Hypocrisie van het systeem

Essay: De hypocrisie van het systeem. Het systeem. De perfecte ondergrond om mooie worteltjes en tomaatjes in te kweken. Biologisch? Neen, zeker niet. Dat mag men ook niet verwachten wanneer men zulke dikke, feloranje pompoenen uit de grond tovert, die de producten blijken van wat normaal wél een natuurlijk proces zou moeten zijn. Pesticiden, kunstmest, bijtende chemische stoffen,... alle zorgen ze voor rotvrije, en toch wel heel knap ogende resultaten. Spijtig dat planten die op voedselarme gronden leven, sterven. Jammer dat de biodiversiteit er zwaar onder lijdt. Sorry voor de producten die de maatschappij niet dienen, voor die producten die niet perfect in het perfecte schema passen van producent en consument. Er is enkel plaats voor lekkere groentjes die botvieren in de chemisch vervuilde ondergrond. Hoewel ja, lekker... vooral het oog wil wat. Kijk maar eens naar de slanke modellen op tv die met volgespoten tuitjes “want je bent het waard” zeggen, fluisteren bijna. Het lijkt wel een bovenmenselijke, goddelijke manier van communiceren die wij, de gewone kijkers thuis, maar amper kunnen verstaan. Een bovenmenselijke manier van communiceren, door een voorbijdwalende schim toegepast. Een schim vanbinnen, een god vanbuiten. Dat is zeker een omschrijving waard voor het systeem waarin we nu leven. Waarin we willen leven? Het is alleszins een systeem waarin we streven om zo goed mogelijk te functioneren en ons te profileren. Desnoods ten koste van andere mensen. Hoe gemakkelijk is het niet om andere mensen af te breken, al dan niet door menselijke, niet goddelijke uiterlijke kenmerken? Voor meneer of mevrouw die een ander kleineert levert dit een driedubbele winst op. Eén, je creëert een afstand tussen het slachtoffer en jezelf. Het arme schaap zal het gevoel hebben dat je hem of haar overheerst. Nee, niet het arme schaap. Het arme plantje dat slechts een voedselarme ondergrond nodig heeft. Twee, je eigengevoel wordt groter. Je voelt jezelf sterker dan de ander, je staat erboven, je overheerst de ander. Deze twee gevolgen zijn echter het minst schadelijk (of triomferend) voor de personen in kwestie. Het derde gevolg is dat anderen, de massa, de echte schaapjes, lachen om wat meneer ‘The Boss’ te vertellen heeft. De bevestiging van zijn eigenwaarde is verzekerd. Door te lachen, passen ook de schaapjes perfect in het perfecte systeem. Gelukkig maar. Spijtig voor die andere. Jammer. Sorry, maar zelf zijn ze er wel even door gered. Pesters, de pesticide van de maatschappij. Enkel degenen die bestand zijn tegen hun schadelijke eigenschappen, overleven. De schaapjes hebben het plantje opgegeten. Daarna nog één. En nog één. Weldra zijn er geen plantjes meer die genoeg hebben aan voedselarme bodems. Enkel de mooie, prachtig ogende en dus zogenaamd sterke planten blijven over. Niet alleen het uitzicht van de rijpe tomaten zal nog voldoen. Ze moeten liefst nog goed ruiken ook. Is dit dan genoeg? Nee, ze moeten aanvoelen als zijde, en daarbovenop een aangenaam geluid maken wanneer je ze opeet. Steeds minder tomaten zullen kunnen (of in het beste geval, willen) voldoen aan deze voorwaarden. Spijtig. Jammer voor hen. Sorry, maar de wet van de sterkste is duidelijk. Even een kleine vraag tussendoor. Is het geluid dat tomaten maken nog van essentieel belang? Neen, maar dit is nu eenmaal de manier hoe het systeem in elkaar zit. De kloof tussen de verschijning die tomaten uiteindelijk geworden zijn en het noodzakelijke, de rede waarom we ze eten is onoverbrugbaar geworden. Het noodzakelijke van tomaten. Het noodzakelijke van tomaten? Tomaten moeten ons de nodige vitaminen leveren om te overléven. Kan het kwaad dat ze er goed uitzien? Zeker niet. Mogen ze dan niet geweldig appetijtelijk ruiken? Tuurlijk wel, maar niét ten koste van het essentiële. Niet als het noodzakelijke slechts een bijzaak wordt. De kloof tussen de verschijning die sommigen van ons geworden zijn en het noodzakelijke. De hypocrisie van het systeem. De hypocrisie van de mensen zelf binnen dit systeem is dan weer een apart verhaal. De haviken die op de loer liggen om de tekortkomingen van deze maatschappij uit te buiten. De schijnheilige, of soms verbitterde mensen die de tactieken van “het naar de mond praten” naar hun hand brengen. Zeggen wat andere personen graag horen, is dat liegen? Het is alleszins niet de waarheid, de hele waarheid en enkel de waarheid vertellen. Feit is dat wanneer mensen dit niet doen, wanneer mensen wél rechtuit hun gedacht durven te verkondigen, ze vaak het deksel op de neus krijgen. Verwijten als arrogant en dergelijke zijn niet ver uit de buurt. De hypocrisie van het systeem aanvaardt oprechte meningen niet meer. Het zijn de zogenaamd brave roofdieren die botvieren in de maatschappelijk verkeerde manier van denken. Ze zullen er ook alles aan doen om hun schijnbaar, hun hypocriet geluk te bewaren. Hypocrisie wordt beloond, terwijl mensen die niet akkoord gaan met dit systeem zonder enig bestaande vorm van verdediging met de vinger worden gewezen. Logisch toch dat niet-hypocriete mensen zich enigszins geprikkeld gaan voelen, en zich dus ook zo gaan gedragen – een mooie definitie van niet-hypocrisie: doen wat je denkt, weliswaar binnen ethisch verantwoorde grenzen. Er is echter wel één voordeel voor de oprechten onder ons; ze zullen mensen die gewoon zijn om zich gelukkig te wanen door hypocriete toestanden nooit hard kunnen teleurstellen. Wat een geluk... Het noodzakelijke van het menselijk leven is het geluk te vinden in kleine dingen. Een uitgehongerde landloper zal niet ongelukkiger zijn bij het krijgen van een brood, of een rijpe tomaat, dan een rijkeluiszoon die voor zijn verjaardag de sleutels van een gloednieuwe sportwagen overhandigd krijgt. Integendeel. Het is spijtig dat veel mensen vergeten dat deze simpele richtlijn voldoende kan zijn om zichzelf en de anderen gelukkig te maken. Jammer genoeg denken de meesten dat ze moeten voldoen aan de hoge richtlijnen die de hoogtechnologische, maatschappelijke consumptiedruk met zich meebrengt. Maatschappelijke consumptiedruk, of kortweg massadruk. Sorry, maar als je er niet aan meedoet, val je er meedogenloos tussenuit. Is het systeem hypocriet? Wel, de meeste mensen vinden van niet.