Dolfijnen

Inhoudsopgave.

Inleiding
Hoofdstuk 1: Hoe leven de dolfijnen?
Hoofdstuk 2: De dolfijnen worden bedreigd!
Hoofdstuk 3: De geboorte.
Conclusie & literatuurlijst

Inleiding.

Ik kies dit onderwerp, omdat ik dolfijnen wel interessant vind. En omdat ze hele mooie, slimme dieren zijn.
En verder heb ik nog een heleboel vragen over dolfijnen:
1. Hoe leven de dolfijnen?
2. Wat eten de dolfijnen?
3. Hoe kun je een mannetje en een vrouwtje uit elkaar houden.
4. Hoe krijgen ze kinderen?

5. Hoe gaat de geboorte aan de gang?

Hoofdstuk:1

Hoe leven de dolfijnen?

Dolfijnen behoren tot de tandwalvissoort. Dolfijnen ken je van het Dolfinarium. Er zijn ooit 25 dolfijnen – in Australië – aan de kust, gestrand. Dolfijnen moeten prooien zoeken onder water. Daarvoor hebben ze goede ogen nodig, want dat is er heel diep en donker:

Sonar.

Dolfijnen gebruiken geluiden om de omgeving te verkennen. Dat heet sonar. Ze maken geluiden, aan de echo ervan hoort hij wat er is. Als een dolfijn zomaar wat rondzwemt, stoot hij regelmatig ‘kliks’ uit. Dat zijn lage bromtonen. Als hij iets interessants hoort, stoot hij de kliks uit met snellere en hogere toon. Daarmee hoort hij beter wat het is: uitstekende rotsen, een haai of een school vissen. De geluiden die ze zelf maken heet echolocatie.

Meloen.

De geluiden die een dolfijn maakt, wordt gebundeld door zijn meloen, dat is de bobbel op de kop, waarin een speciaal soort vet zit. Daarmee richt hij het geluid, dat hij opvangt met zijn onderkaak. Daar zit hetzelfde soort vet. Om beter te weten wat het is legt hij de punt van zijn onderkaak op het voorwerp. Niet om te voelen, maar om het met zijn sonar goed te bestuderen. Hij stuurt dan hoge en snelle geluiden uit. En even over die 25 gestrande dolfijnen. Ze zwommen door hun echolocatie, naar de kust van Australië, en ze wisten niet waar ze heen gingen. Daardoor waren ze gestrand. En dat is niet zo leuk. Helemaal niet leuk zelfs.

Hoofdstuk:2

De dolfijnen worden bedreigd!

Er zijn veel verhalen bekend over dolfijnen die drenkelingen hebben gered. Ze duwden mensen van een scheepsramp in zee naar de kust. De vriendelijkheid van ze maakt ze speciaal. Daardoor lijkt het of ze bijzondere intelligente dieren zijn. Maar helaas zijn niet alle mensen even aardig voor ze: haaienvissers gebruiken dolfijnen als aas om de haaien te vangen! En als vissers op jacht gaan, om vissen te vangen, om ze op de markt te verkopen, raken niet alleen vissen maar ook dolfijnen verstrikt in het net!


Pinger.

In het Dolfinarium doen wetenschappers onderzoek. Er is tijdelijk een opvang centrum voor zieke en aangespoelde dolfijnen. Daar is bij een wilde dolfijn ontdekt aan welke geluiden ze een hekel hebben. Het bleken hoge piepgeluiden te zijn die met een pinger, een speciaal apparaatje worden gemaakt. Steeds meer vissers zetten deze apparaatjes op hun visnet. Op die manier blijven de dolfijnen uit de buurt, en er worden er op die manier veel minder per ongeluk mee gevangen. Maar er blijven nog steeds dolfijnen per ongeluk meegevangen (veel minder) en de wetenschappers proberen er nog steeds iets aan te doen.

Hoofdstuk: 3

De geboorte.

Een dolfijn is een polygaan, dat betekent dat ze elke keer een andere dolfijn zoekt. Toch zijn de familiebanden heel sterk en helpen ze elkaar als er moeilijkheden zijn. Na
12 maanden word het jong geboren.

Volgorde.

De geboorte vindt in een andere volgorde plaats dan bij andere zoogdieren. Eerst komt de staart en dan het hoofd. Soms kan eerst het hoofd komen, het gevaar is dan dat hij wil ademhalen, en dan verdrinkt hij. De moeder leidt het jong na de geboorte meteen naar boven, de tantes van het jong zwemmen er ook omheen, omdat er bij de bevalling bloed in het water kan komen, en als de haaien dat merken, willen ze het jong opeten. In het begin is er bij het jong een bobbeltje te zien waar de navelstreng heeft gezeten.
Langzamerhand wordt dit een deukje (de navel).


Eerste periode.

Een jong heeft een aantal strepen op zijn rug. Dit komt omdat een jong opgevouwen heeft gezeten in de baarmoeder. De eerste periode na de bevalling blijft het heel spannend. Het is heel belangrijk dat de moeder haar jong goed verzorgt. Het jong wordt snel ziek. Na de geboorte is het altijd afwachten hoe de moeder het jong beschermt en hoe de andere dolfijnen reageren.

Ouder.

Als het jong groter en ouder wordt, wordt het steeds sterker en zelfstandiger, en gaat dan op onderzoek uit. Na een paar weken mogen andere dieren bij het jong komen en hem in een slipstream nemen. Dat betekent dat het jong met andere dolfijnen mee mag zwemmen.

Conclusie

Ik heb over mijn werkstuk heel veel geleerd over dolfijnen, en ik vind dat ik er iets heel moois van gemaakt heb. Er zijn hele leuke foto`s bij, ik heb op bijna al mijn vragen antwoord gekregen, en het was echt hartstikke leuk om dit te maken!!!

Literatuurlijst:

1. http: //www.kidsforanimals.nl/dier-info/dolfijn/dolf.htm.
2. (boek:) Misty ‘s baby.
3. http: //kinder.pagina.nl
4. (4. en 5. zijn info junior boekjes.) De orka.
5. Walvissen

1.) slanke dolfijn.
2.) gevlekte dolfijn.
3.) tuimelaar dolfijn.
4.) witflankdolfijn.