Verslag van: Sara Kroos
Vrijdag 2 februari 2007 ben ik samen met meiden uit de klas naar de voorstelling van Sara Kroos geweest in het sportheater in Nijverdal. Haar voorstelling heette: “Zoetgevooisd” We konden de voorstelling gratis bijwonen omdat we de kaarten via het Uitbureau bestelt hadden. We zaten ergens middenin de zaal en het was allemaal goed te zien.
Het publiek zat ongeveer een kwartiertje op de stoelen voordat Sara Kroos opkwam. Ze kwam op met het lied Wend je niet af. Je was er dus meteen goed bij toen ze begon. Het was een mooi lied. De zaal was ruim met veel stoelen die allemaal richting het podium stonden. Op het podium zelf stond niet veel behalve een piano, twee krukken, microfoon en een tafeltje. Er werd ook veel gebruik gemaakt van de belichting. Bijvoorbeeld in de overgang van het praten naar het zingen. Door de belichting was het erg onvoorspelbaar wat er gebeurde. Vooral bij het lied
Gebed was de belichting er mooi. Er schenen toen erg felle lampen.
In de voorstelling werd veel gebruik gemaakt van muziek. Ze zong enkele liedjes. Die liedjes werden ondersteund door de muzikanten Martijn Breebaart en Bas Mulder. Het was erg opvallend dat de teksten en de melodie van de liedjes erg rustig waren in vergelijking met de rest van de voorstelling.
Eigenlijk was het niet de bedoeling dat het publiek direct zou reageren op wat op het podium gebeurde. Maar er kwam wel een reactie uit het publiek waar meteen gebruik van gemaakt werd door Sara Kroos. Ze improviseerde er van alles bij. Wat het nog leuker maakte
Ik denk dat deze voorstelling tot het genre beschouwend-verhalend cabaret hoort. Dit genre spreekt mij wel aan omdat zang en humor in één zit voorstelling zit. In de voorstelling van Sara Kroos waren er 4 onderwerpen waar het op ging. De onderwerpen: eet, slacht, neuk en doe een dutje. Maar eigenlijk zat er een veel diepere gedachte achter haar verhaal.
Ik vond zelf van de voorstelling dat het soms wat grof was maar dat was ook van te voren al aangegeven. Het was niet erg storend dat ze zo grof was want het kwam vaak wel weer op een grappige manier uit. Ze schaamde zich ook nergens voor. Haar liedjes waren erg mooi met een goede tekst en waren heel rustig.
Recensie: Sara Kroos
Gebubliceerd op maandag 30 januari 2006
Beoordeling Sentimento.nl
(Sentimento.nl) - In haar nieuwe theaterprogramma Zoetgevooisd gaat een gegroeide Sara Kroos op zoek naar menselijke geheimen. Het levert een boeiende en veelzijdige speurtocht op.
“Alles is mooi, want alles is echt.”, stelt Sara Kroos aan het begin van haar voorstelling, om geleidelijk van lieflijke schetsen over te gaan op steeds gruwelijkere fantasieën. Ze beschrijft op tal van manieren hoe mensen de lelijke kanten van hun bestaan proberen te verstoppen en te verdringen, en hoe ze zichzelf kunnen vastketenen aan hun bestaan. Dat levert zowel hilarische als ongemakkelijke momenten op.
Kroos heeft daarbij geen last van valse schaamte, speelt graag met haar seksualiteit en is niet te beroerd om nu en dan stevige taal te gebruiken. Ze verleidt en vermaakt, een dubbelrol waar ze zelf de term 'cloer’ voor in het leven heeft geroepen. In die rol verhaalt ze openhartig over haar lustgevoelens voor jonge papa’s, en strooit ze tussen de regels door kwistig met kleine grapjes. Want Kroos is er meer voor de gniffel dan voor de schater, al slaagt ze er gaande het programma ook in om de zaal goed voor zich te winnen.
Net als in haar voorgaande programma, Lam, wisselt Kroos haar conferences af met prachtige liedjes. In haar vorige show vloog ze daarbij in hoog tempo van mierzoet naar keihard en weer terug, wat nogal eens afbreuk deed aan de geloofwaardigheid van het geheel. In Zoetgevooisd vindt ze echter een betere balans, waardoor de rode draad die ze heeft gesponnen ook echt een rode draad blijft.
Voor de muzikale ondersteuning laat Kroos zich bijstaan door toetsenist Martijn Breebaart en gitarist Bas Mulder, iets wat erg goed uitpakt omdat de arrangementen vaak verrassend zijn en de liedteksten uitstekend aanvullen.
Met Zoetgevooisd zet Sara Kroos een geslaagde, ferme stap vooruit. Een aanrader, zeker voor jonge papa’s
Het is wat lastig om mijn mening met de recensie te vergelijken omdat ik zelf nooit haar vorige voorstellingen gezien heb en ik dus niet kan vergelijken hoe ze ‘veranderd’ is in haar voorstellingen. Wel komt er duidelijk naar voren dat de muziek een opvallend iets is. En dat ze soms nog al wat grof kan zijn.
Vrijdag 2 februari 2007 ben ik samen met meiden uit de klas naar de voorstelling van Sara Kroos geweest in het sportheater in Nijverdal. Haar voorstelling heette: “Zoetgevooisd” We konden de voorstelling gratis bijwonen omdat we de kaarten via het Uitbureau bestelt hadden. We zaten ergens middenin de zaal en het was allemaal goed te zien.
Het publiek zat ongeveer een kwartiertje op de stoelen voordat Sara Kroos opkwam. Ze kwam op met het lied Wend je niet af. Je was er dus meteen goed bij toen ze begon. Het was een mooi lied. De zaal was ruim met veel stoelen die allemaal richting het podium stonden. Op het podium zelf stond niet veel behalve een piano, twee krukken, microfoon en een tafeltje. Er werd ook veel gebruik gemaakt van de belichting. Bijvoorbeeld in de overgang van het praten naar het zingen. Door de belichting was het erg onvoorspelbaar wat er gebeurde. Vooral bij het lied
In de voorstelling werd veel gebruik gemaakt van muziek. Ze zong enkele liedjes. Die liedjes werden ondersteund door de muzikanten Martijn Breebaart en Bas Mulder. Het was erg opvallend dat de teksten en de melodie van de liedjes erg rustig waren in vergelijking met de rest van de voorstelling.
Eigenlijk was het niet de bedoeling dat het publiek direct zou reageren op wat op het podium gebeurde. Maar er kwam wel een reactie uit het publiek waar meteen gebruik van gemaakt werd door Sara Kroos. Ze improviseerde er van alles bij. Wat het nog leuker maakte
Ik denk dat deze voorstelling tot het genre beschouwend-verhalend cabaret hoort. Dit genre spreekt mij wel aan omdat zang en humor in één zit voorstelling zit. In de voorstelling van Sara Kroos waren er 4 onderwerpen waar het op ging. De onderwerpen: eet, slacht, neuk en doe een dutje. Maar eigenlijk zat er een veel diepere gedachte achter haar verhaal.
Ik vond zelf van de voorstelling dat het soms wat grof was maar dat was ook van te voren al aangegeven. Het was niet erg storend dat ze zo grof was want het kwam vaak wel weer op een grappige manier uit. Ze schaamde zich ook nergens voor. Haar liedjes waren erg mooi met een goede tekst en waren heel rustig.
Recensie: Sara Kroos
Gebubliceerd op maandag 30 januari 2006
Beoordeling Sentimento.nl
(Sentimento.nl) - In haar nieuwe theaterprogramma Zoetgevooisd gaat een gegroeide Sara Kroos op zoek naar menselijke geheimen. Het levert een boeiende en veelzijdige speurtocht op.
“Alles is mooi, want alles is echt.”, stelt Sara Kroos aan het begin van haar voorstelling, om geleidelijk van lieflijke schetsen over te gaan op steeds gruwelijkere fantasieën. Ze beschrijft op tal van manieren hoe mensen de lelijke kanten van hun bestaan proberen te verstoppen en te verdringen, en hoe ze zichzelf kunnen vastketenen aan hun bestaan. Dat levert zowel hilarische als ongemakkelijke momenten op.
Kroos heeft daarbij geen last van valse schaamte, speelt graag met haar seksualiteit en is niet te beroerd om nu en dan stevige taal te gebruiken. Ze verleidt en vermaakt, een dubbelrol waar ze zelf de term 'cloer’ voor in het leven heeft geroepen. In die rol verhaalt ze openhartig over haar lustgevoelens voor jonge papa’s, en strooit ze tussen de regels door kwistig met kleine grapjes. Want Kroos is er meer voor de gniffel dan voor de schater, al slaagt ze er gaande het programma ook in om de zaal goed voor zich te winnen.
Voor de muzikale ondersteuning laat Kroos zich bijstaan door toetsenist Martijn Breebaart en gitarist Bas Mulder, iets wat erg goed uitpakt omdat de arrangementen vaak verrassend zijn en de liedteksten uitstekend aanvullen.
Met Zoetgevooisd zet Sara Kroos een geslaagde, ferme stap vooruit. Een aanrader, zeker voor jonge papa’s
Het is wat lastig om mijn mening met de recensie te vergelijken omdat ik zelf nooit haar vorige voorstellingen gezien heb en ik dus niet kan vergelijken hoe ze ‘veranderd’ is in haar voorstellingen. Wel komt er duidelijk naar voren dat de muziek een opvallend iets is. En dat ze soms nog al wat grof kan zijn.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden