De Romeinen trokken de rivier over en de twee legers gingen elkaar te lijf en na twee dagen vechten trok het Romeinse leger aan het langste eind. Keizer Claudius was inmiddels gearriveerd en trok met de rest van het leger naar Camulodunum. De stad werd zonder weerstand ingenomen: de Britten waren verslagen. Brittannië werd vervolgens een Romeinse provincie, wat het tot circa 410 n. Chr. zou blijven.

3 Tweede aanval op Brittannië

3.1 Algemeen

De Galliërs waren helemaal niet primitief zoals sommige mensen beweren. Nee, net het tegenovergestelde: ze waren eerder innovatief. Hun oorlogvoering en –uitrusting waren veel doordachter dan die van tijdgenoten. Zo hadden ze een voorsprong op andere volkeren omdat hun oorlogstuigen gemaakt waren uit metaal, wat lichter en sterker is dan andere materialen die toen gebruikt werden. Ze waren ook al in staat om maliënkolders te vervaardigen. Dat is niet zomaar uit de lucht gegrepen want daar bestaat wel degelijk bewijs van. De wapens die het meest opgegraven worden, zijn Keltisch. De reden daarvoor is dat andere culturen de wapens en bepantsering overnamen, waardoor ze “bleven bestaan”. We weten bijvoorbeeld dat de Keltische helmen zo degelijk waren dat de Romeinen ze zelf begonnen te gebruiken en er dus hun legioenen mee bepantserden.
 

3.2 Bewapening

Als het over het meest gebruikte wapen gaat, kan men zeggen dat het varieert van stam tot stam, vooral omdat de rijkdom en middelen een grote invloed hebben. Rijkere stammen konden zich bijvoorbeeld zwaarden, helmen en maliënkolders veroorloven. Toch achtten vele strijders het noodzakelijk dat men zich goed kon bewegen, wat leidde tot een voorkeur om té veel bepantsering te vermijden.

3.2 Tactiek

Opvallend is dat alle stammen op ongeveer dezelfde manier oorlog voerden, behalve de Helvetiërs uit Zwitserland. Zij waren gewoon te vechten in de falanx-formatie, aldus Livius. Die slagorde hadden ze overgenomen van de Grieken. Die laatsten hebben grote successen geboekt met die strategie, zoals in de Perzische oorlogen maar ze hebben ook nederlagen geleden, bijvoorbeeld in de slag bij Thermopylae. De gesloten infanterieformatie bestond uit rijen strijders van een diepte van acht tot 20 rijen. Met lange lansen gingen zij ten strijde en metalen helmen en grote schilden boden hen bescherming tijdens de actie.

3.4 Specifiek

In het gevecht werd niet alleen gebruik gemaakt van infanterie, maar ook van cavalerie. Het grootste deel van het leger bestond uit infanterie.

De Keltische cultuur was oorspronkelijk een krijgscultuur dus werden krijgers tot een bijzondere, gewaardeerde klasse gerekend. Geen enkele krijger durfde terug te keren van een nederlaag, want dat werd gezien als een schande. In de cavalerie waren edelen te paard en strijdwagens terug te vinden.

Er bestaat geen twijfel over de bekwaamheid van de ruiters: ze konden bijvoorbeeld zonder zadel rijden. Omdat zij zo goed getraind waren en succesvol waren, namen de Romeinen de techniek van paardentraining over.

De Kelten waren professionals als het gaat over psychologische oorlogvoering. Ze waren een van de enige volkeren die de carnyx gebruikten. Dat was een hoorn die er niet alleen vreemd uitzag, maar ook een vreemd geluid maakte. Wanneer er werd geblazen op een honderdtal tegelijk, zorgde dat voor verwarring aan de kant van de tegenpartij en dat kon hen dus parten spelen. Ook gingen de krijgers waarschijnlijk beschilderd vechten. Agressief als ze waren, poogden ze de vijand uit zijn tent te lokken en zover te krijgen dat ze een man-tot-mangevecht aangingen. Daarbij was het verboden om aan omstaanders hulp te vragen. Bij grotere gevechten bestormden de Galliërs hun vijand, waarbij de oorlogswoede tot uiting kwam. Ze kwamen er vrijwel altijd goed vanaf omdat ze met een groter aantal waren dan hun opponenten, dus werden zij gewoon omver gelopen. Doorheen de tijd pasten de Romeinse legers zich zodanig aan dat ze er bestand tegen werden en de methode van de Kelten dus geen effect meer had. Toen waren de guerillatechnieken geboren, uit noodzaak weliswaar. De Romeinse legioenen werden steeds verrast en er zijn zelfs volkeren die nooit door de Romeinen klein gekregen zijn; zij bleven dezelfde technieken verder gebruiken.

4 Verklaring interesse in Brittannië

Brittannië was een zeer rijk land wat de bodem betreft. De welvaart van de dorpen en grote villa’s groeiden en dat trok de aandacht van de Romeinse heersers. De humane aanpak zou zijn om naar daar af te reizen en aan ruilhandel te doen met de stammen daar, maar dat was natuurlijk niet wat de Romeinen wouden. Ze zagen in dat Brittannië een welvarende plaats zou kunnen zijn en als het eiland in handen zou zijn van de Romeinen, zou Rome ook van de rijkdom kunnen profiteren. Uiteindelijk zaten ze in een situatie waarbij 1/8 van de Romeinse soldaten in Brittannië verbleven. Daarvoor was er ook handel en infrastructuur nodig, wat resulteerde in een grote bloei in de tweede eeuw.

5 Kunst

Op het schilderij zien we dat Caesar een tunica draagt met daarbovenop een maliënkolder en een gewaad. Aan de voeten draagt hij sandalen met een soort ijzeren spijkertjes, om te voorkomen dat hij uitgleed. Hij houdt ook een speer vast, een wapen dat ook de Galliërs gebruikten.

Figuur 1: Julius Caesar en staff geschilderd door Jean-Léon Gérôme.

Figuur 2: Het Gallische hulpleger te Alesia geïllustreerd door Jean-François Daniau.

Het Romeinse leger, onder leiding van Julius Caesar, vocht tegen het Arvernische leger onder leiding van Vercingetorix in 52 v. Chr. Het beleg te Alesia zou de beslissende slag zijn in de strijd tussen de Galliërs en de Romeinen. Het was ook de eerste maal dat er gebruikgemaakt werd van een circumvallatielinie. Het doel van een circumvallatielinie is het voorkomen dat de vestiging versterking van buitenaf krijgt en tevens het verhinderen van levering van levensvoorraden. Uitputting van een stad werd immers gebruikt om ze tot overgave te dwingen.

Het Romeinse leger, onder leiding van Julius Caesar, vocht tegen het Arvernische leger onder leiding van Vercingetorix in 52 v. Chr. Het beleg te Alesia zou de beslissende slag zijn in de strijd tussen de Galliërs en de Romeinen. Het was ook de eerste maal dat er gebruikgemaakt werd van een circumvallatielinie. Het doel van een circumvallatielinie is het voorkomen dat de vestiging versterking van buitenaf krijgt en tevens het verhinderen van levering van levensvoorraden. Uitputting van een stad werd immers gebruikt om ze tot overgave te dwingen.

Op de foto zien we ruiters en infanterie die niet te veel bepantsering dragen en er waren meer infanteristen dan ruiters. We zien ook een ruiter, die een speer vasthoudt, klaar om aan te vallen. Het was geen wonder waarom Caesar zo onder indruk was, aangezien de Galliërs ervaren en woeste strijders waren.

Bibliografie

Athena Publications (2004) The Landings of Caesar in Britain, 55 and 54 BC.

http://athenapub.com/caesar1.htm. Retrieved 22/05/2016.

Celtic Britain (2011) Keltische wapens.

http://www.celticbritain.net/Keltische-Wapens.htm. Retrieved 10/03/16.

Koxkollum (n.d.) Caesar Opera Omnia De bello Gallico (vertaling boek V).

http://koxkollum.nl/caesar/opera/opera.htm. Retrieved 10/03/2016.

Pegasus Archive (n.d.) Second Roman invasion.

pegasusarchive.org/ancientbritain/war_secondinvasion.htm. Retrieved 10/03/2016.

The History Learning Site (2016) The Romans in Britain.

historylearningsite.co.uk/ancient-rome/the-romans-in-britain. Retrieved 10/03/2016.

Wikipedia (n.d.) Britannia.

wikipedia.org/wiki/Britannia_(Romeinse_provincie). Retrieved 10/03/2016.

Wikipedia (n.d.) Geschiedenis van Engeland.

https://en.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Engeland. Retrieved 10/03/2016.

Lijst van afbeeldingen

Figuur 1: Julius Caesar en staff geschilderd door Jean-Léon Gérôme.
Jean-Léon Gérôme. (2002)
http://www.jeanleongerome.org/Julius-Caesar-And-Staff.html. Retrieved 10/03/2016.

Figuur 2: Het Gallische hulpleger te Alesia geïllustreerd door Jean-François Daniau.
Ann Cenens. (n.d)
http://www.cenens.be/alesia/strijd.html. Retrieved 10/03/2016.