DVD, Opslagmedia, Warez

Opslagmedia De opslagmedia worden in 2 categorieën onderverdeeld: de magnetische en de optische, elk met een totaal verschillende technologie. Magnetische en optische opslagmedia
Magnetische opslagmedia
Het oudste type permanente gegevensdrager is de magneetband. Deze werkte als een videocassette, en de gegevens werden op een magnetische vorm bewaard. Andere klassieke voorbeelden zijn de diskette en de harde schijf. Ook al is de technologie van deze media gebaseerd op het principe van magnetische opslag dat reeds 40 jaar oud is, toch blijven ze een succes. Diskettes en harde schijven zijn net zoals audio- of videocassettes bedekt met een laagje magnetiseerbaar materiaal. Dit bestaat uit een plastic film met daarin uiterst fijne stukjes ijzer (of ferriet, kobalt, …). Deze deeltjes hebben magnetische eigenschappen. Het doel is om digitale informatie die in zijn grondvorm uit een 0 of 1 bestaat te kunnen ‘vasthouden’ op een magnetische gegevensdrager. Iets dat gemagnetiseerd is heeft de eigenschap ofwel een noord - ofwel een zuidpool te krijgen. Meteen zie je het verband tussen digitale data en een magnetische vorm van opslag. De lees- en schrijfkoppen van een harde schijf of diskettestation bevatten elektro-magneten die in staat zijn de fijne deeltjes in de schijf zodanig te magnetiseren dat ze de digitale informatie kunnen lezen en wegschrijven voor later gebruik. Dit heeft als gevolg dat als je een krachtige magneet in de buurt van een diskette houdt alle informatie vanzelfsprekend voorgoed verdwijnt. De bits op een schijf staan niet in een willekeurige volgorde. Ze volgen elkaar op in concentrische cirkels. Zo’n cirkel noemen we een spoor. Om data in een spoor gemakkelijk te kunnen lokaliseren worden de sporen nog eens ingedeeld in sectoren. Optische opslagmedia
De optische opslagmedia vinden meer en meer ingang, en hun evolutie is verbluffend. Het principe is dat gegevens met laserstralen gelezen en geschreven kunnen worden. De bekendst toepassingen zijn: CD-ROM, CD-RW en DVD. Daarnaast kennen we ook de CD-I, maar die is een stille dood gestorven, en de DVD-RAM staat in de startblokken. Bij een CD staan de gegevens net zoals bij een plaat in spiraalvorm en dit in tegenstelling met de harde schijf. In de volgende paragrafen zal ik kort de bekendste opslagmedia beschrijven
Harde schijf en diskettes Harde schijven zijn -ondanks de technologie van magnetische opslag die reeds 40 jaar oud is- nog steeds de meest populaire opslagmedia voor computers. Ze worden steeds kleiner en sneller. Een harde schijf bestaat over het algemeen niet uit één schijf, maar uit een stapel van meerdere metalen schijven. Vaak zijn ze gemaakt uit aluminium, een materiaal dat vrij hard is, vandaar de naam harde schijf. Elke schijf is aan beide zijden voorzien van een magnetiseerbare coating. In oudere modellen was dat ijzeroxide, de nieuwere hebben daarentegen een TFM laag (Thin Film Media). De harde schijf bestaat uit enkele dunne magnetische schijven met een coating van ijzeroxide en lees- en schrijfkoppen. Om slijtage te voorkomen raken zij het oppervlak niet, maar zoeven op een luchtkussen op ongeveer een duizendste millimeter boven het oppervlak van de schijven. Deze draaien permanent, zodat er geen tijd verloren gaat met het starten en stoppen . Hun snelheid bedraagt ongeveer 3600 toeren per minuut. Schokken zijn bijgevolg nefast voor de harde schijf. Dit vormt vooral een risico bij laptops. Door een kleine schok kan de kop het oppervlak raken met als risico dat je niet alleen bepaalde data kwijt bent, maar ook dat de harde schijf zelf stuk is. Men spreekt dan van een head crash. De snelheid van een harde schijf: Hoe meer omwentelingen een schijf maakt per minuut, hoe sneller de doorvoer van gegevens. Een kwalitatief vrij hoogstaande schijf hoort dan ook een toerental te hebben van zo'n 10000 toeren per minuut (over de 100 km/u). Wie zich enkel met tekstverwerking bezighoudt, heeft genoeg aan een schijf die 5000 à 7000 omwentelingen per minuut maakt. De informatie is vaak gebaseerd op de cache snelheid. De interface is ook heel belangrijk: SCSI schijven zijn veel sneller dan een IDE schijf, maar je moet er dan ook de kostprijs bijnemen. De moderne harde schijven hebben een diameter van 3,5 inch, zoals bvb. de Quantum Fireball. De allereerste harde schijven hadden een opslagcapaciteit van 5MB, tegenwoordig zijn er al van 18 GB. Dit is. te wijten aan het principe van Zone Bit Recording (ZBR) waarbij op de buitenkant van de schijf de bits even ver van elkaar staan als in het midden. Vroeger was dit niet zo, op de buitenkant stonden ze verder van elkaar en zo ontstond dus een groot verlies. Ook kan men door het gebruik van Magneto Resistente (MR) -lees- en schrijfkoppen de bits dichter op elkaar plaatsen. Diskettes We kennen ze allemaal, de kleine disketjes, irriterend traag en met veel te weinig schijfruimte. Toch zouden we niet zonder kunnen. Ondanks hun kleine opslagcapaciteit zijn ze toch zeer praktisch voor het uitwisselen van files met anderen. Hoe voorbijgestreefd hun technologie ook mag zijn, in elke nieuwe PC, zelfs in de allerzwaarste PC’s vind je ze terug, omdat het nu eenmaal een standaard is geworden. Sommige merken lanceren PC’s zonder diskettestation, zoals Apple op sommige van z’n modellen, maar al snel hebben ze een extern diskettestation op de markt gebracht toen bleek dat hun marketingstrategie toch niet zo briljant was. De diskette bevat een kunststof schijfje dat net zoals bij de harde schijf bedekt is met een magnetisch laagje. Toch zijn diskettes beduidend langzamer dan harde schijven. Dit komt doordat een diskette alleen draait wanneer er gegevens gelezen of geschreven worden, in tegenstelling tot harde schijven die continu draaien. Ze draaien ook trager omdar er wrijving ontstaat omdat de lees-en schrijfkoppen tegen het oppervlak komen. De capaciteit van de huidige diskettes bedraagt 1,4 MB. Er is nog een klepje in de rechterbovenhoek dat gesloten kan worden, om de diskette schrijfbeveiligd te maken. Een groot nadeel van diskettes -en dit verliest men soms uit het oog - is de beperkte levensduur. Je zou kunnen stellen dat de “houdbaarheidsdatum” maximum 10 jaar is. De kans is groot dat als je een diskette enkele jaren niet meer gebruikt, ze onleesbaar is geworden. De meest geniepige vijanden van diskettes zijn: · magnetische velden: apparaten die zo’n velden creëren zijn: TV, luidsprekers (leg je diskettes dus voortaan niet meer op de boxen), schermen, enz… Men stelt dat je je diskettes minstens éénmaal per jaar moet ‘herlezen’ om ze opnieuw te magnetiseren. · een tweede grote vijand is stof: plaats je diskette daarom altijd in een beschermhoesje of -doosje. · vijand nummer drie is de diskettelezer zelf: wanneer je pc een schok te verwerken krijgt kan de lezer tegen de diskette botsen waardoor er krassen ontstaan, wat de inhoud onleesbaar maakt. Uit onderzoek blijkt zelfs dat een basstem voldoende sterk kan zijn om de diskettelezer tegen de diskette te laten botsen. CD-ROM, CD-R, CD-RW Een CD-ROM is eigenlijk hetzelfde als een audio-cd, maar dan met computer gegevens in plaats van muziek. Het schijfje is gemaakt uit plastic en heeft een diameter van 4,6 inch. De gegevens worden hier echter niet weergegeven door geladen en niet geladen deeltjes, maar door pits en lands (putjes en bergjes). Er worden miljoenen kleine putjes gebrand in het oppervlak van het schijfje. Deze ingebrande gaatjes reflecteren al dan niet licht als er een laser straat op wordt gericht (zo verkrijg je een aan/uit signaal, of 0 en 1, of m.a.w. bits & Bytes). Op één CD-ROM kan tot 700 MB gegevens geplaatst worden (dit komt overeen met 486 diskettes). Voor de meeste programma’s en spelletjes was dat tot voor kort genoeg, maar voor encyclopedieën en software met veel audiovisueel materiaal biedt de DVD meer mogelijkheden. CD-R en CD-RW
De laatste jaren is een CD-brander zeer populair geworden. Dit apparaat laat toe om zelf gegevens naar een CD te schrijven (of branden). De naam branden zorgt hier voor verwarring. Wie thuis een CD writer heeft brandt geen CD's. Hij schrijft ze. Een zeer populaire toepassing is om muziek CD’s of MP3 muziek files van internet te downloaden en te copiëren op CD-R’s. Er bestaan daartoe speciale CD label kits voor de printer . We onderscheiden 2 soorten: CD-R en CD-RW. a) CD-RW
Cd CD-RW staat voor Compact Disk ReWritable. Dit apparaat laat toe om op speciale CD-RW schijfjes meerdere keren te schrijven. b) CD-R
Er bestaan ook CD-R schijfjes, wat staat voor CD-Recordable. Hierop kan je slechts één keer data wegschrijven. DVD Definitie DVD staat voor Digital Versatile Disc. Het betreft een schijfje, vergelijkbaar met een CD, dat verschillende soorten van data kan bevatten. Uiterlijk is er geen verschil tussen de DVD en de CD-ROM. De DVD schijfjes worden gelezen door een laser straal met een kortere golflente dan bij CD-ROM schijfjes. Dit laat toe om smallere putjes te branden, en ook dichter op elkaar, en zo verkrijgt men een hogere opslagcapaciteit. De DVD zal gaandeweg de CD-ROM vervangen. In de nieuwste pc’s wordt de DVD trouwens standaard meegeleverd. Soorten DVD,/B> Er bestaan verschillende DVD types: - DVD ROM - DVD R - DVD RAM
a) DVD-ROM
DVD-ROM: deze is read only net zoals de CD-ROM. Dit medium wordt gebruikt om software te verdelen, en speciale multi-media toepassingen, zoals films. Er bestaan meerdere versies qua opslagcapaciteit. Hoeveel gegevens op één DVD-ROM gaan hangt af van verschillende factoren: · Vooreerst moet voor het lezen van de DVD een nieuwe laser gebruikt worden met een hogere frequentie. Dat resulteert in een capaciteit van 4,7 GB. · Een tweede verbetering laat toe om 2 lagen met gegevens over elkaar te leggen, waardoor de beschikbare ruimte toeneemt tot 8,5 GB. · Tenslotte is er nog de mogelijkheid om de DVD langs 2 kanten te beschrijven, wat leidt tot de maximum opslagcapaciteit van 17 GB. b) DVD-R
DVD-R: wat staat voor DVD recordable. Data kunnen éénmalig gebrand worden op de CD zoals bij de CD-R. Zo’n schijf kan 3.9 GB bevatten per kant. c) DVD-RAM
Op een DVD-RAM kunnen data gelezen en geschreven worden zoals op een harde schijf. De capaciteit bedraagt 2.6 GB per kant. Maar er bestaan nog veel problemen met dit type DVD. Toepassingen
Zoals reeds gezien wordt de DVD gebruikt bij diverse multi-media toepassingen. Men onderscheidt echter 3 categorieën van data met elk een verschillende transmissiesnelheid: · muziek op CD’s: dit vereist 150 KB per seconde · films op CD (via MPEG-2 compressie): vereist 600 KB per seconde · multimedia software: 1.3 MB per seconde. Super floppy’s Er bestaan meerder varianten op diskettes, waarvan we de volgende kort belichten: - zip drives - LS 120 - HiFD ZIP drive De ZIP drive ontwikkeld door de firma IOMEGA kan diskettes gebruiken van 100 MB. De recentste Zip drives kunnen zelfs 250 MB aan. De Zip drives zijn een bekend om hun goede kwaliteit, stabiliteit, lage prijs en gemak. Ze zijn wel traag. Een zip drive is het best om een back-up te maken van grote bestanden, of om diezelfde file over te zetten naar een andere pc, ingeval ze niet via een netwerk verbonden zijn. Er bestaan interne en externe ZIP drives. LS120
COMPAQ & IMATION hebben de LS120 ontwikkeld die 120MB aankan en tegelijk de oude diskettes ook kan lezen. Het was de bedoeling om hiervan de opvolger te maken van de diskettes, maar doordat er al zoveel ZIP drives waren geïnstalleerd (reeds tientallen miljoenen) kwam het veel te laat op de markt om nog enig gewicht in de schaal te kunnen leggen. HiFD
SONY heeft een superdiskette ontworpen, de HiFD of High Floppy Disk, waarop je 200 MB kan opslaan. Op deze drive kan je ook gewone diskettes lezen, aangezien ze ook 3,5 inch groot zijn. Dit toestel is duidelijk het beste van de 3 soorten, maar omdat de ZIP drive zo bekend is heeft de HiFD nog geen groot succes. MO drives
MO drives zijn Magneto Optische schijven die met een heel speciale technologie ontworpen zijn. Het medium is magnetisch, zoals bij een harde schijf, maar er wordt op geschreven door middel van een lasergestuurde magneet. MO disks zijn snel en zeer betrouwbaar. Je kan er ook meerdere malen op schrijven, zonder noem enswaardige slijtage. De apparaten zijn wel erg duur. De enige toepassing die momenteel succes kent is de Minidisc van SONY. Tape streamer Tape streamers worden specifiek gebruikt als backup medium. Er zijn vele soorten tapestreamer, maar allen hebben ze de volgende 2 kenmerken: - de tapestreamer werkt niet zoals een harde schijf: je kan er niet (of toch vrij moeilijk) een aparte file op gaan openen; je hebt namelijk eerst speciale back-up software nodig. - de data worden speciaal bewaard op de tapes: je kan dus niet onmiddellijk een bepaalde file vinden zoals dit wel het geval is met harde schijf, of cd-rom. Jaz drive Van de ZIP drive naar de jaz drive is geen grote sprong, aangezien beiden van IOMEGA komen. In plaats van 100 of 200MB kan je met dit apparaat 1 of 2 GB bewaren. Net zoals bij ZIP drives kan je hier kiezen tussen een intern en een extern model. Alleen kan je hier enkel kiezen uit de SCSI-versies, waardoor de overdrachtsnelheid een heel stuk hoger ligt. Hoewel je op een jaz drive meer kan opslaan dan op een cd-rom, moet de eerste wat betrouwbaarheid betreft toch onderdoen voor de tweede. Wil je daarom regelmatig grote hoeveelheden data bewaren, schakel dan best over op een cd-brander . Divx Divx is het zelfde als wat mp3 voor muziek is, is Divx dat voor films. Een normale dvd film is zo rond de 8 gigabyte. Dat is natuurlijk veel te groot om te verspreiden. Door Divx kan je een film kleiner maken, van 8 gigabyte (8000 mb) naar zo'n 600 of 700mb. De kwaliteit blijft bijna het zelfde, er is nauwelijks kwaliteit verlies. Door het kleiner maken van een film is het zo makkelijk te verspreiden op het internet. Evenmin als de platenmaatschappijen blij zijn met MP3 is de filmindustrie gelukkig met DivX. Deze bestanden worden namelijk ook voornamelijk gebruikt om de nieuwste films illegaal via Internet te verspreiden. Vaak kan je films al in dvd kwaliteit downloaden zelfs voor dat ze al in Nederland in de bioscoop zijn. Deze films worden van een promotie dvd geript (Rippen = het kleiner maken van een dvd zodat deze over het internet kan worden verspreid). Promotie dvd zijn meestal voor film resecente bedoelt of om te kijken of het beeld wel goed staat voor een bioscoop. Deze promotie dvd worden dan gestolen, en door professionals geript. De bron van een DivX bestand kan een videoband of DVD zijn die naar een PC is overgezet. Soms komen deze video-opnamen zelfs van iemand die een videocamera de bioscoop heeft binnengesmokkeld en daar stiekem het doek heeft gefilmd. Een DVD kan niet zomaar worden gekopieerd, deze bevatten namelijk een beveiligingscode. Deze code is echter gekraakt door Noorse programmeurs, die het inmiddels door de rechter verboden programma DeCSS schreven. Andere van deze zogenaamde rippers zagen later het levenslicht. Ook de regio code verdwijnt dan. Er zijn regio codes ingebouwd zodat men niet films die al maanden van te voren zijn uitgebracht in Amerika te kunnen kopen en dan te kijken op je eigen dvd speler in europa. Door speciale chips en technieken is het tegenwoordig heel makkelijk om de regio code te omzeilen zodat je dvd uit Amerika en gekopieerde dvd’s kan kijken. De DVD wordt met behulp van de ripper via AVI omgezet naar MPEG-4 formaat. Een speelfilm wordt hiermee teruggebracht naar zo'n 600Mb. Een aardige kluif nog altijd om te downloaden dus een breedband Internetverbinding is wel nuttig. Om DivX bestanden te bekijken heb je een afspeelprogramma nodig. Dit kan de Windows Multimedia Player zijn of andere zelf gemaakte. Vaak heb je ook een codec (een bestandje waarmee je divx op je computer kan kijken) nodig. Een codec is immers illegaal, dus het zit niet standaard bij windows. Warez Op Internet wordt veel software illegaal geruild en gekopieerd. In tegenstelling tot het illegaal verspreiden van MP3 muziek hoor en lees je er echter maar weinig van. Toch heeft de illegale software wereld zijn eigen Napsters en wordt er voor miljarden guldens gekopieerd. Kopiëren is het makkelijkste wat er bestaat. De meeste branders kunnen gewoon beveiligde spellen kopiëren. Vaak is het spel beveiligd, maar met een kleine verandering kan je het spel gewoon spelen. Cracks halen de beveiliging van het spel er van af. Playstation 2 spellen kunnen nu ook gekopieerd worden met dvd branders. Die zijn op dit moment nog vrij duur maar het zal niet meer lang duren voordat die ook heel goedkoop zijn. Vaak moet de ps2 eerst zijn omgebouwd zijn. Bij het ombouwen wordt er een speciale chip (neo 4 of messiah 2) in de ps2 ingebouwd. Door die chip is het mogelijk om gekopieerde spellen te spelen. Maar met dvd branders kan je ook de gewone dvd kopieren die je bij de videotheek kan huren. Het kopieren van een dvd is natuurlijk veel goedkoper dan een originele dvd kopen. Dit is het bekende Peer To Peer programma Kazaa. Hier zien we boven dat we gewoon de nieuwste Windows XP kunnen downloaden. Het klinkt allemaal zeer makkelijk om aan de nieuwste dingen te komen. In het volgende stuk zal ik vertellen hoe je aan warez kan komen. Warez en Cracks We onderscheiden eerst Warez en Cracks. Warez zijn complete programma's en programmapakketten die kunnen worden gedownload. Een snelle verbinding is hiervoor wel nuttig. Een Crack is een heel klein programmaatje wat een blokkering uit een programma haalt. Die blokkering vind je bij shareware programma's. Deze zijn meestal maar een beperkte tijd te gebruiken of missen functies die wel in het programma zitten maar pas te gebruiken zijn na registratie. Registratie vindt plaats door een code in te typen die je door de maker, na betaling, toegestuurd krijgt. Zo'n crack heeft hetzelfde resultaat, je draait dit programmaatje wat je van Internet hebt gedownload, wordt vervolgens bedankt voor registratie van het programma, en je hebt onbeperkt alle functies. Veel mensen maken er een sport van om zo veel mogelijk van deze serienummers te verzamelen en op Internet te publiceren. Deze cracks zijn heel eenvoudig te vinden, de bekendste website is www.cracks.am
Dit is een voorbeeld van een bestandje wat vaak bij de films zit, hier kan je zien hoe groot de films is, wat voor kwaliteit enz. Zoekmachines Hoe veel illegaal spul er terug te vinden is blijkt wel als je in een zoekmachine als Altavista de naam van een programma in voert in combinatie met het woord "warez" of "crack", maar je zal ook merken dat het grootste deel van deze links doodloopt. Warez en cracks zijn immers verboden, worden vaak bij gratis sites als Geocities en Xoom geplaatst, en vallen daar snel op door druk bezoek en veel dataverkeer. Daarom veranderen de meeste Warez-sites vaak van adres ,op aparte sites worden dan links gezet naar deze adressen, ook zijn er speciale zoekmachines naar dit soort sites waarvan AstaLavista de bekendste is. Nieuwsgroepen Het makkelijkste om aan warez te komen zijn nieuws groepen. Er zijn bepaalde mensen die films en spellen uploaden naar nieuws groepen. Van veel providers mag dit eigenlijk niet. Het nadeel is dat de films vaak in een paar honderd bestanden zijn opgesplitst. Als je dan een paar bestanden mist is je film dus niet compleet. Mirc. Mirc was in de eerste instantie bedoelt als een chat programma. Later bleek dit programma zeer handig te zijn om bestanden uit te wisselen (Warez). Mirc is het warez paradijs. Er zijn veel channels (kamers waar mensen bestanden uitwisselen) waar je illegalen dingen kan downloaden. Er zijn hiervoor verschillende opties: Dit is het programma Mirc. Hier zie je de verschillende servers en wat ze te bieden hebben. Gaan serven in een channel. Hier mee bedoel ik dat je zelf als server in een kanaal gaat spelen. Je kan handmatig instellen welke bestanden je met de buitenwereld wilt delen. Als je dit gaat doen (meestal moet je eerst een aantal uur server, voordat je distro access krijg) krijg je toegang tot de distro channels. In deze channels worden de nieuwste releases (release = een nieuw spel, applicatie of film) verspreid. De server zijn van extreem hoge snelheden, je hoeft niet te wachten voordat je iets kan downloaden en je kan er bijna alles krijgen. Als je niet servt in een channel krijg je dus ook geen distro access. Veel mensen serven niet omdat je computer heel lang aan moet staan en de upload (de snelheid waarmee je bestand naar andere toestuur) is vaak heel laag. Maar als dus gaat serven in een channel en je krijgt distro access hebt je wel toegang tot de nieuwste dingen. Leechen. Er zijn dus veel channels waarop warez wordt verspreidt. Het makkelijkste is dus om gewoon naar een channel te gaan en daarvan de nieuwste dingen te halen. Er zijn veel nadelen hiervan: Het duurt meestal lang voordat je aan de beurt kan komen, je moet in zogenaamde queues (wacht rijen) gaan staan voordat je aan de beurt bent. Bij veel server kunnen er maar 2 mensen tegelijk iets downloaden. Als jij dan iets wilt downloaden moet je heel vaak heel lang wachten en vaak gaat het dus ook heel erg traag. Warez Boards. Warez boards zijn site’s waarop ftp’s worden gepost (een ftp is een server alleen maar met bestanden) . Op zulke boarden staan dus allemaal ftp’s met nieuwe dingen. Het nadeel ervan is dat je vaak ook zelf dingen moet gaan uploaden naar een ftp. En vaak is de verbinding niet snel genoeg dus het kan tussen de 10 en 30 uur duren voordat je iets heb upgeload. Peer To Peer. Met peer to peer bedoel ik programma’s zoals Napster. Iedereen kent het wel. Het is een klein programma waarmee je ook warez kan downloaden. Je kan ook hier zelf instellen welke bestanden je wilt delen. Je typt iets in bij het "search field" en het programma gaat dan alle gebruikers af die dat bestand heeft. Peer To Peer programma's zijn vaak slecht. Veel virussen, veel mensen delen niks en vaak gaat het downloaden (bestand van het internet naar je eigen computer halen) heel erg traag en die nieuwste films en spellen kan je daar nauwelijks vinden. Daarom raad ik je ook aan bijna nooit zulk soort programma's te gebruiken.