Het SETI-project

Inleiding Iedereen heeft zich wel eens afgevraagd of we alleen in het heelal zijn. Bestaan er aliens? Bestaan er andere beschavingen die net zo zijn als op de aarde? Om hier antwoord op te kunnen geven kun je maar één ding doen en dat is het heelal doorspitten naar tekens van leven. NASA is hier uiteraard al een hele tijd mee bezig. Sinds kort is de NASA een groot project begonnen. Het wordt het SETI-project genoemd (SETI staat voor Search for Extra Terrestrial Intelligence). In dit project zoekt men het heelal af naar tekens van leven. Dankzij de geavanceerde digitale elektronica is het mogelijk om op eenvoudige wijze ontvangers te bouwen met tientallen miljoenen frequentiekanalen. Techniek Jaarlijks wordt er twintig miljoen gulden in het project gepompt. Veel mensen denken dat het seti-project een soort jacht op UFO’s is, wat dus niet het geval is. Het gaat puur om het zoeken naar buitenaards leven. NASA heeft een tweetraps-stategie bedacht waarmee men het seti-project wil voltooien. De eerste trap wordt de Targeted Search genoemd. Dit is een gerichte zoekactie waarbij ongeveer 850 zonachtige sterren binnen een straal van 75 lichtjaar van top tot teen worden onderzocht. Er wordt naar zonachtige sterren gezocht omdat men daarbij verwacht de grootste kans te hebben om tekens van leven te vinden. De aarde ligt immers ook vlakbij een zonachtige ster: de zon. Bij deze trap zullen de grootste radiotelescopen ter wereld worden ingeschakeld. Elk zwak of sterk signaal zal worden onderzocht. Voor de mensen die niet geloven dat buitenaards leven in de buurt van zonachtige sterren moet zijn is er een tweede trap. Deze trap wordt de Sky Survey genoemd. Hij is niet zo nauwkeurig als de gerichte zoekactie (Bij de gerichte zoekactie worden frequenties tussen één en drie GHz onderzocht, terwijl bij de sky survey frequenties tussen de één en tien GHz worden onderzocht). NASA gebruikt hiervoor hun Deep Space Network. De antennes die men in dit netwerk gebruikt worden normaal gebruikt om satellieten te volgen. De antennes hebben er nu een functie bij, namelijk de hemel aftasten voor signalen.
Meehelpen Het leuke is dat je zelf ook kan meehelpen om aliens te vinden. Op de homepage van seti (www.seti@home.com" class="text-blue hover:text-blue-hover focus:text-blue-focus">www.seti@home.com) kun je een screensaver downloaden. De screensaver geeft grafieken weer met pieken en dalen. Als je echt een opvallende of extreem hoge piek hebt, is het mogelijk dat je iets gevonden hebt. De screensaver is al aardig bekend over de hele wereld. Alleen in Nederland doen er al één miljoen mensen mee. Alle gegevens van jouw waarnemingen worden naar de NASA gestuurd die de gegevens dan weer verwerkt. Maar waarom heeft de NASA deze actie ingezet? De computers bij de NASA kunnen het niet aan om de echt zwakke signalen op te vangen en te onderzoeken. Daar zou te veel energie voor nodig zijn en een te grote computer. Dus gebruikt de NASA onze computers als we die even niet nodig hebben en de screensaver aanstaat. Het onderzoeken van zonachtige planeten en de hemel zal ongeveer twee jaar duren. Natuurlijk is er al de nodige voorbereiding geweest. Op de volgende bladzijde volgt een lijstje met de geschiedenis en de toekomstige plannen van het seti-project. Geschiedenis 1996: David Gedye en Craig Kasnoff ontwerpen een plan voor het seti-project en vormden het oorspronkelijke team. Het idee kreeg veel steun van academies. 1998: Het grootste deel van dit jaar gebruikt men om geld in te zamelen door middel van sponsors. 1999: Testen van screensavers en fouten verhelpen. De website van het seti-project word klaargemaakt voor de start. Die start is gepland voor april 1999. 2000-2001: Zoveel mogelijk de hemel onderzoeken. Verslagen op website zetten en verklaringen geven voor de tot dan toe gevonden resultaten.
2000-...: Contact leggen met buitenaardse wezens? Storing Het was belangrijk dat dit project niet werd uitgesteld voor een paar jaar. We maken het ons zelf namelijk steeds moeilijker om het heelal af te zoeken. Elk jaar is er weer een toename van storingen door aardse zenders. Dingen als mobiele telefoons, internet, satellieten, radio en dat soort dingen zorgen voor ruis van het radiospectum. Deze stoorzenders hebben een verwarrende werking op de mensen. Als je namelijk een signaal uit de ruimte ontvangt, ben je er nooit zeker van dat dat signaal van een andere planeet komt. Het kan immers gewoon een signaal van een plaatselijke satelliet geweest zijn. Over enkele tientallen jaren kan het zo zijn dat het onmogelijk is om zwakke signalen van andere werelden te ontvangen. Dit kunnen we oplossen door onze antennes in de ruimte te gooien of op de achterkant van de maan te plaatsen. Buitenaards of niet? Om er zeker van te zijn dat een signaal van buitenaardse afkomst is heeft de NASA een heel systeem bedacht. Men maakt gebruik van een real-time gegevensverwerker. Hiermee is het mogelijk om elk verdacht signaal helemaal na te checken. Als men een verdacht signaal vind zal de apparatuur automatisch enkele test uitvoeren. Bijvoorbeeld het veranderen van de frequentie of het opnieuw richten op de bron om te kijken of het signaal nog steeds langskomt. Als de uitslag van de automatische tests positief is, waarschuwt men de sterrenkundigen. Die gaan dan ook weer tests uitvoeren en als ook die tests positief zijn vraagt men assistentie aan andere radiosterrenwachten. Die gaan dan ook weer waarnemingen verrichten. Nu is men bijna zeker van buitenaards leven. Pas dan worden wij, het gewone volk, op de hoogte gebracht. Maar wie weet is het dan al te laat en wordt de wereld verwoest, net zoals in die vele films die gemaakt zijn. Nee, dan kan je beter op de hoogte blijven door die screensaver down te loaden. Slot De kans dat we gezelschap hebben in de ruimte blijft natuurlijk klein. Hoe klein valt niet te berekenen. Bovendien zou het kunnen dat er niet eens beschavingen bestaan die net zo ver ontwikkelt zijn als wij. Misschien leven die beschavingen nog wel in de oertijd in plaats van dat ze ruimtesondes de lucht insturen. In films zijn de beestjes in ieder geval altijd al verder ontwikkelt als ons. Ik vind het wel leuk dat dit onderzoek gedaan wordt. Ik behoor namelijk tot die mensen die zich vaak afvraagt of er wel of niet aliens bestaan. Het onderzoek zit goed in elkaar. Als er geen teken van leven gevonden wordt, is de hoop op gezelschap in de ruimte wel heel klein. Maar het leuke is dat het niet valt uit te sluiten. Tenslotte is ons melkwegstelsel maar een klein stipje in het heelal. Wie weet wat er achter die zwarte gaten zit? Voorlopig is dit een goed opgezet onderzoek en kunnen we alleen maar wachten op de uitslag er van.