Verhaal

A. B. Een verhaal (fictie). B. Onderwerp: Bosbrand. Doel: Vermaken. Hoofdgedachte: Bossen zijn gevaarlijker dan je denkt. Alinea 1: Het magische bos op de Veluwe. Alinea 2: Het jongetje. Alinea 3: Zelfontbrandingsdag. Alinea 4: De vlucht naar de rand van het bos. Alinea 5: Hoe komen we aan dit verhaal? De Zelfontbrandingsdag. Er was eens een bos op de Veluwe. Een bos met magische takken. De takken waren magisch omdat ze een soort speciale kracht hadden. Ze konden namelijk ontbranden. Eens in de vijftig jaar ontbrandden deze takken en barstte het bos in vuur en vlam uit. Het was in het jaar tweeduizenddriehondervijfenveertig dat er iets verschrikkelijks gebeurde tijdens het zelfontbranden van het vroegere vredige bos want op 23 januari in dat jaar liep een klein jongetje, zo jong dat hij nog in zijn luier liep, door het bos zonder zijn vader of moeder. De zelfontbranding van de takken was nog krachtiger omdat het bos kurkdroog was. Hij liep daar want hij was op zoek naar paddo’s waar zijn vader in handelde. Dit deed hij elke week twee keer om de zaak op gang te houden. Wat hij niet doorhad was dat op de dag dat hij weer op paddo jacht ging het de zelfontbrandingsdag was van het magische bos. Nietsvermoedend liep het jongetje door het bos op zoek naar paddestoelen toen opeens er een boom naast hem in de brand vloog. Het jongetje schrok en viel tegen een andere boom aan die ook spontaan begon te branden. Met brandwonden op zijn rug en in zijn nek liep het jongetje snel naar de rand van het bos in de hoop om overlevend thuis te kunnen komen zodat zijn ouders hem wat verdovende middelen konden geven tegen de pijn maar vlak voordat hij bij de rand van het bos was sprong er een brandende eekhoorn op zijn gezicht. Schreeuwend van de pijn rende het jongetje hopeloze rondjes, zodat zijn luier die inmiddels in de fik stond zou doven. Maar hij redde het niet en de enige herinnering die we nog aan het jongetje hebben is dit verhaal, dat vader op zoon steeds word doorverteld. 305 woorden.