Mijn achttiende verjaardag

Ik word vandaag 18. 18, dat klinkt zó volwassen. Ik ben ook best volwassen, ook al zeg ik het zelf. 18, de leeftijd waarop ik mag stoppen met school, maar ook de leeftijd waarop ik toch echt een baan moet gaan zoeken. Wat wil ik eigenlijk worden? Ik heb nog werkelijk geen idee. Iedereen om mij heen heeft al grootse toekomstplannen. Ik kijk wel rond en zie wel waar ik strand. Misschien wil ik wel baas worden van iets, of juist mensen gaan helpen in hun leven. Maar ja, 18 is ook de leeftijd waarop ik zelf maar kiezen wat ik wil gaan doen met mijn leven, dus ik kan ook gewoon niet gaan werken, dat lijkt me wel rustig.

18, dat is ook de leeftijd waarop ik uit huis wil. Eindelijk eens weg van mijn ouders, een leven beginnen op mezelf. Misschien wil ik met vriendinnen in een leuk nieuw huis gaan zoeken, en daar dan met z’n allen gaan wonen. Dat lijkt mij wel wat.

Nu ik 18 ben, mag ik van mijn ouders zelf op vakantie gaan, met vriendinnen, of juist alleen. Ik ben van plan om een wereldreis te gaan maken. Dat lijkt me echt geweldig. Ik wilde altijd al meer van de wereld zien, en nu eindelijk kan het. Ik zie al helemaal voor me waar ik dan heen wil gaan, eerst naar Afrika, ik ben altijd al benieuwd geweest naar hoe het daar is, en vooral naar hoe de mensen daar leven. Daarna wil ik graag naar de Verenigde Staten. Iedereen is daar al eens geweest. Ik niet, ik weet alleen uit verhalen dat het daar heel groot en heel mooi is, dat wil ik graag in het echt zien. Daarna wil ik wel naar landen zoals Mexico, Chili en meer landen daar in de buurt, daarover weet ik namelijk helemaal niks. Dan wil ik naar Egypte. Ik zou zo graag een keer in een woestijn willen lopen, dat lijkt me geweldig! En als laatste wil ik alles van Europa zien wat ik nog nooit gezien heb. Zoals Rusland en Slowakije, naar dat soort landen ben ik heel benieuwd omdat je daa nooit iets over hoort. Ik wil echt op wereldreis. Als een soort verjaardagscadeau ofzo. En gelukkig ben ik 18.

Ik loop naar beneden, om te kijken of de kamer beneden is versierd, ook al is het pas 5 uur. Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen, ik lag maar te denken over het aankomende jaar, en hoeveel zin ik er wel niet in heb. Ik spiek eerst snel even door het kiertje van de deuropening. Gewoon, om nog even te checken of er echt niemand is. Het is stil en alle lampen staan uit. Vooorzichtig zet ik een lampje aan, ik hoop alleen maar dat hij niet te fel aanspringt. Gelukkig, een heel vaag licht vult de kamer. Jahoor, de hele kamer is versierd, en op de tafel ligt een brief. Snel maar voorzichtig open ik de envelop. Het is een hele grote kaart met een olifant erop. Ik lees wat er op de kaart staat. ‘Gefeliciteerd met je 18e verjaardag, en veel plezier op je wereldreis!’