Paragraaf 3.4

Late oudheid

In de eerste 200 jaar van de Late oudheid was er vrede, maar rond het jaar 180 kwamen er steeds meer groepen Germanen over de grens. In het begin was er nog een georganiseerde koning die steeds de groepen Germanen steeds kon verslaan maar in de loop der tijd kwamen er steeds meer ruzies om de troon en werden soldaten omgekocht door soldatenkeizers (soort van kolonels) door meer geld te betalen om ze te vriend te houden. Germanen kregen ook geld om niet te aanvallen of andere Germaanse stammen tegen te houden van aanvallen. Uiteindelijk in het jaar 250 was het echt overal chaos, economisch, in het besturen van het landen en het leger.

Keizer Diocletianus probeerde met hele strenge maatregelen weer orde te krijgen in zijn land. Om ervoor te zorgen dat iedereen te eten kreeg en iedereen belasting deed betalen moest iedereen in de stad hetzelfde beroep hebben als hun vader en behoorde boeren bij de grond waarom ze hun gewassen deden verbouwen.

Nu was alleen de vraag hou houw je het rustig, daar was iets op bedacht, de limes. Dit was een verdedigingssysteem van forten en wachttorens om het roven en plunderen van Germanen tegen te gaan. De limes lag in de provincie, Germania Infrior, het Nederland waar we nu in leven. In Nijmegen was een groot legerkamp en als er een aanval was dan kon de hele limes communiceren door middel van rooksignalen. Dit verdedigingssysteem werkte tot in de 3e eeuw goed, maar Germanen leerde al snel dat het beter was om wapen met andere stammen te delen en met ze alle aan te vallen. Tegen grote aanvallen waren de romeinen niet opgewassen en toen er veel soldaten naar de grens in het oosten om tegen de persen te vechten kregen de Germanen de kans om zo de hele limes omver te gooien.

De romeinen waren daarentegen nog niet klaar met Nederland. Het      (soldaten op paarden) belangrijk was. Ze deden zich dan niet helemaal afschermen met een soort van muur maar op belangrijke plekken bij rivierovergangen en belangrijke wegen. Deze plekken deden ze goed verdedigen me forten en als er dan een aanval was kon de ruiterij razendsnel een tegenaanval maken.

De Germanen waren niet alleen maar slecht voor de romeinen er waren ook genoeg Germanen die door de keizer werden opgenomen als bondgenoten, dat kon op uitnodiging maar ook zelf als bijvoorbeeld niemand je deed tegenhouden. Deze Germanen werden bijna allemaal boeren die werkte voor de romeinen. We heten helaas niet of de boeren in deze dorpjes zelfstandig waren of werkte voor een heer