Titratie

Doel van de proef: Het doel van de proef was het aantonen van de concentratie van het azijnzuur in keuken azijn. We moesten kijken (staat ten minste in het boek) of het dan ook aan de wet voldeed. Die is namelijk dat er minimaal 4 g azijnzuur en 100 ml keuken azijn moet zitten. Inleiding: Dit werkstuk gaat over titratie. Met een titratie kun je de concentratie van een zure oplossing of een basische oplossing bepalen. Als je een concentratie van een zure oplossing wilt bepalen, moet je een basische oplossing toevoegen. Aan de zure oplossing voeg je eerst een indicator toe. Daarna voeg je basische oplossing toe tot de kleur van de indicator om slaat. Je hebt dan het eind punt bepaalt. De zure oplossing is dan geneutraliseerd. We leggen er in uit wat we allemaal hebben gedaan en wat daar de conclusie van is. De opdracht is het berekenen van de zuurgraad van een onbekende stof (keukenazijn). Benodigdheden: · Buret · Pipet (1 ml) (i. p. v. pipet hebben wij een spuit gebruikt) · Erlenmeyer (250 ml) · Trechter · Maatcilinder (10 ml) · Statiefmateriaal · Demiwater · Keukenazijn · Bekende azijnzuuroplossing (60 mg/ml) · Natronloog (0.1 m) · Fenolftaleïen
Werkwijze: Eerst hebben we alle benodigd heden gepakt. We zijn eerst met de bekende stof begonnen (azijn) en deden hiervan 10 ml met de spuit in het bekerglas. Na het glas hier mee te hebben ‘omgespoeld’ deden we er opnieuw 10 ml azijn in. Hier moesten we 3 druppels van de indicator (fenolftaleïen) er bij doen. Daar na moesten we natron loog toe gaan voegen (door het bekerglas onder een kraantje te zetten en voorzichtig de natronloog er bij te laten druppellen). Dit moest heel voorzichtig gebeuren want je mocht niet uit schieten (dan zou het resultaat niet meer kloppen). De indicator verkleurde met het azijn en met de natronloog. Het wordt de een beetje een paarsachtige kleur. Die kleur trok elke keer weer weg maar na een tijdje zou hij niet meer weg trekken. We moesten de natronloog blijven toevoegen totdat de kleur niet meer weg trok (tot dat de stof dus geneutraliseerd was/ zou zijn). Dan moest je het begin en de eindstand op gaan meten die op de buret stonden aan gegeven (om te berekenen hoe veel natronloog je had gebruikt). Daarna moest je deze proef nog een keer precies hetzelfde doen om zo een goed gemiddelde te krijgen. Dat gemiddelde heet duplobepaling. Deze proef moest je herhalen met de onbekende stof (keukenazijn), ook weer in duplo. Als je dat heb gedaan kon je het kruistabel (met een formule) in vullen waardoor je achter de (azijnzuur) concentratie van de onbekende stof kunt komen. Waarnemingen: Er zijn bij deze proef niet zo veel waarnemingen. De enige waarneming is eigenlijk dat je ziet hoe de natronloog, als het in aanraking komt met het, azijn (door de indicator) paars wordt. En dat de paarse kleur die eerst de hele tijd verdwijnt, op een gegeven moment niet meer verdwijnt waardoor de inhoud van het bekerglas 1 kleur is geworden, en dat is paars. Dat betenkend dat de stof geneutraliseerd is. Conclusie: Dankzij deze proef weten we nu hoeveel mg/ml azijnzuur er in de geteste stoffen zit. We weten hu ook hoe je moet titreren en kan je dus ook een bepaalde concentratie van andere stoffen meten. Het was best wel ingewikkeld maar we zijn er uit gekomen. Om nou te zeggen dat we het heel leuk vonden is niet helemaal waar want we gooiden er elke keer te veel natronloog in en we waren ook een keer bijna uitgeschoten met de indicator dat was minder maar verder was het wel te doen.