Hoofdstuk 4 Geschiedenis

Hoofdstuk 4 geschiedenis.

Paragraaf 1

De opkomst van de polis.
Tussen 800 en 500 voor Chr waren er ongeveer 700 stadstaten. Een stadstaat was een staatje bestaande uit een stad mrt omgeving. De Grieken noemde zo’n stadstaat een polis ( meervoud Poleis ). De meesten hadden een oppervlakte van 50 tot 100 vierkante kilometer. Athenen (2600 vierkanten meter) en (Sparta 8400 vierkanten kilometer) waren uitzonderingen. Bij veel Poleis hadden ze een hoge berg en dat noemden ze Acropolis. Dat betekend hoge stad. Op deze heuvel zochten de bewoners hun toevlucht tijdens gevaar. Vaak was er op de Acropolis ook een tempel gebouwd waar de belangrijkste God van de Polis werd vereerd. Er was ook in het polis een agora, een plein waar alle burgers elkaar ontmoeten om over het bestuur te praten. Een stad is een grote nederzetting waar de inwoners leven van iets anders dan veeteelt.

De adel is in het begin de baas.    
In de polis was in het begin de adel de baas. De adel was een groep rijke en machtige families die hun rijkdom en macht erfden. Een kleine groep mensen die macht heeft noemen we Aristocratie. Soms in het poleis was er een vergadering met alle mannen. dat noemen we: De Volksvergadering. 

kolonisatie.
In de poleis groeide de bevolking. Maar in Griekenland was de hoeveelheid vruchtbare grond beperkt. De bewoners van het poleis kregen daardoor ruzie over de grond. We noemden het stichten van een polis: Kolonisatie. In de periode 750 tot 550 voor Chr. Zijn veel kolonies gesticht. 
 
Atheners voeren democratie in.
Op voorstel van Kleishenes besloten de Atheners in 509 voor Chr. Een nieuwe regeringsvorm in te voeren: De directe democratie. De belangrijkste kenmerken van de Atheense directe democratie waren:
+Alle belangrijke beslissingen in de stad werden voortaan door de              
volksvergadering genomen.    
+Alle vrije mannen boven de 18 jaar mochten deelnemen aan de volksvergadering.

Tegenover de Directe democratie staat de indirecte democratie. Daarin worden de beslissingen genomen door gekozen vertegenwoordigers van de burgers. Om te verkopen dat EEN man alle macht in handen zou nemen hadden ze het schervengericht. Elk jaar kregen de burgers de kans iemand die men ervan verdacht naar alleenheerschappij te streven, voor een aantal jaar uit Athenen verbannen. De burgers krasten de naam van zo’n iemand op een scherf aardewerk. 
 Naar schatting woonden er in de 5de eeuw voor Chr. Ongeveer 300.000 A 400.000 mensen in Athenen.
Daarvan werden 30.000 tot 40.000 mensen tot kiesgerechtigde burger toe getekend.  

Paragraaf 2

Vooral de Atheners slaan de Perzen af.
 De regeringsvorm die door Kleisthenes voor Athene was uitgedacht, werd een succes. In het Midden-Oosten was een machtig rijk ontstaan, het Perzische rijk. Het rijk strekte zich uit van Egypte tot India. de Perzen wilden hun rijk steeds meer uitbreiden. in het begin van de 5de eeuw voor Chr. Probeerden zij driemaal het Griekse poleis te veroveren. Deze oorlogen heten de Perzische oorlogen.

Sparta was heel anders dan Athenen.
De Spartanen hadden het land van hun buren, de Messeniërs, veroverd. De Messeniërs en de slaven van de Spartanen waren in groter aantal dan de Spartanen zelf. Daarom moest heel het Spartaanse volk soldaten worden, zodat ze de slaven en de Messeniërs onder de duim hadden. Voor de Spartanen was een goed militaire opvoeding het aller belangrijkst. Op 7-jarige leeftijd werd elke jongen uit zijn gezin gehaald.en in een soort kazerne geplaatst. Tot zijn 20ste krijg je dan een militaire opleiding. Sparta was een aristocratie. Er was een volks vergadering waarin iedereen mocht stemmen.

Sparta en Atheners bestrijden elkaar met hulp van bondgenoten.
Veel Poleis wilden voorkome,n dat de Perzen Griekenland opnieuw zouden binnenvallen. Zij sloten in een bondgenootschap aaneen. Het hoofdkwartier lag op het eiland Delos. Daarom wordt deze organisatie De Delische Bond genoemd. Sparta had ook een bond die heten: De Peloponnesische bond.
Een ruzie tussen Athenen en Sparta Leiden tot een oorlog die Die heten: De Peloponnesische Oorlog.

Een orakel is een plaats waar een God -godin antwoord geeft op de vragen.
Ook het antwoord zelf noemt men een orakel.
 Autocratie democratie aristocratie.

Paragraaf 3

 Elke poleis had een eigen beschermgod(in) Die werd het meest vereerd
Er waren veel verschillen tussen de Griekse godsdienst en andere godsdiensten :

-De Griekse goden hadden emoties, ze leken erg op mensen
-de Grieken hadden halfgoden : als een God/godin met een mens een kind hadden dan was dat kind een halfgod
-er werd vooral gezegd in de Griekse godsdienst dat je moest genieten van het leven op aarde, omdat het dodenrijk eig de hel is voor de Grieken
-de Grieken geloofden dat de goden rechtstreeks met de mensen konden spreken ,bijv bij de orakels (een orakel is een antwoord van de goden op de vragen van de mens)

De invloed van de godsdiensten op de Grieken waren heel groot 
Voorbeelden :
-elke volksvergadering begon met offers voor de goden
-de Olympische spelen werden gehouden ten ere van de God: Zeus 
-doden moesten op een goede manier begraven worden 
Want als ze dat niet deden kwam de dode de onderwereld niet binnen

De Grieken hebben 3 bouwstijlen :
Dorische stijl
Corintische stijl
Ionische stijl 

Paragraaf 4

De Griekse onderzoekers hebben iets belangrijks veranderd in het denken van mensen. Ze gingen verklaringen in de natuur zoeken en niet in de Gods dienst. Ze geloofde in de natuur krachten zoals regen en onweer. Door onderzoek zouden die mensen regels leren kennen.

Griekse onderzoekers hielden zich niet alleen met de natuur bezig maar ook met de mens. Artsen gingen in die tijd niet meer oorzaken van genezing en ziektes in de goden zoeken maar in de mens zo wilden ze ziektes leren kennen en te weten te komen hoe ze patiënten konden genezen. Andere onderzoekers: filosofen gingen op zoek naar wijsheid zij zochten wijsheid door vragen te stellen en daarop antwoorden te zoeken ze stelden vragen zoals wat is de beste manier van leven. De bekendste filosofen waren Atheners Socrates, plato en Aristoteles. Sommige Grieken gingen zich specialiseren in het schrijven over het verleden. De beroerte was herodotus die vader van geschied schrijver werd genoemd.