De held
Jessica Durlacher   Titel recensie   Vergeving of vergelding?
Naam recensent  Liz Jansen
Publicatiebron   De Telegraaf
Publicatiedatum recensie 4 november 2015
Schrijfster + titel boek  Jessica Durlacher, De held
Jaar van uitgave  2010
Durlacher is een dochter van de schrijver G.L. Durlacher (1928-1996). Jessica heeft het stedelijk gymnasium afgerond en daarna  Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam (1979-1988) gestudeerd. Durlacher is getrouwd met Leon de Winter, en samen hebben zij twee kinderen: Moos en Solomonica. Jessica Durlacher schreef het boek ‘De held’. In het boek speelt het gevecht om identiteit en de confrontatie met rauw geweld en allerlei subtiel kwaad ook de kernrol, net als in de andere boeken van de Durlacher-familie. Herman, de vader van Sara, heeft zijn hele leven lang last gehad van een oorlogstrauma. Kort na het overlijden van Herman wordt Sara tijdens het hardlopen aangerand door een man die in een auto voorbij reed. Een tijdje later komt Sara erachter dat haar zoon Mich (19) zich wil aansluiten bij het Amerikaanse leger als marinier. Sara is het er niet mee eens, en ze probeert hem tegen te houden. Een paar maanden later wordt het gezin getroffen door een overval. Sara wil zelf de daders zoeken, ze wil niet wachten tot de politie de daders heeft gevonden. In het verhaal komen binnen een korte tijd wel erg veel problemen voor. Kort na het overlijden van haar vader, wordt Sara aangerand tijdens het hardlopen. Door iemand die haar naam blijkt te kennen. Ze heeft tegen haar man en kinderen alleen verteld dat ze is aangereden. Als Mich eindelijk weet wat hij wil worden, verteld hij dat tegen Jacob, zijn vader. Hij wil marinier worden bij het Amerikaanse leger. Na een paar dagen verteld Jacob het pas tegen Sara. Het liefst wil hij het helemaal niet vertellen omdat hij de reactie van Sara al weet. Ik vind het onbegrijpelijk dat Sara haar zoon wil tegenhouden om marinier te worden. Het is zijn grootste droom, en hij wilde dit al toen hij klein was. Sara is naar Amerika gegaan om Mich tegen te houden. ‘Het Amerikaanse leger lijkt heldhaftig, stoer en spannend, maar het is verschrikkelijk, het is vervelend, smerig, saai en afgrijselijk om erin te zitten! Het is levensgevaarlijk om uitgezonden te worden! Levensgevaarlijk! Geloof me alsjeblieft! Geloof me! We willen niet dat je dit doet! Er sterven jongens.’ Het is duidelijk dat Sara haar zoon probeert te weerhouden van wat hij van plan is. Een paar maanden later wordt er een brute roofoverval gepleegd waaraan Jacob en Tess een trauma overhouden. Het is hartverscheurend hoe het wordt weergegeven dat Sara moet toezien hoe haar dochter zich opsluit in haar eigen wereld en onbereikbaar is voor iedereen. Het leven van Sara wordt beheerst door woede en angst. Met gevaar voor eigen leven gaat ze zelf op zoek naar de daders. Het boek maakt voelbaar wat haat met je kan doen. ‘Wraak heet het strookje in mijn geest waar ik me het beste thuis voel. Daar is leven en gloort hoop, de belofte van genezing van mijn razernij.’ De innerlijke strijd van Sara wordt voortdurend heel overtuigend weergegeven. Je gaat je afvragen hoe je met de last van het verleden verder moet leven? Hoe je om moet gaan met haat? Is het beter om te kiezen voor vergelding of voor vergeving? Sara kiest voor vergelding. Jessica Durlacher laat in De held zien dat leed je slechter kan maken. Mensen kunnen door leed menselijke gevoelens verliezen. Herman had zijn dochter vroeger verteld dat hij in het kamp bijna een ‘muzelman’ was (een gevangene die zijn gevoel kwijt was). Hij had namelijk brood gestolen van andere gevangenen,  die op sterven lagen.
Het taalgebruik dat in het boek gebruikt wordt is erg gepast. Er worden vaak moeilijke woorden gebruikt. Het verhaal gaat  over jonge, maar ook over oudere personages, en dan hoort het ook dat er moeilijkere woorden worden gebruikt. Ook worden er af en toe Duitse woorden gebruikt. Dat gebeurd al in het eerste hoofdstuk. Je krijgt dan meteen de indruk dat er ook een duidelijke verhaallijn teruggaat in het verleden (de tweede wereldoorlog). In de roman worden alle gevoelens die de personages hebben heel uitgebreid verteld. Er zit veel diepgang in. Er zit zoveel diepgang in dat het een beetje verwarrend is om wie het nu gaat. Het wordt af en toe een beetje saai omdat er alleen maar over de gevoelens wordt gepraat, en er dan een paar hoofdstukken achter elkaar niks anders gebeurd. Ondanks de vele tragische gebeurtenissen komt het boek niet zwaar over. Dat komt vooral door de spannende gebeurtenissen. De held leest niet alleen als een roman, maar ook als thriller.

“Dit is de ultieme combinatie tussen thriller en literatuur.”
Bron: www.8weekly.nl
Hier ben ik het eens met de mening. Het is een combinatie van een thriller en literatuur. Er zitten heel veel spannende gebeurtenissen in die ook eng kunnen overkomen, bijvoorbeeld dat Sara wordt aangerand tijdens het hardlopen en de brute roofoverval. Maar de gevoelens van de personages (vooral van Sara), worden heel goed beschreven. Er wordt heel diep ingegaan op wat Sara denkt, vind of voelt (woede en angst). ‘Durlacher overtreft zichzelf met een pijnlijk verhaal over leed dat generaties lang voelbaar blijft.’
Bron: De Groene Amsterdammer
Daar ben ik het niet mee eens. Durlacher laat in het verhaal zien dat het leed nog generaties lang door blijft gaan. In het verhaal wordt duidelijk dat Herman er heel erg mee bezig was. Doordat Herman er heel erg mee bezig was wil Sara precies weten wat er is gebeurd, en ze wil antwoorden op de vragen die Herman had. Ook Mich, nog een generatie verder, is er mee bezig geweest. Toch vind ik niet dat Durlacher zichzelf overtreft omdat het niet heel erg duidelijk naar voren komt dat alle generaties tot nu toe het leed nog heel erg voelen. Ze zijn er wel mee bezig, maar naar mijn idee op een andere manier.