Privacyschending door bedrijven en overheid

Nadelen
Deze analysetool kan heel makkelijk misbruikt worden voor andere doeleinden. Zoals in China deze techniek wordt gebruikt om op politieke gronden het internet te filteren.

Statistieken

In mijn enquête die ik heb afgenomen heb ik de volgende vraag gesteld:
Bedrijven zijn in staat om jouw e-mail te lezen en hier passende advertenties naar aan te. Wat vind je hier van?

Conclusie: Deze manier van passende advertenties aanbieden vindt 92% van de mensen privacyschending. Opvallend is dat 100% van de mannen heeft geantwoord dat hij het privacyschending vindt, en het alleen de vrouwen zijn die deze passende advertenties handig vindt.

Trajectcontrole

Zelfs als je offline gaat omdat je gaat autorijden en dataretentie niets meer van je signaleert, ben je in beeld. Op bijna alle Nederlandse snelwegen hangen camera’s. Vaak zijn deze onderdeel van het Automatic Number Plate Recognition (ANPR) netwerk. Het ANPR netwerk koppelt je kenteken aan de plaats van herkenning en tijdstip van passeren. De gelezen kentekens kunnen worden vergeleken met zogenaamde referentiebestanden, dat zijn kentekens waarmee iets aan de hand is. Hierbij moet gedacht worden aan openstaande boetes en belastingschulden of verdachten die worden gezocht en het opsporen van onverzekerde of gestolen voertuigen. Ook worden overtredingen als door rood licht rijden en snelheidsovertredingen hiermee bekeurd. Sinds twee jaar kan de politie bij controles langs de weg direct zien of gescande nummerplaten al langer in hun systeem staat geregistreerd. Als dat zo is, kunnen agenten meteen actie ondernemen.

Op dit moment staan er minimaal 1625 ANPR-camera’s langs de Nederlandse wegen. Maar veel worden niet gebruikt voor opsporing. De camera’s zijn daar ook niet toe in staat. Daarnaast heeft de politie veel eigen ANPR-camera’s. De meeste korpsen hebben auto’s met daarin ANPR-apparatuur, en een paar hebben vaste opstellingen. Op nummer één staat het korps Rotterdam-Rijnmond met 64 vaste camera’s en acht mobiele. Het KLPD komt daarna met 36 vaste camera’s en 35 mobiele. Negentien korpsen beheren in totaal 78 mobiele camera’s en vijf korpsen hebben in totaal 119 vaste camera’s (op 21 locaties). Tien korpsen gebruiken ANPR-camera’s van anderen.
Amsterdam-Amstelland heeft er nog niet zoveel, maar wil de milieucamera’s op het politiesysteem aansluiten. Door technische problemen is dat tot nu toe nog niet gelukt. In 2012 steeg het aantal opgelegde bekeuringen 172.626 naar 473.755, als gevolg van het nieuwe trajectcontrolesysteem op de A2.

Op de volgende bladzijde staan twee afbeeldingen. De eerste afbeelding toont alle ANPR-camera’s waarvan bekend is dat ze er zijn, en de tweede afbeelding laat een scenario zien van alle ANPR-camera’s als ze de camera’s van de Rijkswaterstaat zouden gebruiken.
 

Politiek

De vorige minister van binnenlandse zaken, minister Ter Horst, vond dat de politie onmiddellijk moest stoppen met het bewaren van kentekengegevens. Dit zei hij naar aanleiding van het onderzoek van het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP). Volgens dat college overtreed de politie de wet bij het opslaan van de kentekens, dat mag namelijk alleen van kentekens van criminelen. De gescande gegevens die niet verdacht zijn, moeten meteen worden verwijderd. Maar het politiekorps IJsselland hield deze gegevens tien dagen opgeslagen en het korps Rotterdam-Rijnmond deed dat zelfs 120 dagen. Twee politiekorpsen (IJsselland en Rotterdam-Rijnmond) overtreden willens en wetens de wet bij het registreren van kentekenplaten, omdat zo ook de gegevens van onschuldige mensen in de politiebestanden terechtkomen.

De reactie van Ivo Opstelten (minister van Veiligheid en Justitie) luidt hierop: ‘De ANPR is echt cruciaal voor versteviging van de opsporing. Het is ongelofelijk belangrijk dat je die gegevens vasthoudt. Voor als je iemand ergens van verdenkt, of als er een bepaald misdrijf is geweest kan je via dit systeem kijken of een bepaalde auto op een bepaalde plaats is geweest.’[1]  De wet wordt zo snel mogelijk veranderd, zodat het binnenkort wel mag. Dit is inmiddels gebeurd en de beelden mogen nu vier weken bewaard worden.

Panopticum Concept

De trajectcontrole is gebaseerd op het Panopticum Concept: Dit is een theorie gebaseerd op de koepelgevangenis van de Engelse Architect Jeremy Bentham. Hij ontwierp een koepelgevangenis waarbij de gevangenen niet meer in kelders zaten maar juist boven de grond werden gehaald. Ze zaten in een ronde gevangenis met middenin een wachttoren met geblindeerde ramen, waardoor de gevangenen het gevoel hadden dat ze in de gaten gehouden kónden worden. Door snelheidscamera’s langs de weg te plaatsen, veranderen mensen hun gedrag, of er nou een rolletje in zit of niet. Het gaat om het idee dat ze in de gaten gehouden kunnen worden.

Fouten

Toch is trajectcontrole geen waterdicht systeem. Elk jaar melden er tussen de tweehonderd en driehonderd mensen een onterechte boete. Deze onterechte boetes worden uitgedeeld aan campers en bestelbusjes die zich gewoon aan de maximale snelheid hebben gehouden. Het systeem registreert niet alleen het kenteken maar ook de lengte van een voertuig. Bij de onterechte boetes worden campers en bestelbusjes voor auto’s met een aanhanger aangezien, waarvoor een lagere maximum snelheid geldt.

Statistieken

In mijn enquête die ik heb afgenomen heb ik de meningen over de volgende stelling gevraagd:
Trajectcontroles zijn een goede manier om snelheidsovertredingen te bekeuren of misdadigers op te sporen.

Conclusie: Een duidelijk groot deel vindt trajectcontroles een goede manier om misdadigers op te sporen en snelheidsovertredingen te bekeuren. Ze vinden dit geen privacyschending. Ook bij deze stelling is te zien dat de mannen meer op hun privacy gericht zijn; 25% van de mannen antwoorden ‘ja’, tegenover 9% van de vrouwen.
 

Openbaar vervoer

Rotterdamse Elektrische Tram N.V. (RET)

Binnen openbaar vervoer hangen er tweeduizend camera’s van de RET, dit is een Nederlands stadsvervoerbedrijf in en om Rotterdam. Naar de camera’s op de stations/perrons zit constant iemand te kijken en alles in de gaten te houden. Als er incidenten op het station plaatsvinden waarbij er wordt geacht dat er politieondersteuning, ambulance of de GGD komt, worden de beelden doorgestuurd naar de cameratoezicht-afdeling van de politie. Dit gebeurd dagelijks. Andersom is het anders, de politie kan enkel vragen aan de medewerkers van de RET een oogje in het zeil te houden bij bijvoorbeeld ontsnapte Tbs’ers. De medewerkers hebben namelijk geen opsporingsbevoegdheid en kunnen alleen melden als ze een gezocht persoon gesignaleerd hebben.
Als de medewerkers verdacht gedrag zien bij een bepaald persoon wordt er een signalement van hem of haar gemaakt. Van het hoofd tot de voeten wordt dan een pasfoto gemaakt. Er mag ver ingezoomd worden op mensen, maar niet te lang.

In de trams van de RET hangen ook camera’s, maar hier zit niet constant iemand naar te kijken. De camera’s zijn voorzien van een gezichtsherkenningssysteem; als er iemand binnen komt, wordt het gezicht gescand. De camera vergelijkt deze foto met de foto’s uit de database waarin alle mensen met een ov-verbod staan. Als er iemand met een ov-verbod gedetecteerd is, wordt dit hoor- en zichtbaar bij de  bestuurder van de tram. Vervolgens zal de bestuurder een conducteur aanspreken om de tram te controleren. Op deze manier werden er in 2013 veertig mensen gepakt.

Risico’s

Een groot risico van dit gezichtsherkenningssysteem is de kans op het beschuldigen van onschuldige mensen. Dit gebeurde bijvoorbeeld bij Patrick en Virgil op 1 augustus 2010, toen ze werden beschuldigd van een steekpartij in de tram. Ze waren echter de dader niet.

NS

Alleen al in de eerste maanden van 2013 werden 700 gevallen van fysiek geweld gemeld in en rond het openbaar vervoer. Dit is meer dan over heel 2012 toen er 635 gevallen bekent waren. Ook steeg het aantal niet-fysieke incidenten zoals bedreiging en scheldpartijen. In 2013 werden 5.159 meldingen gemaakt, tegen 4.880 vorig jaar. Om dit te proberen voorkomen investeren de NS en de vakbeweging meer dan 100 miljoen euro per jaar in sociale veiligheid.
Een van de maatregelen is het ophangen van camera’s op stations en in een aantal treinen in de Randstad. Deze zijn een belangrijk hulpmiddel bij voorkomen, de opsporing en vervolging van strafbare feiten en de aanpak van andere overtredingen. Om aan te geven dat er cameratoezicht is, worden er stickers met daarop de afbeelding van een camera opgehangen.  Alleen geautoriseerde personen mogen de opgenomen beelden bekijken. De opgenomen beelden worden zeven dagen bewaard als er geen incident heeft plaatsgevonden.

Bussen

Ook bussen hebben te maken met geweldsincidenten. Daarom worden in alle bussen, standaard camera’s opgehangen. Ook krijgen ze een noodknop, zo wordt de buschauffeur direct doorgeschakeld naar de meldkamer.

Statistieken

In mijn enquête die ik heb afgelegd, heb ik de volgende vraag gesteld:
Binnen het openbaar vervoer hangen minimaal 2000 camera’s. Deze camera’s zijn voorzien van gezichtsherkenning. Is dit een goede manier om gezochte mensen op te sporen of is dit inbreuk op jouw privacy?

Conclusie: Ruim ¾ van de ondervraagden vinden de camera’s geen privacyschending. Bij deze vraag liggen de uitkomsten van de vrouwen en de mannen dicht bij elkaar.

Psychiater

Diagnose behandel combinaties:

Als je naar de  psychiater gaat is deze verplicht de diagnose naar een database te sturen. Hierdoor is de patiënt niet meer anoniem.  Er wordt geregistreerd wat de patiënt voor probleem heeft, waar hij woont, wat de geboortedatum is en wat er voor behandeling en medicijnen gegeven wordt.
Deze gegevens worden opgeslagen bij de overheid en de zorgverzekeraar.

Statistieken

In mijn enquête die ik heb afgenomen heb ik de volgende vraag gesteld:
Als je naar de psychiater gaat is deze verplicht jouw diagnose naar een database te sturen. Er wordt geregistreerd wat je probleem is, waar je woont, wat je geboortedatum is, wat je voor behandeling en medicijnen je krijgt. Dit wordt opgeslagen bij de overheid en de zorgverzekeraar. Vind jij dit inbreuk op je privacy of niet?

Resultaten:

Conclusie: Aan de hand van mijn enquête vinden de meeste mensen dit privacyschending.

 Welke en in hoeverre spelen camera’s een rol bij het opsporen van een verdachte?

Alleen al in het centrum van Rotterdam hangen 450 camera’s die continu bekeken worden. Deze beelden worden opgeslagen, ook als er  geen incident op de beelden te zien is. De beelden mogen 28 dagen bewaard worden, maar de politie bewaard de beelden maar acht dagen vanwege een capaciteitsprobleem. De reden waarom beelden bewaard worden waarop niet direct een delict is te zien, is zodat de beelden teruggekeken kunnen worden als er later wel een delict heeft plaatsgevonden. Op deze manier is te zien wat de dader heeft gedaan voordat het delict plaatsvond.
 

Voordelen van de camera’s

• De opgenomen beelden kunnen gebruikt worden als bewijsmateriaal.
• De kans anoniem te blijven bij het plegen van een delict is vele malen kleiner.
• Voor een traditioneel onderzoek van een moord zijn twintig tot dertig rechercheurs nodig. Met het gebruik van camerabeelden is het onderzoek veel sneller afgerond. Hierdoor is een onderzoek met camera’s goedkoper dan een traditionele.
• Kleinere incidenten zoals zakkenrollen, fietsendiefstallen en drugsdeals gebeuren vaak in een mum van tijd. De kans dat iemand dat ziet is klein. De camera’s daarentegen kijken constant, en zo kunnen ook deze soorten criminaliteit opgelost worden.

‘Camera’s zijn het verlengde van onze ogen en ons geheugen om de mensen uit de anonimiteit te halen.’ Aldus Bas van Tol, commissaris politie Rotterdam-Rijnmond.

Nadelen van de camera’s

De nadelen van de camera’s in de stad, zijn hetzelfde als van de camera’s in het openbaar vervoer. Onschuldige en niet-verdachte mensen worden ook blootgesteld aan deze controle die continu plaatsvindt.

Vooruitgang in de technologie

De camera’s in de trams van de RET hebben een gezichtsherkenningssysteem. Dit is eventueel ook toepasbaar op de camera’s in de stad. Nu krijgt de conducteur geen seintje als er een ov-verboden instapt, maar de politie als er een gezocht persoon gedetecteerd wordt. Deze opsporingsmanier is technisch al uitvoerbaar, maar het ligt op het randje met privacyschending. Daarom wordt er nog over gediscussieerd.

Statistieken

In mijn enquête die ik heb afgenomen heb ik de volgende vraag gesteld:
In veel steden hangen honderden. Is dit een goede manier om gezochte mensen op te sporen of is dit inbreuk op jou privacy?

Conclusie: Ruim ¾ van de ondervraagden vinden de camera’s geen privacyschending. Bij deze vraag liggen de uitkomsten van de vrouwen en de mannen dicht bij elkaar.

Conclusie van dit hoofdstuk: De overheid en bedrijven hebben een heleboel technieken met als doel de criminaliteit terugdringen. Alles wordt geregistreerd en opgeslagen. Aan de hand van de tot nu toe toegevoegde vragen van mijn enquête denk ik dat de ondervraagden een middelpunt innemen. Bij de informatie die de psychiater moet doorsturen, en bij de bedrijven die je e-mail doorspitten zeggen veel mensen dat het privacyschending is. Daarentegen is de mening andersom bij trajectcontroles en de camera’s binnen het openbaar vervoer en steden.

Hoofdstuk 2: Eigen rol burgers in het openbaar maken van persoonlijke informatie

Aan de hand van de vorige beantwoorden deelvragen is nu bekend dat de overheid en berdrijven veel van ons te weten willen komen. De centrale vraag in dit hoofdstuk is op welke manier de burgers daar zelf (onbedoeld) aan meewerken.

Welke rol spelen de burgers zelf in het openbaar maken van persoonlijke informatie?

Internet

Ruim 94 procent van de huishoudens in Nederland heeft een internet aansluiting, en ruim zeventig procent van de Nederlanders heeft een profiel op een social media website.

Voordelen social media websites en internet:

Social media websites zijn interactieve sites, waar je met mensen zogenaamd kan ‘chatten’. Er kan gereageerd worden op berichtjes en contact leggen is hierdoor eenvoudig en snel. Daarnaast is het doorgeven van informatie ook makkelijk; met één berichtje bereik je al je vrienden die ook een social media account hebben. Daarbij is het handig dat je op berichtjes kunt antwoorden wanneer je zelf tijd hebt, het komt dus nooit ongelegen. Social media sites worden door de hele wereld gebruikt, zo is het dus ook heel gemakkelijk om mensen op te zoeken via deze site, bijvoorbeeld een oude vakantievriend.
De voordelen van internet opzich zijn dat je er ontzettend veel informatie op kan opzoeken. Het gebruiken van boeken en encyclopedieën is hierdoor vaak overbodig.
 

Nadelen social media websites en internet:

De grondwet die we nu in Nederland hebben komt uit 1983.  Op het moment dat die grondwet inging was internet nog totaal niet populair. Daarom staan er nog geen concrete wetten over de privacy van internetgebruikers in. De social media sites willen dan ook zoveel mogelijk van je weten, dit heet personalisatie en het wordt gebruikt voor bijvoorbeeld marketingdoeleinden. Ze koppelen een bepaalde advertentie aan jouw informatie die jij op je profiel hebt gezet. Stel je hebt bijvoorbeeld ingevuld dat je van Ajax houdt, is de kans groot dat jij advertenties van Ajax shirts krijgt.
Er kunnen ook advertenties gekoppeld worden aan zoekwoorden die je intypt op google. Dit kan doormiddel van cookies. Een cookie is een bestandje dat door een website op je computer wordt gezet als je die site bezoek. Het doel is om alles wat je op die site doet te volgen en te onthouden. Zo kunnen de advertenties aangepast worden aan jouw zoekopdrachten.
Als je niet gevolgd wil worden door een site kan je elke keer als je de computer afsluit de cookies van je computer verwijderen, bij sites geen gegevens invullen of bij Google instellen dat je je gegevens niet ter beschikking stelt aan adverteerders.

Maar je wordt ook op andere manieren in de gaten gehouden door bedrijven in de rol van (toekomstige) werkgevers. De foto’s en teksten die je namelijk op internet plaatst zullen altijd terug te vinden zijn. Zo kun je ‘gescreend’ worden door je (toekomstige) werkgever. Dit betekent dat werkgevers je social media profiel gaan bekijken en hierop gaan beoordelen of jij een geschikte werknemer zou zijn. Een foto van een feest waar je iets te diep in het glaasje hebt gekeken, kan de werkgever afschrikken terwijl dat niks te maken heeft met jou functionaliteit op de werkvloer.

De twee problemen:

Het eerste probleem is transparantie. Er is niet precies bekend wat er allemaal gebeurd met je gegevens, terwijl je hier juist je keuzes voor bekendmaking van je persoonsgegevens op zou moeten baseren.
Het tweede probleem is controle. Je moet zelf je instellingen kunnen aanpassen. En als je al weet wat en met je persoonsgegevens gebeurd, zou je hier ook nog toestemming voor moeten geven voordat de gegeven worden opgeslagen.

Gevaren

Mensen kunnen inbreken op je computersysteem, deze noem je hackers. Ze hebben toegang tot al je persoonsgegevens en kunnen hiermee doen wat ze willen. Als het bij een burger gebeurd is het heel erg, maar nog geen ramp. Als dit bij een groot bedrijf gebeurd die heel veel persoonsgegevens bezit is dit wel een ramp, met alle gevolgen van dien.

Statistieken

Ik heb in mijn enquête die ik heb afgenomen de meningen naar de volgende stelling gevraagd:
Ik ben bang dat door een lek of een hacker mijn persoonsgegevens op straat komen te liggen.
Resultaten: Bijna ¾ van de ondervraagden is bang dat zijn of haar gegevens in verkeerde handen vallen. Opvallend is dat slechts 19% van de vrouwen hier bang voor is tegenover 56% van de mannen. Hieruit kun je concluderen dat de mannen zich meer zorgen maken over hun privacy.

Ov-chipkaart

Je hebt twee verschillende OV-chipkaarten; een anonieme en een persoonlijke versie.
De chip van de anonieme versie zit geen persoonlijke informatie zoals naam of woonplaats. Hiervan zijn er 5 miljoen in gebruik. De NS is alleen in bezit van persoonsgegevens bij de 7,5 miljoen persoonlijke versies in Nederland. Op de persoonlijke pas staat onder andere ook een pasfoto en de naam van de pashouder. De NS houdt de reizigersvoorkeuren van deze pas bij; bijvoorbeeld voorkeurstrajecten of voorkeursstations. Er is niet bekend op welke tijdstippen er gereisd is. De NS meldt dat het kan zijn dat ze incidenteel gebruik maakt van de reisgegevens van haar klanten, bijvoorbeeld voor begeleiding rondom het gebruik van de OV-chipkaart en voor voorlichtingen. De NS verstrekt deze gegevens niet aan derden met uitzondering van opsporingsinstanties zoals de politie of de FIOD. Hier is de NS wettelijk tot toe verplicht maar er wordt wel toegekeken of het volgens de privacy procedure gaat.
Verder deelt NS gegevens alleen met derden voor zover dat noodzakelijk is voor de landelijk goede werking van de OV-chipkaart. Er kan een beperkte hoeveelheid functionele gegevens worden gedeeld met Trans Link Systems (TLS) en andere openbaar vervoerbedrijven.

NS verwerkt persoonsgegevens voor de onderstaande bedrijfsdoelen:[2]

• klantgerichtheid en service - bijvoorbeeld voor het aanmaken van de juiste vervoerbewijzen of een e-mail over spoorwerkzaamheden op uw reistraject.
• bedrijfscontinuïteit en groei - bijvoorbeeld inhuur van tijdelijk personeel of om u aanbiedingen te kunnen doen.
• bedrijfsefficiëntie - bijvoorbeeld door logistieke informatie over treincapaciteit en reizigersstromen te analyseren, waarbij het individu anoniem blijft.
• goed werkgeverschap - zoals de dienstroosters van machinisten en conducteurs.
• fraudebestrijding - bijvoorbeeld voor onderzoek naar onterecht gebruik van de regeling Geld Terug Bij Vertraging.
• sociale veiligheid - bijvoorbeeld onderzoek naar geweldplegers.

Privacy lek
 

Mensen met een anonieme OV-chipkaart dachten ‘anoniem’ te kunnen reizen, toch bleek dit na een stunt van Edo-Martijn Janssen anders. Via de website www.ov-chipkaart.nl kan er een anonieme ov-chipkaart aan een account gekoppeld worden door alleen het kaartnummer en de vervaldatum van die kaarten in te voeren. Bij persoonlijke kaarten is ook de geboortedatum en de postcode nodig. Het verkrijgen van die informatie is moeilijker. Als deze gegevens ingevuld zijn op de website, komt er een transactieoverzicht tevoorschijn, inclusief de plaatsen waar is in- en uitgecheckt. Hierdoor is een reiziger heel makkelijk te volgen voor een stalker en kunnen inbrekers zien wanneer de reiziger van huis is. Ook moet je denken aan werkgevers die hun werknemers controleren als ze zich ziek hebben gemeld of een partner die gevolgd wordt.
Een van de maatregelen van directeur Vincent Böhre hierop is dat je voortaan een bevestigingsmail krijgt voordat je de informatie over de kaart krijgt.

AH bonuskaart

Ook de AH-bonuskaart gebruiken mensen vrijwillig zelf. Je kunt hem vergelijken met de ov-chipkaart, omdat je ook bij de bonuskaart een anonieme en persoonlijke variant hebt. De aankopen waarbij je je bonuskaart gebruikt worden opgeslagen voor analyse. Dit gebeurt bij beide varianten, maar bij de anonieme bezit Albert Heijn niet van je persoonlijke gegevens dus kunnen ze er ook geen informatie naar aanbieden. Bij online activering van je anonieme kaart, verander je hem in een persoonlijke en koppel je er persoonlijke gegevens aan. Hierdoor zal je aanbiedingen van Albert Heijn ontvangen die passen bij je inkoopgedrag. Ook zal je af en toe welkomstkortingen toegestuurd krijgen van partners van Albert Heijn waar ze een deal mee hebben gesloten. Albert Heijn kan je aankoopgeschiedenis tot drie maanden terug bekijken. Ze bouwen een klantprofiel van de consument op. Ze gaan namelijk ook registreren wanneer je de website bezoekt. Op deze manier willen ze meer inzicht in de bezoekers van de website en van de winkel krijgen. Het controleren van Albert Heijn zal 27 maanden doorgaan, en daarna wordt de informatie versleuteld. Of er na die periode weer een nieuwe periode start is niet bekend.

Hoofdstuk 3: Terugbrengen criminaliteit

De grote vraag is of al die technieken en manieren waarop de overheid en bedrijven de criminaliteit terug willen dringen nou echt helpen. Er gaan miljoenen per jaar om in de preventie. In dit hoofdstuk bespreek ik vooral de feitelijke kant van het onderzoek met veel cijfers.

Brengen de toegepaste technieken de criminaliteit werkelijk terug?

In 2005 waren er 1,35 miljoen geregistreerde misdrijven. Vanaf dat jaar daalde het aantal geregistreerde misdrijven langzamerhand tot ruim 1,19 miljoen in 2010. In 2011 bleef het gelijk. In 2012 registreerde vijf procent minder misdrijven, het aantal daalde naar 1,14 miljoen. Al met al is het aantal geregistreerde misdrijven in de periode 2005-2012 met vijftien procent afgenomen.
 

In 2011 waren de totale uitgaven aan veiligheidszorg 12,9 miljoen. Als je dit corrigeert met de loon- en prijsstijgingen is dit een stijging van achttien procent ten opzichte van 2005.
De uitgaven bleven stegen tot 2009, daarna bleef het aardig gelijk.
Van die 12,9 miljard euro in 2011 ging er 5,9 miljard euro naar preventie. Dit bedrag is sinds 2005 met vijftien procent gestegen. Er werd 54% betaald door de rijks- en lagere overheden.

Met preventie worden alle activiteiten bedoeld om criminaliteit, overlast en verloedering te voorkomen bedoeld. Zoals de technieken en technologieën die in de eerste deelvraag behandeld zijn; camera’s, beveiligingsbedrijven, surveilleren door de politie, sloten, alarminstallaties.

Overzicht:
 

Geregistreerde criminaliteit

Uitgaven veiligheidszorg totaal

Uitgaven aan preventie

2005

1,35 miljoen geregistreerde misdrijven

10,9 miljard euro

5,1 miljard euro

2011

1,19 miljoen geregistreerde misdrijven

12,9 miljard euro

5,9 miljard euro

Procentuele stijging/afname 2005-2011

Afname van 15%

Toename van 18%

Toename van 15%

Wat opmerkelijk is, is dat de geregistreerde misdrijven met vijftien procent afnemen, als het bestede geld aan veiligheidszorg (preventie) met achttien procent toeneemt.

Figuur 1 Jaarlijkse uitgaven veiligheidszorg per hoofd van de bevolking

Iets meer dan de helft van de totale uitgaven aan beveiligingsmaterialen komt voor rekening van bedrijven. Ze besteden het vooral uit aan beveiligingsproducten, beveiligingscamera’s en bewakingspersoneel.

Particulieren besteden het vooral uit aan buitenverlichting, alarminstallaties en sloten.

Conclusie:
De feiten zeggen dat naarmate er meer preventie komt, de geregistreerde misdrijven (criminaliteit) afnemen. Wat er niet met alle zekerheid gezegd kan worden is of alleen de toenemende preventie een rol speelt in de afname van criminaliteit. Andere factoren kunnen ook een rol spelen maar dat is niet bekend.

Hoofdstuk 4: De enquête

Ten eerste zal ik mijn hele afgenomen enquête laten zien. Daarna zal ik de enquête filteren in:

• De verschillende meningen tussen mannen en vrouwen
• De verschillende meningen in leeftijden

De verschillen tussen mannen en vrouwen

Als er een groot verschil in de samenleving is, is dat wel het verschil tussen mannen en vrouwen. Daarom ben ik benieuwd hoe deze twee groepen over de privacyschending denken.

Hypothese
Omdat mannen van nature minder bang zijn verwacht ik dat ze dus ook minder bang voor misdaad zijn, en hierdoor alle preventie tegen misdaad minder op prijs stellen dan vrouwen. Ik denk daarentegen dat mannen meer op hun privacy gesteld zijn.

Resultaten

Gegeven toelichtingen van respondenten op de laatste vraag, vraag twaalf:

Mensen die ‘ja’ hebben geantwoord:

• ‘Er worden zo ook veel onschuldige mensen gecheckt, zonder goede reden.’
• ‘Ze weten altijd waar je bent en wat je doet. Dat gaat veel te ver.’
• ‘Ik ben een mens met eigen wilsbeschikking. Door het oprukkende meten

en weten wordt mijn leven ongewild beïnvloed. Nu nog amper merkbaar,

maar als we dit nu geen halt toe roepen zal privacy niet meer zijn dan alleen nog maar een woord in onze toekomstige geschiedenisboeken.’

•  ‘Ze gaan veel te ver tegenwoordig! Vroeger was dit niet eens mogelijk, al

maar als we dit nu geen halt toe roepen zal privacy niet meer zijn dan alleen nog maar een woord in onze toekomstige geschiedenisboeken.’

•  ‘Ze gaan veel te ver tegenwoordig! Vroeger was dit niet eens mogelijk, al

die elektra die er tegenwoordig is... vreselijk.’

• ‘Overheid niet, bedrijven zoals Google en Facebook wel. Als je één keer voor schoenen kijkt op google staat er op elke site een advertentie over.’
• ‘Nog even en we krijgen allemaal een chip. De belastingdienst, de psycholoog, de bank, iedereen weet alles van ons ... mag ik weer gewoon als mens leven?’ 
• ‘De overheid kan door fouten ook gehackt kan worden, en zo zou het bij andere mensen terecht kunnen komen.’
• ‘Ze kunnen zien waar ik ben, wat ik doe, en wat ik zeg. Dit is het toppunt van inbreuk op privacy!’

Mensen die ‘nee’ hebben geantwoord:

• ‘Zolang ik er niet vanaf weet en er geen last van heb.’
•  ‘Over het algemeen niet. Maar wel bij hele intieme zaken zoals bloedafname of juist gegevens opslag.’
•  ‘Aan de ene kant klinkt al het voorgaande nogal eng en onbeschaamd, maar aan de andere kant heb ik niets te verbergen. Zolang zij ook zorgvuldig omgaan met mijn gegevens en ik er zeker van ben dat ze alleen het hoognodige aftappen, vind ik het niet erg.’
• ‘Ik heb niks te verbergen!’
   

Conclusie

Zoals ik in de hypothese al voorspeld had geven aan de hand van mijn enquête mannen meer om privacy dan vrouwen. Ten eerste is dit te zien in de laatste vraag, vraag twaalf. Hierin geeft 58 procent van de vrouwen aan dat ze vinden dat de overheid en bedrijven teveel inbreuk maken op hun privacy, tegenover 75 procent van de mannen. In vraag vier is ook te zien dat mannen vaker kiezen voor privacy en vrouwen voor veiligheid.  Vrouwen zijn van nature banger dan mannen en dat is in de enquête ook terug te zien. Vrouwen kiezen vaker voor veiligheid dan privacy, en zijn een stuk banger dan hun persoonsgegevens op straat komen te liggen door een lek of een hacker (82 procent van de vrouwen is hier bang voor tegenover 58 procent van de mannen.)

Conclusie

Antwoord op de hoofdvraag

In mijn hypothese in de inleiding heb ik gezet: ‘Ik verwacht dat de mensen die mijn enquête zullen gaan invullen, vinden dat de overheid en bedrijven hun de privacy teveel schenden.’
Aan de hand van mijn enquête, neem ik waar dat de helft tot 3/4e van de respondenten vindt dat hun privacy teveel geschonden wordt.
Vooral de mannen zijn het meest gesteld op hun privacy. De vrouwen zijn banger aangelegd, en kiezen daarom vaker voor veiligheid dan privacy.

Het antwoord op de hoofdvraag is dus; Ja, de overheid en bedrijven gaan te ver in het schenden van de privacy van haar burgers.

[1] Bron: www.vpro.nl

1. Bron: http://www.ns.nl/home/privacy