Straight edge

Straight edge

Straight edge (of sXe) is een levenshouding die is ontstaan rond 1980 en vooral populair is onder jongeren uit de muziekgenres punk, hardcore, hardcore punk, metalcore en deathcore. De naam vindt zijn herkomst in een lied van een band die veel invloed had in straight edge, namelijk Minor Threat. De x uit de afkorting sXe betekent het niet innemen van drugs, een van hun belangrijkste normen. De andere normen en waarden worden zo besproken. Straight edgers hebben geen dresscode, maar sommigen tekenen een X op hun hand. Die staat dus voor geen drugs, wat ik net heb uitgelegd.

De normen en waarden van straight edge zijn dus geen drugs en geen alcohol gebruiken, niet roken, geen seks hebben met iemand anders dan je partner en vegetariër, flexitariër, dus iemand die meerdere dagen per week geen vlees eet, of veganist zijn. Zo behoren al veel mensen tot sXe zonder het zelf door te hebben. De hoofdgedachte van straight edgers is eigenlijk respect hebben voor lichaam en geest en geen zelfvernietigend gedrag vertonen. Dat is waar de normen en waarden op gebaseerd zijn.

De oprichter van de beweging straight edge is Ian MacKaye, destijds de voorman van de band Minor Threat. Andere bezetters zijn Lyle Preslar, de gitarist, Brian Baker en Steve Hangsen, de basgitaristen en Jeff Nelson, de drummer. Deze band speelt doorheen de hele jongerencultuur een belangrijke rol. In een van hun liedjes worden de normen van straight edge gezongen waardoor de beweging is ontstaan.

Andere belangrijke personen zijn Ray Cappo en John Porcelly. In de tijd waarin straight edge minder aanhangers had, wilden zij het nieuw leven inblazen en zijn ze een hardcore punk band gestart: Youth of Today, met de bezetters Ray Cappo als zanger, John Porcelly als gitarist, Walter Schreifels als basgitarist en Sammy Siegler als drummer.

Vergelijking met de theemuts- en walkman-ego cultuur

Vroeger was er de theemutscultuur. Die was te kenmerken aan stabiliteit en voorspelbaarheid. Zo zat moeder na school klaar met koekjes en thee en werkte vader. De rolpatronen en identiteiten liggen vast. Er is een duidelijk verschil tussen hoog en laag, dokters en patiënten, mannen en vrouwen, etc. Er wordt niet gekeken naar het individu, maar naar de gemeenschap.

Na de theemutscultuur kwam er de walkman-ego cultuur die nu nog steeds heerst. Hij is te kenmerken aan beweeglijkheid en diversiteit. Het gaat om het individu, niet de gemeenschap. Ipv dat je identiteit al voor je is bepaald zoals het was bij de theemutscultuur, kun je die nu zelf gaan zoeken. Via het internet (een plek waar je verschillende culturen tegenkomt) bijvoorbeeld.

Straight edge kan zich veel meer vinden in de walkman-ego cultuur. Dat blijkt ook uit het feit dat vroeger straight edgers nog echt een aparte groep mensen waren en dat, nu er de walkman-ego cultuur heerst, mensen vanzelf al straight edgers zijn, zonder hierbij stil te staan.