Impressionisme/pop-art/op-art

Popart: David Hockney: David Hockney was de meest gepubliceerde Britse kunstenaar. Sinds de tweede wereld oorlog. Hockney 2as geboren in Bradford in 1937 hij was de vierde van vijf kinderen. Hockney was al in zijn jeugd jaren bezig met tekenen van bijvoorbeeld posters, in schoolkranten enz. Toen hij 16 werd stuurde zijn ouders hem naar een kunstschool. Nadat allemaal ging hij in Londen studeren dat was in Royal College of Art in 1959. Beverly Hills housewife (1966), 72 x 144 in(183 x 366), privé collectie
A Bigger Splash (1967), 96 x 96 in (243.8 x 243.8 cm), Tate Gallery in London
Jasper Johns: Schilderijen
Flag. 1954–55 ,42 1/4 x 60 5/8" (107.3 x 154 cm), The Museum of Modern Art, New York
Painted Bronze. 1960
Oil on bronze
Overall: 5 1/2 x 8 x 4 3/4" (14 x 20.3 x 12 cm); two cans: each 4 3/4 x 2 11/16" diameter (12 x 6.8 cm) base: 3/4 x 8 x 4 3/4" (2 x 20.3 x 12 cm) Museum Ludwig, Ludwig Donation, Cologne Roy Lichtenstein Lichtenstein is geboren in New York op Oktober 1923. Zijn ouders kwamen van een middenstands klasse. Toen hij klein was schilderde hij wel eens voor de pret als hobby. Aan het einde van de middenbare school ging hij in de zomers naar een schilder school waar hij veel bij leerde dat gebeurde in het jaar 1939 onder leiding van Reginald Marsh. Na het afstuderen ging hij naar een kunstschool in Ohio State. Takka Takka (1962), 56 x 68 in Museum Ludwig, Cologne Bananas & Grapefruit #1 (1972), 20 x 28, privé collectie Monet (impressionisme) Claude Monet

Oscar-Claude Monet ontspruit in Parijs op 14 November 1840 uit welvarende ouders; het gezin verhuist enkele jaren later naar de Normandische havenstad Le Havre. Hier ontmoet de jonge Claude de landschapsschilder Eugène Boudin, die hem aanmoedigt om te gaan schilderen in de vrije natuur; alzo de basis leggend voor Monet's impressionistische werk. Na zijn studie aan de Académie Suisse en een korte militaire dienst, trekt Monet in 1862 in bij de Zwitserse historieschilder Charles Gleyre in Parijs. In diens studio ontmoet hij Pierre-Auguste Renoir, die hem betrekt bij de "Illuministische" beweging. Én hij wordt er smoorverliefd op één van de modellen, Camille Doncieux, die hem kort daarna een zoon schenkt, Jean (grof schandaal in de familie...). Zij trouwen in de zomer van 1870. Tegenspoed
Claude wordt onterfd door zijn ouders omwille van zijn relatie met Camille. Zijn werken brengen niets op en worden in beslag genomen om zijn schulden te betalen; alleen met de hulp van zijn vrienden kan Claude overleven. Het is genoeg om hem tot zelfmoord te drijven, een poging die gelukkig mislukt. In 1870, vlak na zijn huwelijk, vlucht Monet met Camille en zijn zoon voor de Frans-Pruisische oorlog naar Londen. Een jaar later keert hij terug en vestigt zich in Argenteuil (vlakbij Parijs), en later in Vétheuil, in het huis van de kunstliefhebbers Ernest en Alice Hoschedé. Hetgeen goed gaat totdat de familie Hoschedé haar kunstverzameling moet verkopen om hun schulden te kunnen voldoen. Een jaar later, in 1879, overlijdt Camille in Vétheuil aan tuberculose. Giverny
Monet leeft nu samen met Alice en Ernest Hoschedé, een relatie die door sommigen als nogal verdacht wordt ervaren. In 1881 verhuizen zij met al hun kinderen naar Poissy. In de lente van 1883, vanuit de boemeltrein op weg naar Gisors, bemerkt Claude een bekoorlijke woning midden in een appelboomgaard langs de spoorlijn. Datzelfde jaar nog huurt hij de woning en verhuist met zijn ménage naar Giverny. Hier begint Claude met het bouwen aan zijn nieuwe passie: tuinieren. Bij de woning laat hij een tuin aanleggen met pioenen, lis en irissen. Een tuin die hem inspireert in zijn werk, en hem weer in contact brengt met de natuur en de seizoenen. In 1890 koopt Monet de woning. Ook koopt hij een stuk moerasland aan de overzijde van de spoorlijn en begint er in 1893 – ondanks veel bureaucratische tegenwerking – met de aanleg van een tuin met een vijver, en over de vijver (geïnspireerd door de schilder Utagawa Hiroshige) een brug in Japanse stijl. In de vijver plant hij bijzondere, vaak speciaal voor hem geïmporteerde waterlelies. Monet's tuin wordt een inspiratiebron niet alleen voor hemzelf, maar ook voor de vele kunstenaars die hem zouden bezoeken. In 1899 bouwt hij er een nieuw atelier, dat hij in 1915 laat vernieuwen. In dit atelier produceert hij zijn Grandes Décorations, waaraan hij tot aan zijn dood blijft werken. Zijn latere jaren
Een jaar na het overlijden van Ernest in 1891, trouwen Claude en Alice (juli 1892). Na bijna twintig voorspoedige jaren overlijdt Alice in 1911. Claude's schoondochter Blanche – weduwe van zijn eerste zoon Jean en tevens een dochter van Alice! – verzorgt hem vervolgens tot aan zijn dood. Oscar-Claude Monet overlijdt aan longkanker op 5 december 1926. Schilderijen van monet
regatta at argentuil (1872) museum d’Orsay in parijs
Water lelies (1906) Art institute in Chicago Renoir (impressionisme) Pierre Auguste Renoir, de wereldberoemde impressionistische schilder, woonde er vijfentwintig jaar lang alle zomers. Hoe kwam hij aan zo’n onbekend plekje? Hij ontmoette in Parijs in een melksalon, waar veel kunstenaars ontbeten, het 21-jarige naaistertje Aline Charigot. Ze was geboren in Essoyes, praatte er eindeloos over en lokte de 18 jaar oudere man, toen ze verliefd werden, naar haar dorp. Ze huurden er het huis dat ze later kochten (hoofdfoto) en waar nu nog de achterkleindochter woont. Inspirerend
De onverbeterlijke reiziger Renoir voelde zich er zo thuis, dat hij zei: ‘ voor mij is er niet één dorp in de hele wereld dat met Essoyes kan concurreren’. Hij schilderde er oneindig veel mooie plekjes en was, wandelend, altijd op zoek naar motieven. Het werden zijn meest bewonderde schilderijen: ‘ wasvrouwen bij de rivier’, ‘het vrolijke ontbijt van de roeiers’ en ‘wandelaars in ’t hoge gras’. Welvarend

Van oorsprong een arme porseleinschilder, werd hij vooral ook door zijn portretten van weelderige naakten en kinderen (er werden drie zoons geboren) een bekend en gevraagd schilder. De slechte tijden waren voorbij en hij kon – oh heerlijkheid – van zijn kunst leven. Gabriëlle
Op pleinen en in tuintjes in Essoyes staan afbeeldingen van zijn werk. De echte Renoirs zijn verspreid over alle grote musea in de wereld. Bij een leuk huisje staat op een schildersezel het portret van ‘la belle Gabriëlle’. Hier woonde zijn liefste model, Gabriëlle Renard, nichtje van zijn vrouw en later ‘bonne’ in het drukke huishouden van de Renoirs, waar altijd logé’s waren. Vooral schilders: Monet, Pisarro, Sisley, Corot en vele vrienden. Bloemen
Essoyes is een soort ‘village fleurie’, een dorp met veel bloemen. Zoals vele in deze streek. Met daken zoals een romantisch dichter schreef ‘in de kleur van de druiven van Corinthe’. Daar omheen zilveren wilgen, zware bossen en een luie rivier. Champagne
Aan die ‘luie’ Ource staat een vrolijk café-restaurant met de naam – hoe kan het anders- ‘Renoir’. Laat hier eens het licht spelen in een glas champagne met daarbij de kaas van Langres. Geniet van het dorp ( dat eigenlijk zo dichtbij ligt), met zijn kasteel, leerzame ‘Maison de la Vigne’, waar je mag zien wat de wijnmakers met hun druiven doen. En kijk eens naar dat grote huis in vakwerkstijl (aan de rivier), een bouwkundig fenomeen, dat zo typisch is voor de omgeving. De route van de toerist
Het zal niet bij één glas blijven want we zijn hier op de ‘Route touristique du Champagne’. Een route met naar de horizon golvende wijngaarden, meer dan zestig wijnkelders, rondleidingen en steeds dorstiger makende proeverijen. Wandelen
De rivier mag ‘lui’ zijn. Wij niet, want er zijn vier wandelingen uitgezet naar de authentieke dorpjes in de Aube, genoemd naar Renoir, zijn vrouw Aline en zijn model Gabriëlle. Ze beginnen in Essoyes en zijn drie,zeven, twaalf en veertien kilometer lang. Pijn en plezier
Hoogtepunt in Essoyes is het atelier van Renoir. Een heerlijk huis, dat hij liet bouwen omdat de kinderen te druk waren. De aansluipende reuma maakte hem het werken toch al moeilijk. Hij moest zijn hand vastbinden aan het penseel om, ondanks de pijn, zijn altijd vrolijke en levendige schilderijen te maken. We zien zijn rolstoel, zijn schildersezel, palet en Alines hoed. Vriendelijke dames willen in rap Frans veel vertellen over de tekeningen, de sculpturen en afbeeldingen van zijn werk. Adieu
Renoir stierf in 1919 in zijn zonnige huis in Cagnes-sur-Mer, waar hij ’s winters woonde. Hij werd herbegraven in Essoyes. Zijn graf is makkelijk te vinden. Bovenop zijn steen staat zijn scherp gesneden kop met baardje en baret, kijkend over het land. Achter hem het ook door zijn vriend Guino gebeeldhouwde kopje van zijn vrouw, met meisjesachtig hoedje. Ze zijn omringd door twee van hun zonen. Schilderijen
At the piano(1892),116 x 92 cm, d’orsay in Parijs

Country footpath in the summer(1875),60 x 74 cm, d’orsay in Parijs De tijd van Degas Edgar Degas (1834-1917) staat centraal in een tentoonstelling, die tot stand is gekomen dankzij een zeldzame bruikleen van het Musée d'Orsay in Parijs. Het Gemeentemuseum Den Haag laat een ruime selectie van Degas' schilderijen, sculpturen en foto's zien, inclusief zijn omvangrijke privéverzameling van eigentijdse en oude meesters. Daarnaast is een groot aantal van zijn impressionistische tijdgenoten, onder wie Renoir, Monet, Manet, Gauguin, Cézanne, Courbet en Delacroix op de tentoonstelling met topwerken vertegenwoordigd. Edgar Degas is bekend geworden als schilder van het culturele leven van Parijs. In zijn balletten en muziekscènes kon hij bovendien zijn fascinatie voor beweging volledig uitleven. Het beroemde schilderij "Het orkest van de Opéra" (ca. 1870) is in Den Haag te zien, evenals het fraaie portret van Mademoiselle Dihau aan de piano (1869-1872). Degas was ook een begenadigd portretschilder. Familie en vrienden stonden dikwijls model. Eén van de indrukwekkendste werken is het portret van de familie Bellelli (1858-1867). Hierin zette Degas zijn tante Laura, haar Florentijnse man en twee kinderen op zeer realistische wijze neer, waarbij de onderhuidse spanning voelbaar is. De schilder Edgar Degas komt op de tentoonstelling naar voren als de spil van zijn tijd. Dat kunnen we meebeleven dankzij de ruime bruikleen van het Musée d' Orsay van zowel oudere als jongere tijdgenoten. Zo is de invloed van de classicist Ingres, de symbolist Moreau, maar later ook van Delacroix en Cézanne op het werk van Degas te zien. Daarnaast was ook de fotografie een belangrijke inspiratiebron voor Edgar Degas en zijn tijdgenoten. Degas fotografeerde zelf en viel menig familielid en vriend met zijn camera lastig. De mooie resultaten zijn in de tentoonstelling gecombineerd met het werk van andere fotografen uit zijn tijd, als Paul Géniaux, Henri Lemoine en Gabriël Loppé. De Franse ambassade, het Filmhuis Den Haag, het Koninklijk conservatorium en het Gemeentemuseum hebben een uitgebreid cultureel programma georganiseerd met muziek, film, dans, theater en lezingen, om Den Haag terug te voeren naar de tijd van Edgar Degas. Degas schilderijen
dancer with bouquet(1878), 58 x 42 cm, d’orsay in Parijs
Gentlemen’s race (1862), 48 x 61 cm, d’orsay in Parijs