Midzomernachtsdroom

Theaterverslag
Midzomernachtsdroom
Het grimmige sprookje van Shakespeare
Opgevoerd door ‘toneelvereniging Atlas’, met als regisseur ‘Marten Gramming’ Daar zaten we dan, vrijdag 8maart in de Paardenkathedraal in Enschede. Benieuwd naar wat we gingen zien. De zaal was enorm groot, veel groter dan ik verwacht had. Het publiek zat onder en boven, in een grote boog om het toneel heen, waarvan de gordijnen nog gesloten waren. Dit maakte alles een stuk interessanter. Wij zaten achterin, maar konden het toneel perfect zien. Het begon….. twee personen, een jongen en een meisje, komen achter het gordijn te voorschijn en kussen elkaar voorzichtig, gevolgd door een klap van het meisje. Hierbij werd het thema gelijk duidelijk: Liefde. Dit stukje verscheen telkens weer, tussen de scènes door en ook aan het eind. Gelijk met het openen van de gordijnen klinkt er vrolijke muziek die ons goed stemt. De dansende jongens en meisjes brengen feeststemming. De meisjes dragen ouderwetse ‘bal’jurken. Het huwelijk van Hertog en Hertogin wordt aangekondigd. In het eerste deel wordt duidelijk dat Hermia door haar vader verplicht wordt met Demitrius te trouwen, waar Helena hopeloos verliefd op is(niet wederzijds), maar Hermia niet. Zij is verliefd op Lysander(wederzijds). Ze besluit met hem te vluchten door het bos. Hermia verteld dit aan haar beste vriendin Helena en vraagt haar tegen niemand iets te zeggen. Er zijn geen attributen op het toneel, en het is niet duidelijk of ze in het bos zijn of ergens anders. Na een tijdje gaat er een doek open en blijkt achter het toneel nog een toneel te zijn. Er lopen allerlei mensen druk heen en weer en ze begroeten elkaar uitbundig. Ze horen bij een acteurtoneelgroep die een toneel voor het bruidspaar gaat instuderen. Er zitten allemaal typische typjes bij. 1 man bemoeit zich overal mee, hij wil helpen met het rollen verdelen en wil zelf elke rol graag hebben. Dit vond ik een erg komisch stuk en ik vond dat de bemoeiman heel leuk speelde. Deze scène is in hele andere sfeer, veel moderner, later blijkt dat hij zich in het bos afspeelt. Zo word er de hele tijd van plaats gewisseld in het toneelstuk. De ene keer ben je
bij Hermia en Helena, de andere keer bij de toneelgroep die oefent. Weer een andere scène gaat over de elfen in het bos. De elfenkoning ‘Oberon’ en elfenkoningin ‘Titania’ hebben ruzie, zij houdt van een ander volgens hem. Op de achtergrond zijn elfen die voortdurend de emoties benadrukken(in het hele stuk). De elfen hebben hele simpele kleren aan en de 'achtergrondelfen’ maken komische bewegingen. In het toneelstuk drukten de kleren niet duidelijk het karakter uit van de persoon, maar van de groep waar hij bij hoorde. De spelers hadden ook steeds hetzelfde aan, waardoor we niet in verwarring werden gebracht. De kleding leek mij niet erg belangrijk, eerder andersom: geen kleding was belangrijk! (in bepaalde scènes). Oberon wil Titania betoveren waardoor ze verliefd wordt op het eerste dier dat ze ziet. Hij vraagt zijn knechten (Puck en ..?..) om hem te helpen. De knechten zijn twee komische figuren die beiden precies dezelfde bewegingen maken en samen praten. Eigenlijk vond ik ze helemaal niet bij de rest passen, maar ze zijn wel heel cool. Oberon betovert Titania. Bij elke betovering werden lichteffecten gebruikt en hoorden we keihard geknetter. Dit was erg irritant. Het geluid en de muziek ondersteunde de handelingen in het stuk, het maakte de gevoelens duidelijker en werd ook gebruikt bij lange stukken zonder tekst. Er werd ook veel met licht gedaan; verschillende kleuren, gedempt, mistig, enz. Er is 1 aparte scène waarbij licht een hele belangrijke rol speelt;verschillende kleuren lichtstralen bewegen horizontaal over het toneel op en neer. Dit vond ik niet echt mooi bij het toneelstukpassen. De knechten toveren de ‘bemoeiman’ om in een ezel, hij heeft dit zelf niet echt in de gaten. In een onderbroek en op hoge hakken doet hij de bewegingen van een ezel na. Dit vond ik een vreemd stuk, maar wel lachen. Titania ziet de ezel en valt gelijk voor hem. Hij wordt door de elfjes vertroeteld. Ondertussen vluchten Hermia en Lysander en overnachten in het bos. Daar komt Demetrius Hermia zoeken, de tip heeft hij van Helena, die hem nu zwijmelend achtervolgd. Zij heeft hem, verblind door liefde, alles verteld. Maar hij wil Helena niet zien. Oberon observeert dit allemaal en wil de verdrietige, hopeloos verliefde Helena helpen. Hij stuurt zijn knechten er weer op af, maar ze betoveren de verkeerde. Nu wordt Lyssander smoorverliefd op Helena, in plaats van Demetrius. Dus betoveren de knechten Demetrius ook. Er ontstaat een ruzie tussen Lyssander en Demetrius die vechten om Helena. Hermia word boos op haar vriendin, die iets met haar vriend heeft uitgehaald. En Helena is nog niet tevreden, ze vertrouwd geen van allen en denkt dat ze toneelspelen (doen ze ook). Hiermee wordt een ander thema duidelijk: ‘Haat’ De vrienden haten elkaar ineens, door de liefde. Oberon beveelt de knechten om al hun fouten ongedaan te maken. Ze toveren alles weer goed en als de twee meisjes en jongens wakker worden beseffen ze dat alles een droom was. Dit is ook een thema van het stuk:’dromen/onwerkelijkheid’ Ook Titania wordt ‘ontwaakt’ en ze beseft tot haar schrik dat ze met een ezel gevreeën heeft. Deze ezel wordt ook weer normaal, maar hij heeft het weer niet in de gaten. Op de bruiloft van Hertog en Hertogin trouwen ook Demetrius en Helena, en Lyssander en Hermia. De toneelgroep voert zijn toneel op, wat natuurlijk helemaal fout loopt. Hierin zit ook weer een heleboel humor. Het eindigt dus allemaal goed ; Iedereen is gelukkig

De gordijnen gaan dicht en daar verschijnt het bekende stelletje
dat elkaar de laatste kus geeft. Er klonk een geweldig applaus! Personages
Er waren veel belangrijke personages, maar zelf ik vond de knechten van Oberon het belangrijkst, omdat ze het verhaal erg grappig maakten. Ze waren: Grappig, Druk, Gehoorzaam, Opschepperig, Kinderachtig en Stuntelig. Ook speelde de ‘ezel’ een grote rol vond ik. Hij was in de toneelgroep een Bemoeierige, betweterige man. Gek genoeg ontstonden er geen conflicten. Als ezel vond hij zichzelf ook heel wat, omdat hij werd vertroeteld door de elfen. Natuurlijk waren Hermia, Helena, Demetrius en Lysander, de hoofdrolspelers, ook belangrijk. Helena was Onzeker over zichzelf, hopeloos Verliefd, en ze Vertrouwde niet snel iemand. Hermia was een gewone Aardige meid, ze was Ongehoorzaam aan haar vader. Demetrius was Niet zo aardig tegen Helena(wat ook niet zo gek was), hij Wist wat hij wou;Hermia Lysander was gewoon een Lieve jongen, wel een beetje Opdringerig. Met Hermia heb ik het meest meegeleefd, omdat ze van haar vader moest trouwen met iemand waar ze niet van hield. Dit zou ik heel erg vinden. Thema’s
De thema’s werden duidelijk door gebeurtenissen en door muziek en beweging. De regisseur had natuurlijk de bedoeling om vooral liefde in het stuk te verwerken, en daarin is hij zeker geslaagd. De thema’s hadden eigenlijk niet veel betekenis voor mij, maar ik vond het wel een heel mooi toneelstuk. Boeiende werking
De humor vond ik het meest boeiend. Verder vond ik het knap dat ze zo’n ingewikkeld stuk heel simpel speelden. En wat ik heel bijzonder vond waren de tegenstellingen; Modern en vlot tegenover ouderwets en poëtisch
Dit heeft de regisseur aangepakt door de verschillende soorten stukken eerst af te wisselen en later door elkaar te laten lopen. Dat gaf een vreemd effect. Ook heeft hij moderne technieken met licht en geluid gebruikt om ouderwetse, poëtische stukken ‘nieuw’ te maken. Niet zo boeiend vond ik de poëtische teksten. Recensie
Ik vond het een erg humoristisch stuk met veel emoties. Het was vreemd dat modern en ouderwets door elkaar liepen en soms werd het daardoor een beetje vaag. Maar er waren weinig dingen die nergens op sloegen. Ik vond het de moeite waard om er heen te gaan en zou het anderen zeker aanraden omdat je er heel erg bij kunt lachen.