De wervelkolom

Voorwoord Wij hebben het onderwerp de wervelkolom gekozen omdat het ons een heel interessant en leuk onderwerp lijkt. Eerst waren we van plan om te onderzoeken hoe de evolutie van onze wervelkolom is gegaan. Maar helaas konden we daar niks over vinden behalve stellingen. Dat was niet genoeg om er een goed werkstuk van te maken. Daarom hebben we nu een breed onderwerp gekozen zodat we zeker genoeg informatie kunnen vinden. We hebben de wervelkolom ook gekozen omdat we heel vaak mensen zien die geen rekening met hun rug houden. Bovendien heeft de vader van Patricia Bechterew en wordt zij vaak corrigeert als ze dingen tilt, oppakt, gaat zitten enz. Wat is de wervelkolom en waar bestaat hij uit? De wervelkolom heeft een natuurlijke kromming (s-vorm) waar door het gewricht van het boven lichaam door de wervels kan gedragen worden en schokken kunnen opgevangen worden. De wervelkolom bestaat uit 31 wervels. De wervelkolom kan je ook weer onder verdelen in een aantal onderdelen, dit wordt gedaan omdat deze groepen wervels verschillen in bouw en functie voor het lichaam. De verschillende onderdelen zijn de volgende: de hals, de borst en lendenwervelkolom, het heiligbeen en het staartbeen. De reden voor deze onderverdeling is hoe lager en hoe groter de wervels hoe meer gewicht ze kunnen dragen. Een voorbeeld zijn de lendenwervels, die zijn veel groter omdat ze niet alleen het hele lichaamsgewicht moeten kunnen dragen, maar ook zeer beweeglijk moeten zijn en enorme krachten kunnen weerstaan. Al deze wervels zijn volgens een zelfde basispatroon opgebouwd. Er is een wervellichaam waaraan een wervelboog vastzit. Aan deze boog zijn uitsteeksels bevestigd met daaraan gewrichtjes. De wervellichamen zijn op elkaar gestapeld. Tussen twee wervels zit de tussenwervelschijf of discus. De wervelbogen vormen met elkaar een buis waarin het ruggenmerg verloopt. Tussen elke twee wervels komt aan beide kanten een zenuw uit het ruggenmerg. Deze zenuwen gaan dan naar de armen of de benen en zorgen voor de beweging en het gevoel. Een van de belangrijkste opbouw in de rug is wel de tussenwervelschijf. Centraal hierin zit een kern, die bestaat uit een gelatineuze massa. Deze kern wordt omgeven door een sterke bindweefselring, die aan de beide wervels zit vast gegroeid. De gelatineuze kern probeert constant water op te zuigen en zal daarmee dus opzwellen. Dit opzwellen wordt echter tegengewerkt door de bindweefselring met daar boven en onder de aanliggende wervel. Hierdoor ontstaat een schokbrekerwerking (vergelijk een opgeblazen ballon in een doosje waarop je probeert te duwen). Naarmate we ouder worden verminderd het vermogen van de tussenwervelschijf om water op te nemen. Ook wordt het bindweefsel langzaam minder elastisch. Dit proces treedt dus bij ons allen op. Als gevolg hiervan wordt de discus smaller, en neemt de schokbreker functie af. Hieronder hebben we de onderdelen van de wervelkolom met hun functies beschreven. • Er zijn zeven halswervels die samen de halswervelkolom. De bovenste twee hebben een afwijkende bouw, die onder meer nodig is om bewegingen met het hoofd in alle richtingen mogelijk te maken.In de nekwervelkolom vormt zich een uitholling, de holle hals kromming. • De twaalf borstwervels ( de borstwervelkolom ) hebben een bijzondere functie omdat de ribben daarmee zijn verbonden. De ribben en het borstbeen vormen samen de borstkast. Tien van de twaalf paar ribben zitten aan twee zijden van de wervelkolom vast en aan het borstbeen. Dat deel van de wervelkolom is veel minder beweeglijk dan de zeven halswervels en de vijf lendenwervels er onder. De vormgeving van de borstwervelkolom heeft een bolle borst kromming. • Er zijn vijf lendenwervels ( de lende wervelkolom ). Deze zijn groot en sterk omdat ze het lichaamsgewicht moeten dragen. Ze kunnen goed achter, voor en zijwaarts bewegen, maar kunnen slechts een klein beetje draaien. De onderste lendenwervel is verbonden met het heiligbeen dat uit vijf aan elkaar gegroeide wervels bestaat, waaraan het staartbeentje vast zit. Het staartbeentje bestaat uit ongeveer vier botjes. Waar bijna niet meer te zien is dat het wervels zijn. Veel gewervelde dieren hebben een staart en daarom veel meer en beter ontwikkelde staartwervels. De mens kan het staartbeentje niet zelf bewegen, toch beweegt het wel een beetje als men naar de WC gaat of tijdens het seks hebben. Bij sommige mensen kan het niet meer bewegen omdat ze bijvoorbeeld een keer op hun stuitje zijn gevallen en veel pijn veroorzaakt bij het zitten. De vormgeving van de lende wervelkolom is een uitholling. • Het heiligbeen is door middel van twee gewrichten heel goed gehecht met het bekken.Dit zijn SI – gewrichten. We kunnen hierbij onmiddellijk duidelijk maken dat elke beweging van het bekken met het daaraan vast zittende SL gewricht, een bewegingsverandering in de wervelkolom veroorzaakt. Dit is heel belangrijk bij het aan leren van goede houdingen en het corrigeren van foute houdingen. Naast de bovenstaande functie heeft de wervelkolom in zijn geheel een heel belangrijke functie en dat is het beschermen van het zenuwstelsel. Het ruggenmergzenuw ligt veilig in het wervelkanaal en is zo goed beschermd tegen stoten en wringen. Op de rug bevinden zich reflexzones die gaan werken zodra er ergens in het lichaam afwijkingen zijn. De Chinese geneeskunde is van mening dat er evenwijdig aan de wervelkolom meridianen acupunctuurpunten lopen, die direct zijn verbonden met inwendige organen. Zodra zo’n orgaan verstoord of slecht functioneert kan dit tot zere plekken op de rug leiden. In de spieren zelf kunnen krachten ontstaan van tientallen kilo's.Eén verkeerde beweging of een lichte belasting kan dan voldoende zijn om boven de toelaatbare spierspanning te komen. Het gevolg kan zijn dat een spier geblesseerd raakt of dat de spanning op een tussenwervelschijf zo groot wordt dat die gaat uitpuilen. Hierdoor gaat het tegen de ruggenmergzenuwen drukken, andere zenuwen raken in de knel, de druk kan zelfs zo groot worden dat een tussenwervelschijf kapot gaat, wat een hernia tot gevolg heeft.
Ziektes Sinds de mens rechtop loopt heeft hij last van rugklachten. Pijn in de rug kan afkomstig zijn van de wervelkolom of van spieren die ernaast liggen. De wervelkolom heeft vooral veel te lijden bij mensen met overgewicht of mensen die veel tillen en bukken. Rugklachten komen meestal voor in de onderrug. Je kunt rugpijn of andere rugklachten krijgen door een mechanische aandoening, veel tillen of ongewoon bewegen of door beschadiging van gewrichtsbanden, spieren, wervels of tussenwervelschijven. Beschadigingen kunnen ontstaan door een slechte houding, te weinig aan lichaamsbeweging, zwaarlijvigheid, zwangerschap, stress of depressie. Veel rugklachten krijgen mensen tussen hun 35e en 50e jaar. In één van de tien gevallen is een ziekte de oorzaak: reuma, infecties en tumoren.Doordat er te veel ziektes van de rug zijn, kunnen we ze helaas niet allemaal behandelen. We behandelen daarom er maar 3: hernia, de ziekte van Bechterew en Scoliose. Hernia Een hernia is een uitstulping (een plaats waar een bobbel zit) van de tussenwervelschijf. De uitstulping drukt op een zenuw, daardoor krijgt men pijnklachten in het been. Met enkele gevallen valt de zenuw helemaal uit. Als men vroeger pijn in de rug had dachten ze meteen aan een hernia, maar nu is men erachter gekomen dat het ook slijtage van een tussenwervelschijf de oorzaak kan zijn. De meest voorkomende hernia's liggen tussen de 4e en de 5e en tussen de 5e lendenwervel en het heiligbeen. Op deze hoogtes treden 90% van alle hernia's op, de andere 10% zitten iets hoger. De tussenwervelschijf bestaat uit een elastische kern waar een vezelige ring omheen zit. Slijtage of in de loop van de tijd verliest de tussenwervelschijf zijn goede eigenschappen, dit is een normaal proces dat bij iedereen voorkomt. Vaak komen rugklachten of hernia's in bepaalde families wat meer voor. Zwaar werk met veel bukken en tillen kan wel meer rugklachten geven, maar het ontstaan van een hernia wordt er niet door veroorzaakt. Hernia's komen even vaak voor bij mensen met licht en zwaar werk. Meestal gaan rugklachten aan het optreden van een hernia vooraf. Als er veel druk op een zenuw komt kan een zenuw zijn functie verliezen. Doordat de zenuw zijn functie verliest krijg je verlammingsverschijnselen en een tintelend gevoel of pijnuitstraling. De pijnuitstraling komt doordat de zenuw nog actief is en de pijn van de uitstulping nog door kan geven. Niet elke hernia hoeft geopereerd te worden. . Met rust en fysiotherapie gaan 70 tot 80% van alle hernia's vanzelf weer over. Men moet dus niet te vroeg besluiten tot operatie, aan de andere kant is het zo, dat bij te lang wachten het herstel na een ingreep vertraagd kan zijn. Er zijn twee soorten van operaties: • 1e operatie is noodzakelijk wanneer uitval bestaat van de zenuw die zo ernstig is dat bijvoorbeeld verlammingsverschijnselen hierdoor veroorzaakt worden. Daarnaast is uitval van de functie van de sluitspieren bijna altijd een reden om een operatie aan te raden. • 2e operatie, niet verplicht. Wanneer pijn bestaat waar de patiënt zo veel last van heeft dat hij met deze pijn niet goed kan functioneren. Het eigen gevoel speelt hier dus een belangrijke rol, zodat de patiënt eigenlijk zelf moet beslissen of een operatie moet worden ondernomen, als hiervoor natuurlijk een alternatief bestaat. Na de operatie wordt de patiënt verder behandeld door de fysiotherapeut. Deze doet oefeningen om de rug weer belastbaar te maken en de patiënt weer op de benen te krijgen. Er zijn ook in plaats van deze operaties andere alternatieven. Bijvoorbeeld door middel van naalden en scopie kan men de hernia wegspuiten. Maar door slechte resultaten wordt de behandeling met naalden bijna niet meer uitgevoerd. Er is ook een laser behandeling die je alleen kan uitvoeren als de hernia nog in een beginstadium is. De kans dat deze behandeling succesvol is, is 50%. Daardoor kiezen mensen liever de operatie.Er zijn altijd verschillende risico’s verbonden aan een operatie. Er kan altijd wat toename van neurologische uitval optreden, dit is meestal het gevolg van het moeten manipuleren aan een zenuw die lang in de knel gezeten heeft een ontsteking of niet goed genezende wond behoort ook tot de gebruikelijke risico's. Bechterew De ziekte van Bechterew is een constante ontstekingsziekte van bepaalde gewrichten. Vooral de gewrichten in de wervelkolom raken ontstoken, maar ook bij het borstbeen en in armen of benen kunnen ontstekingen ontstaan. Verder komen ook oogontstekingen vaak voor bij de ziekte van Bechterew. De ontstekingen gaan over, maar ze kunnen in de wervelkolom beschadigingen veroorzaken waardoor de ruggengraat minder flexibel wordt. Klachten zijn pijn, stijfheid onder in de rug en toenemende verstijving van de wervelkolom. De klachten treden vooral ’s nachts en ‘s ochtends op. De ziekte van Bechterew is niet te genezen, maar met een goede behandeling zijn de klachten goed te beperken. De ziekte komt vrij veel voor, ongeveer twee op de duizend mensen heeft er last van. Bij mannen komt de ziekte tien keer vaker voor dan bij vrouwen. De eerste verschijnselen komen meestal rond het vijfentwintigste jaar. Waarschijnlijk speelt erfelijkheid een rol, want in families van iemand met Bechterew komt de ziekte veel vaker voor dan gemiddeld. De ziekte van Bechterew kan je vaststellen aan de hand van de volgende punten: • De klachten van pijn en stijfheid; • De bewegingsbeperking van de rug; • Bloedonderzoek; • Röntgenonderzoek. • reumatische aandoeningen in de familie voorkomen
Door vreemde botvorming rond de gewrichten die de wervels met elkaar verbinden, kan je de rug minder bewegen. Ook peesaanhechtingen kunnen verharden waardoor de rug minder flexibel wordt. Foto’s van de onderrug kunnen deze botvorming aantonen naast het aantonen van ontsteking van de bekkengewrichten. Met bloedonderzoek kan een verhoogde bloedbezinking worden gevonden. Mensen met de ziekte van Bechterew zijn meestal drager van een bepaald kenmerk in het bloed, het HLA-B27. Als de ziekte van Bechterew is vastgesteld kom je meestal bij een reumatoloog terecht. Hij kan pijnstillers en/of ontstekingsremmers geven. Dit zijn meestal medicijnen in de vorm van een tablet of pil, maar sommige ontstekingsremmers kunnen ook direct in het ontstoken gewricht worden ingespoten. Meestal moeten de medicijnen lange tijd gebruikt worden, vaak meerdere jaren of zelfs het hele leven. Als de wervelkolom erg verstijfd en krom is geworden kan een operatie de oplossing zijn. Dit wordt alleen gedaan in ernstige gevallen. Zo’n operatie is niet risico vrij, omdat in de buurt van het kwetsbare ruggenmerg geopereerd moet worden. Verder kan de fysiotherapeut een belangrijke rol spelen bij de behandeling. Zelf kan je ook zorgen dat je rug soepel blijft. Dit kan je doen in de vorm van oefeningen die je van de fysiotherapeut krijgt of sporten. Vooral zwemmen is goed om soepele spieren en gewrichten te houden Scoliose Scoliose is een abnormale bocht inde wervelkolom. Veel mensen weten niet van het bestaan van deze ziekte. Veertig op de duizend mensen hebben scoliose, waarvan negen van de tien meisjes zijn. Als je de rug van mensen met scoliose van achteren bekijkt dan zie je dat de ene schouder lager hangt dan de andere, je ziet dat de knobbels van de wervelkolom niet mooi op een rechte lijn liggen, een been is korter dan de andere, de borstkas staat meer naar achter, het hoofd zit meer naar links of rechts gebogen en de heupen staan scheef. Scoliose ontstaat doordat er wervels op een plek in de wervelkolom aan een kant smaller zijn, daardoor ontstaat er een bocht. Daar waar de wervels aan beide kanten even dik zijn buigt de wervelkolom weer in de goede stand. De verkromming is bijna nooit aan de voorkant, dat gaat meestal samen met een draaiing van de wervels en ribben, waardoor de rug wat bol gaat staan. Scoliose is niet altijd te verhelpen. Als het niet te verhelpen is door dokter of patiënt wordt het structurele scoliose genoemd. In dat geval is er een draaiing van de wervels en ribben aanwezig. Door middel van röntgenfoto’s kan men bepalen hoe erg de scoliose is. Hierbij wordt de hoek van de kromming gemeten, hoe groter deze hoek is hoe erger de scoliose. Het kan op elke hoogte van de wervelkolom voorkomen. De niet-structurele ( wel te genezen) komt het meest voor. Wat het meest opvalt van de niet-structurele scoliose is dat deze een neiging heeft tot verergeren. Daarom is het belangrijk om het vroeg te ontdekken. In het beginstadium van scoliose is het moeilijk te ontdekken omdat er geen klachten zijn. Hierdoor wordt er niets aan gedaan en wordt de afwijking daardoor erger. Door langdurige ongelijke belasting van de wervelkolom ontstaat op latere leeftijd pijn in elk deel van de rug, schouders en nek. Bij een ernstige scoliose kunnen thoraxmisvormingen optreden, waardoor de hart- en longfuncties worden aangetast. Wanneer deze klachten door een zeer ernstige scoliose veroorzaakt worden, kan een patiënt zelfs overlijden. Naast lichamelijke problemen ontstaan er ook psychische problemen. Scoliose kan je op drie manieren behandelen. • Boston brace • Milwaukee brace • Operatie
Allereerst worden de patiënten verwezen naar een Mensendieck- of een Caesar therapeut om te leren de houding te verbeteren door selectief aanspannen van de spieren. Een korset of brace wordt daarna gebruikt om de rug als het ware recht te drukken. De Boston brace is een korset om je buik. Die moet goed aangemeten worden omdat het onderste deel een hoek van 15 graden moet hebben. Deze behandeling wordt toegepast als de patiënt volgroeid is. De Milwaukee brace is een rechthouder die het lichaam dwingt een bepaalde houding aan te nemen om de kromming terug te dwingen. Operaties hebben tot doel de rug zo recht mogelijk te maken. Operaties worden meestal bij jongen patiënten uitgevoerd. Wanneer de verkromming meer dan 45 graden is wordt een operatie overwogen.Een veelgebruikte methode was het inbrengen van de staaf van Harrington. Het wordt aan de holle kant van de verkromming aangebracht en daarna uitgeschoven om de verkromming te verminderen, waarbij stukjes bot uit het heupbeen over het gekromde gedeelte worden gelegd. Bij een zeer ernstige verkromming kan het nodig zijn ook aan de andere kant van de wervelkolom een staaf aan te brengen. Een andere methode is dat de rug vanuit de buikzijde wordt behandeld. Hierbij worden de tussenwervelschijven van de wervels, die de kromming veroorzaken, verwijderd. Dan worden deze wervels door middel van schroeven aan een lange kabel die naast de holle kant ligt vastgemaakt. Het totale herstel van een operatie is minimaal anderhalve maand. Pas na een jaar mag weer geprobeerd worden wat aan sport te doen. Het nadeel van deze behandeling is dat de beweging tussen de wervelelementen onderling wordt beperkt. Want naast het frictie materiaal worden voor de versteviging stukjes bot gebruikt die vergroeien met de wervels zodat er een verstijving optreedt. Een hele nieuwe ontwikkeling is die van een staaf van "geheugenmateriaal". De staaf wordt op zo’n manier vastgemaakt, dat niet alleen de zijdelingse verkromming, maar ook de verdraaiing van de wervelkolom wordt gecorrigeerd. De staaf wordt zo geprogrammeerd dat het zich bij lichaamstemperatuur de krommingen van een normale wervelkolom herinnert. Vóór het inbrengen van de staaf wordt deze in gesteriliseerd ijswater gelegd. Dan wordt het gebogen in de vorm van een scolioserug. Nadat de staaf aan de wervelkolom vastgemaakt is en op lichaamstemperatuur komt, "herinnert" het zich de normale stand van de wervelkolom. Langzamerhand vervormt de staaf zich aan daarmede de scoliose. Wanneer de scoliose verbeterd is, moet de wervelkolom nog wel gefixeerd (strak) en gestabiliseerd worden.
De Evolutie Twee miljoen jaar geleden ontstond de eerste mens. De oorspronkelijke mens stamt van de aap af. Het is waarschijnlijk zo geweest dat er eerst een halve aapmens was. Vroeger was de mens een prooidier. Om snel te kunnen rennen en makkelijker in bomen te kunnen klimmen moest de mens op twee benen gaan lopen. Ook door de klimaat verandering kreeg je veel meer open vlaktes met hoog gras/riet. Om de roofdieren te kunnen zien en andere dingen goed in de gaten te kunnen houden moesten ze wel op twee benen lopen. In de loop van de jaren zijn ze vlees gaan eten. Hierdoor veranderden ze in een roofdier.Daarom groeiden hun herseninhoud. Ze werden slimmer en begonnen o.a gereedschap te maken en samen te werken. Om hun handen te kunnen gebruiken moesten ze vrij zijn en dus op twee benen lopen. De oorspronkelijke zoogdieren liepen op vier poten. De ruggengraat en de achterpoten vormden een rechte hoek van ongeveer 90 graden ( zoals een koe). De chimpansee heeft meer gebogen bekken omdat hij ook dichter bij de mens staat dan andere dieren. Zijn bekken staan minder opgericht zodat hij half rechtop kan lopen. Bij dieren die op twee poten lopen moeten de delen boven de voeten in evenwicht blijven om niet om te vallen. En zo zie je bij de mens dat de bekken in de jaren van evolutie verticaal zijn gaan staan en ronder zijn geworden. De wervelkolom is daarbij een belangrijke steunlijn door zijn S-vorm. Voor een beter evenwicht zijn de voeten van de mens platter met plattere tenen waardoor er voldoende lengte is om het evenwicht te vergemakkelijken. Ter vergelijking met een aap zijn die tenen gebogen en de grote teen kunnen ze draaien net als onze duim ( de opbouw van de voeten is net zoals de opbouw van onze handen). De botten van onze benen zijn lang en recht, zo geven ze ons de mogelijkheid om grote passen te nemen. De apen daarentegen hebben korte gebogen benen die duidelijk gebouwd zijn om takken te grijpen, maar kunnen er ook een beetje mee lopen. Zoals we hebben gezegd hebben mensen een S-vormige wervelkolom, die er ook voor zorgt dat het gewicht van de ribbenkast en de schouders omlaag geleid wordt door het zwaartepunt en niet aan de voorkant ervan. Tenslotte is het hoofd, omdat het zich bovenop de wervelkolom bevindt en niet aan de voorkant van het dier. Zo veranderd dat de verbinding eronder ligt en het hoofd min of meer in evenwicht is. In veel boeken over de evolutie staat dat ze het niet precies weten hoe de mens recht op is gaan lopen. Het is een theorie die nog niet bewezen is. Wij veronderstellen dat het zoals het bovenstaande verhaal is gebeurd. Onze proef Inleiding: We wilden bewijzen dat je door een slechte zithouding rugklachten krijgt. Daarom besloten we om een proef te doen om te bewijzen dat je werkelijk door een slechte zithouding rugklachten krijgt. Hypothese: Wij verwachten dat je door een slechte zithouding rugklachten krijgt. Materiaal en Werkwijze: We hadden voor deze proef een stoel nodig een computer en een rug . We gingen vervolgens een kwartier lang in een slechte houding ( voorover gebogen) zitten achter de computer. Vervolgens gingen we constateren waar we klachten kregen. Hierna gingen we weer een kwartier in de goede houding ( S-vorm) zitten. Resultaten: Bij het kwartier in de slechte houding zitten kregen we allebei klachten in tussen de hals en borstwervels ( waar de wervelkolom van bol naar hol overgaat). Patricia kreeg ook nog pijn in haar onderrug ( begin van de lendenwervels). Conclusie: Wij hebben uit de resultaten geconcludeerd dat je door een slechte zithouding wel degelijk rugklachten krijgt. Hieruit kan je ook opmaken dat mensen die veel achter de computer zitten of zittend werk doen met een slechte zithouding veel sneller rugklachten krijgen dan mensen met een goede zithouding. Als ondersteuning van onze proef kan je in de onderstaande tabel zien dat het percentage van mensen die last hebben van hun rug het grootst is . Soort klacht kantoorwerkzaamheden
vooral lezen, schrijven halve dag beeldschermwerk hele dag beeldschermwerk
rug 57% 54% 84% benen 43% ? ? nek/schouders 24% 45% 70% zitvlak 16% ? ? armen 15% 30% ? hoofd 14% 30% 45% Tips In dit hoofdstuk geven we een paar tips om te zorgen dat je rugklachten voorkomt. De meest voorkomende houdingen die de mensen verkeerd doen gaan we bespreken. Dit doen we omdat we zien dat veel mensen het fout doen. Deze meest voorkomende houdingen doet iedereen fout. Daardoor krijgen mensen op latere leeftijd rugklachten. De onderstaande tips zijn heel klein maar toch voor iedereen uitvoerbaar. Zitten: Ieder mens zit een bepaald gedeelte van de dag. Over het algemeen kan men zeggen dat er een juiste zithouding is als het lichaam overal steun heeft. Bij een ontspannen zithouding letten we op de volgende punten: rechtop zitten, niet onderuit zakken, de rug goed en laag ondersteunen, de bovenbenen recht en goed ondersteunen. Voeten vlak steunend op de grond. De schouders ontspannen, de onderarmen steunend op de armleuning. Om dit goed uit te voeren met je op je zitknobbels en stuitje zitten met gekanteld bekken. Hierdoor komt het zwaartepunt van het lichaam goed boven het steunvlak. Hierbij moet je ook zorgen dat de rug in de lendenwervels wordt gesteund. De bovenbenen moeten boven de knie gesteund worden. Waar je ook op moet letten is dat de onderbenen een rechte hoek maken met de bovenbenen met de voeten plat op de grond. Hierdoor komt een deel van het lichaamsgewicht op de voeten, waardoor een betere zithouding mogelijk is. Slapen/ Liggen: Ieder mens slaapt ongeveer een derde van zijn leven, daarom is het heel belangrijk dat je een goede matras hebt. Door een goede matras blijf je de natuurlijke slaaphouding houden en wordt rugpijn voorkomen. Om een goede slaaphouding te kunnen hebben letten we op de volgende punten. Een goede matras. Een goede steun voor je nekwervels ( kussen). Je eigen lekkere slaaphouding. Een slap of te hard matras is niet goed voor je rug, daarom is een goede matras van groot belang. Als men dat niet heeft kan de wervelkolom gaan afknikken en komen de wervels in de knel, daardoor gaan de gewrichtsbanden zich aantrekken terwijl het eigenlijk niet nodig is en wordt je dus wakker met rugpijn.Onder een goede matras verstaan we: niet te zacht maar ook niet te hard, warmte isolerend, vochtdoorlatend en een stevige latte bodem. Kussens moeten ervoor zorgen dat de ruimte tussen schouders en hoofd gevuld wordt, zodat er een ontspannen stand ontstaat. Bij de laatste punt bedoelen we dat het niet zo veel uitmaakt hoe men slaapt als de wervelkolom maar recht blijft. Staan: Veel staan vergroot de vermoeidheid. Probeer daarom zoveel mogelijk dingen zittend te doen. Hieronder hebben we de goede stahouding beschreven.Sta in een lichte spreidstand. Sta dus niet op een been, maar sta op beide benen. Sta niet met een kromme rug en nek, probeer je zo groot mogelijk te maken.Zet je knieën nooit op slot.Houd je buikspieren aangespannen, zo voorkom je een holle rug.Houd je schouders laag en ontspannen. Bij rugpijn nooit je handen in je rug zetten, hierdoor ontstaat een holle rug en gaat de pijn niet over.Bij staand werk moet je dit af en toe afwisselen met lopen en zitten. Bukken: Naar voren buigen met het lichaam geeft een belasting van de rugspieren, dit moet je zoveel mogelijk vermijden. Dat doe je door, door je knieën te zakken met een rechte rug.Hieronder beschrijven we de wijzen van bukken.Gebruik je benen in plaats van je rug, zak door de knieën. Houd hierbij je rug zo gestrekt mogelijk.Neem met je handen steun bij het door de knieën zakken.Zet je voeten hierbij iets achter elkaar. Tillen: Tillen dat doe je dagelijks. Tillen zonder een goede training of manier kan klachten veroorzaken. Het is beter als je het vermeid door de spullen te rollen, kantelen, draaien en schuiven. Hieronder staan de punten hoe je het beste spullen kan optillen.Haal alle spullen van te voren weg zodat je een vrije weg hebt.Ga zo dicht mogelijk bij het voorwerp staan die je moet optillen.Gebruik bij het tillen de beenspieren, zak door de knieën.Houd je rug recht, span je buikspieren aan.Gebruik het gewicht van je bovenlichaam door iets achterover te hangen.Begin te bewegen met je benen en maak de beweging af met de romp( als je van richting veranderd). Conclusie We zijn er achter gekomen dat de rug heel belangrijk is voor de mens. Dat concluderen we uit het onderzoek waarin naar voren komt dat de wervelkolom een belangrijke functie heeft in het dagelijkse leven. Men heeft de rug altijd nodig tijdens de dagelijkse werkzaamheden. Toch gebruiken mensen hun rug vaak verkeerd waardoor er veel rugklachten en rugziektes zijn. Doordat we een proef hebben uitgevoerd met goed en slecht zitten kunnen wij hieruit concluderen dat de rug snel kan worden aangetast. Door kleine wijzigingen in het dagelijkse leven kun je rugklachten voorkomen. De wervelkolom heeft een aantal belangrijke functies en toch zien veel mensen dit niet. Een paar belangrijke functies zijn bijvoorbeeld: het beschermen van je zenuwen, het geven van steun aan je lichaam en het speelt ook een belangrijke rol bij het evenwicht. Door de specifieke structuur van de wervelkolom (de S-vorm) geeft de wervelkolom niet alleen bescherming maar ook vering. De meeste mensen denken dat de wervelkolom alleen maar uit botten bestaat. Dit is niet waar. De wervelkolom is echter heel functioneel opgebouwd. De wervelkolom bestaat niet alleen uit botten maar ook uit kraakbeen dat voor vering zorgt maar ook snel beschadigd kan worden.De wervelkolom heeft een heel lange evolutie ondergaan. Daaronder verstaan we het rechtop gaan staan. In deze evolutie is de wervelkolom van een rechte hoek van 90˚ naar een rechte stand rond de 180˚geëvolueerd. Hieruit blijkt dat we zuinig moeten zijn met onze rug.