere kleur valt de siberische tijger in de sneeuw minder op. Ook hier zijn beschermingsprojecten opgezet, maar door de crisis in Rusland zijn er veel mensen verleid om deze wonderschone dieren neer te schieten en hun huid voor veel geld te verkopen. Wel verdienen de beschermers een pluim, want de siberische tijger is de enige tijgersoort, die de laatste 30 jaar in aantal is gestegen !! De stijd tegen de stropers is moeilijk, want wanneer het ook maar een stroper lukt de reservaten ongezien binnen te komen, kan hij in een dag het werk van jaren fokken en beschermen ongedaan maken. De stropers zijn vaak professionele bendes, die met hun activiteiten genoeg geld verdienen om zich zwaar te bewapenen met de modernste apperatuur. De beheerders van de parken verdienen dan ook een pluim voor hun doorzettingskracht, omdat ze altijd maar weer doorgaan als het werk weer voor niets lijkt te zijn geweest. Voor niets is het uiteraard nooit, want zonder hen zouden er al lang geen tijgers meer in het wild leven.