Dekolonisatie van Vietnam Katern

Historisch kader: Vietnam was wereldnieuws
Oorlog in Vietnam
In 1973 vertrokken de laatste Amerikaanse militairen uit Vietnam. Veel Amerikanen hadden tot ongeveer 1960 nog nooit van Vietnam gehoord. Rond 1964-1965 kreeg de Amerikaanse aanwezigheid bij de strijd tussen Noord – en Zuid – Vietnam de naam “Vietnam Oorlog”. De oorlog richtte in Vietnam grote ecologische en sociaal-economische schade aan. Veel Amerikaanse soldaten konden na hun terugkeer door psychische, sociale of fysieke problemen hun draai in de samenleving niet meer of heel moeilijk vinden. Een reden waarom Amerika zich met Vietnam heeft bemoeid is de Koude Oorlog en de dekolonisatie. De VS en de Sovjet-Unie raken verwikkeld in een “Koude Oorlog” In de twintigste eeuw kwamen drie grote mogendheden op namelijk de VS, de Sovjet-Unie en China. De VS en de SU gingen de wereldpolitiek uitmaken, op twee totaal tegenstrijdige manieren. Het ‘kapitalistische’ ideaal van de VS was een samenleving waarin het individu centraal staat en die is gebaseerd op westerse waarden als vrijheid en democratie. Daartegenover stelde de Sovjet-Unie het communistische ideaal van een samenleving waarin het collectief centraal staat en gelijkheid en solidariteit de hoogste waarden zijn. De wantrouwende en vijandige houding die de VS en de SU tegenover elkaar aannamen wordt de ‘Koude Oorlog”genoemd. Dekolonisatie gaat samen met “Koude Oorlog” De gekoloniseerde volkeren kregen meer zelfbewustzijn en er ontstonden nationalistische bewegingen. Het communisme sloot goed aan bij hun streven naar onafhankelijkheid, want het communisme voorspelde het einde van zowel het kapitalisme als het kolonialisme. Veel nationalistische bewegingen waarom daarom ook communistisch geïnspireerd. De VS grijpen in Vietnam in
De VS gingen ervan uit dat veel onafhankelijkheidsstrijders van veel koloniën werden geleid door de SU en China. Toen het Franse bewind Indochina niet meer kon handhaven greep de VS in omdat zij dachten dat anders heel Vietnam communistisch werd. De oorlog had voor Vietnam zelf rampzalige gevolgen, maar escaleerde in deze Koude Oorlogsjaren niet tot een wereldwijd of nucleair conflict. Kenmerken van Vietnam

Vietnam heeft een tropisch klimaat en is ongeveer even groot als Duitsland met ook ongeveer evenveel inwoners. Het is 1600 kilometer lang maar in het midden nog geen 50 kilometer breed. De belangrijkste landbouwgebieden zijn de twee grote rivierdelta’s, de Rode Delta in het Noorden en de Mekong-delta in het Zuiden.Het Noorden en het Midden bestaat uit het grootste gedeelte uit bergen. De verhouding met China
Doordat het Noorden van Vietnam aan China grenst was er veel Chinese overheersing in Vietnam. Hierdoor zijn er veel overeenkomsten. Toen na de Tweede Wereldoorlog Vietnam in twee delen uiteen viel, wou Noord-Vietnam graag steun van de Volksrepubliek China maar tegelijkertijd wou het voorkomen dat het teveel invloed zou krijgen in Vietnam. Hoofdstuk 1: Koude Oorlog en dekolonisatie in Azië en in Vietnam in het bijzonder
1. Nieuwe internationale verhoudingen na 1945
Europa raakt na de Tweede Wereld Oorlog verdeeld
Na de Tweede Wereldoorlog gingen de SU en de VS de wereldpolitiek bepalen. Hierdoor werd Europa in twee stukken verdeeld. · Het susteem van de VS was gebaseerd op democratisch politieke besluitvorming en kapitalistisch vrije ondernemerschap. · Dat van de SU op communistische partijdictatuur en economische almacht van de staat. Nog enkele andere factoren die hierbij een rol speelde waren: · De SU had de Duitse legers vanuit het Oosten teruggedrongen en bezat hierdoor vrijwel heel Oost Europa. De Westelijke Geallieerden hadden West-Europa bevrijd. · Door de inval van Nazi Duitsland realiseerde Stalin zich de kwetsbaarheid van de Russische grens en bedacht dat hij deze kon versterken door een veiligheidsgordel van ondergeschikte staten. Dit waren Polen, Oost-Duitsland, Tsjecho-Slowakije, Hongarije Roemenië en Bulgarije. · Beide supermachten bleven in hun eigen deel en hadden duidelijk een belangrijke invloedsfeer: een gebied waarin zij hun eigen belangen konden laten overheersen. · Stalin zorgde ervoor dat “zijn deel” door middel van het “Ijzeren Gordijn” werd gescheiden. Er ontstaat een ‘Koude Oorlog’ tussen de VS en de SU
De verdeeldheid tussen de SU en de VS leidde als gevolg van de volgende factoren tot de koude oorlog: · Toenemend wederzijds wantrouwen: Door de deling van Oost – en West –Europa kreeg het wantrouwen een blijven karakter. De twee mogendheden hadden geen begrip voor elkaars idealen en dachten allebei van elkaar dat de ander de hele wereld wou veroveren. · Toenemen aantal conflicten: het wantrouwen ging gepaard met het aantal toenemende conflicten over de politieke toekomst van Europa. Bijv.: het Marshallplan, de Russische blokkade van Berlijn en de communistische machtsovername in Tsjecho-Slowakije. Al snel eindigde het in een wereldwijd conflict doordat beide mogendheden dachten dat de ander de wereld met hun eigen idealen wou veroveren. De Koude Oorlog leidt tot een kernwapenwedloop
Doordat de twee mogendheden niet voor elkaar wilden onderdoen ontwikkelde zij allebei kernwapens. Hierdoor werd de spanning vergroot. De VS hadden de Tweede Wereldoorlog beeidigd met twee atoombommen (hiroshima en nagasaki). Zo ontstond een “Kernwapenwedloop”. De VS en de SU wilden niet voor elkaar onderdoen en bleven voortduren hun arsenaal, raketten en kernwapens. Vanaf eind jaren ’50 waren de SU en de VS in staat om elkaar door middel van kernwapenraketten te vernietigen. (mutual assurde destruction) In Europa blijft de vrede bewaart
Het wantrouwen in Europa was er nog steeds. Toch kon de vrede bewaart blijven. De oorzaken hiervan waren: · De wederzijdse afschrikking werkte stabiliserend. Ze waren allebei niet bereid hun wapens te gebruiken. · Toen Chroesjtsjov Stalin opvolgde voerde hij een vreedzame coëxistentie met de VS. Ze zouden samen moeten kunnen voortbestaan. 2. Vijandbeelden
In de VS, de SU en de landen die tot hun invloedssfeer behoorden, heerste tijdens de Koude Oorlog veel angst voor de tegenpartij. Dit kwam niet alleen door de tegenstrijdige idealen of de kernwapens. Maar ook door de ideologische propaganda die verspreid werd. Beide supermachten ontwikkelde hierbij hun vijandbeeld. Amerikaans vijandbeeld leidt tot ‘containment’-politiek
De Amerikanen vreesde voor de communistische wereldrevolutie. Dit was tenslotte wat de SU zei te willen bereiken. De Russische overheersing van Europa kan gezien worden als de eerste stap van het uitvoeren van deze communistische wereldrevolutie. Uitgangspunt van het Amerikaanse buitenlandse beleid word daarom ook wel de ‘containment-politiek’ genoemd. Containment betekend namelijk het in bedwang houden ( van het communisme in dit geval). Dit beleid werd vooral gevoerd door de burgeroorlog in Griekenland. Waar de communisten de niet-communisten dreigde te verslaan en de VS was bang dat daarna ook Italië en Frankrijk volgde. Hierbij steunde de VS Griekenland met geld en goederen. De economische vorm van ‘containment-politiek’ word het Marshall plan genoemd; militair-politieke vorm van de NAVO. In het begin werd de ‘containment-politiek’ alleen in Europa gevoerd. Later ook in verdere werelddelen. Oorzaken hiervan waren: · Communistische bewegingen speelde een rol bij de dekolonisatie in Azië. · In China namen de communisten onder leiding van Mao Zedong de macht over. De VS ging ervan uit dat de SU en China een groot machtsblok (wilden) vormen tegen het Westen. In werkelijkheid was dit alles behalve waar. In 1960 kwam het tot een openlijke breuk tussen China en de SU. Hierdoor kwam China in een internationaal isolement terecht. Oorzaken hiervan waren: · Mao Zedong nam steeds meer afstand van de SU en was tegen de vreedzame coëxistentie. Volgens Zedong waren de VS de ‘imperialistische hoofdvijand’. · Tussen de SU en China was rivaliteit ontstaan over het leiderschap van de internationale communistische beweging. China wou het leiderschap van de SU op verschillende plaatsen overnemen. Het communistisch vijandbeeld

De Sovjet-Unie en het communistische China vonden het ‘containment-politiek’ het voorbeeld van westers imperialisme ( het streven naar macht of invloed in de hele wereld). In het communistisch vijandbeeld was de buitenlandse politiek van de VS het oude imperialisme in een nieuw jasje. Uitgangspunt van de politiek van de communistische mogendheden werd daarom het verkrijgen van invloed in de gedekoloniseerde gebieden. Volgens hen wilden ze daarmee voorkomen dat gedekoloniseerde gebieden ondergeschikt bleven aan de wersterse kapitalistische belangen. 3. Dekolonisatie in Zuid-Oost-Azië De invloed van de Tweede Wereldoorlog op de dekolonisatie
Het verzet tegen de Europese koloniale overheersing in Zuid-Oost-Azië groeide. Nationalistische bewegingen kwamen op. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bezette Japan verschillende Nederlandse en Franse kolonies in Azië. Dit gezichts – en machtsverlies stimuleerde het sluimerende nationalisme onder de inheemse bevolking. Door de Tweede Wereld Oorlog waren de Europese leiders niet in staat de kolonies te handhaven. Zo werden in een korte tijd veel kolonies onafhankelijk. Azië raakt bij de Koude Oorlog betrokken
Dekolonisatie en de Koude Oorlog gingen elkaar beïnvloeden: · De SU probeerde greep te krijgen op de onafhankelijkheidsbewegingen in de koloniën. · De VS probeerde juist hun idealen over te brengen en wilden dat de ‘nieuwe’ staten zich open stelde voor handel en investeringen van Amerikaanse bedrijven. De VS steunde de Chinese nationalisten, maar dit bleek tevergeefs te zijn toen de communisten in 1949 de macht overnamen. Het land met de meeste inwoners was nu communistisch. De Amerikaanse regering vreesde door deze machtsovername voor een enorm verlies van de Westerse invloed in Azië. De VS proberen in Zuid-Oost-Azië het communisme tegen te houden
Volgens de Amerikanen zou het communisme zich als een olievlek verspreiden. De olievlek werking werd door de Amerikanen onder woorden gebracht in de domino-theorie. De Amerikaanse president Eisenhouwer vergeleek de Aziatische landen met dominostenen. Als een land communistisch werd zouden alle andere ook als dominostenen voor het communisme omvallen. De Amerikaanse regering probeerde dit op allerlei manieren te voorkomen: 1. Het geven van economische hulp, waardoor ook de Amerikaanse invloed zou toenemen. 2. Politieke steun of eventueel in het leven roepen van zogenaamde ‘marionettenregeringen’. Dit zijn regeringen die niet op eigen kracht kunnen functioneren en dus hulp nodig hebben van een grote mogenheid. 3. militaire steun, de Amerikaanse bases werden uitgebreid en het leger werd verdubbeld. 4. Vietnam onder Frans koloniaal bestuur
Frans Indochina bestond uit de landen Vietnam, Laos en Cambodja. Om de exploitatie van Vietnam te verbeteren wou het Franse bestuur de economie moderniseren, dit vooral in het Zuiden: · Er kwam verbetering in de infrastructuur. Vooral in spoorwegen. Er werd bijvoorbeel een grote spoorweg aangelegd tussen Hanoi en China. Deze spoorweg werd later belangrijk voor de aanvoer van Chinees oorlogsmateriaal. · In de Mekon-Delta legde de Fransen dammen en dijken aan, waardoor vruchtbare grond vrijkwam. Deze grond ging naar de Franse kolonisten of rijke Vietnamezen. Hierdoor kon er veel geproduceerd worden met behulp van landarbeiders. Het Franse beleid had ook sociale gevolgen voor de bevolking: · Onderwijs en gezondheidszorg werd een beetje verbeterd. · In steden ontstond een goed opgeleide Vietnamese elite, die rooms-katholiek werd terwijl Vietnam vooral boeddhistisch was. · In de dorpen in de Mekong-Delta ontstond een zeer rijke elite. De afstand tussen de pachtboeren en landarbeiders was zeer groot. In het Midden en het Noorden was het bergachtiger en minder vruchtbaar (m.u.v. de Rode Rivier Delta). Door deze ongunstige omstandigheden boden het Midden en het Noorden meer verzet. Door de bergen was dit verzet ook moeilijker te onderdrukken. 5. Nationalisme, communisme en dekolonisatie in Vietnam
Communisme werd in de dekolonisatie van Vietnam een factor van betekenis na Vrede en Versailles
Door de teleurstelling in de vredesconferentie werd het communisme in Vietnam een belangrijke factor. Ho Chi Minh was hierbij aanwezig. Zijn voorstel voor veel meer zelfbeschikking voor de Vietnamezen werd door de Europeanen van tafel geveegd. Hierom zocht hij steun bij de communisten. In 1930 wist hij in China drie communistische partijen samen te brengen tot 1 communistische partij; Indochinese Communistisch Partij. Fransen onderdrukken verzet van nationalisten keihard
In de jaren ’20 werden verschillende Vietnamese partijen in opgericht. Deze kregen veel aanhang. Behalve bij de Franse bestuurders. De meest populaire werd de in 1927 opgerichte Nationalistische Partij van Vietnam. Een opstand mislukte. Veel leiders werden door de Franse vermoord of vluchtte. Ho Chi Minh gaat strijd om onafhankelijkheid leiden
Als gevolg van het weinige succes van de nationalistische partijen en de weigering van de Fransen om hen te steunen met de vreedzame hervormingen, wisten de communisten in de jaren ’30 de leiding in handen te nemen voor de onafhankelijkheid. Hun leider werd Ho Chi Minh. Hij werd door allebei de idealen geïnspireerd maar leerde het communisme in Europa leren kennen. Het communisme was voor hem aantrekkelijk omdat de sociale en anti-imperialistische denkwijze goed aansloten bij zijn nationalistische strijd voor onafhankelijkheid. De Amerikanen zagen in hem agressief, op expansie gericht communisme. Ho Chi Minh sticht de ‘Democratische Republiek Vietnam’ Na de Franse nederlaag tegen Duitsland in 1940 stond het Franse bestuur toe dat het Japanse leger het bestuur overnam. Het Franse leger en bestuur bleef bestaan, maar onder Japans toezicht. In maart 1945 zetten de Japanners het Franse bestuur af en werd het leger ontwapend. Hierdoor besefte Ho Chi Minh dat het tijd werd voor een nieuwe fase en richtte de ‘Vietminh’ op. Dit is een afkorting voor ‘Revolutionaire Bond voor de Onafhankelijkheid van Vietnam’. Deze werd officieel opgericht tegen de Japanners, maar later blijkt ook tegen de Franse “indringers”. Doordat China in 1945 capituleerde waren de Geallieerde overeengekomen dat de Britten Zuid-Vietnam zou bezetten en de Chinese het Noorden. Ho Chi Minh maakte ook gebruikt van de capitulatie in Japan en richtte als leider van de Vietminh de ‘Democratische Republiek Vietnam’ (DRV) op. Deze stond echter niet zo sterk: · Alleen in het Noorden was de Vietminh een macht van betekenis. · De DRV werd internationaal nauwelijks erkend. · De Fransen waren vastbesloten om de situatie van voor de oorlog te herstellen. · Ho Chi Minh verwachtte dat de VS hem wel zouden steunen. Dit was echter niet zo omdat de VS de Fransen niet als bondgenoot tegen het communisme kwijt wouden. De Fransen pogen tevergeefs hun macht te herstellen
De Fransen kregen Vietnam slecht voor een gedeelte weer onder controle: · In het zuiden werd het Franse beleid in 1946 weer hersteld. Zij richtte daar een (Zuid-) Vietnamese staat op met als staatshoofd Bao Dai. Deze staat was zelfstandig, maar stond onder toezicht van de Fransen. · In het Noorden raakte de Fransen vanaf 1946 jarenlang in een guerrilla strijd met de Vietminh verwikkeld. In 1954 versloeg de Vietminh de Fransen met grote overmacht. De SU, communistisch China en de VS raken bij Vietnam betrokken

Omdat de VS en andere Westerse landen de DRV niet wouden erkennen, richtte Ho Chi Minh zich maar tot de SU en communistisch China. Ze kregen vooral van China veel wapens. De VS dachten dat ze Frankrijk als bondgenoot tegen het communisme nodig te hebben. Daarom financierde de VS hun. 6. Vietnam word ‘voorlopig’ verdeeld in twee staten
Akkoorden van Geneve (1954) Na de Conferentie in Geneve sloten de Fransen en de Vietminh onmiddellijk een wapenstilstand. Hiermee werd het beleid van Ho Chi Minh eindelijk erkend. Het was moeilijk om tot definitieve besluiten voor de toekomst van Vietnam te komen: · De Noord-Vietnamezen wilde Noord en Zuid zo snel mogelijk herenigen. · De VS wou dit eigenlijk voorkomen, omdat zij niet wouden dat Zuid-Vietnam ook communistisch werd. Door deze laatste werd er bij deze conferentie niks besloten. Uiteindelijk kwamen de Geneefse Akkoorden tot stand (juli 1954). Dit hield het volgende in: 1. Vietnam werd tijdelijk verdeeld langs de 17de breedtegraad. 2. ‘neutraliteitsclausule’; Geen van de delen mocht militaire bases van andere landen toe laten (neutraal blijven dus). 3. In 1956 zouden nationale verkiezingen plaatsvinden, waarna de twee delen zouden worden herenigd. Punt drie werd niet door de VS en niet door Zuid-Vietnam ondertekend. Gevolgen van de Geneefse Akkoorden
De eerste bepaling van de Geneefse Akkoorden had als gevolgen: · Franse en Zuid-Vietnamese troepen die in het Noorden zaten trokken zich terug naar het zuiden. · De Vietminh, die in het Zuiden gebieden bezette, moest deze teruggeven · In het Noorden werd een communistische staat opgebouwd. · In het Zuiden kwam met hulp van de Amerikanen een Westers, autoritair regime tot stand. Veel Noord-Vietnamezen trokken naar het Zuiden. Veel van hen waren katholiek en kapitaalkrachtig. Maar omgekeerd gingen ook veel vanuit Zuiden naar het Noorden, bijv. Vietminh strijders en hun familie. Sommige bleven achter en vormde een ondergronds netwerk. De derde bepaling werd niet uitgevoerd omdat deze niet door alle leden was ondertekend. Dit hadden zei niet gedaan omdat zij er vrij zeker van waren dat Ho Chi Minh de verkiezingen zou winnen. Als reden om geen verkiezingen te houden zeiden de Amerikanen dat in een communistisch Noord-Vietnam geen vrije verkiezingen mogelijk zijn. Ook de communistische staten vonden verkiezingen niet nodig: · De SU wou niet ter wille van Vietnam de relatie met de VS op scherp stellen · Door hereniging vreesde China voor verdere expansie van Noord-Vietnam. Hoofdstuk 2: Oorlog in een verdeeld Vietnam +/- 1950 – 1975
1.Noord-Vietnam: regime van Ho Chi Minh
In september 1945 riep Ho Chi Minh de DRV onder leiding van de communistische partij uit. In de partij had een politburo de leiding. Deze bevatte 12 leden die vaak meerdere verschillende functies vervulde. In de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog wisten de Fransen in het noorden van Vietnam bijna alle steden weer in handen te krijgen. Behalve het platteland, dit was in handen van de Vietminh. Die begon hier het communisme in te voeren. Geleidelijke invoering van het communisme tussen 1945 en 1954
Zolang de strijd tegen de Fransen nog niet gewonnen was, ging de Vietminh zeer voorzichtig te werk om de steun van niet-communistische Vietnamese te behouden en kapitaalvlucht tegen te gaan. Manieren waarop die gebeurde: · De naam ‘Indochinese Communistische Partij’ werd gewijzigd in ‘Vietnamese Arbeiderspartij’ · Privebezit van grond werd tijdelijk toegelaten · Er werd land verdeeld, maar alleen van Franse genationaliseerde plantages. · Alleen Franse bedrijven werden genationaliseerd
Na 1954 radicale invoering van het communisme: de ‘interne revolutie’ Na de Akkoorden van Geneve trokken de Fransen zich uit het Noorden terug. Ho Chi Minh kon eindelijk ongestoord in heel het Noorden het communisme vestigen. De eerste jaren stonden in het teken van de interne revolutie. In 1949 kwamen in China de communisten onder leiding van Mao Zedong aan de macht. Al spoedig ging het bewind in het Noorden onder Chinese invloed een radicaler bewind voeren: het communisme werd nu versneld en met harde hand doorgevoerd. De volgende veranderingen kwamen tot stand: · Noord-Vietnam kreeg een planeconomie. Er kwam bijv. een 5-jarenplan ter ontwikkeling van een zware industrie. · Er kwamen ingrijpende landhervormingen. Het doel was de landbouwproductie verder te verhogen en de macht van de grondbezitters te breken. Noord-Vietnam infiltreert in het Zuiden: de ‘extreme revolutie’ De Noord-Vietnamezen hielen ook na 1954 vast aan het ideaal van een verenigd Vietnam onder communistische leiding. Dit werd de ‘externe revolutie’ genoemd. Om deze revolutie te bereiken infiltreerden Noord-Vietnamezen in het Zuiden. Voor deze infiltraties werd gebruik gemaakt van de Ho Chi Minh-route. Dit was een stelsel van voetpaden dat via een omweg, dwars door de jungle naar Zuid-Vietnam leidde. Door de groeiend impopulariteit van het Zuid-Vietnamese regime-Diem waren veel Zuid-Vietnamezen geneigd het georganiseerde verzet actief of passief te steunen. 2. Zuid-Vietnam: regime van Ngo Dinh Diem
Diem word president en krijgt steun van de VS
In het Zuiden werd een anticommunistische staat opgebouwd: de Republiek Vietnam. Aan het hoofd kwam keizer Bao Dai te staan en Dinh Diem als zijn minister president. Dai werd een jaar later verslagen door Diem. Diem werd nu president. Hij was afkomstig uit de Vietnamese bestuurlijke elite en hoorde tot de rooms-katholieke minderheid. Het westerse kapitalisme trok Diem wel aan, maar de democratie niet. Diem was anticommunistisch en antikolonialistisch. Diem kreeg steun van de VS (vooral economisch en politiek), vooral nadat de Fransen zich hadden teruggetrokken begon de VS ook finacieel en militaire steun te geven. Het regime van Diem komt voor veel problemen te staan
Het regime van Diem stond voor grote problemen. Om die problemen het hoofd te bieden voerde Diem een autoritair bewind. Het zuiden was zeer verdeeld. Zuid-Vietnamese communisten en veel geïnfiltreerde Vietminh-strijders uit het noorden pleegden in dorpen op het platteland terreurdaden door het vermoorden van dorpshoofden en anderen die door het regime Diem waren aangesteld. En er waren drie privé-legers actief: 2 van godsdienstige sekten en een van een misdaadorganisatie. Het beleid van Diem roept bij de meeste Vietnamezen veel verzet op

Diem ging met zijn autoritair bewind voor de meeste te ver. Oppositiepartijen werden verboden en de pers kwam onder censuur. Echte of vermeende communisten werden scherp gevolgd. Duizenden werden vermoord of kwamen in kampen terecht. Ook de twee belangrijkste bevolkingsgroepen (plattelandsbevolking en boeddhisten) keerden zich tegen het autoritaire optreden van Diem en tegen de Amerikaanse invloed. Die beschouwde zij als een nieuwe poging om Vietnam te koloniseren. · Plattelandsbevolking steunt Diem niet: de plattelandsbevolking sympathiseerde over het algemeen meer met de communisten dan met Diem. De oorzaken daarvan waren: · Communisten beloofde de grond die in bezit waren van de grootgrondbezitters gratis te verdelen onder de arme boeren. · Diem richtte versterkte dorpen (‘ strategic hamlets’ ) op. Dit moest een einde maken aan de infiltratie. En de boeren zoude hier ook beter tegen beschermd zijn. En zij zouden de communisten niet meer kunnen steunen. Maar veel boeren voelde niks voor deze verhuizing: · Zij konden beter gecontroleerd worden · De verhuizing druiste in tegen de Vietnamese cultuur van voorouderverering. · De boeren moesten betalen voor de aanleg van deze dorpen. Ook de boeddhisten keren zich tegen Diem: Diem trok bij benoemingen katholieken voor, terwijl de grote meerderheid van de bevolking boeddhistisch was. · Boeddhisten werden door wetgeving beperkt in hun vrijheid van godsdienst. Op de groeiende oppositie reageerde Diem met nog meer onderdrukking. Daardoor werd Zuid-Vietnam een politiestaat in plaats van een democratie. De oppositie tegen Diem verenigde zich , onder communistische leiding, in het Nationaal Bevrijdingsfront (NLF). De gewapende arm hiervan was het ‘ volksbevrijdingsleger’ ook wel ‘ Vietcong’ genoemd. De Amerikanen noemden de Vietcong-soldaten ook wel, naar hun kleding, ‘ zwarte pyjama’s’. De VS laten Diem vallen
De impopulariteit van Diem’s regime drong lange tijd niet door tot de Amerikaanse regering, doordat Diem de zaken veel positiever voorstelde dan ze waren. Snel nadat ze hierachter kwamen gaf president John F. Kennedy toestemming om Diem af te zetten. Maar Diem was zich wel heel weinig bewust van zijn standplaatsgebondenheid. Daardoor kwam hij in conflict met velen, waaronder vooral boeddhisten in zijn land. De VS hadden van hem een marionet willen maken, maar dit lukte niet. Toen Diem werd afgezet pleegde enkele Zuid-Vietnamese generaals een staatsgreep. Diem en zijn broer Nhu werden daarbij doodgeschoten. Ook Diems opvolgers voerden een autoritair bewind. En zij veranderden weinig in het beleid van Diem. Zij slaagden er dan ook niet in de oppositie in het eigen land de baas te worden. 3.Noord- en Zuid-Vietnam in het krachtenveld van de koude oorlog
De VS raken tegen hun zin betrokken bij de strijd in Zuid-Vietnam
De Amerikanen hoopten dat het Zuid-Vietnamese leger infiltraties uit het Noorden zou kunnen voorkomen. Maar dit leger functioneerde slecht. Daarom stuurde Eisenhouwer honderden militaire adviseurs om het leger te helpen en om te leren gaan met Amerikaanse wapens. Ook leerde ze hun hoe zij de boeren konden bijstaan op het gebied van landbouw en onderwijs. Op het platteland groeide de aanhang van en de sympathie voor de Vietcong. Toen veel kleine Noord-Vietnamese legereenheden naar het Zuiden trokken om het Bevrijdingsfront te versterken, besloot president Kennedy om de militaire steun drastisch uit te breiden. Hij stuurde geen grondtroepen. De Amerikaanse bevolking vond dat de strijd tegen de Vietcong en de Noord-Vietnamezen door het Zuid-Vietnamese leger zelf gevoerd moest worden. Maar in de praktijk raakten de militaire adviseurs geleidelijk aan bij de gevechten betrokken. De SU en China steunen Noord-Vietnam
De Noord-Vietnamezen werden finacieel en materieel gesteund door de SU en na 1949 ook door China. Later breidde de SU haar steun fors uit: · In 1960 was er een breuk ontstaan tussen de SU en China. Zij gingen het Noorden meer steunen omdat zij bang waren dat China te veel invloed zou krijgen. · Na 1964 waren de oost-west verhoudingen slechter geworden. In beide grootmachten, de SU en de VS, waren nieuwe leiders die allebei voor een hardere lijnin de de Koude Oorlog voorstonden. Dat uitte zich ook in hun Vietnam-politiek: meer Russische steun aan Noord-Vietnam en meer Amerikaanse steun aan Zuid-Vietnam. Het Noord-Vietnamese beleid speelde twee landen behendig tegen elkaar uit. De SU en China waren elkaars concurerenten als leiders van het communisme in de wereld. Daarom wilden ze elkaar overtroeven in hulp aan een communistisch land. Noord-Vietnam profiteerde van de hulp zonder al te veel van de eigen zelfstandigheid prijs te geven. De SU klaagde weleens, bijv. toen Noord-Vietnam niets over de toekomst van het bevrijdingsfront wou laten weten en een week later een aanval pleegde, waarbij de eerste Amerikaanse doden vielen. Tegen de zin van de SU escaleerde zo de oorlog. Het grote Tet-offensief dat Noord-Vietnam drie jaar later ondernam, was eveneens tegen de zin van de SU en ook van China. 4. Uitgangspunten van de Amerikaanse strategie onder president Johnson
Tijdens het presidentschap van Johnson zou de Vietnam-oorlog een ‘ Amerikaanse’ oorlog worden. Johnson wilde vooral de grote binnenlandse problemen van de VS oplossen: de armoede in de grote steden en de rassentegenstellingen, dit idee wer de ‘Great Society’ genoemd. Omdat dit idee veel geld koste moest de oorlog in Vietnam snel gewonnen worden. Dus zo snel mogelijk een westers gezind Zuid-Vietnam. De Amerikaanse regering had in 1964 ten aanzien van Vietnam globaal 3 mogelijkheden: de VS konden zich terugtrekken (betekende gezichtsverlies in de internationale politiek), nucleaire wapens inzetten (maar deze nam het risico van de 3de wereld oorlog met zich mee) of gevechtseenheden sturen ( deze bleef dus over). De Amerikaans strategie steunden bij dit ingrijpen op de volgende uitgangspunten: · Zo weinig mogelijk Amerikaanse slachtoffers · De oorlog winnen met conventionele wapens · Het oorlogsgebied beperkt houden tot Vietnam
De laatste 2 moesten ervoor zorgen dat de oorlog niet escaleerde. De Amerikaanse militaire leiding ontwikkelde de volgende plannen voor de oorlogvoering: · Het zuiden moest van Noord-Vietnam geisoleerd worden d.m.v. bevoorradingslijnen af te snijden. · De aanpak van de Amerikanen was door bombardementen of Amerikaanse doelen te staan. De Amerikanen moesten dit zelf doen, want het Zuid-Vietnamese leger was hier niet tot toe in staat. · Het Zuid-Vietnamese leger moest zowat al het ‘ vechten’ doen tegen de Noord-Vietnamese soldaten en de Vietcong. Alleen bij de 17de breedtegraad kregen ze hulp. De oorlog zou een beperkte oorlog (limited war) blijven en zou geen bedreiging voor de wereldvrede vormen: · Er zouden uitsluitend conventionele wapens worden gebruikt · Het noordelijke deel van Noord-Vietnam zou niet gebombardeerd worden (grote steden) · Amerikaanse troepen zouden Noord-Vietnam niet binnendringen · Met China kwamen de VS stilzwijgend overeen het niet tot een direct treffen te laten komen. 5. De Amerikaanse Strategie faalt
De Amerikaanse luchtmacht en Amerikaanse grondtropen worden ingezet
De weg tot het bombarderen en het sturen van grondtroepen was voor president Johnson vrijgemaakt door: · Het later zeer omstreden Tonkin-incident en de daaruit voortvloeiende Tonkin resolutie van 1964. het incident: vermoedelijke NV torpedo aanvallen op de VS, de resolutie: gaf de president de bevoegdheid ‘alle noodzakelijke maatregelen’ te nemen om de ‘ agressie in Zuid-Oost-Azie tegen te houden’ . · De door Johnson gewonnen presidentsverkiezingen. De luchtoorlog mislukt
De acties van de Amerikaanse lucthmacht werden Operatie ‘ Rolling Thunder’ genoemd. Deze operatie duurde ruim 3 jaar, van maart 1964 tot oktober 1968. Maar de operatie had niet het gewenste effect. Als oorzaken van het mislukken van ‘ Rolling Thunder’ komen de volgende factoren in aanmerking: · De belangrijkste landbouwgebieden mochten niet gebombardeert worden omdat Johnson de SU en vooral China niet wou provoceren. · De Ho Chi Minh route kon niet gebombardeerd worden omdat deze deels in Laos en Cambodja lag. De bevoorrading van de Vietcong vanuit het Noorden kon dus gewoon doorgaan. Ook de landoorlog mislukt

De Amerikanen konden de Vietcong en de Noord-Vietnamese soldaten in Zuid-Vietnam niet uitschakelen. De voornaamste oorzaken van deze mislukking waren: · De Amerikanen hadden te veel van het Zuid-Vietnamese leger verwacht. Zij konden slechts ondersteunende taken uitvoeren en speelde in de echte strijd een zeer beperkte en aanvullende rol. · De Vietcong en het Noord-Vietnamese leger onder leiding van generaal Vo Ngu yen Giap voerde geen grote veldslagen maar een guerrillaoorlog, door de jungle en een uitgebreid tunnelnetwerk was het voor hun tegenstanders moeilijk gevonden te worden. · Het bestrijden van de Guerrilla gebeurden met tanks en helikopters. Dit werkte niet, de Vietcong kon gedurende het hele conflict onzichtbaar bepalen waar en wanneer zij een aanval pleegden. De burgerbevolkin word het slachtoffer
Veel Zuid-Vietnamese burgers werden het slachtoffer van de oorlog voering: · Veel Vietcong strijders waren in gewone dorpen geïnfiltreerd waar zij niet van gewone burgers te onderscheiden waren. Door frustratie en agressie werden soms hele zogenaamde Vietcong dorpen gebombardeerd. · Om de operaties van de Vietcong op het platteland te bemoeilijken werden ontbladeringsmiddelen als ‘agent orange’ en napalm-brandbommen’ ingezet. 6.het einde van de Amerikaanse interventie in Vietnam
De oorlog lijkt uitzichtloos
Factoren die bijdroegen aan het falen van het Amerikaanse leger waren: · Er was geen duidelijk slagveld. Daardoor kon er geen aantoonbare terreinwinst worden geboekt. · De Amerikaanse militairen raakte gedemoraliseerd door de onvoorspelbaarheid van de aanvallen van de tegenstander en de uitzichtloosheid van de oorlog. · Het lage moreel tastte de gevechtskracht van het Amerikaanse leger aan. Het Tet-offensief tot vredesbesprekingen
Tijdens dit offensief in januari 1968 vielen Noord-Vietnamezen en vooral de Vietcong een groot aantal Zuid-Vietnamese steden en Amerikaanse bases tegelijk aan. Het woord Tet betekent nieuwjaar. Door dit offensief verloren veel Amerikanen het vertrouwen in de VS en de oorlog. President Nixon streeft naar een ‘ eervolle vrede’ Nixon beloofde dat hij de oorlog met een eervolle vrede (peace with honour) zou beëindigen. Dat hield in: een vrede waarbij hij de Amerikaanse troepen zonder gezichtsverlies uit Vietnam zou kunnen terugtrekken. · Hij ging streven naar ‘vietnamisering’ van de oorlog: Het Zuid-Vietnamese leger moest de strijd van de Amerikanen overnemen. · Hij liet zware bombardementen uitvoeren: Om de Vietnamisering te laten slagen moest de Ho Chi Minh route worden afgesneden. Nixon besloot om bombardementen op Laos en Cambodja uit te voeren. Hij ging ook verder met het bombarderen van Noord-Vietnam. · Hij ging streven naar betere verhoudingnen met de SU en China: Nixon hoopte dat Noord-Vietnam minder kon steuen op de SU en China als de verhouding tussen de VS en de andere twee grootmachten zou verbeteren. In 1969 werden vredesbesprekingen hervat. Deze verliepen lange tijd uiterst stroef, omdat de noord-vietnamezen pas tot een akkoord wilden komen als de bombardementen ophielden. En als de zuid-vietnamese regering van Thieu vervangen werd door een regering waarvan ook het NLF deel uitmaakte. Nixon verbetert de betrekkingen met China en de SU
Nixon’s bezoek aan China was voorbereid door Kissinger, die in China geheime onderhandelingen had gevoerd. Er was overeengekomen dat de VS de Volksrepubliek China officieel zouden erkennen en dat China zou meewerken aan beëindiging van de oorlog in Vietnam. In mei 1972 bezocht Nixon de SU en Nixon en Brezjnev ondertekenden een verdrag dat een einde moest maken aan de kernwapenwedloop. De Amerikanen trekken zich terug uit Vietnam
OM Noord-Vietnam te bewegen tot een snelle vredesregeling besloot Nixon tot de zwaarste bombardementen op Noord-Vietnam ooit: de ‘kerstbombardementen’ van 1972. Op 27 januari 1973 werden de Parijse Akkoorden getekend. In deze akkoorden stond vrijwel hetzelfde als in die van de Geneefse akkoorden. Noord-Vietnam had verschillende redenen om de Akkoorden te sluiten: · Het kerstbombardement had de Noord-Vietnamese luchtverdediging zo goed als uitgeschakeld. · De bondgenoten adviseerden ertoe. · Nat het vertrek van de Amerikanen zouden zij vrij spel hebben. Ze wisten dat de Amerikanen heel graag weg wilden. Voor Zuid-Vietnam was het heel onheilspellend want ze kregen geen steun meer. Toch stemde de regering in met de Akkoorden, omdat zij de toezegging kreeg dat er meer Amerikaans militair materieel zou worden achtergelaten dan aanvankelijk de bedoeling was. De enige die zich aan de Parijse Akkoorden hielden, waren de Amerikanen. Binnen zestig dagen vertrokken de laatste Amerikanen. In april 1975 opende Noord-Vietnam een groot offensief. Het Zuid-Vietnamese leger raakte snel gedemoraliseerd en bleek geen partij voor de Noord-Vietnamezen. Binnen enkele weken werd het Zuiden veroverd. Noord- en Zuid-Vietnam werden verenigd in de ‘socialistische Republiek Vietnam’. Hoofdstuk3: De oorlog, de Vietnamezen en de Amerikaanse militairen
1. De oorlog en de Vietnamese samenleving
Gevolgen voor Noord-Vietnam en Vietconggebieden in Zuid-Vietnam
Vanwege de alle bombardementen werden ondergronds fabrieken, scholen en soms complete dorpen opgericht. Ook in de minder vaak gebombardeerde delen van Noord-Vietnam had de oorlog gevolgen voor het dagelijks leven: · Kinderen en bejaarden werden geëvacueerd uit de steden en verspreid over het platteland. · Er werden collectieve en individuele schuilplaatsen aangelegd. · De voedselvoorziening werd door de bombardementen wel aangetast, maar het leidde niet tot hongersnood onder de bevolking. De bombardementen op Noord-Vietnam versterkten het moreel van de bevolking om vol t houden. De Noord-Vietnamezen bleken zeer inventief om de problemen op te lossen die de permanente oorlogstoestand met zich meebracht. Twee miljoen burgers vormden ‘ hulptropen’ , die rondreisden om overal de schade van de bombardementen te herstellen. Door deze inventieve samenwerking voorkwamen zij een totale ontwrichting van hun samenleving. Er gold in Noord-Vietnam militaire dienstplicht en jaarlijks werden zoveel mogelijk jongemannen onder de wapenen geroepen. Vrouwen hielpen daarom mee om vitale industrieën en openbare diensten in bedrijf te houden. Gevolgen voor Zuid-Vietnam
De Vietnamisering van de oorlog had tot gevolg dat de helft van de Zuid-Vietnamese mannen op een of andere maneier werd ingeschakeld bij de oorlogvoering. Op het platteland werd het gedwongen verblijf in ‘ versterkte dorpen’ door veel inwoners als een bezetting beschouwd. De dorpen werden bovendien geregeld beschoten, omdat zij soms fungeerden als machtsbases van de Vietcong, soms van Zuid-Vietnamese of Amerikaanse legereenheden. Veel Zuid-Vietnamezen vluchtten voor her oorlogsgeweld: · Een del van de vluchtelingen sloot zich aan bij de Vietcong, de meeste trokken naar gebieden die onder het gezag van de regering in Saigon stonden. · De oorlog leidde zo tot een ontvolking van het Zuid-Vietnamese platteland en een explosieve groei van de steden, met name van Saigon. · De meeste vluchtelingen, die in kampen werden ondergebracht, vonden geen werk. Misdaad en prostitutie namen zodoende sterk toe in de steden. Van de gestorven burgerslachtoffers van de oorlogsmisdaden, waren er veel van zowel Amerikaanse als van de Vietcong en de Noord-Vietnamese kant. In de westerse pers en ook onder historici wordt doorgaans meer aandacht besteed aan ‘My Lai’ dan aan de oorlogsmisdaden van de Noord-Vietnamezen. De aanwezigheid van grote aantallen Amerikanen ontwrichtte de Zuid-Vietnamese economie. Terwijl landbouw en industrie werden verwaarloosd, ontstond in de steden een door Amerikaanse dollars geschapen kunstmatige welvaart. Daarvan profiteerde slechts een kleine groep mensen. 2.Gevolgen voor de Amerikaanse militairen in Vietnam

De Amerikaanse militairen kwamen in Vietnam in moeilijk omstandigheden terecht. Oorzaken daarvan waren: · De jonge Amerikaans dienstplichtigen, met een gemiddelde leeftijd van 19 jaar, hadden nauwelijks een idee van wat hen te wachten stond in het verre en voor hen onbekende Vietnam. · Het Amerikaanse leger was niet voorbereid om de guerrillatactieken. Ook dachten ze dat ze als bevrijders zouden worden verwelkomd. Dit was meestal niet het geval. · Ze waren ook niet voorbereid op de aanblik van Vietnamese burgerslachtoffers en omgekomen strijdmakkers. · Het tropische klimaat verzwaarde de omstandigheden aanzienlijk. De soldaten werden afwisselend door zon of regen geteisterd. Door het moeizame verloop van de oorlog en de vijandige houding van veel Zuid-Vietnamezen werd het moreel van de Amerikaanse militairen aangetast. Veel soldaten vroegen zich af waarvoor zij zo ver van huis kwamen vechten. Gevoelens van angst, verdriet en frustratie werden op allerlei manieren afgereageerd: · Drugsgebruik: Drugs waren in Vietnam goedkoop. Na 1968 werd drugs heel normaal. · Rassenhaat: Zwarte militairen werden geregeld gediscrimineerd door blanken officieren of door hun blanke strijdmakkers. · Oorlogsmisdaden · Desertie: Ongeveer 5000 soldaten deserteerden in Vietnam. De meesten deserteerden buiten Vietnam. Hoofdstuk 4: Het ‘thuisfront’ en de oorlog
1. De rol van de media
Na het sturen van grondtroepen raakten de Amerikanen massaal betrokken bij de oorlog in Vietnam. Voor het eerst in de geschiedenis kon de oorlog van dag tot dag vanuit de huiskamer via de televisie worden gevolgd. Daarnaast brachten kranten, foto’s en reportages van verslaggevers ter plaatse de oorlogshandelingen onder ieders aandacht. De journalisten waren vrijer dan ooit. De media werd verzocht een al te kritische toon te vermijden. In het begin waren daarvoor in de ogen van de journalisten ook weinig redenen. Men dacht dat alles voor een goede zaak was. Jonge kritische oorlogsverslaggevers zetten vraagtekens bij het Amerikaans ingrijpen. Vooral na het Tet-offensief, begin 1968, veranderde de houding van de media. De media koos steeds vaker voor het democratische belang van kritische en onderzoekende journalistiek. De kritische journalisten vonden weerklank bij een breed publiek, maar riepen ook tegengeluiden op. Hierdoor polariseerden de maatschappelijke verhoudingen sterk. Kritiek op de oorlogvoering werd door velen gezien als gebrek aan vaderlandsliefde of zelfs landverraad. 2. De rol van de protesten ‘Babyboomers’ botsen met het merendeel van de oudere generatie
Vooral jongeren keerde zich tegen de oorlog: · De ‘ babyboomers’ in de VS hadden een eigen cultuur ontwikkeld. Ze weken af van de gevestigde orde en werden de protestgeneratie genoemd. Zij hadden de Tweede Wereld Oorlog niet bewust meegemaakt en hadden dus nog niet veel ervaring met het communisme. · Vanwege de Vietnam-oorlog was de dienstplicht opnieuw ingevoerd. Door de dienstplicht werden jongeren direct geconfronteerd met een oorlog, waar velen van hen niet achter stonden. De oudere generatie had bewust de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en beschouwde nu het communisme als een gevaar. Niet alleen de jongeren maar ook veel opinieleiders uit politiek, wetenschap en media keerden zich tegen de oorlog. Vooral democratische politici waren tegen de oorlog gekant. Op allerlei manier werd geprotesteerd
Op allerlei manieren werd in de VS uiting gegeven aan de anti-oorlogsgevoelens: · Op universiteiten werden over zin en noodzaak van de oorlog felle discussies gevoerd tijdens ‘ teach ins’ · Vanuit universiteiten werden petities naar de president gestuurd met het verzoek de bombardementen te stoppen · Er werden anti-oorlogsdemonstraties georganiseerd. Onder andere popartiesten brachten daarbij hun hits ten gehore en dienstplichtige verbranden hun oproepskaarten. · Sommige jongenmannen weigerden dienst of weken uit naar het buitenland. De grote meerderheid probeerde de dienst te ontwijken. Ook de rest van de westerse wereld kwam het onder invloed van de media tot massale protesten. 3. De rol van de politiek
Aanvankelijk weinig belangstelling voor de oorlog in Vietnam
In de begin fase van de Amerikaanse betrokkenheid bij Vietnam was er in de VS weinig belangstelling voor wat daar gebeurde. De Amerikaanse politiek hield zich vooral bezig met binnenlandse problemen. In augustus 1963 demonstreerde 200 000 blanken en zwarte onder leiding van martin luther king in washington. Aanvankelijk weinig controle van het Congres op het Vietnambeleid
Van parlementaire controle op het Vietnam-beleid was aanvankelijk nauwelijks sprake: · De democratische president Johnson kon na de verkiezingen van 1964 rekenen op een grote meerderheid in het Congres. · Johnson wilde voorkomen dat de geldverslindende oorlog ten koste zou gaan van de uitgaven voor de ‘Great Society’ . Daarom voerde hij persoonlijke gesprekken in plaats van parlementaire debatten. Het Congres stemde jaarlijks in met de defensiebegrotign. De Congresleden hadden daarvoor verschillende redenen: · Loyaliteit met de president; · Loyaliteit met de reeds in Vietnam aanwezige soldaten; · Het vermijden van de verdenking ‘soft on sommunism’ te zijn; · Daadwerkelijke angst voor het communisme
Toenemende twijfel over het Vietnam-beleid

Er ontstond ook twijfel onder de politici door het uitblijven van de overwinning en door de hevige protesten tegen de oorlog. Maar al voor de massale protesten werd in het Congres verzet geboden tegen de oorlog. Dat verzet kwam vooral van de Democraten. Daar onder de Democraten ook voorstanders van de oorlog waren, vormden het senaat twee kampen: · De ‘haviken’: voorstanders van verdergaand militair ingrijpen · De ‘duiven’: voorstanders van politieke oplossingen voor Vietnam
J. William Fulbright was een belangrijke ‘ Duif’ . Hij betwijfelde of de oorlog de belangen van de VS wel diende. Volgens hem veroorzaakte de oorlog steeds grotere tegenstellingen in de VS en steeds meer problemen in de verhoudingen met het buitenland. Ook al waren er veel meningsverschillen, de regering zette het beleid toch voort, omdat zij lange tijd geen alternatieven zag. Terugtrekken betekende in haar ogen gezichtsverlies. Hierdoor kwamen zij steeds verder van de samenleving af te staan. De oorlog had ook ongunstige gevolgen voor de economie: · De overheidsuitgave namen enorm tot, dit zorge voor een daling van de dollarkoers · De economische positie van de VS in de wereld verzwakte en een economische recessie dreigde. Door deze economische situatie kwam de voortzetting van de oorlog en de ontwikkeling van de ‘ Great Society’ onder druk te staan. Het Vietnam-beleid verandert
Eind 1968 kwamen er grote veranderingen in het Amerikaanse Vietnam-beleid: · Johnson maatke een einde aan de bombardementen en begon besprekingen met Noord-Vietnam. · Johnson stelde zich uit teleurstelling over de resultaten van zijn beleid niet herkiesbaar. · Richard Nixon, beloofde terugtrekking van de Amerikaanse militairen, ‘vietnamisering’ van de oorlog en eervolle vrede. Als verklaring van die veranderingen kunnen de volgende factoren gelden: · De verrassende Vietcong-successen tijdens het Tet-offensief zetten de tot dat moment gevoerde strategie op losse schroeven. · Na het Tet-offensief was de samenleving sterk verdeeld. Bij de verkiezingen in 1968 braken grote ongeregeldheden uit bij anti-oorlogsdemonstraties. 4. Sporen in de binnenlandse politieke verhoudingen in de VS
Onthullingen in de media over de Vietnam-oorlog schetsten een onthutsend beeld van de politieke leiding in de VS: · Verkiezingsresultaten bleken van invloed te zijn geweest op de besluitvorming van de oorlog. · Politici namen soms beslissingen op grond van selectieve waarnemingen, onvolledige informatie en onbewezen aannames. · Ook kwam aan het licht dat de regering zowel het Congres als de bevolking herhaaldelijk had misleid. Dit bleek toen uit kwam dat het Tonkin-incident een manipulatie was van legerleiding en regering om het Congres te bewegen aan de president grote volmachten toe te staan. De onthullingen in de media hadden gevolgen voor de politiek: · Ze schokte het vertrouwen van veen Amerikaanse burgers in de politiek. · In 1973 beperkt het Congres de bevoegdheden van de president inzake War Powers Act. 5. Sporen in de binnenlandse maatschappelijke verhoudingen
De Vietnam-oorlog is een ‘working class-war’ Dit betekende dat in principe veel Amerikaanse gezinnen met de oorlog geconfronteerd werden maar achteraf bleek dat de lagere sociale milieus – en dus relatief veel zwarte jonge mannen – waren oververtegenwoordigd bij de daadwerkelijke strijd. Dienstweigering kwam in hogere sociale milieus vaker voor, vooral in politiek linkse milieus. En de jongemannen uit de hogere sociale milieus die wel naar Vietnam gingen, hadden door hun goed opleiding meer kans op een technische of administratieve functie. Door al de ze factoren waren jongemannen uit de hogere sociale milieus sterk ondervertegenwoordigd in de gevechtseenheden. Verschillende gevolgen voor de bevolking
De Vietnam-oorlog had voor de jongemannen uit de verschillende bevolkingslagen verschillende gevolgen: · Er vochten naar verhouding meer zwarte dan blanke soldaten in Vietnam. En voor jongemanne uit hogere sociale mileis waren er meer mogelijkheden zich te onttrekkken aan dienst in Vietnam. · Deze oorlog was de eerste waarin blank en zwart in het leger volledig waren geintegreerd. En veel zwarte soldaten gingen zich afvragen waarom zij hun leven moesten wagen voor idealen die op hen in hun vaderland niet van toepassing waren. · De Amerikaanse regering stelde studiebeurzen bechikbaar voor de soldaten die terugkwamen uit Vietnam. · Jongeren die diens geweigerd hadden en kozen voor gevangenisstraf en jongeren die deserteerden, ondervonden noeilijkheden in hun verdere cariere, vooral als zij politieke amities hadden. 6. Een nationaal trauma
Wat werd traumatisch? In de VS werd de Vietnam-oorlog in de jaren ’70 een nationaal trauma: · Het rijkste land ter wereld met het modernste leger had voor het eerst in zijn geschiedenis een oorlog verloren. Sommige vonden het een nederlaag, anderen niet. · Aan de Tweede Wereld Oorlog hadden de Amerikanen het image van ‘ bevrijders’ ontleend. Ook de Vietnam-oorlog werd voorgesteld als een verdediging van westerse waarden als vrijheid en democratie. · In 1975, toen Noord-Vietnamezen troepen haast zonder slag of stoot het Zuiden veroverden, bleek dat de Amerikaanse strijd in Vietnam ook nog zinloos was geweest. · Veel teruggekeerde Vietnam-veteranen konden hun oorlogservaringen nauwelijks verwerken. Het samenstel van psychische, sociale en fysieke klachten waaraan zijn leden, werd het Vietnamsyndroom genoemd. De verwerking van het trauma
De verwerking van het trauma kwam pas in de jaren ’80 op gang. Op verschillende manieren probeerde men het trauma te verwerken: · In de jaren ’80 werden veel speelfilms gemaakt waarin de oorlog en de verwerking ervan een rol speelde. · In 1982 werd in Washington het ‘ Vietnam Veterans Memorial’ onthuld. · Tot op de dag van vandaag houdt de oorlog veteranen en hun organisaties bezig.