Het boek dat ik ga bespreken heet de Tweeling en het is geschreven door Tessa de Loo. Tessa de Loo is geboren op 15 oktober 1946 in Bussum. Ze bracht haar verdere jeugd door in Oss. Ze had een hekel aan de omgeving. Oss was zeer katholiek, zij daar integen was niet gelovig. Later studeerde ze Nederlands. Ze debuteerde met de verhalenbundel ‘De meisjes van de suikerwerkfabriek’. De prijzen die ze hiervoor kreeg waren de Anton Wachter-Prijs en het Gouden Ezelsoor. Macht, machtsverhoudingen en de last van de geschiendenis zijn de belangrijkste thema’s van de boeken van Tessa de Loo. Met de Tweeling werd Tessa ook internationaal bekend er zijn hier inmiddels meer dan 450.000 exemplaren van verkocht en het werk werd bekroond met de Otto von der Gamblentzprijs en de Trouw Publieksprijs. Ik ga eerst een korte samenvatting van het boek geven, daarna de goede en de slechte kanten van het het boek en tenslotte in het laatste deel mijn eigen oordeel. Het boek gaat over Anna en Lotte, Duitse tweelingzusjes, die door de dood van hun vader op 6-jarige leeftijd van elkaar worden gescheiden. In het begin van het haar grootvader, in een primitief boers en katholiek milieu en Lotte beland in Nederland bij een oom, omdat ze ziek was en dus te zwak om op de boerderij van boek komen ze elkaar tegen in een kuuroord in Spa. Ze zijn inmiddels 74 jaar en hebben elkaar al een lange tijd niet meer gezien. Gedurende hun kuur vertellen ze hun levensverhaal. Anna is opgegroeid bij haar grootvader te werken. Door de slechte verhouding tussen de families raakt ook het contact tussen de beide zusjes verbroken. De Hollandse Lotte, die tijdens de oorlog joodse onderduikers heeft beschermd, staat wantrouwig tegenover haar hervonden tweelingzus, maar wordt door de aangrijpende verhalen van Anna geconfronteerd met de keerzijde van haar eigen werkelijkheid: het lijden van gewone Duitsers in oorlogstijd. Wat ik een goede kant van het boek vind is dat het is ingedeeld in drie delen: het interbellum, de oorlog en de bevrijding. En die drie delen zijn weer ingedeeld in hoofdstukken. Hierdoor word het boek heel overzichtelijk. En het is ook heel afwisselend geschreven, zodat het niet saai wordt. Want dan is er bijvoorbeeld eerst een hoofdstuk over Anna en Lotte samen toen ze nog klein waren, dan weer over dat ze oud zijn in het kuuroord, vervolgens lees je weer over wat Anna meemaakt en daarna over wat Lotte meemaakt. Dit zorgt ervoor dat je door blijft lezen, want dan wil je bijvoorbeeld weten wat er nu met Anna gaat gebeuren. Je gaat ook heel erg meeleven met Anna en Lotte, omdat ze allemaal erge dingen meemaken. Ten eerste zijn ze van elkaar gescheiden en Anna moet heel erg hard werken bij haar grootvader en heeft elke dag een vreselijke tante om zich heen. Lotte heeft een oom die niet helemaal goed is en die heel erg ziek wordt. En ze raken ook allebei hun geliefde kwijt etc. Hierdoor word het ook een heel ontroerend boek. Ik vind het taalgebruik in het boek eenvoudig om te lezen, wat ik alleen slecht vind is dat er soms Duitse of Franse zinnetjes in staan waar ik de betekenis niet van weet. Ik vond de Tweeling een heel mooi boek met een bijzonder onderwerp.Ik hou ook wel van boeken die over de oorlog gaan. Het waren hele spannende tijden en mensen waren angstig, je verliest mensen waar je veel van houdt. Het is een heel emotioneel onderwerp en dan wil ik eigenlijk dat alles op het einde dan weer goed komt en dat is bij dit boek, want Anna en Lotte stonden na het weerzien van elkaar zo anders tegen dingen aan en hadden over alles hele verschillende opvattingen, maar ze waren toch weer van elkaar gaan houden en elkaar weer gaan respecteren. Ik vond het een mooi einde. Ik denk dat het doel van Tessa de Loo wel bereikt is, want ik denk dat bijna iedereen die de Tweeling leest er wel over gaat nadenken dat natuurlijk de meeste Duitse burgers net zoveel onder de oorlog leden als andere landen, want hun werden er ook helemaal in meegesleept om Hitler te verheerlijken. Ik vind dit boek zeker een aanrader, want je leert er wat van en het is een heel ontroerend boek met eenvoudig taalgebruik en een mooi einde. Alleen aan mensen die niet van lezen houden zou ik de Tweeling niet aanraden, want het is namelijk een boek van 435 bladzijden.