De Zon
Onze zon is een ster, net zoals andere sterren, alleen de zon is een ster die dichterbij de aarde staat dan andere sterren. Toch is de afstand 150 miljoen kilometer. Het leven op aarde is afhankelijk van de energie van de zon, want hij geeft warmte en licht. Op de zon zitten vlammen, zo groot dat de aarde er 10 keer in past, er is een windkracht van 1600.
Centrum van de Zon
In het midden van de zon is het ongeveer 15 miljoen graden, en de luchtdruk is 100 miljard keer groter als op aarde. De zon bestaat voor het grootste deel uit helium en waterstof. Omdat de waterstofdeeltjes bij zulke hoge temperatuur zó hard bosten komt er licht en warmte. Omdat de waterstof verbruikt wordt verliest de zon steeds een deel van zijn kracht. Men zegt dat de zon nu op de helft van zijn leven zit, en nog 5 miljard jaar te gaan heeft.
De stralings- en convectiezone
De energie die in de kern van den zon wordt gemaakt, gaat eerst door de stralingszone. Daarna gaat het door de convectiezone. De energie wordt door stromen van heet gas die omhoog gaan en weer dalen door koeling, doorgegeven. Dat heet convectiestromingen. De energie moet dus een hele weg afleggen van de kern tot aan het oppervlak van de zon waar ze uitgestraald wordt.
De Fotosfeer
De fotosfeer zie je als je naar de zon kijkt. Het is de buitenste zichtbare laag van de zon die het licht uitzendt.
Zonnevlekken
Zonnevlekken zijn plaatsen op de zon waar het magnetisch veld erg sterk is, ze komen in de fotosfeer voor. De magnetische druk is hoog, en de normale druk van de zon is lager dan normaal. In een zonnevlek is het koeler dan op de rest van het oppervlak. Een zonnevlek ziet eruit als een donkere plek.
Er is geen vast aantal zonnevlekken, elke 11 jaar veranderd het. Op dit moment zijn er het minst zonnevlekken. Een zonsverduistering betekent dat de straling van de zon de aarde niet bereikt doordat de maan ervoor staat.
De atmosfeer van de zon
De Chromosfeer en de Corona zijn samen de atmosfeer van de zon. De Chromosfeer is de laag boven de fotosfeer maar onder de corona. Terwijl het verder van de zon af ligt, is het veel warmer als de fotosfeer. De hele laag is doorzichtig, je ziet het met zonsverduistering als een rode gloed om de zon. De Corona ligt het verst van de zon af en zie je alleen als lichtkrans als er zonsverduistering is. Het is daar het warmst.
Zonnewind
Van de zon vliegt een constante stroom deeltjes, met een temperatuur van zo'n 100,000 graden. Ze vliegen met een snelheid van ongeveer 450 kilometer per seconde, en deze zonnewind strekt zich in ieder geval uit tot de baan van Pluto, op zo'n 10 miljard kilometer van ons verwijderd. De oorsprong ligt in de corona van de Zon. De zonnewind zorgt er voor dat gas dat uit een komeetkern komt naar achteren wordt `geblazen', waardoor kometen zulke mooie staarten krijgen.
Invloed op de aarde
Afgezien van het feit dat de Zon de Aarde opwarmt, zijn er nog een aantal invloeden aan te wijzen. Zoals we zagen bij de fotosfeer-pagina, is het aantal zonnevlekken niet constant in tijd. Sterker nog, tussen 1640 en 1700 waren er helemaal geen zonnevlekken te zien. Die periode valt precies samen met wat we wel de `Kleine IJstijd' noemen: Het was toen veel kouder.
De satelliet Skylab heeft gemeten hoeveel energie de Zon in totaal uitstraalde. Ook dat bleek niet constant te zijn, en te varieren met enkele tienden van procenten. Dit kan van invloed zijn op het aardse klimaat.
De geladen deeltjes van de zonnewind zijn verantwoordelijk voor het Noorder- en Zuiderlicht, als ze met grote snelheid de bovenlagen van de aardse atmosfeer binnen dringen en zo de atomen en molekulen aanslaan krijg je het licht te zien.
Levensloop van de zon
Eerst ontstaat de zon dankzij een kernfusie in de kern van de zon. Nadat al het waterstof op gebrand is in de kern begint de zon met verbranding van de waterstof rond de kern. Hierdoor zwelt de Zon op; z'n straal wordt 40 % groter en z'n lichtkracht 2 maal zo fel.
Anderhalf miljard jaar later is het oppervlak van de Zon 3.3 keer zo groot als nu, en z'n temperatuur ongeveer 4300 graden. Vanaf de aarde ziet hij er dan als een grote oranje schijf uit;
250 miljoen jaar daarna zal de Zon 100 keer zo groot worden als nu, en 500 maal meer licht uitzenden. Tegen die tijd begint de aarde te smelten en neem de zon ongeveer de helft van de hemel in beslag.
Na enige tijd is de kerntemperatuur van de Zon zo hoog opgelopen dat in een keer een groot deel van de helium fuseert tot koolstof. Door deze klap wordt waarschijnlijk ongeveer een derde van de Zon de ruimte in geblazen.
Wat er daarna gebeurt is momenteel nog niet goed bekend. De Zon zal wel helderder worden, en de oppervlakte temperatuur neemt toe. Omdat de Zon zo groot is, verliest hij een groot deel van de buitenste lagen in de vorm van een heel dichte zonnewind.
Daarna blijft er slechts een witte dwerg over, met ongeveer de helft van de massa van de huidige Zon, maar met een enorme dichtheid van zo'n 2 ton per kubieke centimeter. Die witte dwerg koelt langzaam af, tot hij geen straling meer uit zendt.
Het einde van het zonnestelsel is dus een zwarte dwerg, en daar omheen cirkelen misschien nog de asresten van de planeten.
Zonne-energie
De zonne-energie ontstaat in de kern van de zon, daar is de temperatuur ongeveer 15 miljoen graden en is de druk 340 miljard keer zo hoog als op aarde bij zeeniveau. Door deze verschijnselen zijn er kernreacties, tijdens zo een reactie worden 4 waterstof deeltje samengevoegd tot 1 helium deeltje. Hierbij wordt een kleine massa omgezet in energie. Deze energie gaat doorstroming naar het oppervlak van de zon. Daar komt de energie vrij in vorm van licht en warmte. Licht en warmte gebruiken wij weer als duurzame energie.
Onze zon is een ster, net zoals andere sterren, alleen de zon is een ster die dichterbij de aarde staat dan andere sterren. Toch is de afstand 150 miljoen kilometer. Het leven op aarde is afhankelijk van de energie van de zon, want hij geeft warmte en licht. Op de zon zitten vlammen, zo groot dat de aarde er 10 keer in past, er is een windkracht van 1600.
Centrum van de Zon
In het midden van de zon is het ongeveer 15 miljoen graden, en de luchtdruk is 100 miljard keer groter als op aarde. De zon bestaat voor het grootste deel uit helium en waterstof. Omdat de waterstofdeeltjes bij zulke hoge temperatuur zó hard bosten komt er licht en warmte. Omdat de waterstof verbruikt wordt verliest de zon steeds een deel van zijn kracht. Men zegt dat de zon nu op de helft van zijn leven zit, en nog 5 miljard jaar te gaan heeft.
De stralings- en convectiezone
De energie die in de kern van den zon wordt gemaakt, gaat eerst door de stralingszone. Daarna gaat het door de convectiezone. De energie wordt door stromen van heet gas die omhoog gaan en weer dalen door koeling, doorgegeven. Dat heet convectiestromingen. De energie moet dus een hele weg afleggen van de kern tot aan het oppervlak van de zon waar ze uitgestraald wordt.
De fotosfeer zie je als je naar de zon kijkt. Het is de buitenste zichtbare laag van de zon die het licht uitzendt.
Zonnevlekken
Zonnevlekken zijn plaatsen op de zon waar het magnetisch veld erg sterk is, ze komen in de fotosfeer voor. De magnetische druk is hoog, en de normale druk van de zon is lager dan normaal. In een zonnevlek is het koeler dan op de rest van het oppervlak. Een zonnevlek ziet eruit als een donkere plek.
Er is geen vast aantal zonnevlekken, elke 11 jaar veranderd het. Op dit moment zijn er het minst zonnevlekken. Een zonsverduistering betekent dat de straling van de zon de aarde niet bereikt doordat de maan ervoor staat.
De atmosfeer van de zon
De Chromosfeer en de Corona zijn samen de atmosfeer van de zon. De Chromosfeer is de laag boven de fotosfeer maar onder de corona. Terwijl het verder van de zon af ligt, is het veel warmer als de fotosfeer. De hele laag is doorzichtig, je ziet het met zonsverduistering als een rode gloed om de zon. De Corona ligt het verst van de zon af en zie je alleen als lichtkrans als er zonsverduistering is. Het is daar het warmst.
Zonnewind
Van de zon vliegt een constante stroom deeltjes, met een temperatuur van zo'n 100,000 graden. Ze vliegen met een snelheid van ongeveer 450 kilometer per seconde, en deze zonnewind strekt zich in ieder geval uit tot de baan van Pluto, op zo'n 10 miljard kilometer van ons verwijderd. De oorsprong ligt in de corona van de Zon. De zonnewind zorgt er voor dat gas dat uit een komeetkern komt naar achteren wordt `geblazen', waardoor kometen zulke mooie staarten krijgen.
Invloed op de aarde
Afgezien van het feit dat de Zon de Aarde opwarmt, zijn er nog een aantal invloeden aan te wijzen. Zoals we zagen bij de fotosfeer-pagina, is het aantal zonnevlekken niet constant in tijd. Sterker nog, tussen 1640 en 1700 waren er helemaal geen zonnevlekken te zien. Die periode valt precies samen met wat we wel de `Kleine IJstijd' noemen: Het was toen veel kouder.
De geladen deeltjes van de zonnewind zijn verantwoordelijk voor het Noorder- en Zuiderlicht, als ze met grote snelheid de bovenlagen van de aardse atmosfeer binnen dringen en zo de atomen en molekulen aanslaan krijg je het licht te zien.
Levensloop van de zon
Eerst ontstaat de zon dankzij een kernfusie in de kern van de zon. Nadat al het waterstof op gebrand is in de kern begint de zon met verbranding van de waterstof rond de kern. Hierdoor zwelt de Zon op; z'n straal wordt 40 % groter en z'n lichtkracht 2 maal zo fel.
Anderhalf miljard jaar later is het oppervlak van de Zon 3.3 keer zo groot als nu, en z'n temperatuur ongeveer 4300 graden. Vanaf de aarde ziet hij er dan als een grote oranje schijf uit;
250 miljoen jaar daarna zal de Zon 100 keer zo groot worden als nu, en 500 maal meer licht uitzenden. Tegen die tijd begint de aarde te smelten en neem de zon ongeveer de helft van de hemel in beslag.
Na enige tijd is de kerntemperatuur van de Zon zo hoog opgelopen dat in een keer een groot deel van de helium fuseert tot koolstof. Door deze klap wordt waarschijnlijk ongeveer een derde van de Zon de ruimte in geblazen.
Wat er daarna gebeurt is momenteel nog niet goed bekend. De Zon zal wel helderder worden, en de oppervlakte temperatuur neemt toe. Omdat de Zon zo groot is, verliest hij een groot deel van de buitenste lagen in de vorm van een heel dichte zonnewind.
Daarna blijft er slechts een witte dwerg over, met ongeveer de helft van de massa van de huidige Zon, maar met een enorme dichtheid van zo'n 2 ton per kubieke centimeter. Die witte dwerg koelt langzaam af, tot hij geen straling meer uit zendt.
Het einde van het zonnestelsel is dus een zwarte dwerg, en daar omheen cirkelen misschien nog de asresten van de planeten.
De zonne-energie ontstaat in de kern van de zon, daar is de temperatuur ongeveer 15 miljoen graden en is de druk 340 miljard keer zo hoog als op aarde bij zeeniveau. Door deze verschijnselen zijn er kernreacties, tijdens zo een reactie worden 4 waterstof deeltje samengevoegd tot 1 helium deeltje. Hierbij wordt een kleine massa omgezet in energie. Deze energie gaat doorstroming naar het oppervlak van de zon. Daar komt de energie vrij in vorm van licht en warmte. Licht en warmte gebruiken wij weer als duurzame energie.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
I.
I.
cool!!!
10 jaar geleden
Antwoorden