Tijgers

Grote Katachtigen Tijgers zijn katachtigen roofdieren uit Azië. Ze zijn de grootste van alle katachtigen. Hun vacht is geelbruin met zwarte strepen. Sommige tijgers leven in warme streken, anderen hoog in de bergen of op de koude vlakten. Alle tijgers horen bij èèn soort, maar toch zijn er verschillen tussen de tijgers uit verschillende gebieden. Zo is de Siberische tijger de grootste van allemaal. Van kop tot staart is hij (bij de meeste) 3.5 meter en kan wel 300 kilogram wegen. Om de Siberische koude te doorstaan, heeft hij een dikke vacht waarin veel lichaamswarmte wordt vastgehouden. In dichtbegroeide streken Tijgers uit warme streken zijn bijvoorbeeld de Bengaalse tijger, de Sumatraanse tijger en de Chinese tijger. Ze leven in dichtbegroeide grasvelden en rietvelden of in de tropische regenwouden, liefst in de buurt van water. Overdag, als het heet is, zoeken ze beschutting op schaduwrijke plekjes, in grotten, of in poeltjes en moerassen. Tijgers zwemmen graag en dat is bijzonder voor katachtigen. Leeuwen, panters, poema's en ook de gewone huiskat zul je niet gauw in het water zien gaan. Maar klimmen doet de zware tijger niet graag. Daar zijn veel andere katachtigen weer goed in.
Rassen Er zijn ongeveer 5 soorten rassen: 1. de Bengaalse tijger, die komt nog het meeste voor. 2. je hebt ook de Sumatraanse tijger, dat is de kleinste tijger. (die nu nog in leven is) 3.De Indo -Chinese tijger is er ook. Deze tijger heeft het heel moeilijk gehad tijdens de oorlog in Vietnam in de jaren 60. 4. de Siberische tijger is de grootste tijger van allemaal. Hij is van kop tot staart ongeveer 3.5 meter. 5. Er is ook een Zuid -Chinese tijger, deze tijger is enorm gevolgd door boeren daardoor zijn er nog maar minder dan 50 (waarschijnlijk) over. Af en toe worden nog sporen van ze gevonden in de bergen van Zuid -China. 6. Javaanse tijger, niemand weet het hier zeker maar waarschijnlijk is deze tijgersoort uitgestorven. 7. Kapische tijger die is zeker weten uitgestorven in de jaren 80. 8. Balinese tijger, dit was de kleinste tijger. Helaas is ook die uitgestorven. En zo blijven er dus nog maar 5 tijgersoorten over. Sluipen door het gras Dankzij het strepenpatroon is de tijger goed gecamoufleerd in het hoge gras. Hij jaagt op herten, antilopen, buffels, zwijnen en zebra's. Hij besluipt ze vanuit het gras en maakt op het juiste moment een snelle sprint. Hij doodt het slachtoffer met een stevige beet waarbij de prooi de nek breekt. De buit wordt rustig plekje gesleept, en dan pas kan de tijger aan de maaltijd beginnen. Het liefst jaagt hij tegen de avond als het koeler is geworden. De tijger is heel gespierd en dus erg sterk. Over het algemeen is de tijger sterker dan de Leeuw. Hij kan enorme sprongen maken bij de jacht. Een spannende strijd Het is geen gemakkelijke klus voor de tijger om een prooi te vangen. Om dichtbij te komen, moet hij voldoende dekking hebben in het gras. Voor de sprint moet hij al zijn krachten verzamelen om de vluchtende prooi te kunnen grijpen. Heel vaak verliest de tijger de strijd. Soms jagen ze daarom met z'n tweeën. De ene drijft de prooi in de goede richting, de ander gaat erachter aan. Meestal zijn het de oude dieren, of soms de hele jongen die het slachtoffer worden. Als er weinig voedsel is, vangt een tijger soms een aapje of een stekelvarken. Hij eet zelfs vissen, en heel af en toe vangt hij een schildpad of een krokodil. Geurvlaggen en brulgeluiden De tijger leeft meestal in zijn eentje in een territorium. Een territorium is een begrensd gebied waarin een dier leeft en dat hij tegen soortgenoten verdedigt. Sommige territoria (meervoud van territorium) overlappen elkaar, daar vinden zo nu en dan ontmoetingen plaats. Grenzen worden aangegeven met geurtjes en krabsporen. Tijgers sproeien af en toe een mengsel van kliervocht en urine tegen bomen, struiken of rotsblokken. Ze deponeren en begraven hun mest op vaste plaatsen. Geurvlaggen worden niet alleen gebruik om een gebied af te grenzen, de tijger kan er ook contact mee onderhouden. Soms brullen tijgers om elkaar te begroeten, of om te laten weten waar ze zijn. Indringers Mannetjes verdedigen hun gebied veel feller dan vrouwtjes. Ze ruiken dat er een ongewenste indringer is binnengeslopen. Mannetjes op doorreis worden meestal verjaagd. Tegen een vrouwtje binnen het territorium maakt een mannetje veel minder bezwaar. In dierentuinen zijn een mannetje en een vrouwtje zelfs gemakkelijk samen te houden.
Klauwen Met zijn lange scherpe nagels slaat de tijger zijn prooi en haalt hij het slachtoffer naar zich toe om het met een beet in de nek of de keel af te maken. Net als alle katachtigen, trekt de tijger deze vlijmscherpe nagels in terwijl hij loopt. Twee paar pezen trekken het laatste teenkootje, waar de nagel aan vast zit, omhoog. Zo loopt de tijger onhoorbaar zacht op zijn fluwelen zolen. Pas als er gevaar dreigt of als hij in de aanval gaat, flitst hij zijn nagels als knipmessen naar buiten, klaar om toe te staan. Tijgers zijn teengangers. Dat wil zeggen dat bij het lopen alleen hun tenen de grond raken. Aan zijn voorpoten heeft hij vijf tenen, waarvan de 'duim' te kort is om de grond te raken. Aan de achterpoten heeft de tijger vier tenen. Twee tot vier jongen In de paartijd komen een mannetje en een vrouwtje samen. Tijdens de paring bijt het mannetje in het nekvel van het vrouwtje. Na 3.5 maand worden er twee tot vier jongen geboren. De draagtijd hiervoor is ongeveer zo'n 100 dagen. Ze zijn nog blind en wegen ongeveer 1 kilogram. Ze hebben wel al een dikke vacht. Alleen de moeder zorgt voor hen. De jongen liggen in een nestje, goed verstopt in het struikgewas. Pas als ze twee maanden oud zijn, verlaten ze voor het eerst hun schuilplaats. Zes maanden lang drinken de kleintjes melk bij de moeder. Daarna moeten ze leren om zelf een prooi te vangen. De grootste vijand van de tijger is de mens. Er is namelijk lange tijd door de mens op hen gejaagd vanwege de sport, maar ook vanwege de mooie vacht. De tijger is een bedreigende diersoort die beschermd moet worden. In en buiten de reservaten is het verboden om op hen te jagen. Vooral met de prachtige Siberische tijger gaat het slecht. Daar zijn er nog maar 400 van in het wild. In dierentuinen maken ze het veel beter. Wereldwijd lever er wel 1000 Siberische tijgers in gevangenschap. Veel vrouwtjes krijgen zelfs een pil (soort 'de pil') om te voorkomen dat ze zwanger worden. Zwemmen Zoals eerder gezegd, is de tijger een goede zwemmer, net zoals bijna alle zoogdieren. Jonge tijgers leren het zwemmen spelenderwijs van hun ouders. Kort na de geboorte al kunnen ze zich spartelend boven water houden. Binnen de kortste keren veranderen ze in echte zwemkampioenen. In tegenstelling tot leeuwen, panters, poema's en de gewone huiskatten houden tijgers echt van water, ze voelen zich erin thuis. Water biedt hen afkoeling tegen de tropische hitte en een goede schuilplaats van waaruit ze het wild kunnen bespieden. Vaak gaan ze in het water met succes hun prooi achterna. Dankzij hun prima zwemvermogen hebben tijgers zich kunnen verspreiden tot op Sumatra, Java en Bali, waarbij ze zwemmend brede zeestraten moesten oversteken. Op die eilanden ontwikkelen ze zich tot afzonderlijke ondersoorten. Leefwijze In tegenstelling tot leeuwen, die in knusse gezinnetjes even, kennen tijgers geen familieleven. Dat heeft met de voedselvoorziening en de jachtwijze van de tijger te maken. Tijgers jagen alleen en elk dier heeft een groot jachtdomein nodig om aan voldoende voedsel te komen. Alleen als de tijger een brons-tige tijgerin opmerkt, gaat hij haar opzoeken om met haar te paren. Meestal is dat in de late winter of het vroege voorjaar. Alleen tijdens de paartijd, die zo'n twee tot drie maanden kan duren, blijven de tijger en de tijgerin in elkaars buurt, al blijven ze intussen wel voor eigen rekening op jacht gaan. Gebit Het gevaarlijkste wapen van de tijger is zijn gebit. Zijn gebit is typisch dat van een vleeseter. De vier lange hoektanden, scherp als dolken, vallen het meest op. Als hij die eenmaal in de nek van zijn slachtoffer heeft gepland, heeft het dier geen enkele kans meer om te ontsnappen. Vergeleken met die hoektanden zijn de snijtanden klein. Ze dienen dan ook niet voor om er het vlees mee te snijden, zoals wij dat doen. Daarvoor beschikt de tijger over doeltreffende knip kiezen in de buurt van zijn mond hoeken. Daar kunnen de kauwspieren de grootste kracht uitoefenen. Knipkiezen uit boven- en onderkaak werken samen als een schaar, waarmee de tijger het vlees in stukken snijdt. Met zijn voortanden schraapt hij de laatste vleesrestjes van de botten.