9.9 Over het geduld van Socrates

9.9 Over het geduld van Socrates

‘Hij is nooit thuis!’

Xanthippe, de vrouw van de filosoof Socrates, werd een ruziezoekende en lastige vrouw genoemd. Want ze was woedend omdat Socrates altijd in de stad jongemannen de wijsheid onderwees of met de burgers gesprekken voerde; het hoogstnodige geld echter bracht hij niet aan, hij keek niet om naar zijn drie kleine zonen, hij zorgde slecht voor de zaken van het gezin. Daarom snauwde Xanthippe hem dikwijls hevig af en beledigde zij hem met vele en scherpe woorden.

‘Ik zit liever buiten’

Meestal wilde de filosoof liever zijn huis verlaten, want hij kon het tumult en de storm van de woorden niet verdragen. Met droevig gezicht en afhangende oren ging hij naar buiten en zat hij rustig bij de deur. Want hij bewaarde altijd hoop.

Geen woorden maar daden

Maar soms ging Xanthippe razend naar boven naar de slaapkamer, opende het venster en goot vandaar een pot vol stinkend vocht op het hoofd van Socrates uit. Hij werd echter door de regenbui helemaal niet beïnvloed, maar waste zijn kleding en zijn gezicht af.

Reactie van de voorbijgangers

De mensen, die voorbijgingen, zagen de razende vrouw en de rustige man. Verbaasd vroegen ze de filosoof: ‘Hoe kan zo’n zaak gebeuren?’ Socrates antwoordde hun: ‘Meestal regent het, wanneer het veel heeft gedonderd.’