De holocaust

Inleiding

De Holocaust is een feit. Dit kan worden bewezen op verschillende manieren. Iedereen weet dat er miljoenen mensen zijn vermoord en wat voor vreselijke dingen al die mensen in die concentratiekampen, maar ook alle onderduikers hebben moeten ondergaan. Waarom zijn er dan toch nog mensen die dit ontkennen?
Hitler is gedeeltelijk democratisch aan de macht gekomen, doordat er een heleboel mensen op hem hebben gestemd. Zouden al deze mensen die op hem gestemd hebben, geen benul hebben van wat zijn plannen waren, vonden ze zijn plannen juist goed ?
Ook toen Hitler eenmaal aan de macht was, was er weinig verzet. Natuurlijk is het moeilijk om verzet te plegen, aangezien je niet weet wie er te vertrouwen zijn en je ook niet weet hoe je je moet verzetten. Maar dan nog hadden er veel meer mensen verzet kunnen plegen. Of wisten al deze mensen niet dat Hitler miljoenen mensen liet vermoorden? Velen wisten het toch wel, omdat er Joden verdwenen, of hadden de Nazi’s daar een truckje voor, zodat het niet zo heel erg opviel dat er mensen verdwenen. Het zou natuurlijk ook kunnen, dat er een heleboel mensen waren, die het met hem eens waren en hem steunden en dat er dus daarom zo weinig mensen in het verzet zaten. Of ze vonden het belangrijker dat Hitler de industrie weer een beetje op gang kreeg en dat de werkloosheid daalde, waardoor ze veel te bang waren, dat als ze hem weg zouden jagen, Duistland weer een heleboel werklozen zou krijgen en het slechter zou gaan met de economie.

Als Hitler er niet geweest was, zou er dan een andere man zijn geweest, die Duitsland weer sterk en nationalistisch zou maken? Het zou gewoon aan het Duiste bloed kunnen liggen, want in de Duitse geschiedenis komt het nationalisme en het “jezelf superieur voelen” vaker voor.
Na de Tweede Wereldoorlog was de term racisme niet volledig verleden tijd. In Duitsland zelf zijn nog steeds Neo-Nazi’s, maar ook het regime in Argentinie, dat in de jaren zestig en zeventig plaatsvond, heeft veel weg van Hitlers ideeen en praktijken. Zijn de Neo-Nazi’s ook dezelfde mensen die het bestaan van de Holocaust ontkennen?

Naar aanleiding van de bovenstaande vragen is mijn hoofdvraag:

Waarom hebben de Duitsers tijdens de oorlog zo weinig verzet geboden en zijn er na de oorlog nog steeds mensen die het bestaan van de Holocaust ontkennen?

Deelvragen:

- Hoe en wanneer kwam de beslissing tot stand die zorgde voor de massavernietiging?
- Waarom zouden sommige Duitsers de Holocaust ontkennen en wat winnen ze ermee?
- Als Hitler er niet was geweest, was er dan toch een wereldoorlog geweest?
- Waarom was er zo ontzettend weinig verzet van de Duitsers, andere landen en van Joden?
- Is het regime van Argentinië in de jaren ’70 vergelijkbaar met die van Duitsland tijdens Hitler?

Hoe en wanneer kwam de beslissing tot stand die zorgde voor de massvernietiging?

Hitler werd in 1933 de regeringsleider. Hij was lid van de NSDAP. Dit was een fascistische partij. Het verschil met fascistische partijen in andere landen ( bijv Italië) was, dat Hitlers partij ook nog racistisch was. Hierdoor ontstond de variant, het nationaal-socialisme. Hitler beloofde de duitsers een gouden toekomst. Hij wilde van het Verdrag van Versailles af, de werkloosheid verminderen en van Duitsland een sterk en raszuiver land maken.
Hij kwam niet helemaal op democratische manier aan de macht; De Rijksdag werd op 27 februari 1933 in Berlijn in brand gestoken door de Nederlander Marinus van der Lubbe, die zei dat hij hiermee een signaal wilde geven voor actie tegen het nazigevaar. Dit kwam de nationaal-socialisten erg goed uit, want het ging wat slechter met hen. Maar door die brand nam de NSDAP de zetels van de communisten. Er wordt gedacht dat het in brandsteken in scene is gezet door de leiders van de NSDAP.

Omdat de communisten hun zetels niet mochten innemen, kon Hitler een wetsvoorstel indienen waarbij de regering onbeperkte macht kreeg voor een periode van vier jaar. De communisten mochten hun plaats niet innemen, omdat ze waren gearresteerd na de aanslag van van der Lubbe. Het lukte Hitler dit voostel in de voeren, doordat de andere partijen doodsbang waren. De socialisten hadden niet genoeg zetels om de wet tegen te kunnen houden. Een van de eerste dingen die Hitler hierna deed, was alle andere partijen verbieden.
Er was heel veel werkloosheid in Duitsland. De NSDAP had beloofd hier een einde aan te maken en deed dit ook. Er werden grote investeringen gedaan in openbare werken en vooral in bewapening. Ook werd er een groot leger gemaakt, met een oorlogsindustrie. Hitler wilde Duitsland autarkisch maken. Dit kostte allemaal veel geld. De oplossing hiervoor was oorlog. Hitler wilde om ideologische redenen graag oorlog, maar om economische moést hij wel. De belangrijkste punten van het Derde Rijk waren de veroverring van Lebensraum in het Oosten en de uitroeiing van Joden.
Hitler was er van overtuigd dat het Duitse volk nooit gezond en sterk zou worden zolang er Joden zouden zijn. Er zijn verschillende redenen waarom de Duitsers zo'n hekel hadden aan Joden. Veel Joden waren verhuurder van een huis, waarbij ze geld moesten innen en toen er in de jaren '20 en '30 veel armoede en werkloosheid was, werden de mensen het huis uitgezet door hen. Hierdoor ontstond een afkeer tegen Joden. Er waren relatief ook meer rijken onder Joden dan onder Duitsers; er ontstond jaloezie. Het is onlogisch van de Duitsers om de Joden proberen uit te roeien. Want zij waren functioneel wel goed en deden het niet slecht.Het uitroeien zou dus kunnen leiden tot een daling van de economische ontwikkelling van Duitsland.

Bovendien heeft er vanoudsher onder de Christenen een sterk gevoel van antisemitsisme bestaan:
Het geloof van de Joden was helemaal verkeerd t.o.v. de Christenen. Ze hadden hele andere geloofsovertuigingen en ook andere normen en waarden. De mensen gingen elkaar opjutten waardoor de Jodenhaat steeds groter werd.
Tot de oorlog en zelfs tot in 1941, was het vertrek van de Joden uit het Reich het doel van de nazi-leiders. En dezelfde Joden die ze met alle middelen het land uit hadden gewerkt, gingen ze na 1941 terughalen uit heel Europa om ze te vermoorden. Dit was dus nogal inefficiënt van Hitler. Hij had met betrekking tot de Joden geen programma, maar alleen een obsessie: Het Reich bevrijden van de Joden die er aanwezig waren. Maar alles mislukte: De emigratiepolitiek mislukte door de oorlog, want hierdoor konden de mensen zich niet zo makkelijk verplaatsen. Er was ook een plan om alle Joden naar Madagascar te brengen. Maar dit ging niet door doordat er voortdurend oorlog moest worden gevoerd met Engeland. Hij had beter eerst het “Jodenprobleem” kunnen oplossen en pas daarna overgaan op het vestigen van de autarkie. Het veroveren van de Sovjetunie om daar de Joden heen te brengen lukte ook niet, doordat er teveel weerstand werd geboden door de Sovjetlegers. Aangezien ze dus nergens konden worden heengestuurd zouden de Joden verdwijnen op de enige nog mogelijke manier: de dood. De Endlösung ( het uitroeien van het Joodse volk) ontstond uit het samenkomen van de antisemistische obsessie van Hitler, het ongeordende functioneren van zijn regime en de ontwikkeling van een onbeheersbare situatie.
Hitler beweerde dat Joden zich tegen de wereldorde verhieven: zij waren rebels en probeerden Duitsland te vernietigen en zelfs uit te roeien. Hitler deed niets anders dan reageren op die dreiging. Graag benadrukte hij dat hij alleen defensief handelde.

De Duitse propaganda ging zich richten tegen de Joden. Langzamerhand werden de Joden steeds meer geïsoleerd. Zo moesten zij in aparte wijken gaan wonen (ghetto’s). Verder mochten zij alleen maar op bepaalde tijden op straat komen en boodschapppen doen. Ook moesten zij naar Joodse scholen en openbare gebouwen waren verboden voor Joden. Op deze manier hadden veel mensen later niet door dat de Joden zo weinig mochten en dat er Joden die naar concentratiekampen gingen.
Joden, die in de overheidsdienst of het onderwijs zaten, werden ontslagen. Ook moesten de Joden een ster dragen waarop stond dat ze een Jood waren.

Na 20 januari 1942 kwam er een systematische aanpak van de Joden: Zij werden massaal in kampen gestopt. Er waren twee soorten kampen: vernietigingskampen en werkkampen. Het was allebei verschrikkelijk: In de werkkampen moesten ze heel zwaar en veel veel werk doen en de omstandigheden, zoals ziekten, voedsel, nachtrust waren slecht. In de vernietigingskampen moesten de mensen wachten om te worden vergast. Miljoenen joden stierven hierdoor. Maar het waren niet alleen Joden, ook gehandicapten, zigeuners en homo’s werden als minderwaardig beschouwd en in een kamp gestopt.

Veel joden wisten niet wat hun te wachten stond en waren blij de ellende van de getto's te verwisselen voor de kampen.
Zelfs toen ze de naakt de gaskamers binnenliepen, hadden de meeste Joden niet door wat er echt aan de hand was.
Het gebruik van concentratiekampen was niet nieuw ( Engelsen in Zuid-Afrika had de primeur), maar er waren nooit zulke vernietigingskampen geweest waar miljoenen mensen meedogenloos en efficiënt konden worden vermoord.
Als de gevangenen in de kampen kwamen, werden ze niet bij naam genoemd, maar kregen ze een nummer dat op hun arm werd getatoeëerd. De straffen waren barbaars en de gevangenen konden voor de kleinste overtreding worden neergeschoten. Er was te weinig eten en er heersten ziekten in de kampen. Gevangenen sliepen in barakken, soms met wel tien in één bed. Veel gevangenen werden als laboratoriumdieren gebruikt voor medische experimenten, alsof ze proefdieren waren.

Waarom zouden sommige Duitsers de Holocaust ontkennen en wat winnen ze ermee?

Ondanks de vele feiten, zijn er een heleboel mensen die het bestaan van de holocaust gedeeltelijk of helemaal ontkennen. De mensen, die het niet ontkennen, maar die feiten herzien en nieuw feiten materiaal aanvoeren, noemen zichzelf revisionisten ( van het woord revisie, wat herzien betekent). Dit is iets anders dan een ontkenner, want zij herzien niet, verklaren of interpreteren niet, maar ontkennen.
Al direkt na de oorlog waren al heel wat revisionistische geluiden te horen. Zij probeerden het nazi-regime te vergoedelijken door te zeggen dat het wel meeviel met de misdaden van het Derde Rijk en dat het aantal omgekomen Joden wel meeviel. Ook hebben volgens hen de gaskamers nooit bestaan. De Joodse slachtoffers kwamen om ten gevolge van normale oorlogsomstandigheden.

Er is een groot aantal bewijzen waaruit blijkt, dat de holocaust wel bestaan heeft. Er zijn bijvoorbeeld een heleboel getuigenissen van slachtoffers en overlevenden. Zo werkten er in en om crematoria en gaskamers Joodse gevangenen die moesten helpen bij het opruimen van alle stoffelijke resten van de gevangenen. Ook werden er gevangenen ingezet voor het vervaardigen van bepaalde onderdelen van de gaskamers of bij herstellingen. Ze hebben daarover getuigd. In alle bezette landen hebben tijdens en na de oorlog burgers getuigd over de razzia's, executies en deportaties. Omwonenden van concentratiekampen hebben getuigd over de massa's die ze zagen binnenlopen en de stank die er was van de verbrande lijken.

Zelfs na de bevrijding door de gealieerden was voor veel kampgevangenen de ellende nog niet voorbij. Deze mensen, die ontheemden werden genoemd, ontdekten nadat ze weer thuis waren gekomen, dat ze geen huis en familie meer hadden. Tijdens de hongerwinter in '44-'45 hadden de mensen in Nederland geen eten meer en ook geen hout om warm te kunnen blijven, dus gingen ze naar huizen toe van Joden, om daar spullen te halen. Toen de eigenaren van deze huizen terugkwamen, was er niets meer van die huizen over, of er woonden andere mensen die er niet uit wilden. Voor deze Joden werden ontheemdenkampen opgericht. Voor de overlevende Joden was dit niet de enige zure appel, want het feit dat door vele mensen de holocaust werd ontkend was voor hun natuurlijk heel erg. Als je iets heel verschrikkelijks meemaakt, heeft dat emotionele gevolgen voor de rest van je leven, maar als er dan ook nog wordt gezegd dat het niet zo erg was, helemaal niet waar of overdreven, is dat onbegrijpelijk voor degen die het heeft meegmaakt.


Tijdens de oorlog weigerden velen te geloven aan de verhalen over de uitroeiing; Verklaringen van ooggetuigen werden als paniekzaaierij van de hand gewezen. De Nazi's rekenden erop dat ook al zouden de geallieerden gegevens geven aan de burgers, zij dit toch niet zouden geloven.
Dat sommige ooggetuigenverslagen onjuistheden of overdrijvingen bevatten is niet heel vreemd. Hiervoor zijn een heleboel oorzaken en verklaringen, bijvoorbeeld dat bijna alle gevangenen geen overzicht hadden over de gebeurtenissen. De extreme levensomstandigheden maakten het onmogelijk al het waargenome steeds in de juiste context te plaatsen.
Negationisten ( dit zijn de ontkenners) verwerpen alle getuigenissen over gaskamers en jodenuitroeiing. Volgens hen zouden getuigenissen van overlevenden het resultaat van zijn van gemeenschappelijke belangen; die van ss'ers zouden zijn afgedwongen door valse beloften of foltering .

Er zijn verschillende redenen te bedenken waarom sommige Duitsers het bestaan van de Holocaust ontkennen. Er zijn verschillende psychologische verklaringen voor. Zo willen de negationisten natuurlijk niet slecht worden gevonden. Zij weten zelf natuurlijk ook wel, dat ze fout zijn geweest , maar willen hun fouten niet toegeven. Ze willen niet medeschuldig bevonden worden, omdat ze zich schamen voor wat ze gedaan hebben. Ze schamen zich ook, dat sommigen nadenken achter Hitler aan hebben gelopen en zich niet afvroegen of het wel zo goed was wat hij zei.
Ook willlen ze het antisemitisme in stand houden. Er zijn tegenwoordig nog heel wat Neo-Nazi’s die het eens zijn met de handelingen die Hitler met al zijn “hulpjes” heeft verricht. En dat zijn echt niet gewoon wat kleine groepjes mensen. Zo heeft Jörg Haider in Oostenrijk een paar jaar geleden nog veel aanhang gekregen met zijn nationaal-socialistische ideeen. In Nederland krijgt Pim Fortuyn een heleboel stemmen met zijn racistische ideeen.
Na de oorlog moest de Duitsers niet zoals na de Eerste Wereldoorlog een flinke boete betalen. Maar er waren kosten voor de nabestaanden van de Joden die betaald moesten worden. Maar wie er niets mee te maken had, hoefde niet te betalen. Het zou kunnen dat de Duisters die de Holocaust hebben willen afzwakken bevriend wilden blijven met de geallieerden, met name met Amerika.

Als Hitler er niet was geweest, was er dan toch een wereldoorlog geweest?

Dit lijkt misschien een onnodige vraag, want het is gebeurd en het is nu niet meer terug te draaien, maar voor de toekomst kan hier misschien een les uit worden geleerd.

De schuld voor de Holocaust wordt altijd volledig op Hitler afgeschoven. Maar als Hitler de enige was met deze gedachten, dan waren deze zeker niet doorgedrongen. Hij heeft een heleboel aanhangers gehad, die hem steunden. In een land als Nederland zou zo’n man minder makkelijk aan de macht kunnen komen door de verzuiling. De Nederlanders waren trouw aan hun partij en gingen niet zomaar op een andere partij stemmen. Al helemaal niet als die partij jou zou willen uitroeien. Nederlanders hielden zich liever vast aan het bestaande en vertrouwde bestuur. Tegenwoordig is dit een beetje veranderd. Dit zie je bijvoorbeeld aan het feit dat Pim Fortuyn makkelijk een groot aantal stemmen krijgt. Hieraan zie je dat de verzuiling is afgelopen.
Maar ook in vele andere landen zou niet snel een man als Hitler zoveel macht krijgen. Hoe komt het dan dat het in Duitsland wel kon? Het zou kunnen zijn, dat het Duitse volk van nature zo is.

Ze vonden zichzelf al eeuwen een superieur volk. Want de naam van het Duitse Rijk was aanvankelijk Romeinse Rijk en vanaf de 13e eeuw, noemden ze zichzelf het Heilige Romeinse Rijk en vanaf de 15e eeuw Het Heilige Romeinse Rijk der Duitse Natie. Uit de naam is duidelijk te zien, dat men zichzelf als opvolgers van de Romeinse keizers beschouwde. Dit is behoorlijk arrogant. Pas vanaf de vijftiende eeuw gaat men het woord Duitsland gebruiken. De keizers beschouwden zich vaak verheven boven de Paus, wat tot grote conflicten met de kerk leidde.
Maar vanaf 1400 nam de macht van de keizers steeds maar af en de macht van de Habsburgers nam alleen maar toe. Zij waren de keizerlijke familie Habsburg. Het centralisme en steng toezicht op het naleven van katholieke geloofsregels waren de kenmerken van Habsburgers. Zij probeerden door "Hausmachpolitiek" (zoveel mogelijk het eigen gebied te vergroten), hun macht en invloed te vergroten. Ook hier zie je, dat de Duitsers vonden dat ze meer ruimte nodig hadden om te leven. Dit werd later door Hitler als Lebensraum aangeduid.
Het nationalistische gevoel dat e uitbuiten was al eerder te zien in de Duitse geschiedenis: Nadat in de 18e eeuw de aanval van Pruisen (Duitsland) op Frankrijk mislukte, kwam er van Napoleon een tegenaanval. De Duitse vorsten moesten grote gebieden afstaan en zich aan Frankrijk onderwerpen. Naar aanleiding van de revolutionaire veranderingen in Frankrijk ontstonden ook in Duitsland alerlei bewegingen die meer vrijheid en nationale eenheid wilden. Veel Duitsers vonden dat Duitland net als Frankrijk ook een eenheid moest worden.
Uit deze voorbeelden zie je dat het nationalisme en het "zich superieur voelen" al eerder is te zien in de geschiedenis van Duitsland, dus zou je wel kunnen zeggen, dat het in het bloed van de Duitsers zit.

Na de crisis en grote werkloosheid had Duitsland een leider nodig die het land weer sterk zou maken. Dit was dus Hitler, maar het had net zo goed een ander kunnen zijn. Bovendien waren er duizenden mensen die het helemaal met Hitlers theorie eens waren, anders was het Hitler niet gelukt zoveel mensen te doden en zoveel gebieden te bezetten. Er zat vast wel een andere leider tussen de aanhangers van Hitler. Tussen deze duizende mensen zaten goed opgeleide mensen, maar het was overwegend middenstand die hem steunde.
Een van de beroemdste citaten in het Duits is: WIR HABEN ES NICHT GEWUSST. Deze uitspraak is gedaan dan de Tweede Wereldoolog. Deze uitspraak klopt niet, want de Duitsers wisten het wel.
Want Hitler is inderdaad wel de leider van al die Duitsers geweest en het was misschien zijn plan om die Joden te vermoorden, maar dit heeft hij nooit in zijn eentje kunnen doen. Hij heeft dus een heleboel hulp gehad van Duitsers, die het (meestal) met hem eens waren. Natuurlijk waren er een aantal die werden verplicht om bijvoorbeeld in concentratiekampen te werken als leider van een kamp, maar er zijn er ook duizenden geweest die dit uit vrije wil deden. Ook de mensen die niet werden verplicht moeten wat gemerkt hebben van het gebruik van concentratiekampen. Want de stank was van het vergassen was in de hele streek te ruiken. Zoals al in een vorig hoofstuk gezegd is, hebben sommige omwonenden van concentratiekampen later getuigd over de kampen, terwijl ze er in de tijd van de oorlog niks aan gedaan hebben.

Waarom was er zo ontzettend weinig verzet van de Duitsers, andere landen en van Joden?

Na de Eerste Wereldoorlog was heel Europa het er overeens dat zoiets nooit meer mocht gebeuren. Zo werd het verdrag van Locarno in 1925 gesloten. Hierin stond dat Duitsland de Westgrenzen erkende –die waren vastgesteld in Versailles- en de genzen van Belgie en Frankrijk zou respecteren. Met betrekking tot de Oostgrenzen-die met Polen en Tsjechoslowakije- was Duitsland bereid af te zien van wat in het Oosten had verloren. Door dit verdrag kwam er rust in de internationale verhoudingen. Dit was ook het bewijs dat Duitsland weer mee mocht doen in de internationale politiek. Ook het Briand-Kelogg-Pact werd in 1925 gesloten. Hierin stond dat oorlog niet meer als middel zou mogen worden gebruikt om conflicten op te lossen. Met deze verdragen was het de bedoeling om een vredige toekomst tegemoet te gaan.
Maar juist doordat Duitsland alle schuld op moest zich nemen in het verdrag van Versailles, geld moest betalen en gebieden moest afstaan, kwamen er wraakgevoelens. In Frankrijk en Engeland werd gedacht dat inderdaad alle oorlogsproblemen waren opgelost. Ze verwachtten niet dat er een oorlog zou komen en dat Duitsland wraak zou nemen. Omdat ze veel vertrouwen hadden in het Brian-Kelogg pact, hielden ze zich niet meer zoveel bezig met wapens. De deden geen nieuwe uitvindingen wat betreft wapens en oorlogsmaterialen. Duitsland ging juist – hoewel dit verboden was- veel geld uitgeven aan een sterk leger met goede en vernieuwde wapens. Hierdoor was er in het begin van de tweede wereldoorlog een groot verschil tussen Duitsland en de rest van Europa en had Duitsland al een voorsprong.


In Duitsland zelf zijn een heleboel mensen die als schuldig zouden kunnen worden aangewezen:

- De overheid: Het bestaan van het land werd werd, na het falen van de Republiek van Weimar, volledig overgenomen door de nazi's. Deze steunden uiteraard de ideeën van 'hun' Führer. Door de bevolking te indoctrineren en te terroriseren kwam er vanuit hun kant geen verzet. De overheid wilde als voornaamste punt bereiken dat er weer één groot Duitsland zou komen, Het Derde Rijk. Dat was het belangrijkste motief om een militaire politiek te steunen. Dit was nodig, omdat het 'herroveren' van de ex-Duitse gebieden, in strijd was met het Verdrag van Versailles. Hierdoor kwamen er gegarandeerd problemen met Engeland en Frankrijk Deze problemen zouden in een oorlog resulteren als de nazi's met hun plannen verder doorgingen.
- Het bedrijfsleven: Het bedrijfsleven kon gigantisch profiteren van de aankomende oorlog. Er werden bij tientallen bedrijven, grote orders geplaatst, waardoor de eigenaren enorme winsten maakten. Hiermee verwierf de overheid de steun van het bedrijfsleven. Bovendien werden ze zo ook beschermd tegen het communisme. Om al in een vroeg stadium te beginnen met de herbewapening, werd een deel van de productie uitbesteed aan landen zoals Nederland en Zweden. Zo konden de nazi's de maatregelen van het Verdrag van Versailles omzeilen. Er werden dus Duitse wapenfabrieken in het buitenland neergezet. Soms werden buitenlandse bedrijven gewoon gekocht door Duitse ondernemingen, maar er waren ook Nederlandse bedrijven die meewerkten. Dit deden ze natuurlijk om de winst, technologische vooruitgang, en als onbedoeld gevolg werden ze natuurlijk beschermd in de oorlog.
- Het leger: Door de grote uitbreidding van het leger konden veel mensen in deze sector werk krijgen. Dit had als gevolg dat er meer officieren nodig waren, en er zodoende betere promotie kansen kwamen. Ook het betere materiaal dat ter beschikking gesteld werd, kreeg een warm onthaal. De langzaam verdwijnende autonome positie van het leger( dat ze alles zelf wilden beslissen wat ze deden en hun eigen wetten stelden), leverde wel een negatieve invloed. Maar de steeds groter wordende partij inbreng beperkte dit verzet.
Dit zijn de drie grote 'boosdoeners' zou je kunnen zeggen. Waarschijnlijk zijn er nog wel wat kleinere instanties die aan de opbouw van de Duitse oorlogsmachine hebben bijgedragen, maar deze groepen hebben waarschijnlijk maar een hele kleine bijdrage geleverd.
Frankrijk en Engeland waren in de tijd van de tweede Wereldoorlog de machtigste landen van Europa. Zij hadden wel in de gaten wat er in Duitsland afspeelde: Er werd oorlogstuig geproduceerd en ook de anti-joodse houding van de Duitsers ontging de twee landen niet. Waarom deden deze landen dan niets, zelfs niet toen de Duitsers het Rijnland binnenvielen, terwijl in het Verdrag van Versailles was opgenomen dat dat verboden was? De politiek van Duitsland en Engeland (struisvogelpolitiek) had als doel om te voorkomen dat er een tweede Wereldoorlog zou uitbreken. De Engelse premier Chamberlain dacht, als hij Hitler tegemoet zou komen, het rustig zou blijven in Europa(appeasement-politiek). Duitsland slaagde erin het Derde Rijk nog verder uit te breiden na het verdrag van Munchen. Hierin stond, dat Tsjechoslowakije o.a. Sudetenland moest afstaan aan Duitsland. De Franse en Engelse premier waren tevreden met het resultaat van het verdrag van Munchen: zij dachten een oorlog te hebben voorkomen. Maar alleen Hitler kon terecht blij zijn: het was hem duidelijk geworden dat hij nog veel verder kon gaan.

Tijdens de oorlog had er meer kunnen worden gedaan door de geallieerden. Dit blijkt uit ongepubliceerde documenten van het State Department van 1943. Er staat in, dat er veel Joden gered hadden kunnen worden, zonder dat de krachten van de geallieerden hierdoor zouden worden verzwakt. Een voorbeeld hiervan, is dat Zweden –die neutraal was in de oorlog- met het voorstel kwam om aan Duitsland te verzoeken twintigduizend Joodse kinderen vrij te laten, die men dan in Zweden tot het einde van de oorlog zou verzorgen. De Zweedse regering vroeg of de verenigde Staten en Groot-Brittannië bereid waren voedsel en medicamenten voor deze kinderen te helpen bekostigen. Het Britse ministerie van buitenlandse zaken verklaarde in mei 1943 dat ze sympathiek stonden tegenover dit voorstel. Pas na vijf maanden reageerde Amerika. Maar nu was het te laat; De Zweden waren er van overtuigd dat de Duitsers, die woedend waren omdat het Zweedse volk de deense Joden had opgenomen, het voorstel nu zouden afwijzen. Het idee werd opgegeven. Zo zijn er nog meer voorbeelden, dat als er sneller was gereageerd en meer hun best was gedaan , de geallieerden meer mensen hadden kunnen redden.

In Nederland zijn relatief veel Joden opgepakt en gedeporteerd. Er werd nogal eens gezegd dat dat komt, omdat de Nederlandse bevolking niet goed kon opschieten met de Joden en ze daarom massaal verraden hebben. Bovendien kregen ze fl. 7,50 per aangegeven Jood. De mensen in de oorlog en met name in de hongerswinter hadden geen eten en waren erg arm, dus ze konden het geld heel goed gebruiken.
Toch hebben degenen die zeggen dat de Nederlanders de Joden het niet mochten het niet helemaal bij het goede eind. De redenen waarom er dan wel zoveel Joden uit Nederland gedeporteerd zijn:
- De geografische ligging van Nederland was in de oorlog een groot nadeel. Aan de ene kant lag Duitsland, het land dat de oorlog begon. Aan de westkant van Nederland ligt de Noordzee. Belangrijke vluchtroutes vor Joden waren er niet. Ze zaten als het ware gevangen en konden de eerste oorlgsdagen niet vluchten.

- De Nederlandse bevolking kwam pas laat tot de ontdekking, wat de werkelijke aard van het Duitse regime was. De propagandaberichten voorkwamen dat het Nederlandse volk werkelijk inzag wat er met de Joden zou gebeuren.
- Het Nederlandse ambtenarenapparaat werkte pas laat in de oorlog tegen de Duitse autoriteit. Tot die tijd had men uit vrees voor ontslag braaf gedaan wat de Duitsers zeiden. Pas toen men zag, dat men door het ijverige werk de Duitsers hielp met de deportatie van de Joden begon men tegen te werken.
- De verzetorganisaties die Joden hielpen met onderduiken gingen pas in de 2e helft van de oorlog samenwerken. Toen pas werden er netwerken opgezet, zodat er een groter aanbod aan onderduikadressen beschikbaar kwam. Tot dat moment was men nogal bang om met andere organsaties in contact te komen, de angst dat men verraden zou worden, was groot. Dit is een uitvloersel van de verzuiling. De Jodendeportaties maakten echter duidelijk dat er risico’s genomen moesten worden om de deportaties te ontduiken.
- De Joodse raad heeft op geen enkel moment geprobeerd de Duitsers te stoppen met de veranderingen vor de Joden. Ze lieten de Duitsers steeds meer maatregelen afkondigen, zonder dat er enig verzet kwam van de raad. De Duitsers wisten dus dat ze hun gang konden gaan.
- De Joodse bevolking in Nederland bestond voornamelijk uit gewone arbeiders. Deze Joden waren niet heel rijk, het was het proletariaat. Zij konden daardoor op geen enkele wijze proberen om zich vrij te kopen. Ook onderduikadressen of georganiseerde vluchtroutes lagen daardoor niet binnen het bereik van de joden.
- Nederland was in tegenstelling tot andere landen helemaal bezet. De Duitsers hadden ook nog eens het bestuurd in handen. In de zuidelijkere staten die door Italie bezet waren, had de Jodenvervolging een lagere prioriteit.

In totaal konden 25 000 Nederlandse Joden onderduiken. Er was een Landelijke organisatie voor hulp aan Onderduikers (L.O.). De Knokploegen (K.P.) ondernamen gewelddadige acties tegen de bezetters. De P.C.B. (Persoonsbewijzen centrale) vervalste persoonsbewijzen om mensen te helpen aan de verplichte tewerkstelling in Duitsland te ontkomen. Hierboven lijkt het alsof De Nederlanders hele stoere mensen waren, die opkwamen voor hun volk. Maar er hebben ongeveer evenveel mensen actief deelgenomen aan het verzet als er vrijwillig met de Duitse legers mee naar het Oostfront gingen.

Is het regime van Argentinië in de jaren ’70 vergelijkbaar met die vanDuitsland tijdens Hitler?

Er is een aantal overeenkomsten tussen Argentinië en Duitsland.
In 1943 werd Juan Peron in Argentinië staatssecretaris van defensie. Na verloop van tijd kreeg Perón meer macht, doordat hij zichzelf hoofd maakte van een nieuw departement, het Secretariaat van Arbeid en Welzijn. Perón wilde voor de arme opkomen en zorgen dat er kortere wekrtijden voor arbeiders zouden komen. Zijn vrouw Eva Perón was heel populair en werkte erg veel aan de emancipatie in Argentinië. Mede door haar won hij de verkiezingen in 1964. Vooral de bourgoise had erg gevreesd dat Perón aan de macht zou komen, omdat dat zou betekenen dat hun klasse “dood” zou zijn, omdat Perón hele socialistische ideeen had. Perón was samen met zijn partij allesbehalve pro-Joods, net als Hitler. Hierdoor ontstond er paniek inhet Joodse stadsdeel. Perón won 54% van alle stemmen en werd daarmee president. Hij heeft net als Hitler goede dingen gedaan voor zijn land, zoals de industrie sterk bevorderen. Hij wilde ook net als Hitler zijn land autarkisch maken.
De manier waarop Perón zijn land bestuurde, begon op een totalitaire manier, maar deze ontaarde zich steeds meer tot een dictatuur. Zo ging het ook bij Hitler.

Toen ontsond er verzet van de bevolking, die steeds sterker werd. In 1973 stierf Perón. Na hem kwma de macht in handen van zijn derde vrouw Isabel Perón, maar zij werd in 1976 afgezet. Toen kwamen er drie opperbevelhebbers, waaronder generaal Jorge Videla. Hij werd tot president benoemd en zijn doelstellingen waren het onderdrukken van alle vormen van oppositie en het doorvoeren van een nieuwe economische politiek. Er ontstond in de tweede helft van de jaren zeventig een “vuile oorlog”. Toen werden niet alleen guerrillabewegingen uitgeroeid, maar kon iedereen die verdacht werd van oppositie worden ontvoerd, gemarteld en vermoord. Er zijn in totaal tenminste 8960 mensen ontvoerd en het aantal “vermisten” wordt geschat op 30.000 burgers. Verder was er een massale babyroof. Nederland kreeg wel te horen van dit leed, maar er werd niet veel gehoor aan gegeven. Toen in 1978 het WK voetbal in Argentinie werd gehouden, voerde Freek de Jonge actie en vond dat Nederland niet moest gaan, als protest tegen het regime daar. Zijn actie heeft niet geholpen en Nederland is toch gegaan. Toen Maxima met Willem-Alexander ging trouwen, mocht haar vader absoluut niet op de bruitloft komen, omdat hij ook in dit regime heeft gezeten. Het is wel een beetje vreemd, dat er nu zo’n drama over wordt gemaakt, terwijl er toen niks aan gedaan is en er wel werd gevoetbald.
Na de terugkeer naar de democratie moesten Videla en de andere juntaleden zich voor de rechtbank verantwoorden voor de dood en verdwijning van politieke tegenstanders.
Wat er in de vuile oorlog is gebeurd kan worden vergeleken met de Holocaust, omdat burgers werden gedood, zonder echte reden.

Conclusie


Toen Duitsland de Eerste Wereldoorlog had verloren, werden zij in versailles als hoofdschuldige aangewezen. Behalve het schuldig bevonden worden, moest Duitsland ook een boete betalen en gebieden afstaan. Dit was voor hun een bittere pil. Hierdoor ontstonden wraakgevoelens. Toen er in oktober 1929 een economische crisis uitbrak in Amerika en die overwaaide op Europa, omtstond er heel veel werkloosheid. Het ging slecht met Duitsland en ze hadden een leider nodig, die de touwtje in de handen nam. Dit was Hitler. Hij zorgde ervoor dat de werkloosheid ophield, maar hij wilde ook wraak nemen op de Vrede van Versailles. Bovendien haatte hij Joden. Hier was hij overigens niet de enige in. Als er een andere man was geweest, was er waarschijnlijk ook een oorlog gekomen en zou er misschien ook wel een Holocaust zijn gekomen. Hitler werd namelijk door veel Duitsers gesteund.
Het nationalisme zit in het Duitse bloed, want het is meerdere keren voorgekomen in de geschiedenis van Duitsland, dat Duitsland een eenheid wilde worden. Verder vonden ze al eerder dat ze meer ruimte nodig hadden om te leven, omdat ze superieur waren. Ook hier kan je aan zien, dat er waarschijnlijk toch een oorlog was geweest, met een andere leider.
De Holocaust is ontkenddoor sommige Duitsers, omdat ze niet willen, dat andere mensen denken dat ze iets slechts hebben gedaan. Ze schamen zich voor wat ze gedaan hebben. Bovendien zijn er Neo-Nazi’s, die het antisemitisme door de Holocaust te ontkennen, graag in stand willen houden.

Niet alle Duitsers waren het eens met Hitlers plannen. Toch was er maar weinig verzet. Het ging eindelijk goed met Duitsland: de werkloosheid was gedaald en er was meer industrie. De mensen waren bang, dat als hij zou worden weggejaagd, het weer slecht zou gaan met de Duitse economie. Maar het aantal dat het met Hitler eens was, is veel groter en die verzetten zich natuurlijk niet. Velen waren bang voor Hitler of bang dat ze zouden worden verraden.
Tot de Tweede Wereldoorlog verzetten Frankrijk en Engeland zich niet tegen Hitlers verzoeken om de stukken land terug te krijgen, omdat ze dachten: als we hem dat stuk land nou geven, dan komt er geen oorlog en houden we hem te vriend. Dit was een verkeerde gedachte. In de oorlog zelf hadden de geallieerden efficiënter moeten optreden, dan waren er een heleboel doden gespaard gebleven. Dit hebben ze niet kunnen doen, omdat ze nauwelijks ervaring hadden en niet goed wisten hoe ze het beste konden proberen te vechten. Bovendien wilde Amerika niet de probleemoplosser van Europa zijn. Pas aan het eind van de oorlog zagen ze in, dat ze echt moesten ingrijpen.

De Joden hebben zich niet verzet, omdat ze niet wisten wat hun te wachten stond. Meer dan vluchten of valse persoonsbewijzen maken konden ze niet. Ze waren ook in de minderheid en waren al niet zo’n geliefd volk en geloofden niet dat mensen hun wilden helpen.
Het is niet zeker of Perón zich heeft laten inspireren door Hitler, maar ze hebben veel dezelfde ideeën. Zo hebben ze allebei in hun land de industrie verbeterd. Ze haatten ook allbei Joden. Ze begonnen ook allebei op een totalitaire manier en werden daarna dictator. Videla heeft ook overeenkomsten met Hitler, want ze hebben allebei hun tegenstanders laten oppakken en ook mensen die ze niet mochten hebben ze laten “verdwijnen”.

Bronnen:

Boeken:

- Het ontstaan van een volkerenmoord, Philippe Burrin
- Terwijl de zes miljoen stierven, Arthur D. Morse
- De Uitbuiting van de Holocaust, Gie van den Berghe
- MeMo, geschiedenis voor de 2e fase, vwo
- De oorsprongen van de Tweede Wereldoorlog, prof. A.J. Taylor

Websites:

- www.go2war2.nl/algemeen/vervolging/artikel.htm
- www.digischool.nl/du/lexicon/chronik/chronik
- www.jacubus.nl/geschiedenis/ict/holocaust