Geschiedenis van de filmmuziek

De geschiedenis van de Filmmuziek Voorwoord Vanaf de eerste openbare voorstelling is de film aan de muziek gekoppeld geweest. De muziek speelde geen dramatische rol, maar diende enkel om het geluid van het in de zaal geplaatst projectietoestel te overstemmen. Na enkele jaren kreeg dit toestel zijn eigen cabine en vanaf dat moment hoefde het geknetter niet meer gecamoufleerd te worden. De stilte was eveneens ondraaglijk en zo kwam men al snel weer terug bij muziek. Na het tijdperk van de stomme film en de live muziek van een pianist in de bioscopen, groeide het idee om een bijzondere partituur te schrijven voor een film. Meer en meer componisten gingen zich hiermee bezig houden en tegenwoordig is een film zonder muziek ondenkbaar. Filmmuziek is een genre op zich geworden. Toen we de opdracht tijdens de muziekles te horen kregen, ben ik me meteen gaan afvragen welke soort muziekstukken ik mooi vind. Ik speel zelf bij een fanfare en ik realiseerde me al snel dat ik muziek uit een film of uit een musical het leukste vind om te spelen. Mijn eerste idee was om een werkstuk te maken over de beroemde filmmuziekcomponist John Williams. Over hem kon ik niet genoeg informatie vinden en dus besloot ik om als onderwerp Filmmuziek in het algemeen te kiezen. Hoe ik tot de keuze gekomen ben om You Will Be There te kiezen is vrij makkelijk. Ik heb me bedacht welke film dat ik het mooiste vind, ik dacht vrijwel meteen aan Titanic. My Heart will go on leek me nogal afgezaagd en toen ben ik in de bibliotheek op zoek gegaan naar een ander stuk. Ik vond een boek van Warner Bros met Filmmuziek en toen kwam ik bij een stuk van Michael Jackson: You Will Be There. Free Willy vond ik vroeger een hele mooie film en orka's vind ik nog steeds indrukwekkende dieren. Ik wist meteen welk stuk dat bedoeld werd,namelijk het liedje dat op het eind van de film klinkt, als er nog wat natuurbeelden van orka's vertoont worden. Dat Michael Jackson het gezongen had, en zelfs gecomponeerd, wist ik niet eerder. Een biografie van Michael Jackson schrijven was natuurlijk niet bijzonder, maar dat is in mijn verslag dan ook niet zo van belang. Ik denk dat nu wel duidelijk is waarom ik voor het onderwerp Filmmuziek heb gekozen en het stuk You Will Be There uit Free Willy.
De geschiedenis van de Filmmuziek Voor de opkomst van de film, bezette de muziek een unieke plaats binnen het kunstspectrum. Muziek was de kunst waarin de tijd een strikte, reële betekenis had. Een toneelschrijver of regisseur kan stilten aangeven, maar dat zijn, in het algemeen gesproken, zeer grove aanduidingen. De muziek, de meest abstracte kunst, laat een strenge beheersing van het tijdelement toe. Als de melodie het belangrijkste component van de muziek is en het ritme dient voor het temporele doel, dan is harmonie een soort van synthese van beide. Ons muzieknotatiesysteem geeft deze relatie ook aan. Drie noten vormen van links naar rechts gelezen een melodie. Wanneer zij in het verband van een maataanduiding wordt gebracht, krijgt de melodie een bepaald ritme. Wanneer ze verticaal gegroepeerd worden, is harmonie het resultaat. Voor de moderne toeschouwer, is het volkomen vanzelfsprekend dat het geluid deel uitmaakt van de film. Dit is echter niet altijd zo geweest. Wel kun je zeggen dat ook voor de uitvinding van de geluidsfilm de film meestal een muzikale begeleiding had. Ook was er vaak een zogeheten explicateur aanwezig die de toeschouwers uiteg gaf bij de beelden. Muziek en gesproken woord moesten dus aan de film worden toegevoegd, maar maakte er nog geen deel van uit. Dit werd pas het geval toen in de jaren twintig van de twintigste eeuw, de geluidsband werd uitgevonden. Dit was een uitvinding die weleens de belangrijkste uit de filmgeschiedenis wordt genoemd. Het heeft dan ook grote gevolgen gehad. Voorheen was de film een synthese van twee elementen: beeld en beweging. Nadt de geluidsband recht op de filmband kon worden aangebracht, werd er een derde element aan toegevoegd. Het geluid kan worden onderverdeeld in: gesproken woord achtergrondgeluid speciaal geluidseffecten muziek Het leidde tot fundamentele veranderingen, niet alleen in de filmindustrie, maar ook in de filmkunst en de betekenis van film voor de maatschappij. Effecten door de geluidsband: - Doordat het gesproken woord een direct bestanddeel van de film ging uitmaken, werd de film sterker dan voorheen verbonden aan bepaalde taalgebieden. Dit was fijn voor Hollywood, dat kon rekenen op een uitgestrekt Engelssprekend publiek, maar het leidde tot moeilijkheden in een land als India. Er ging dus iets van de universaliteit verloren. Dit is echter weer goedgekomen, want tegenwoordig zijn er mogelijkheden om films te ondertitelen. - De mens (doven en blinden zijn een uitzondering), leeft in een audiovisuele werkelijkheid. Gehoor en gezicht zijn een van de belangrijkste zintuigen waardoor we de werkelijkheid ervaren.  De opname van geluid in het beeld zorgde dus voor een grotere werkelijkheid, of met andere woorden: meer filmisch realisme. - Filmmuziek schept mogelijkheden tot het intenser maken van de dramatische kant van een film. Gevoelens kunnen ook onderstreept worden. Het gesproken woord maakt het mogelijk om bepaalde filmgedeelten, die niet logisch in elkaar overvloeien, toch aan elkaar te praten. Een kenmerk van een goede film is dat je hem zelfs ''verstaat'' als je de taal niet verstaat. - Door de muziek in de film werd een film maken duuder en ook gecompliceerder. Dit leidde tot een soort van concentratie in de filmindustrie. De invloed van de grote maatschappijen werd versterkt. - Voor sommige acteurs betekende de komst van de geluidsfilm het einde van hun carrière. Tijdens de stomme film was de mimiek, het uiterlijk en de gebarentaal van de acteurs van groot belang, maar nu kwam de stem min of meer op nummer 1. De meesten slaagden erin om de sprong naar de geluidsfilm te maken, maar enkelen lukte dat niet. Effecten door de komst van de geluidsband in enkele landen: Verenigde Staten In 1927 werd in de VS de eerste geluidsfilm vertoont. Het was een produktie van de nu nog bekende Warner Bros. Binnen enkele jaren had de hele filmindustrie het geluid overgenomen. Eind jaren twintig waren er vele financiële problemen in Amerika en mensen wilden graag tot rust komen. De bezoekersaantallen van de bioscopen stegen dan ook enorm. De crisis kwam echter ook in de filmindustrie en bijna een derde van de bioscopen moest in 1933 de deuren sluiten. De geluidsfilm gaf ook een ander karakter aan de Amerikaanse filmkomedie. Stan Laurel en Oliver Hardy, oftwel de Dikke en de Dunne zijn nu nog steeds beroemd. De humor hoefde na de komst van de geluidsfilm niet langer uitsluitend visueel te zijn, maar kon ook worden uitgebreid met een dialoog en met geluidseffecten. Hollywood nam een grote plaats in in de internationale filmindustrie. Dit kwam door de grote regisseurs, tal van beroemde acteurs en actrices en natuurlijk ook door de Amerikaanse genres. (denk aan oa western) De Amerikaanse sterren hadden wereldfaam en dat is tot op de dag van vandaag nog steeds zo. Hollywood is dé plek voor een acteur of actrice. Hollywood trekt een enorme aantrekkingskracht uit op talent uit de hele wereld. Rusland In Rusland had de film een propagandisch karakter, en dit werd alleen maar versterkt door de komst van de geluidfilm. Films waarin arbeiders gehoorzaamden etc, zouden de russische massa rustig kunnen houden. In Rusland konden de filmmakers niet gewoon hun gang gaan, ze stonden constant onder druk van bovenaf. Dit betekende een zware druk en dat kwam de creativiteit zeker niet ten goede. De film werd als ''ketterij'' gezien en dat stelde dus iedere filmmaker in staat van beschuldiging. Toch zijn er nog vele indrukwekkende films uit Rusland gekomen, denk aan Iwan de verschrikkelijke van Iwan Groznyi. Duitsland Een van de belangrijkste Duitse regisseurs uit het tijdperk van de stomme film was G.W pabst. In de Duitse films was vrijwel altijd een nationalistische en militaristische tendens aanwezig. Toen Hitler aan de macht kwam had hij dat voor een groot gedeelte te danken aan zijn propaganda. De film werd beschouwd als een uitstekend middel. Joodse regisseurs, acteurs en actrices werden uitgesloten. Alleen zogenaamde Ariërs mochten filmen.
Engeland De beroemdste Engelsman op het filmgebied is zonder enige twijfel Charles S.Chaplin. Hij werd in Hollywood beroemd en niet in zijn vaderland. Ook een heel bekende engelsman is Hitchkok. Hij maakte aanvankelijk stomme films, maar de komst van de geluidfilm zorgde ervoor dat hij zich beter kon ontplooiien. Het was voor Engeland eigenlijk vrij nadelig dat ook zij engelstalig zijn, want Amerika trok meestal aan het langste eind en mensen uit Engeland die het echt wilden gaan maken, trokken dan ook naar de VS. Grote talenten werden door Hollywood weggehaald en de Amerikaanse films konden zonder ondertitels op de Britse markt worden uitgebracht. Voor de Britten was de film een onderdeel van de totale oorlogsinspanning, die door de massa van het volk werd gedragen. Heel veel filmmakers leverden een bijdrage zonder hun persoonlijke overtuiging te hoeven opofferen. Kritiek en discussie bleven mogelijk, en datzorgde voor zeer goede films. Frankrijk Frankrijk wist zeer goed met geluid om te gaan. De bekendste regisseur uit de begintijd van de geluidsfilm is René Chair. In franse films werden vaak elementen van maatschappijkritiek en sociale satire toegevoegd. In het Frankrijk van de jaren dertig bestond een duidelijke neiging om de maatschappij met al zijn problemen een rug toe te keren en te kiezen voor een beter bestaan. De gestalte van Chaplin, in het frans Charlot stond hierbij vaak op de achtergrond. In Frankrijk waren de meeste populaire films voorzien van milde humor. De film in Nederland Nederland heeft geen grote rol gespeeld in de uitvindingen rondom de film. De film werd aanvankelijk levende photographie genoemd. De mensen waren in het begin niet echt enthousiast, dat veranderde toen de cinematographe ook in Nederland kwam. Het nieuwe wereldwonder werd in maart 1896 voor het eerst gebruikt in de lage landen en dat is dus nog geen drie maanden na de eerste openbare voorstelling in Parijs. Van 1912 tot 1923 was er eeb bloeitijd van de Nederlandse film in de filmstudio's van Haarlem. Twee zeeuwsche meisjes in Zandvoort en Weergevonden zijn de eerste echte succesfilms uit 1914. Een van beide Zeeuwse meisjes was Annie Bos, de Nederlandse ster uit het stomme tijdperk. Er was ook een Hollanse filmfabriek die succes scoorde met een internationale film: black tulip. Nederlandse films werden volop geëxporteerd, maar na de opkomst van de geluidsband was er de taalbarrière die ervoor zorgde dat vele film firma's hun deuren moesten sluiten. In de periode na de bevrijding had men het gevoel dat Nederland niet veel gevoel voor drams bezat. Dat werd in verband gebracht met onze calvinistische achtergrond. Nederland zou wel goede schilders kunnen hebben, maar geen fatsoenlijke regisseurs. De nederlandse speelfilm kwam dan ook niet van de grond. Bert Haanstra is een belangrijke man in onze geschiedenis van de Nederlandse film. Hij werd eerst bekend als schilder en zijn eerste film uit 1948 werd een succes. Met Spiegel van Holland won hij in 1950 de grand prix van Cannes en kreeg Haanstra internationale bekendheid. In 1958 kwam de echte doorbraak van de Nederlandse speelfilm met 'Fanfare' van Bert Haanstra. Deze geslaagde dorpskomedie werd een wereldsucces. Muziek speelde ook in fanfare een grote rol en in andere films uit die tijd ook. 'De vijanden' van Hugo Claus had bijvoorbeeld schitterende muziek en er werd vanaf toen ook gebruik gemaakt van componisten. In de rij componisten die zich voor de filmmuziek interesseerdenneemt Otto Ketting een heel belangrijke plaats in. Hij hoort thuis in de voorste rij der moderne componisten van ernstige muziek. De gedachte die Ketting had was dat muziek de regels van het klassieke spel niet volgt als je haar zonder het bijbehorende beeld luistert, ben je verwonderd over de muzikaal niet verwachte wendingen die ze laat horen. De klankkleur vond Ketting heel belangrijk en daarom koos hij ook voor iedere film een apart instrumentaal ensemble uit dat met het klassieke orkest weinig verwantschap vertoonde. Die praktijk zette hij uit bij maar liefst drie films van Bert Haanstra en vele andere films van andere regisseurs. 1958 is ook het jaar waarin de Nederlandse filmacademie in Amsterdam werd opgericht. Ze hadden ten doel gesteld om de filmcultuur in Nederland te bevorderen en de beste films van de bioscopen beschikbaar te stellen aan onderwijs, verenigingen etc. In de jaren zestig gingen de ontwikkelingen door en vele wetten en waarden werden doorbroken, ook in de films. In de  jaren die volgen zijn er nog vele Nederlandse speelfilms gemaakt, de meest bekeken bioscoopfilm in Nederland is Ciske de Rat uit 1984. Het bezoek van Nederlandse films in de bioscopen steeg, maar op de dag van vandaag komen de meeste films toch uit Amerika. Nederland heeft wel vaak heel leuke Nederlandse films, maar dat zijn dan met name kinderfilms. Denk aan Abeltje en Kruimeltje. In deze films zie je ook dat de muziek van groot belang is, Henny Vrienten is een bekende Nederlandse filmcomponist en de muziek in Kruimeltje is dan ook ontzettend knap gedaan. Nederlandse films zijn echter ook dikwijls totaal geflopt en er is soms dan ook niet voldoende geld beschikbaar. De meest bekende Nederlandse regisseur van nu is Jeroen Krabbé. Hij boekt grote successen met de internationale film: Discovery Of Heaven. Het tijdperk van de stomme film De uitvinding van de cinematografie Op zaterdag 28 december 1895 werd in de
Salon Indien van het Grand Café aan de Boulevard des Capucines te Parijs, een eerste openbare voorstelling met de Cinématographe Lumière gegeven. Het programme omvatte een tiental korte films, die onder andere het binnenkomen van een trein op het station en het uitgaan van een fabriek lieten zien. De eerste dag leverde slechts 35 Frans op, maar al snel stonden er mensen in de rij om het schouwspel te kunnen zien. De 28ste december in het jaar 1895 wordt gezien als hét begin van de stomme film en betekende het eind van de periode van uitvinders en laboratoria van de film. De gebroeders Lumière worden vaak gezien als de uitvinders van de film, maar hun mogelijkheden waren er door de uitvindingen van anderen. Zoals bijvoorbeeld de kinetoscope (soort filmkijkdoos) die was uitgevonden door Edison. Dit was een soort jukebox waarmee je individueel korte films mee kon bekijken. De gebroeders Lumière zorgden ervoor dat er collectief gekeken kon worden naar de filmpjes. Ze hadden gevoel voor publiciteit en spraken het publiek aan. Vertegenwoordigers van hen zwermden over de wereld om hun vinding te introduceren. Engeland, Duitsland en Italië hadden hun eigen uitvinders. Edison, die in het begin niets voor projectie voelde, ontwikkelde in 1896 uit zijn kinetoscope de vitascope. Met de vitascope kon ook geprojecteerd worden. Stomme film Toen de appartuur om fotografische beelden tot beweging te brengen er eenmaal was, begon men gaandeweg de geweldige mogelijkheden te ontdekken. Film was een mogelijkheid om de werkelijkheid te registreren en om grappige dingen te laten zien. Aanvankelijk was de film alleen maar een mogelijkheid om de zichtbare werkelijkheid te registreren, maar toen kwam men tot de ontdekking dat film kon dienen als een nieuwe vorm van volksvermaak. Films werden getoond op kermissen en jaarmarkten en pas veel later kwam de vraag naar de relatie tussen film en kunst aan de orde. Film werd eerst gezien als een manier om een toneelstuk te tonen, maar later ontstaat het idee dat de film een op zichzelf staande kunstvorm zou worden. De term stomme film is eigenlijk helemaal niet juist. Ten tijde van de toverlantaarn, toen de film nog niet uitgevonden was, ging de lantaarnist op pad met een begeleider die voor muzikale afleiding zorgde. Er waren ook lantaarnisten die zelf een instrument bespeelden en zo voor hun eigen muziek zorgden. Als je ver terug gaat in de geschiedenis, begin 19e eeuw, zie je dat audiovisuele begeleiding al heel lang bestaat.  De 'stomme' film werd begeleid op een piano of door een strijkorkestje. Bij belangrijke films traden soms zelfs hele orkesten op. En er was ook dikwijls een explicateur die uitleg gaf bij de beelden die te zien waren. Het tijdperk van de stomme film was een tijdperk vol muziek en wie de kans krijgt om nog eens zo'n volledig ouderwetse filmvoorstelling met ''levende muziek'' mee te maken, moet dat vooral doen! Dat filmmuziek een grote rol speelt in films, bewees het overrompelende succes van Titanic. Maar liefst tien miljoen exemplaren van de soundtrack van deze film werden verkocht. Dat gebeurde binnen een half jaar na de premiere van Titanic in Amerika. Dat het liedje van Celine Dion cruciaal was bij dit succes, zal niemand echt verbazen. Het was niet duidelijk waarom mensen de soundtrack kochten: Was het nou om het liedje plus nog wat andere aardige muziek of ging het daadwerkelijk om de Filmmuziek? Soundtrack Een Soundtrack is het nummer waarmee een film commerciëel gemaakt wordt. Dit is niet iets van de laatste jaren,voor de jaren zestig waren er ook al soundtracks. Voor de jaren zestig bestonden de liedjes vooral uit variaties op één hoofdthema, met als doel een typisch bij de film passende sfeer te creëren.
Met Breakfast at Tiffany's (een film uit 1961), vermengde Henry Mancini de klassiek georiënteerde stijl met scoren van jazz en popelementen. Uit dit mengsel ontstond een soundtrack met liedjes die in hun diversiteit de sfeer van een film prima konden vertalen. Het handige van deze hooguit drie minuten durende liedjes, is dat ze buiten de film, op de radio konden worden gespeeld. En dat speelde de film ten goede, maar ook de elpee-verkoop steeg. Het is ook zo dat een soundtrack wel succesvol kan zijn, en de film niet, of andersom. Door met name Mancini's verdiensten, kreeg de popsong, waarop tot dan toe werd neergekeken, een volwaardige plek binnen de filmmuziekwereld. De grote filmmaatschappijen hadden dat al snel in de gaten en daarom startten zij binnen de concerns grote muziekafdelingen, waarmee ze hoopten dat die dan een graantje mee konden pikken. De zogenaamde 'cross promotion', zorgde ervoor dat de films en soundtracks elkaar wederzijds konden steunen. Na Mancini kwamen er al snel andere componisten die er wel wat voor voelden om filmmuziek te componeren. Een van de meest bekende is Smith John Barry die de muziek van 'Goldfinger' heeft gecomponeerd. Net als Mancini was ook barry afkomstig uit de wereld van de populaire muziek. Barry wist te jongleren met de titelsong en bewandelde nieuwe paden. De titelsong diende bij uitstek als een promotie middel, kijk maar naar de Bond- liedjes die dat keer op keer bevestigen. De kracht van de James-Bond liedjes, die gecomponeerd worden door Morricone, sluit moeiteloos aan op de ontwikkelingen uit de toenmalige popmarkt waar liedjes van drie minuten overheersten. Ook stimuleerde hij het gebruik van nieuwe instrumenten en ontwikkelde een opmerkelijke zang, neuriën. Ook experimenteerde Morricone met leidmotieven, thema's en bepaalde zijn muziek de opnamen van de film.( beeld en geluid hadden een gelijkwaardige rol) In de jaren zeventig konden de kijkers de liedjes associeëren met de karakters van de hoofdrolspelers in de film. Dit is tot op heden een belangrijke eigenschap van vele soundtracks: 'het kleuren van diverse karakters'. Met name deze soundtracks (zogeheten compilatiescores) zorgen voor veel verdiensten en commerciële voordelen. In de jaren die volgden, werd de soundtrack steeds verder ontwikkeld. Tegenwoordig heeft elke grote film een populaire titelsong. De ontwikkeling zal niet stoppen, dvd en mp3 zullen wellicht nog voor interessante nieuwe verschijnselen zorgen. Werkwijze van een filmmuziekcomponist Je kan niet in een paar woorden zeggen; Zó, op die manier, gaat een filmcomponist te werk. Geen mens is hetzelfde, er werkt dus ook geen enkele filmcomponist op dezelfde manier. Wel kan ik in het algemeen vertellen hoe alle componisten ongeveer werken. Allereerst zal een componist een film gaan bekijken. De een doet dat misschien 1 keer, een ander twintig keer. Tijdens het kijken zal hij geen noot op papier zetten, maar wel bepalen hoe de film ''emotioneel'' moet worden neergezet. Het kan natuurlijk ook dat een componist bepaald dat hij zich beter een beetje gedeisd kan houden. Na deze verkenningsfase van de film gaat een componist de film wat gedetailleerder bekijken. Vroeger had je daarvoor de zogenaamde screening rooms, waarbij je op een groot wit doek het beeld voor en achteruit kon laten lopen. Door het vele voor- en achteruit lopen wilde een film weleens breken, en dat was natuurlijk geen pretje. Tegenwoordig, met de nieuwe digitale technieken, is het allemaal veel gemakkelijker. Een componist kan op een handige manier de film 'spotten' en hem zo vaak hij maar wil voor- en achteruit spoelen. Na de 'spot'-fase gaat een componist proberen om een thema te vinden. Of meerdere thema's die het belangrijkste zijn. Hij zal de film in een chronologische volgorde opschrijven en de scores (stukjes filmmuziek), zo goed mogelijk opbouwen. Een componist zal altijd op een geordende manier te werk gaan,niet hier en scène schrijven en dan weer daar eentje. Zo zal hij langzaam maar zeker voor iedere scène (als dat nodig is) muziek schrijven. Alles, maar dan ook echt alles schrijft een filmmuziekcomponist op. In plaats van muzieklijnen gebruikt hij een stuk schetspapier waarop alle lijnen geplaatst worden, maar zonder omzetting. Op die lijnen zet je dan alles op, zoals een lijn voor de violen gelijktijdig met de engelse hoorns. Je zet dus geen aparte lijn voor de Engelse hoorns, maar plaatst ze vlakbij de violen. Als de componist alles tot in de kleinste details bepaald heeft, zal hij een exacte orkestratie gaan vormen. Soms doet een componist dit zelf, maar het kan ook voorkomen dat daarvoor een orkestrator ingehuurd wordt. Het hoeft niet zo te zijn dat een componist zelf niet kan bepalen welke instrumenten er gebruikt moeten worden, maar vaak heeft een componist daar de tijd niet voor. En het is natuurlijk zo dat een combinatie van beide, een componist+orkestrator zorgt voor nog betere resultaten. Dan kunnen ze hun kennis aanvullen. Soms maakt een componist ook gebruik van een sample meister. Deze is dan wekenlang de recherhand van de componist en als een componist in tijdnood komt, kan het gebeuren dat een sample meister ook een deel van een score voor zijn rekening neemt. Omdat hier dan verder niemand wat van te weten krijgt, heet dit ''ghostwriting'. De componist zal daarna zorgen voor opnames met een orkest en de scores kunnen dan in de film worden opgenomen. Als een regisseur dat gedaan heeft, kan het gebeuren dat sommige scores verloren gaan, of dat er nog iets veranderd moet worden. Ook dan zorgt overleg tussen de regisseur en de componist voor slimme, onverwachte veranderingen in de scores. Wat is belangrijk voor een filmmuziekcomponist? Een componist moet ten alle tijde zichzelf blijven. Een regisseur zal een bepaalde componist uitzoeken, omdat deze bij de stijl van de film past. Het is van belang dat een componist zichzelf trouw blijft. Als hij dat niet doet, kan het bijvoorbeeld gebeuren dat hij probeert om weelderige beelden bij te benen met weelderige muziek, terwijl dat eigenlijk helemaal niet de bedoeling is. De muziek moet vanuit de componist komen en niet te zeer door de film gedicteerd worden. Er zijn immers tal van stijlen die goed kunnen passen onder een film. Een filmmuziekcomponist moet zich ervan bewust zijn dat filmmuziek ook buiten de film om geluisterd wordt. Muziek moet dus op de een of andere manier ook een beetje op zichzelf staan. De muziek hoef je echter niet mooier maken dan voor de film nodig is. Als de muziek een emotionele impact teweegbrengt, is het goed te gebruiken zowel binnen als buiten de film. Het is ook van belang dat een componist kennis heeft van minimalistische technieken, want voor een film moet de muziek als het ware worden uitgedund. Je moet namelijk niet te veel in de muziek stoppen, want anders kan het botsen met de andere filmelementen. De truc is dus om minimalistische muziek te schrijven, zonder dat je de integriteit van de muziek aantast.
Het mooie aan filmmuziek componeren, is dat een film een kunstvorm is dat ontzettend interessant is. Het is een mix van allerlei kunstvormen en daardoor heeft het een enorm potentieel, want als je de muziek goed op de emotie van de film afstemt is het resultaat verbazingwekkend. Dat is de uitdaging en de voldoening die het componeren van een film aan mij kan geven. (John Williams) Het salaris van de componist Dat (Amerikaanse) filmcomponisten niet de gages opstrijken waarmee de sterren van hollywood naar huis gaan, is vrij logisch. Niemand in de filmmuziek-business kan immers tippen aan de riante salarissen van sterren als Brad Pitt, Tom Cruise, Harisson Ford, Leonardo Di Caprio en vele anderen. Ze krijgen vaak ook nog een deel van de winst  van een film! Een producent sluit meestal een deal met 1 componist, of een zogenaamde 'package deal' òf een creative feel deal. In het eerste geval krijgt de componist betaald voor een product dat helemaal 'af' is: kosten van de studio kosten van de orkestratie kosten voor de muzikanten kosten voor de opnametechnici Dit zijn kosten die allemaal voor de componist zijn. In het tweede geval, de package deal, komen de kosten van al die ondersteunende, maar broodnodige faciliteiten en mensen voor de rekening van de producent en krijgt de componist slechts betaald voor zijn creatieve werk:het schrijven van een score. In de dagen dat er nog met grote live-orkesten werd gewerkt, was de laatste, de creative free deal, de meest gangbare contractvorm. Tegenwoordig zie je de creative free deals gewoonlijk alleen nog maar bij films die een behoorlijk hoog budget hebben of bij tv-series die gebruik maken van een op zijn minst behoorlijk orkest. Een goed voorbeeld hiervan is Star Trek. Lowbudgetfilms en het gros van tv-shows en series bieden componisten meestal een package deal.  De componisten behouden dan vaak de rechten, maar met name in Amerikaanse Televisie kan de componist de 'publisher's share' wel op zijn buik schrijven. In de overige gevallen kan erover gehandeld worden, maar als de componist wint krijgt hij een lagere gage. Orkestrators, dirigenten en muzikanten verdienen ook een heleboel aan het maken van filmmuziek. Voor de muzikanten gelden uurtarieven van 60 tot 92$ ongeveer. Dit is van een aantal dingen afhankelijk, onder andere van de schaal van de film en de plaats waar de film wordt opgenomen. Buiten Los Angeles krijgt een musici soms maar 50 Dollar per uur. Dirigenten krijgen betaald voor elke opnamesessie. Ze krijgen soms 200%van het bedrag dat een muzikant ontvangt, maar vaak zelfs 300%. Orkestrators worden niet per uur betaald, maar per pagina. Dat komt overeen met ongeveer vier maten (volledig uitgeschreven) muziek. Hun inkomen varieert tussen de 19 tot 53 Dollar, afhankelijk van de grootte van het orkest en het projectbudget. Deze bedragen gelden niet voor de echte grootmeesters zoals John Williams, Hans Zimmer en vele anderen die een veel royaler bedrag krijgen. Biografie van Michael Jackson Michael Jackson is één van de meest succesvolle en invloedrijke artiesten van de afgelopen eeuw. Hij is ontegenzeggelijk een van de succesvolste en invloedrijkste artiesten van de afgelopen eeuw. Als zanger, componist, producer, arrangeur en muzikant heeft hij de hedendaagse popmuziek vormgegeven en meer albums verkocht dan welke soloartiest ook. Jackson 'King of Pop', duidelijk mag zijn dat hij als geen ander zoveel albums heeft verkocht. Zijn live-shows zijn erg geliefd en ze zijn altijd een spectakel van niveau. Op 11-jarige leeftijd werd Michael beroemd in de Jackson 5 in de jaren '70. Voordat Michael solo ging had de groep maar liefst 4 nummer 1 hits gescoord. Zijn eerste schreden alleen, zette hij in 1979 met 'Off the Wall' dat hij met behulp van Quincy Jones opnam. Een zeer succesvolle stap, want het album werd multi-platina en leverde de volgende nummer 1 hits op: 'Rock With You' en Don't Stop Till You Get Enough'. Nadat Michael weer met zijn broers, de Jackson 5, een album maakte en op tournee ging, maakte hij in '82 het best scorende album ooit: 'Thriller'. Wereldwijd werden er van dit album meer dan 45 miljoen verkocht. Het album bevat superhits als 'The Girl Is Mine', 'Thriller', 'Beat It', 'Billy Jean' en 'Wanna Be Startin' Something'. Na dit succes maakte Michael nog een album met zijn broers en in '87 kwam een nieuw soloalbum uit, 'Bad'. Het op één na meest verkochte album ooit. Met 25 miljoen verkochte exemplaren heeft 'The King Of Pop' weer geschiedenis geschreven. 5 jaar later komt Michael met 'Dangerous'. Dit album is wederom een succesverhaal en wordt wereldwijd 23 miljoen keer verkocht. 'Dangerous' bracht samen met de gelijknamige single nog 3 werldhits voort: 'Black And White', 'Remember The Time' en 'Heal The World'. Ruim een jaar duurde zijn werldtournee dat na zijn album volgde. In 1994 trouwt Michael met de dochter van Elvis Presley, Lisa Marie Presley, van wie hij 2 jaar later alweer scheidde, in de Domenicaanse Republiek. Tijd om terug te gaan in de tijd was het in 1995 voor Michael. 'His Story' werd verteld in 'HIStory: Past, Present And Future, Book I'. Een dubbelalbum met zijn hits uit het verleden, maar ook met nieuwe nummers. Samen met zijn zus
Janet maakte hij 'Scream' en stonden 'Earth Song' en 'Stranger In Moscow' ook voor het eerst op een album van Michael. Zijn derde wereldtournee was in '97 een feit. En in datzelfde jaar verscheen er re-mixalbum 'Blood On The DanceFloor - HIStory In The Mix'. Een album met 8 re-mixte en 5 nieuwe nummers. In 1996 trouwt Michael voor de tweede keer. Deze keer met Deborah Rowe, de assistente van zijn dermatoloog. Februari 1997 kregen ze een zoon: Prince Michael Junior. Vernoemd naar Michaels opa. Ruim een jaar later in april 1998 wordt dochter Paris Michael Katherine geboren. En na bijna 3 jaar huwelijk werd in 1999 de scheiding aangevraagd. De twee zijn naar eigen zeggen wel nog steeds vrienden. Zijn nieuwste album 'Invinceble' lag vanaf 30 oktober 2001 in de winkels. Het album is met de eerdere successen van Michael niet te vergelijken wat verkoopcijfers betreft, want die vallen tegen. Of het aan de kwaliteit van het album ligt of aan het publiek? Wie zal het zeggen. .. Dit is een heel algemeen praatje over Michael Jackson, vrijwel iedereen kent het wel in grote lijnen. Om toch iets speciaals te schrijven over hem, heb ik zijn zelfgeschreven boek ''Moonwalk''geleend bij de bieb. Eerst was het de bedoeling om het vluchtig door te bladeren, maar ik vond het zo leuk dat ik het bijna helemaal heb uitgelezen. In de volgende twee bladzijdes zal ik nog wat verder vertellen over Michael Jackson. Als je tegen een willekeurig  iemand de naam Michael Jackson zegt,zal diegene vrijwel meteen denken aan zijn uiterlijk... en dan met name aan zijn neus en huidskleur. Michael Jackson was vroeger net zo donker als zijn zus Janet, maar hij heeft zijn huis laten bleken waardoor het nu een angstaanjagend witte kleur heeft. Zijn neus heeft hij helemaal laten ruïneren, er is bijna niks van over en Michael draagt vaak een kapje om zijn neus. Veel mensen vinden dan ook dat Michael Jackson een vreemde en misschien zelfs man is en dat vond ik eerst ook, omdat ik me ook alleen ''verdiept'' had in de roddels die er al jaren over hem te ronde doen. Het is natuurlijk nooit te zeggen wat er allemaal waar is en wat niet, maar op mij heeft Michael Jackson in zijn boek een heel oprechte indruk achtergelaten en persoonlijk geloof ik dan ook wat hij allemaal verteld. Uiterlijk van Michael Jackson Toen Michael bekend werd had hij een echt baby-achtig uiterlijk met een mollig gezichtje. In de loop van de tijd veranderde dat, onder andere doordat hij zijn eetgewoonte veranderde. Langzaam maar zeker viel hij af en zijn gezicht ging eruit zien zoals hij er nu uitziet. De pers beschuldigde hem er toen van dat hij zich chirurgisch had laten behandelen. Het verzinnen deden ze als volgt: ze namen een oude foto uit zijn tienerjaren (die ook nog eens vaak slecht belicht was) en vergeleken die met een nieuwe foto waarop hij een veel ouder en rijper gezicht had,een ander kapsel en een nieuwe neus. Het maken van dit soort vergelijkingen is niet  eerlijk volgens Michael. Hij denkt dat het probleem erin zit dat mensen hem altijd als kindsterretje zijn blijven zien en hij zegt dan ook in zijn boek dat hij een aantal dingen recht wil zetten. Citaat: ''ik heb niets aan mijn jukbeenderen en ogen laten doen. Evenmin heb ik mijn lippen dunner laten maken of een huidoperatie ondergaan. Al deze beschuldigen zijn belachelijk. Als ze terecht waren had ik dat wel gezegd, maar dat zijn ze niet. Ik heb mijn neus twee keer laten opereren en een kuiltje in mijn kin laten aanbrengen en dat was het. Punt uit.'' Verder zegt hij nog dat hij niet snapt dat de pers zo geïnteresseerd is in zijn uiterlijk. Wat heeft zijn gezicht te maken met zijn muziek of dans? Het maakt natuurlijk op zich niet uit hoe een artiest eruit ziet, maar Michael Jackson is wel een érg aparte verschijning. Als je niet wil dat de pers je beoordeeld op je uiterlijk, had hij er naar mijn mening meer ''doorsnee'' moeten uitzien. Hij werkt het dan ook zelf in de hand door grote zonnebrillen op te zetten en mondkapjes te dragen. Tijdens een uitreiking van een aantal awards had Michael een grote zonnebril op en die zette hij niet af, mensen gaven daar veel commentaar op. Ze vonden dat hij zijn fans niet serieus nam. De werkelijkheid volgens Michael, is dat hij snel in verlegenheid gebracht wordt. Het mondkapje draagt hij veel, omdat dat hem een fijn gevoel geeft. Hij vindt het namelijk in het algemeen niet fijn dat hij een beroemd iemand is. En door het dragen van zo'n kapje voelt hij zich beschermd.
Michael Jackson Er is in ieder geval 1 ding duidelijk.. Michael jackson is een echte wereldster, hoe hij er ook uit ziet. Hij heeft records gebroken en prachrtige albums gemaakt. Hij kan ook zo veel.. hij kan niet alleen zingen, maar ook dansen (heel erg opvallend en herkenbaar voor hem!) én wat hij ook kan is componeren. Het stuk dat ik ga analyseren is ook door Michael zelf gecomponeerd. Over dat componeren zegt hij dat veel mensen zijn kwaliteiten op dat gebied onderschatten. Ze zagen hem niet als liedjesschrijver en toen hij met eigen nummers voor de dag kwam, werd hij aangekeken met een blik van: ''wie zou dat nou geschreven hebben?'' De tijd heeft echter deze misvattingen uit de wereld geholpen. Bij Michael is het zo dat als hij onheus behandeldt wordt, hij daardoor alleen maar sterker en vastberadener door wordt. Hij is van mening dat artiesten ernaar moeten streven om een goed voorbeeld te zijn voor hun publiek. Sta je onder druk, maak daar dan zo gebruik van dat het in je voordeel werkt. Het is wonderbaarlijk wat iemand kan presteren als hij het maar eens fatsoenlijk probeert. Michael put ook een grote energie uit kinderen, en dan natuurlijk met name uit zijn eigen kinderen Prince en Paris. Ik hoorde eergister op de radio dat Michael gezegd zou hebben dat hij het zou verbieden als een van zijn kinderen de popwereld in zou willen, maar in het boek moonwalk zegt hij het tegenovergestelde. Zijn kinderen zouden het zelf moeten weten en hij zou zich er niet mee bemoeien als dat is wat zijn kinderen willen. Zijn doel is om ervoor te zorgen dat mensen na een concert zeggen dat ze het grandioos vonden. Dat ze het geweldig naar hun zin hebben gehad en er nu weer tegenaan kunnen. Daar gaat het hem allemaal om, de waardering.. dat vindt hij heerlijk. Daarom kan hij ook niet begrijpen dat sommige beroemdheden niet willen dat hun kinderen zich met dit vak bezighouden. Hij denkt dat ze dat alleen maar zeggen omdat ze zelf zoveel hebben moeten incasseren, maar daar kan hij wel inkomen... Hij heeft zelf zijn portie wel gehad. Ik denk dat Michael een artiest is die nog jaren een wereldster zal blijven, ik ben wel benieuwd hoe hij zich zal ontwikkelen. De verkoopcijfers van zijn nieuwste cd vielen namelijk erg tegen, en hij zal dus met iets nieuws moeten komen. In ieder geval heeft het lezen van het boek mijn gedachten over Michael veranderd. Ik vind dat in het boek heel mooi verwoord is wat hij allemaal voelt. Echt heel typerend voor Michael Jackson vind ik dit stukje: ''Als ik het toneel opkom, dan gebeurt er iets. Zodra het ritme van de muziek start en het licht op me schijnt, zijn ook alle problemen op slag verdwenen. Zo gaat het vaak. De spanning van een optreden heeft me dan volledig in zijn macht. Het is alsof God dan zegt: ''ja, je kunt het. Wacht maar.- De ritmes overmeesteren je, je begint te vibreren tot in je ruggemerg, de muziek gaat in je hele lichaam zitten. '' Popmuziek Het stuk waarvan ik een analyse ga maken: WILL YOU BE THERE- Michael Jackson, wordt gerekend tot het muzikale genre popmuziek. Daarom ga ik uitleggen waar popmuziek vandaan komt en wat het inhoudt. Popmuziek is een afkorting van Popular Music. De geschiedenis van dit overwegend engelstalige muziekgenre, is onverbrekelijk verbonden met de sociaal-culturele bewustwording van de jeugd. Na de tweede wereldoorlog ging deze groep mensen namelijk steeds meer macht bezitten; ze hadden in toenemende mate meer vrije tijd en geld, daardoor gingen ze in de maatschappij de volwassenen domineren. Vooral de groei van de massamedia heeft een grote rol gespeeld in de voor de popmuziek typerende vermenging van muziekstijlen, die in het gunstigste geval wordt verwerkt tot een nieuwe vorm. Die nieuwe vorm zorgt dan weer voor een nieuwe stroming. De doorbraak van de nieuwe muziekstroming wordt gevolgd door een periode van duurzame acceptatie, waarna de stroming verwatert en uit onvrede een nieuwe popmuziek creëerd. Popmuziek uitte zich ook in het gedrag en uiterlijk van jongeren. Voortdurend stond de muziek onder invloed van spanningen tussen Engelse en Amerikaanse jongeren, blanken en zwarten. In de geschiedenis van de popmuziek kunnen we drie periode onderscheiden: de  Rock and Roll (1954-1962) Beat (1963-1975) New Wave (1976) De wortels van de Rock and Roll liggen in de Blues-muziek. De blues is gebaseerd op een simpel schema van twaalf maten. Dit legde bijvoorbeeld de basis voor de rock van Elvis en de beat van de Rolling Stones. Het was een bron voor duizenden variaties en imitaties. De countryblues is en de rhythm and blues volgden. De akoestische gitaar werd in de rhythm and blues vervangen door een elektrische gitaar, met toevoeging van bas, drums, en koper. In Californië, aanvankelijk het exclusieve terrein van surfmuziek van groepen als The Beach Boys, maar ook de wieg van folkrock-pioniers als The Byrds en musici als Frank Zappa en Captain Beefheart, werd de bakermat van de hippiecultuur gelegd. De onder invloed van drugs - met name LSD- tot stand gekomen muziek, gekenmerkt door instrumentale improvisatie en surrealistische teksten, heette acid-rock of psychedelica en San Francisco was het magisch centrum            van deze vrede en liefde predikende beweging De jaren zeventig Popmuziek kreeg een aardse, nuchtere uitstraling, vercommercialiseerde in hoog tempo en groeide binnen enkele jaren uit tot een massa-industrie, waarin geen plaats meer was voor vernieuwing en originaliteit. Of het moest de buitenproportioneel belangrijke rol zijn die imago en aankleding gingen spelen, zoals in extremo tot uiting kwam in de glamrock-trend (David Bowie, Lou Reed) en bij nieuwe tieneridolen als David Cassidy en The Osmonds. Kortom, afgezien van het zich vanuit de blanke blues ontwikkelende hardrockgenre, ( waarin het compromisloze, rebelse karakter van de rock 'n roll naar nieuwe, vooral volumineuze hoogten werd gestuwd.),was popmuziek in de jaren zeventig voor een groot deel synoniem met entertainment en escapisme. Easy listening pop (Simon and Garfunkel, The Carpenters) rukte op, fenomenen als MOR (middle of the road-pop) en AOR
(adult orientated rock) deden hun intrede: termen die het risicoloze karakter van het merendeel van de popmuziek onderstreepten, belichaamd door supersterren als Abba[muziek], Supertramp, Chicago, Rod Stewart, Queen en Elton John. Meer en meer werd een hoge graad van muzikaal- en productietechnische perfectie nagestreefd, zoals bij de progressieve of symfonische rock van groepen als Pink Floyd De meest geïnspireerde muziek in deze periode werd gemaakt door artiesten die integriteit, emotie en ambachtelijkheid hoog in het vaandel voerden en vaak al wat langer meeliepen: solisten als Neil Young,  Stevie Wonder en Bob Dylan en groepen als The Band. Erg oorspronkelijk waren echter ook zij niet; de enige ontwikkeling van betekenis was die in de breedte, wat resulteerde in een veelheid aan stijlintegraties als jazz-rock (Mahavishnu Orchestra), latin-rock (Santana), countryrock (Eagles), folkrock (Fairport Convention), southern rock (Allman Brothers Band) en specifiek zwarte fusies als reggae (Bob Marley and The Wailers), funk [muziek] (James Brown, Sly and The Family Stone) en disco (Chic, Boney M, Bee Gees). Het was met name deze laatste, op de dansvloer gerichte stroming die door menigeen met de algehele vervlakking van de jaren zeventig werd geasocieerd en meer in het algemeen ook met de hedonistische levensstijl waarmee zowel platenidustrie als popmuzikant zich omringde. De jaren tachtig Pas tegen het einde van de jaren zeventig werd aan deze ontwikkeling een halt toegeroepen door een nieuwe generatie jongeren. Deze new wave, met de agressieve punkstroming (Sex Pistols) als breekijzer, ging terug naar de essentie van de rock 'n roll: het zich afzetten tegen de gevestigde orde, ditmaal de popmuziek. En hoewel de commercie zich al snel van het punkfenomeen meester maakte en de harde kern van deze stroming veroordeelde tot een verder voortbestaan in de marge, bleek de new wave onmiskenbaar te zorgen voor nieuw leven. Avontuur en creativiteit keerden terug; kleinschaligheid in zowel platenindustrie als live-circuit zorgden voor een frisse wind, die binnen enkele jaren talloze nieuwe originele top-acts opleverde: Blondie, The Police, Elvis Costello, Joe Jackson,etc. De energie van de new wave bracht ook stoffige muziekvormen als rockabilly (Stray Cats, The Cramps) en ska (Madness, The Specials) weer tot leven en vormde het hart van nieuwe jaren tachtig-trends als doem (Joy Division, The Sound), blitz (Duran Duran, Spandau Ballet) en synthipop (Depeche Mode). Laatstgenoemde stroming mocht gelden als bewijs van definitieve acceptatie van elektronica, i.c. synthesizers en computers, in de popmuziek. Een van de grootste vernieuwers van de jaren tachtig was de Amerikaanse duizendpoot Prince, die samen met o.a. Madonna,
Bruce Springsteen, U2, Simple Minds, UB40, Dire Straits en Michael Jackson uitgroeide tot megaster. Uit de 'underground' van nieuw en oorspronkelijk talent ontwikkelden zich grote namen als REM, The Pogues, Sonic Youth, Red Hot Chili Peppers, Pixies en Living Colour. Mede doordat steeds meer 'ouden van dagen' (Rolling Stones, Neil Young, Bob Dylan) desondanks niet van ophouden wisten en hun toppositie niet prijsgaven, groeiden de jaren tachtig aldus uit tot het kleurrijkste popdecennium tot dan toe. Alle door punk en new wave in de verdrukking geraakte stromingen keerden in verhevigde mate terug, compleet met ontelbare nieuwe vertakkingen, revivals en nieuwe ontwikkelingen als de opkomst van de zogenaamde wereldmuziek. Het ontstaan van house (een uiterst monotone vorm van dansmuziek in het verlengde van disco), en de doorbraak van de rap (de gesproken muzikale uitingsvorm van een zwarte jeugdcultuur, hip hop). Belangrijke rappioniers waren o.a. Run-DMC, Beastie Boys en vooral Public Enemy, een zeer vernieuwende groep. Whitesnake, Guns N' Roses, Bon Jovi en Metallica, groeiden begin jaren negentig uit tot de meest succesvolle popgenres tot dan toe, opmerkelijk genoeg in een tijd waarin het aantal stromingen, substijlen en crossovers omvangrijker was dan ooit. De jaren negentig Het onverwachte megasucces van de voorheen in de marge opererende Amerikaanse gitaarband Nirvana luidde eind 1991 een nieuw tijdperk in, dat van de grunge. Deze logge mengvorm van twee elkaar ooit vijandig gezinde stromingen, punk en metal, ontstond als een verlate maar oprecht begeesterde muzikale reactie op de 'Reaganomics'.  Naarmate de jaren negentig vorderden, vierden hedonisme en escapisme ook op alle andere popfronten steeds meer hoogtij, hip hop niet uitgezonderd. De inhoudelijke dubieuze gangstarap werd daarbinnen de meest populaire richting, met miljoenenverkopen voor o.a. Ice-T, Snoop Doggy Dogg, Dr. Dre en 2Pa. Geheel overeenkomstig deze ontwikkelingen voltrok zich de opmars van de dance, een overkoepelende term voor house en al haar afgeleiden (techno, jungle), plus op hip hop en jazz geënte fusies (jazzdance, trip hop), tot het uiteindelijk meest representatieve gezicht van het decennium, zoals disco dat was voor de jaren zeventig. De kenmerkende anonimiteit van de door DJ's en producers gedomineerde dancewereld vertaalde zich in het vrijwel ontbreken van grote sterren, een enkele spreekwoordelijke uitzondering als de Belgisch/Nederlandse hitmachine 2 Unlimited en de ook voor het rockpubliek aantrekkelijke Britse formatie The Prodigy daargelaten. Ook het aan hip hop verwante R&B-idoom, de eerder als swingbeat opgang makende moderne variant van de soul- en r&b-muziek uit de jaren zestig en zeventig, ontwikkelde zich tot een commercieel toonaangevend genre, met supersterren als Whitney Houston, Mariah Carey, Mary J. Blige en R. Kelly. Ook de veelal op een poppy R&B-variant gefundeerde frisse tieneridolen - 'boy bands' als Take That, 3T en Backstreet Boys, en hun vrouwelijke tegenhangers als En Vogue en Spice Girls - waren typerend voor het oppervlakkige karakter van de jaren negentig. Daar tegenover stond de kwalitatief rijke Britpop-trend (Blur, Oasis, Pulp), alsmede de opkomst van zelfbewuste vrouwelijke singer/songwriters als Tori Amos en Alanis Morissette, en niet te vergeten geheel oorspronkelijke talenten als de Amerikaanse doe-het-zelver Beck en de IJslandse zangeres Björk. Popmuziek is dus een eindeloze verzameling van verschillende muzieksoorten. Kenmerkend voor popmuziek is dat het van populariteit geniet.
Analyse You Will Be There Written and composed by Michael Jackson Hold me like the river Jordan And I will then say to thee You are my friend But they carry me like you are my brother Love me like a mother Will you be there? Weary tell me will you hold me When wrong, will you scold me When lost will you find me? But they told me A man should be faithful And walk when not able And fight till the end but I'm only human Everyone's taking control of me Seems that the world's got a role for me I'm so confused,will you show to me You'll be there for me and care enough to bear me Hold me Lay your head lowly Softly then boldly Carry me there Hold me Love me and feed me Kiss me and free me I will feel blessed Carry me Carry me boldly Lift me up slowly Carry me there Save me Heal me and bathe me Softly you say to me I will be there Lift me Lift me up slowly Carry me boldly show me you care Hold me Lay your head lowly Softly then boldly Carry me there Need me Love me and feet me Kiss me and free me I will feel blessed In our darkest hour In my deepest despair, Will you still care? Will you be there? In my trials and my tribulations, Through our doubts and frustrations In my violence, In my turbulence, Through my fear and my confessions. In my anguish and my pain, Through my joy and my sorrow, In the promise of another tomorrow I'll never let you part, for you're always in my heart Vertaling Jij Zal Er Zijn Geschreven en gecomponeerd door Michael Jackson Hou me vast net als de rivier de Jordaan En ik zal tegen je zeggen Jij bent mijn vriend Maar zij dragen mij als mijn broer Hou van me als een moeder Zal jij er zijn? Vertel me snel of je me vast wilt houden Als je verkeerd zet zul je me dan Als ik kwijt ben, zul je me dan vinden? Maar ze hebben me gezegd Een man moet gelovig zijn En lopen als hij er niet toe in staat is En vechten tot het eind maar ik ben gewoon een mens Iedereen is macht over me aan het nemen Het lijkt alsof de wereld een rol voor me heeft Ik ben zo in de war Jij zal er zijn en goed genoeg voor me zorgen om alles te doorstaan Hou me vast Laat je hoofd laag hangen Zacht en zonder moeite Bescherm me daar Hou me vast Hou van me, kus me en bevrijd me Ik wil me gezegend voelen Bescherm me, bescherm me Til me langzaam op Bescherm me daar en red me Genees me en maak me nat Zacht zeg je tegen mij Ik zal er zijn Til me op Til me zachtjes op en bescherm me zonder twijfel Laat me zien hoe je me beschermt Hou me vast, laat je hoofd laag hangen Zacht en onbeschoft Bescherm me daar Heb me nodig Hou van me en voed me Zoen me en bevrijd me Ik wil me gezegend voelen In ons donker uur In mijn diepste gevoelens Wil je me dan nog steeds beschermen? Zul je er voor me zijn? In mijn rechtzaken en terechtstellingen Door onze twijfels en frustraties In mijn geweld En in mijn turbulentie Door mijn angst en mijn opbiechtingen In mijn woede en mijn pijn Door mijn blijheid en mijn moeilijkheden In de belofte van een nieuwe morgen Ik laat je nooit alleen, je bent voor altijd in mijn hart Analyse Betekenis van de tekst: De tekst is als het ware geschreven vanuit de orka zijn gedachten. Dat had ik eerst niet door, maar toen ik de tekst vertaald had wel. Het heeft bij mij dus wel enig nut gehad dat ik het helemaal vertaald heb. Will you be there hoor je op het eind van het eerste deel van de Free- Willy serie. In deze film draait het om de vrijlating van orka Willy en daar slaat de tekst ook op terug. Ze tillen hem zachtjes op, beschermen hem en brengen hem terug naar de zee. De gesproken tekst op het eind vind ik persoonlijk heel erg mooi. Dat slaat dan weer op de problemen die orka's hebben, ze worden gevangen en in gevangenschap gehouden in bijvoorbeeld een dolfinarium. Uit de tekst blijkt duidelijk dat Michael Jackson er tegen is dat orka's in gevangenschap worden gehouden. Over de muziek in Free Willy: De muziek van de eerste twee delen van Free Willy lag in handen van Basil Poledouris. Volgens hem is de magie van de film het bekende geluid dat als thema gebruikt wordt. Het
mmmm-geluid (neuriën) van Will You Be There. De pop-nummers zijn bekender dan de nummers die Poledouris geschreven heeft en het nummer van Michael Jackson is het populairst. Will You Be There Duur van het stuk: 7 minuten en 40 seconden Instrumentatie: zang bestaande uit: - solo-stem van Michael jackson - twee soorten koren: een gemengd koor en een gospelkoor strijkinstrumenten: met name de viool speelt soms een belangrijke rol in het geheel Koperen blaasinstrument: er staat niks van in de partituur, maar in de eerste intro hoor je duidelijk dat een hoorn klinkt De piano: In dit stuk van groot belang, speelt ook een deel van de intro alleen en speelt in het slot een heel belangrijke rol. Steeds als de andere stemmen rustig zijn, dan hoor je de piano plotseling erboven uit. (met name met versieringen in het hoge register)  Het is wel opvallend dat je óf strijkers óf de piano hoort. Je hoort ze geen enkele keer tegelijk. Slagwerk: de beat van het stuk wordt door een drumstel gespeeld en is gewoon op de maat gespeeld. Tijdens het stuk hoor je ook ineens duidelijk een maracas. Vormschema: Het stuk heeft een heel  makkelijk vormschema namelijk: ABA. Er is geen melodie/refrein constructie. Dat is wel heel apart. Er wordt constant een bepaald deel herhaald, er komt alleen een bridge voor die ik B heb genoemd, daarna wordt de A weer eindeloos herhaald. De intro is in drie gedeelten onder te verdelen: Intro door een gemengd koor Intro door een gospelkoor Intro door een piano die het door het hele stuk voorkomende mmmm-geluid van het gospelkoor introduceert. Het slot bestaat uit een gesproken tekst die wordt begeleid door piano, klanken van     het koor en af en toe violen. Wat ik hoor: intro door een gemengd koor- begeleiding door een strijkorkest. Het begint heel rustig, het klinkt als een koraal. De zangstemmen zingen parallel ten opzichte van elkaar. Ze zingen ineens harder, maar dan plots weer zachter en deze afwisseling gebeurd een aantal keren. Op het eind van dit gedeelte is er een koperen blaasinstrument  (hoorn)te horen die ervoor zorgt dat het echt hard klinkt en het koor stopt dan. Dan is het even stil en komen er engelachtige zangstemmen. Ze zingen parallel en homofoon. Na een aantal maten van deze intro stopt het gospelkoor en zet de piano in. Het koor zingt dan allemaal mmmm-klanken en stopt als Michael Jackson inzet met de tekst. (a) Het koor begint dan weer met de mmmm-klanken en Michael Jackson zingt er doorheen. Het herhaalt zich, maar dan met een andere tekst. Wederom klinken de mmmm-klanken met Michael Jackson erdoor heen, nu is ook vingergeknip te horen. Dan begint de bridge, het is opvallend dat Michael dan met enige agressie zingt , de orka is als het ware wanhopig. Het koor zingt dan ook het thema van a, vervolgens nog een keer in een andere toonsoort. De modulatie zorgt ervoor dat het geheel anders klinkt. De strijkinstrumenten vormen vanaf dat moment ook een balangrijke rol. Het a-thema gaat door en het koor zingt het, Michael Jackson zingt soms mee. Langzaam stopt het, de piano neemt weer een belangrijke rol aan en het koor zingt op een soort van oehoe-geluiden. En ook ooo---0aaaa. De strijkers zorgen voor een zielig effect en die stoppen na een tijdje. Dan zegt Michael een gesproken tekst op, met op de achtergrond de piano en na enkele maten ook weer de strijkers. Weer zingt het koor de oooooooo----0aaaaa en begeleid hem verder met oe-klanken. Langzaam sterft het koor weg en de piano zorgt voor een rustig slot mbv een akkoord. Dynamiek: Het eerste deel van de intro is piano, afgewisseld met forte en zelfs fortissimo op het moment dat de hoorn begeleidt. Het tweede deel van de intro is piano. Het eerste gedeelte (a) wordt voortdurend vrij rustig gezongen, alleen de tweede keer dat het gezongen wordt is het einde forte. De bridge begint met een Forte en gaat met een lang durende crescendo naar Fortissimo. Als A weer terugkeert, klinkt het harder dan de eerste keer, omdat het koor nu meezingt. Verder gaat het nog een tijdje zo door met de afwisseling tussen koor en Michael Jackson. De tekst die gesproken wordt op het eind is heel rustig en ook steeds als de piano soleert klinkt alles piano.
Toonsoort: In het stuk vinden een aantal keren modulaties plaats. Dit is gedaan, omdat het stuk anders te saai wordt om naar te luisteren. Als het geheel in d-majeur zou zijn, dan zou het wel heel eentonig zijn. Het stuk is geheel in Majeur geschreven en begint met D-majeur. De eerste modulatie vindt plaats als de bridge is geweest en a weer herhaald wordt. De toonsoort is dan: 4 kruizen: e- majeur Vervolgens wordt het weer gehaald en dan met 5 kruizen: b- majeur. En voor de verandering wordt A weer herhaald met 4 mollen: As-majeur.