XIII r13-25: De moord op Britannicus - Een te duchten concurrent

De moord op Brittanicus: Tac, Annales, XIII r13-25: Een te duchten concurrent

Turbatus his Nero et propinquo die, quo quartum decimum aetatis annum Britannicus explebat,

Geschrokken door deze dreigementen en door het naderen van de dag waarop Britannicus zijn veertiende verjaardag zou vieren,

volutare secum modo matris violentiam, modo ipsius indolem, levi quidem experimento nuper cognitam, quo tamen favorem late quaesivisset.

piekerde Nero nu eens over de felheid van zijn moeder, dan weer over het karakter van Britannicus zelf, door een weliswaar onbeduidend voorval onlangs aan het licht gekomen, waarmee hij zich toch breed populariteit had verworven.

Festis Saturno diebus inter alia aequalium ludicra regnum lusu sortientium evenerat ea sors Neroni.

Tijdens de feestdagen voor Saturnus, tussen andere spelen onder  leeftijdgenoten, die dobbelden om het koningschap, was dat lot Nero te beurt gevallen.

Igitur ceteris diversa nec ruborem allatura.

Dus gaf hij de anderen diverse opdrachten zonder hen schaamte te bezorgen;

Ubi Britannico iussit exsurgeret progressusque in medium cantum aliquem inciperet,

zodra hij Britannicus bevel had gegeven om op te staan en naar het midden te gaan en een of ander liedje te zingen,

irrisum ex eo sperans pueri, sobrios quoque convictus nedum temulentos ignorantis, ille constanter exorsus est carmen,

hopend op bespotting van de jongen, die niet bekend was met nuchtere feesten laat staan met dronkenmans bijeenkomsten, hief hij heel zelfzeker een lied aan, waarin duidelijk te kennen gegeven werd,

quo evolutum eum sede patriā rebusque summis significabatur.

dat hij van de vaderlijke troon was verdreven en van de belangrijke zaken werd afgehouden.

Unde orta miseratio manifestior, quia dissimulationem nox et lascivia exemerat.

Daaruit kwam een medelijden voort dat maar al te duidelijk was omdat de nachtelijke losbandigheid schijnheiligheid had weggenomen.