Cynthia Ann
De prijs van grond is duur. Zaad in de winter ontpopt zich niet tot iets goeds. Zelfs God biedt geen uitkomst. Wat moet Sallie met haar leven? Waarvoor leeft zij? Wat is het doel? Zoveel pijn overleven, wat krijg je er voor terug? In het boek De overgave van Arthur Japin wordt hier allemaal over nagedacht. Het boek gaat over een mooie sterke vrouw, Sallie Duty. Ze wordt ook wel 'Granny' genoemd, omdat ze voor de groep waar ze mee leeft, als een oma is. Van deze mooie sterke vrouw blijft gaande het verhaal steeds minder over. Sallie wordt ouder en lijkt steeds minder sterk in haar schoenen te staan. Ze is handig in allerlei dingen, zo laat ze mensen naar haar luisteren, ze zorgt voor Jan en alleman en bovenal is ze niet van haar stuk te brengen, door niemand niet. Maar naarmate Sallie steeds meer meemaakt, lijkt vooral dit laatste, haar steeds moeilijker af te gaan. Er staat Sallie in haar moeilijke zware leven nog één ding te wachten, dat ze op haar oude dag nog moet leren. En dat is vergeving. Alles wat ze meegemaakt heeft, zeult ze elke dag weer met haar mee. Nooit is er iets vergeven, hoe kan zij op haar oude dag nog tot rust komen?

In 2007 verscheen dit boek van Japin. Het boek is gebaseerd op historische feiten. Japin belandde namelijk bij toeval in Quanah, Texas. Daar werd hij geraakt door een opschrift van een standbeeld op het centrale plein. Diezelfde avond in Santa Fe, een dorpje wat dus ook genoemd wordt in het boek, het dorpje waar Rachel, de kleindochter van Sallie, ooit verbleef, heeft Japin de allereerste opzet van zijn boek De overgave neergekrabbeld.

Ik vind het een mooi boek geworden. Ik ging het meteen vergelijken met Een schitterend gebrek, een ander boek van Japin dat ik gelezen heb. Er viel mij tijdens het lezen namelijk op dat ik met een heel langdradig passage bezig was. Dit was het gedeelte waar Sallie met hart en ziel op zoek was naar Cynthia Ann, haar lievelingskleindochter. Dit begon mij op een gegeven moment heel erg te irriteren. Nadat deze passage geweest was, heb ik het boek ook zo uitgelezen. Met Een schitterend gebrek had ik dat ook. Dat boek las ook heel vlot, totdat er een heel langdradige passage kwam en toen die geweest was, was het boek ook zo uit. Dit vond ik dus wel grappig om te zien. De opbouw van beide boeken zijn dus ook gelijk geweest denk ik. Het begint met een mooie jonge vrouw. Je gaat in het boek met de persoon mee, dus zij wordt gaandeweg steeds ouder, totdat ze sterft. Dit is in beide boeken overeenkomend. Desalniettemin waren het twee totaal verschillende boeken. De overgave vind ik persoonlijk veel avontuurlijker. Er gebeurt meer in een kortere tijd en je moet altijd op je hoede zijn.

Ik vond Cynthia Ann een mooie titel van deze recensie, omdat Cynthia Ann de persoon is waar Sallie, de hoofdpersoon, eigenlijk voor leeft. Het valt eerst niet op, maar steeds komt dit meisje weer terug in het verhaal. Totdat, uiteindelijk, het einde van het boek nadert. Het is zeker een boek wat de moeite waard is om te lezen. Een echte aanrader, zoals men dan zegt.