The Lion King (musical)

Het verhaal. The Lion King speelt zich (voor het grootste deel) af op de savannes in Afrika. Het dierenrijk wordt geregeerd door de goede leeuwenkoning Mufasa, en alles gaat goed. Mufasa’s zoon Simba en zijn vriendin Nala kunnen vrijuit spelen, en iedereen is tevreden. Iedereen behalve Mufasa’s broer Scar. Hij wil zelf koning zijn, en heeft dan ook een plan beraamd om dit voor elkaar te krijgen. Hij vertelt Simba dat er een olifantenkerkhof is vlakbij de plek waar het kind speelt. Simba gaat erheen samen met Nala, waar ze worden aangevallen door Scar’s handlangers de hyena’s. Mufasa kan de kinderen echter redden, dus dit feestje gaat niet door. Maar Scar geeft de moed niet op, en hij beraamt weer een plan. Op een dag lokt hij Simba naar een kloof, om vervolgens een troep bizons op te jagen richting Simba. Mufasa hoort dat Simba in gevaar is en redt het jochie/welpje, waarbij hij zelf wel doodgaat. Vervolgens praat Scar Simba een schuldgevoel aan, waarop Simba wegvlucht richting de jungle, waar hij bij Timon en Pumbaa gaat wonen. Ondertussen neemt Scar het regentschap op zich, waarbij hij het hele land op de ondergang laat afkoersen, samen met zijn hyena’s. Dan krijgen we een tijdsprong van een jaar of tien, en zien Simba weer terug als volwassen leeuw. Hij heeft bij Timon en Pumbaa zijn leven op de savanne afgezworen, en leeft in de jungle een zorgeloos leven. Nala wordt door Scar naar de jungle gestuurd om te jagen (op de savannee zelf leven geen prooidieren meer) waar ze Simba tegenkomt. Hij wordt door Nala, zijn vroegere vriendin overgehaald om zijn rechtmatige positie als troonopvolger te heroveren. Simba gaat mee, en samen met zijn vrienden stoot hij Scar van de troon. Scar sterft hierbij, doordat hij verraden wordt door zijn vroegere helpers de hyena’s. Tot zover het verhaal van de musical. De show: De cast: Scar James Simmons

Mufasa Ako Mitchell
Rafiki Brown Lindiwe Mkhize
Zazu Eric Mallett
Timon Nick Mercer
Pumbaa Howard Crossley
Simba Brian Makiwane
Nala Alexia Khadime
Shenzi Jacqui Dubois
Banzai Gary Forbes
Ed Kyl Messios
Young Simba Josh Barry
Young Nala Whitney Boateng
Young Nala Ruqayyah Henningham
Young Nala Sofia Pasion
Young Nala Ya'ana Tarka
Young Nala Amber-Louise Tope
Young Simba Tanvir Singh Virdee
Young Simba Sterling Williams
Young Simba Kedar Williams-Stirling
Young Simba Mitchell Zhangazha
Ik heb de musical gezien in een theater in London, dus er kunnen wat verschillen zijn met de Nederlandse versie. Allereerst het acteren: Er werd goed gespeeld, door zowel de hoofdrolspelers als de figuranten, je kon zien dat de mensen goed op elkaar ingespeeld waren. Ook was er een duidelijke chemie zichtbaar tussen Simba en Mufasa, wat er ook voor zorgde dat het spel tussen die twee beter werd. Vooral Scar speelde echt goed, maar is niet in elke show de slechterik het beste? Toch gaf James Simmons een heel goede Scar naar voren. Op de een of andere manier wist hij toch een zekere mate van begrip voor zijn karakter op te wekken. Oke, hij was dan wel bezig zijn familie uit te moorden, maar dat deed hij toch wel om een goede reden. Scar was toch immers bedoeld als de heerster van het rijk, en niet Mufasa. Het spelen van de jonge Nala en Simba viel me ook niet tegen (ik weet niet welke van de kinderen onze voorstelling deed). Normaal gesproken kan ik niet tegen kinderen die toneel moeten spelen, maar in dit geval viel het wel mee, vooral Nala speelde erg goed voor haar leeftijd. Verder waren vooral Timon en Pumbaa erg sterk. Deze twee moesten bij mij een hele hoop waar maken, aangezien ze mijn favoriete personages uit het verhaal zijn. Het viel me geenszins tegen. De twee wisten erg goed te sfeer te treffen die in de film ook werd neergezet. Ze waren (samen met Zazu, de adviseur van Mufasa) een comische noot in het verder vrij serieuze stuk. Ook deze twee spelers hadden duidelijk een chemie met elkaar, en waren heel leuk om naar te kijken. De show zag er heel verzorgd uit, vooral het decor en de kostuums waren heel goed uitgevoerd. De show werkte niet met vaste decorstukken, maar met “losse” zetstukken, in de vorm van schermen die van het plafond naar beneden werden getakeld, en stukken vloer die omhoog kwamen. Zo werden verschillende landschappen uitgebeeld door steeds een andere horizon naar beneden te laten komen, en kwamen er andere stukken uit de grond omhoog. Ook de kostuums waren heel mooi gemaakt waarbij handig gebruik werd gemaakt van de menselijke lichamen. Zo waren vaak de voor of achterpoten van de dieren de benen van de mensen. Een voorbeeld is dit zebrapak. De man/vrouw stapte gewoon in de halsters, en de benen worden (met de juiste broek aan) de voorpoten van het dier. De kop van het beest zat dan voor de borst van de speler, zoals je ook kan zien op de 1e bladzijde. De grotere dieren bestonden meestal uit meerdere personen die allemaal een deel van het dier voor hun rekening namen. Zo waren er vier man nodig voor de olifant, voor elke poot een. De rest van het lijf werd dan als een stellage meegedragen. Dit gold ook voor de giraffes, waarbij er twee man waren voor de poten, en de nek op de een of andere manier werd bediend. Ook de jaguars waren heel mooi. Ze werden allemaal gespeeld door vrouwen, waarbij de achterpoten van het beest de benen waren van de vrouw. De rest van het lijf liep als het ware voor de vrouw. De voorpoten werden bediend met stokken die de vrouw in haar hand had. De vrouw had een masker op haar hoofd, dat met een lijn vastzat aan het hoofd van de jaguar. Wanneer de vrouw haar hoofd bewoog deed de jaguar dit ook. Dan mijn grootste punt van kritiek (ja het is er toch). Er werd voor een musical vrij weinig gezongen. Omdat dit mijn eerste musical was die ik zag viel het me in het begin niet zo op, maar nadat ik een tijd geleden Jezus Christ Superstar heb gezien (verslag komt nog) kwam dit wel naar voren. Alle grote nummers (o.a. The circle of life) werden wel gezongen, maar daar bleef het ook bij. De show bestond vooral uit toneelspel, en af en toe een liedje, in plaats van het (meestal vele) zingen van een musical. Nog een minpuntje was dat sommige spelers niet zo’n begaafde zangers waren. Vooral de volwassen Simba liet wel eens een steekje vallen. Je kon af en toe wel merken dat hij niet bij de tonen kon komen.
Conclusie: Over het algemeen vond ik The Lion King een goede show. Met nadruk op show, en geen musical. Het was meer een toneelstuk met af en toe een liedje dan een musical. Een goed toneelstuk, maar toch, een musical kun je het echt niet noemen. Toch ben ik wel tevreden, er werd goed gespeeld, het decor en de kostuums waren prachtig, en de sfeer van de film werd goed overgebracht in de show. Een goed “port” om even in gamers termen te spreken.