Petronius

Samenvatting hs.6 Petronius, spannende en speelse verhalen Inleiding - Gaius Petronius Arbiter, was de vertrouweling van keizer Nero - Tacitus, geschiedschrijver(annales), zegt dat Petronius een man van erudiete luxe is, die overdag sliep en zich ’s nachts bezighield met de verplichtingen en genietingen des levens. Petronius was de arbiter elegantiae (de deskundige inzake goede smaak) van keizer Nero, een soort minister van het genot, die de taak had Nero te amuseren. - Op een gegeven moment werd Petronius ervan verdacht banden te hebben met iemand die deelgenomen had aan de samenzwering tegen Nero. Hij werd daarom gedwongen om zelfmoord te plegen. Hij deed dit op een ongewone manier, door er een soort feest van te maken: hij hield luchtige gesprekken met zijn vrienden en er werden lichtzinnige liederen voorgedragen, ging uitgebreid dineren en gaf zich over aan de slaap om de dood een natuurlijk aanschijn te geven. In zijn testament nam hij een lijst van schanddaden op van Nero (dit was zeer ongebruikelijk), en dit zond hij voordat hij stierf naar Nero. Satyricon De gebeurtenissen spelen zich af in Zuid-Italië. De eerste groep fragmenten gaat vooral over de amoureuze ontwikkelingen tussen een zekere Encolpius, de verteller, en zijn vriend Ascyltos om een zeer mooi geraffineerd jongetje, Giton. Deze worden uitgenodigd om bij de vrijgelatene Trimalchio te dineren, die schatrijk is geworden en niet weet wat hij met al zijn geld moet doen. Na dit diner ontmoet het drietal de aan lager wal geraakte dichter Eumolpus, die zijn publiek met zijn kunst probeert te vermaken, maar ook een oogje heeft op Giton. Eumolpus vertelt onder meer het ondeugende verhaal over de ephebe van Ephese. Zonder Ascyltos, die uitgeschakeld is, ondernemen ze een zeereis. Tijdens deze reis ontstaat er een handgemeen, waaraan bijna iedereen op het schip mee doet. Wanneer er na een rechtszaak weer vrede gesloten is vertelt Eumolpus het verhaal van het weeuwtje van Ephesus.
De Roman Het satyricon van Petronius staat in de traditie van de hellenistische ‘roman. Je moet hierbij denken vrij lange verzonnen verhalen met tamelijk stereotype elementen: het zijn meestal liefdesverhalen waarin geliefden van elkaar worden gescheiden en na allerlei avonturen uiteindelijk toch herenigd worden. Ander min of meer vaste elementen zijn: reizen, schipbreuk, schijndood en een proces. Vaak stellen deze verhalen de werkelijkheid geïdealiseerd voor. Bij Petronius zijn de hoofdpersonen niet hoogstaand en in hun verwikkelingen staat ontrouw centraal, en ook onkuisheid. Het gaat bij Petronius ook meestal om homoseksuele liefde i.p.v de liefde tussen een jongen en een meisje, en ontbreekt een hereniging van het liefdespaar. De titel Satyricon betekent letterlijk ‘(verhalen uit) het land van de saters’, de seksueel opgewonden volgelingen van de god Bacchus. De associatie zou kunnen zijn dat de roman van Peronius gaat over wellustelingen, profiteurs en lichte vrouwen. Petronius toont in zijn roman niet een geïdealiseerde wereld, maar de zelfkant of de onderkant van de maatschappij, waarin bedrog, geweld en seks centraal staan. Menippische satire: satire die gekenmerkt wordt door een afwisseling van proza en poëzie en vaak voor moralistische doeleinden werd gebruikt. ? Petronius heeft het eerste kenmerk overgenomen, hij laat bv. De dichter Eumolpus allerlei gedichten voordragen.