The Lion King

Op zondag 6 november ben ik naar de musical “The Lion King” geweest. Het verslag heb ik op zondag 13 november 2005 verwerkt. Voor deze culturele activiteit heb ik gekozen omdat ik musicals altijd heel leuk vind. Aangezien ik voor CKV1 toch verslagen moest maken ben ik deze musical nu gaan bezoeken. Waarschijnlijk was ik er anders ook naar toe gegaan, maar in een andere periode. De voorstelling die ik heb gezien was de musical The Lion King. De musical speelde zich af in het Fortis Circustheater te Scheveningen. De musical is geregisseerd door Julie Taymor. Een bekende toneelspeler die mee deed was Danny de Munk hij deelt met nog een medespeler de rol van Timon. Caroline van Dijkhuizen speelt de rol van Nala, zei heeft ook in de musical Aida gespeeld. De toneelspelers zijn geen vast gezelschap van elkaar. Ze zijn onder andere doormiddel van audities tot een cast gebracht. Het verhaal is overgenomen van de gelijknamige film door Disney: The Lion King. Het begin is tijdens de opkomende zon wanneer Rafiki het toneel opkomt, zij roept alle dieren van de savanne op om te komen. Opdat moment komen er vanuit achter de zaal allemaal toneelspelers als dieren het podium opgelopen. Maar ook op het podium zelf komen van alle kanten dieren aangelopen. Er is geen doek dat in eens op gaat. Het verhaal speelt zich af in de savanne van Afrika. Het decor is hier helemaal op afgestemd. Doormiddel van kostuums, attributen en muziek is goed op te maken waar ze zich bevinden. Zo bevinden ze zich bijvoorbeeld een keer in een moeras. Dan zijn er allemaal toneelspelers die allemaal planten op zich dragen en zich dan steeds voort bewegen als planten. Ook komen er grote bomen te staan of een grote rots. Allemaal aanwijzingen dat ze zich in de savanne bevinden. Doormiddel van de kostuums is heel duidelijk te zien dat het dieren zijn. De geluidseffecten zijn ook afgestemd op natuur geluiden. Zo hoor je vooral Afrikaanse muziek. Het is allemaal heel werkelijk. De bestaande tekst is een aangepaste versie van de film. Het is niet helemaal het zelfde dat kan natuurlijk ook niet. Je kunt er geen echte dieren neer zetten. Er is bijvoorbeeld duidelijk te zien dat het mensen zijn die doormiddel van kostuums op dieren lijken. Het verhaal komt heel duidelijk door de kostuums en het decor na voren. Daar aan kun je al zien dat het verhaal zich in de natuur afspeelt. Maar ook doormiddel van lichteffecten weet je of er iets goeds of iets tragisch afspeelt. De muziek en geluiden die voorkomen spelen een hele belangrijke rol bij het verhaal. Niet alleen bij het verhaal maar ook bij de sfeer die het stuk daardoor brengt. Er bevindt zich een hele goede sfeer. Er wordt namelijk heel veel en heel mooi gezongen. Er wordt veel gebruik gemaakt van Afrikaanse instrumenten, de geluiden die door deze instrumenten te horen zijn, brengen je helemaal in de Afrikaanse sfeer. Als er helemaal geen muziek of geluiden in voor kwamen dan zou het een heel ander en onwerkelijk stuk zijn geweest. De voorstelling had niet duidelijk één genre vind ik zelf. Er komt een vorm van macht in voor maar ook tragedie. Zo probeert Scar doormiddel van dreigementen het koningschap van zijn broer over te nemen. Hij vermoordt koning Mufasa zorgt dat de kleine Simba gaat denken dat het allemaal zijn schuld is, uiteindelijk verdwijnt Simba opeens, zodat hij nu koning kan worden. Dit gedeelte van het verhaal is weer heel treurig daarom vind ik tragedie er ook bij passen. De dood van zijn vader doet Simba heel veel. Maar niet alleen Simba heeft te maken met de tragedie die voor komt ook zijn vriendin Nala vindt het allemaal heel erg, opeens is ze haar beste vriend kwijt. Simba is steeds maar weer treurig en weet niet zo goed wat hij moet doen. Hij kan niet zomaar terug gaan naar zijn familie, hij is bang voor hun reactie dat hij de schuld van alles krijgt. Tijdens de opkomende zon toont de wijze Rafiki het pasgeboren prinsje Simba. De zoon van leeuwenkoning Mufasa en koningin Sarabi. Simba is de opvolger van zijn vader, maar zijn oom Scar ziet dit anders. Scar zorgt er voor dat de hyena’s Mufasa haten. Na een onenigheid op het olifantenkerkhof tussen Mufasa en de hyena’s vertelt Scar ze dat het einde van Mufasa in zicht is en dat hijzelf dan de troon zal bestijgen. De hyena’s zijn onmiddellijk bereid hem in alles te volgen. Scar stuurt Simba naar de kloof, met de smoes dat Mufasa hem daar opwacht met een verrassing. Meteen daarop geeft hij de hyena’s een teken om de wilde beesten op hol te jagen. Terwijl Simba rent voor zijn leven, waarschuwt Scar Mufasa dat zijn zoon overvallen is door een op hol geslagen kudde wildebeesten. Mufasa haast zich naar de kloof en slaagt erin Simba in veiligheid te brengen. Dan probeert hij zichzelf te redden door langs de wand van de kloof omhoog te klauteren. Maar Scar zet zijn klauwen in de armen van zijn broer en kijkt bewegingsloos toe hoe Mufasa neerstort in de kloof. Nadat de kust weer veilig is vindt Simba het lichaam van zijn vader. Scar maakt Simba wijs dat het zijn schuld is en zegt hem dat hij moet vluchten om nooit meer terug te komen. Na een lange reis ontmoet hij het stokstaartje Timon en het wrattenzwijn Pumbaa. Ze nemen Simba mee naar de veilige jungle waar ze bevriend worden en Simba tot een jonge leeuw opgroeit. Niemand in het koninkrijk kan Mufasa vergeten en Scar wordt achtervolgd door woede, angst en schuldgevoel. Hij besluit dat hij een koningin nodig heeft, om voor welpjes te zorgen en zo zijn aanzien te vergroten. Hij laat zijn oog vallen op de mooie Nala en dringt zich met geweld aan haar op, maar Nala verweert zich en verlaat het koninkrijk. Timon en Pumbaa volgen de rusteloze Simba door de jungle. Na een periode van zwerven rent Pumbaa op een dag door de jungle om aan een hongerige jonge leeuwin te ontsnappen. Simba schiet te hulp en de twee leeuwen raken in gevecht. Tijdens het gevecht realiseert Simba zich opeens dat de leeuwin zijn jeugdvriendin Nala is. De twee jonge leeuwen worden opslag verliefd. Nala vertelt Simba hoe slecht het in de savanne gaat en smeekt hem mee terug te gaan. Simba zit nog steeds met een schuldgevoel over zijn vaders dood, hij kan dit niet aan Nala vertellen en loopt weer weg. Tijdens zijn tocht door de jungle komt Simba Rafiki tegen. Zij vertelt hem, dat zijn vaders ziel voor altijd voortleeft in de sterren en ook in hem. Wanneer Simba zich teleurgesteld van Rafiki afwendt, vormen de sterren het beeld van Mufasa, die zijn zoon beveelt zijn plaats als koning in te nemen. Simba besluit meteen om terug te gaan. Er is niet veel meer over van het vroegere koninkrijk. Scar beveelt de leeuwinnen onmogelijke dingen te doen. Sarabi, Simba’s moeder, zegt hem dat het allemaal niet lukt. Scar wordt woedend en slaat haar neer. Dan verschijnt Simba en valt de verraste Scar aan. Scar reageert snel en dwingt Simba toe te geven dat hij verantwoordelijk is voor de dood van Mufasa. Uit angst en verwarring laat Simba zich naar de rand van de Hoge Rost drijven, daar fluister Scar hem zijn geheim toe: hij heeft Mufasa vermoord. Diep geschokt haalt Simba uit naar Scar wanneer hij de strijd wint eist hij Scar de waarheid te vertellen. Scar doet dat en smeekt Simba om zijn leven. Simba geeft Scar dezelfde raad die hij ooit zelf van Scar kreeg: verlaat het koninkrijk en kom nooit meer terug. Scar valt Simba nog een keer aan maar Simba is sterker dan zijn oom, die van de rots glijdt en ten prooi valt aan de uitgehongerde hyena’s. De volgende dag beklimt Koning Simba de Hoge Rots en roept alle dieren bij zich. Koningin Nala sluit zich stralend aan bij haar man. Dan volgt Rafiki, die een pasgeboren welpje aan alle dieren laat zien. De belangrijkste personages zijn Simba en Scar, Simba krijgt steeds meer zelfvertrouwen en is erg gevoelig, hij zou nooit iemand kwaad doen als ze hem niks gedaan hebben. Scar is gemeen. Hij wil de macht en krijgt dit op een oneerlijke manier. Simba en Scar zijn toen Simba nog klein was veel met elkaar opgetrokken. Scar was voor Simba eigenlijk een beetje een voorbeeld. Scar heeft van die periode veel gebruik gemaakt. Hij was niet eerlijk tegen Simba, stiekem had die namelijk een grote hekel aan hem. Dit omdat hij wist dat Simba de troonopvolger is, maar hij wilde zelf koning worden. Nadat Scar toe had gegeven dat hij verantwoordelijk is voor de dood van Mufasa, de vader van Simba krijgt Simba ruzie met Scar. Door het gevecht wat dan ontstaat, belandt Scar in een diepe kloof ten prooi aan de uitgehongerde hyena’s. Dit was niet wat Simba wilde. Hij was nu wel van zijn oom af, maar hij is te goed en te gevoelig om mensen oprecht iets aan te doen. Aan het uiterlijk kun je wel zien dat Scar gemener is, hij kijkt veel bozer en strenger dan Simba. Als je Simba ziet zie je zo’n lieve leeuw. Hij is te mooi om een gevecht te beginnen. Deze musical is gemaakt met het doel om te vermaken. Er zit ook een boodschap aan voor bijvoorbeeld het verschil in cultuur. Op deze manier laten ze namelijk ook een stuk van de Afrikaanse cultuur en het landschap daar zien. Er spelen ook een paar mensen afkomstig uit Zuid-Afrika mee. Zoals Nomvula Dlamini, zij speelt de wijze Rafiki, ze heeft ook op Broadway met deze musical gespeeld. Recensie: Hoe zet je een dierenrijk op het toneel? Joop van den Ende Theaterproducties draait er z’n hand niet voor om. Een olifant, luipaard, giraffe, neushoorn, zebra, vogel, leeuw; je kan het zo gek niet bedenken of je ziet ze tijdens The Lion King voorbij komen. Er zijn 25 verschillende diersoorten vertegenwoordigd in deze musical. Je komt eigenlijk ogen te kort om alle dieren goed te bekijken. Net als in de film is ook deze openingsscène met alle dieren die naar Pride Rock trekken om daar de nieuwe koning te aanschouwen een kippenvelmoment. Er is zoveel te zien en de bewegingen van de dieren zien er heel natuurlijk uit. Mens en dier zijn één op het toneel. Deze musical ziet er verbazend goed uit. The Lion King is de grootste productie die tot nu toe in Nederland heeft gestaan. Buiten dat liegen de prijzen van de kaarten er ook niet om: deze musical is ook de duurste ooit. Dat is niet zo heel raar als je ziet hoeveel werk er in deze show is gestoken, hoeveel kostuums er met de hand zijn gemaakt en hoeveel schitterende maskers en poppen deze show kent. Bovendien bestaat de cast uit maar liefst 60 acteurs (de grootste Lion King cast ter wereld). Nederland legt het geld er graag voor neer, want er is al een recordaantal aan kaarten verkocht. Houden Nederlanders echt zoveel van musicals of spreekt dit verhaal meer mensen aan?
Cirkel Het verhaal is waarschijnlijk wel bij iedereen bekend. Simba, de troonopvolger, wordt door oom Scar weggejaagd uit het koninkrijk zodat hij de macht van Simba’s overleden vader over kan nemen. Simba maakt nieuwe vrienden, wordt volwassen, krijgt meer zelfvertrouwen en besluit terug te keren om de cirkel te sluiten en de troon op te eisen. Dit verhaal is in tact gebleven en is dus een feest der herkenning (inclusief een paar letterlijke dialogen uit de film), maar er zijn uiteraard wel passages geschrapt en bijgekomen. Het is jammer van de overdreven Nederlandse grapjes die erbij bedacht zijn. Een link naar Frans Bauers Heb je even voor mij is echt te ver gezocht. Het maakt de scène eerder belachelijk en dat is niet nodig, want er zit al genoeg humor in The Lion King. En zo netjes als het begin van het verhaal uitgewerkt is, zo rap maakt Simba een eind aan het verhaal. Voordat je met je ogen kunt knipperen staat hij samen met Nala gelukkig en trots op de rots. Natuurlijk moet je een keuze maken in de verdeling van het verhaal, maar de slotscènes in de film maakten meer indruk. Vanaf de eerste minuut ontwaakt Afrika en tot de laatste minuut blijft het stuk ook Afrikaans ademen. Je ziet het aan de kleren en de decorstukken en je hoort het terug in de muziek en de liedjes. Voor de musicalversie van The Lion King moesten er extra nummers bedacht worden. Nummers als Hij leeft in jou en Schaduwland zijn een waardevolle toevoeging. Voor extra Afrikaanse sfeer zorgen ook de twee percussionisten die aan weerzijde van het toneel in een aparte cabine zitten en de Afrikaanse ritmes begeleiden. De duidelijke Afrikaanse toevoeging aan deze theaterversie is zeker niet verkeerd. Maskers Meest opmerkelijke aan deze musical is dat er wordt gewerkt met maskers en poppen. Dat had heel verkeerd uit kunnen pakken, maar dat doet het gelukkig niet. De maskers maken het helemaal af. De acteurs hadden zonder hun maskers absoluut niet overtuigend genoeg uit de hoek kunnen komen als dier. En de poppen zijn vaak een verlengstuk van de acteurs zelf. Een heel mooi voorbeeld is Zazu (Laus Steenbeeke). Geweldig om naar deze man en zijn vogel te kijken, zijn mimiek en bewegingen met de vogel zijn heel soepel. Ook andere acteurs springen eruit. Zoals de vrouwelijke (!) Rafiki (Nomvula Dlamini). Zij krijgt iedereen met haar uitstraling aan het lachen en weet ook te ontroeren. Ze komt uit Zuid-Afrika en heeft de rol van Rafiki al eerder gespeeld op Broadway. Ook op Nederlandse bodem doet ze het goed. Timon (Marc Lauwrys) en Pumbaa (Marcel Jonker) maken er een leuke show van, zoals je van ze mag verwachten. En Simba (Etiënne Poeder) en Nala (Carolina Dijkhuizen) zetten een mooi stel neer. Vooral de laatste gaat helemaal op in haar rol met dierlijke trekjes. Ook de kleine versies van Simba en Nala zijn leuk om naar te kijken, vooral hun enthousiasme is aanstekelijk. Minder goed uit de verf komt Scar (Hein van der Heijden). Hij mag nog best wat gemener en bozer worden. The Lion King is een bijzondere musical met een heerlijk Afrikaans tintje en met een paar prachtige scènes. Dan heb ik niet alleen over de opening, maar ook bijvoorbeeld over de stormloop (stampede) waarbij Mufasa het leven laat. Het geheel ziet er gelikt uit qua decor, belichting en geluid. En ook de choreografie klopt en dat is best knap met zo’n grote cast. Dat de teksten van de liedjes dan niet altijd helemaal goed verstaanbaar zijn als er meerdere mensen zingen, moet je maar even voor lief nemen. Al moet daar natuurlijk nog wel hard aan getrokken worden, want voor zo’n smak geld mag je wel kwaliteit (niet alleen in spel, maar ook in zang) verwachten. Zoals elke (grote) productie zal The Lion King ook nog moeten groeien. En dat zal best goed komen, want de wil is er en de bodem is gelegd. The Lion King is tot leven gekomen, en nu nog de verfijning. Het zal moeilijk worden om dit theaterspektakel nog te overtreffen. Mijn commentaar: Ik ben het met deze recensent over veel dingen eens, zoals hoe zij over de kostuums en het decor praat. Dat ziet er ook allemaal heel mooi en verzorgt uit. Zij zegt ook dat de rollen allemaal heel goed worden vertolkt. De dieren zijn allemaal heel werkelijk, maar ook hoe de musicalspelers spelen is heel goed. Daar ben ik het met haar ook helemaal over eens. Het zijn spelers van hoge kwaliteit. Wat zei over Scar schrijft ben ik het niet eens, ik ben nu ook heel wat voorstellingen later geweest, maar op het moment dat ik het heb gezien was het echt wel een gemene leeuw. Wat zei zegt over uitspraken als: heb je even voor mij van Frans Bauer dat die te vergezocht zijn valt ook wel weer mee. Je kunt ook overdrijven, het is maar net hoe je het bekijkt. Mijn eigen mening over The Lion King: The Lion King was een prachtige musical. De film van The Lion King vond ik altijd al een aangrijpend verhaal, het is zo zielig dat hij zijn vader verliest en dan ook nog zo eenzaam gaat rond zwerven. Het verhaal van de musical sprak mij nu dus ook heel erg aan, als het er dan ook nog eens allemaal heel mooi uit ziet is het een onvergetelijke musical. Het is echt om aan te raden. De kostuums hoe die zijn gemaakt, dat is haast niet te geloven hoe mooi deze zijn, hierdoor het lijkt allemaal zo werkelijk. De maskers die de spelers op hebben bewegen allemaal mooi mee. Het is goed te zien dat aan het decor en aan de kostuums echt maanden hard is gewerkt. Het is niet even een klusje van een paar dagen geweest. Want ook het decor geeft je duidelijk het gevoel of je midden in de savanne van Afrika zit. Er zit ook heel veel sfeer in de musical zo als de zang en hoe erbij wordt gedanst. Het was voor mij een onvergetelijke musical.