Korte samenvatting:
Onze verslag gaat over: wie scheid wie.
Omdat er tegenwoordig mensen veel sneller scheiden dan in het verleden en omdat het scheiden veel makkelijker en eenvoudiger is geworden, wilden wij daarover schrijven.
Wij wilden ook weten hoe groot het verschil met vroeger is en waarom het komt dat er meer gescheiden wordt en wat de gevolgen zijn voor de kinderen.
Voor mensen die scheiden, en die daarna alleenstaande ouder worden zijn vele verschillende organisaties die hen daarbij helpen. Ook voor mensen die scheiden en alleen achter blijven zijn verschillende organisaties om hun moreel te steunen.
Er zijn wettelijk verschillende wetten die het ouder helpen, een daarvan is de alimentatie: hierbij moet de ouder die geen voogdij over het kind heeft/niet het kind wil opvoeden maandelijks een bepaald bedrag betalen.
Maar wat ook heel belangrijk is, is om te zien wat voor effect het voor de kinderen heeft. Tegenwoordig, door ontwikkeling van de techniek, kun je online (op het internet) scheiden. Zo wordt het scheiden nog makkelijker gemaakt. Het is wel heel erg onpersoonlijk, maar wel makkelijker als je met iemand in het buitenland bent getrouwd.
Maar het makkelijk scheiden gaat niet overal even gemakkelijk, in het westen is het trouwen en scheiden ‘makkelijk’, maar in Azië, vooral in moslim landen gaat dat een heel stuk minder makkelijk.
Omdat het scheiden een maatschappelijke probleem is, moet de politiek zich er ook veel mee bezig houden en verschillende regels maken. En ze maken natuurlijk alles zo aantrekkelijk mogelijk om de stemmen te krijgen.
Inhoudopgave:
Inleiding
1. Probleemstelling
§1 Hoofdvraag
§2 Deelvragen
2. Historie
3. Belangen §1. Betrokkenen §2. Economische belangen §3. Tegenovergestelde belangen
4. Waarden & normen
5. Wetgeving §1. Nationale wetgeving §2. Stipte naleving §3. Uitvoering
6. Politieke Besluiten §1. Standpunten §2. Betrokken groeperingen §3. Beeldvorming §4. Fases
7. Meningsvorming §1. Toekomstige ontwikkeling §2. Oplossing
8. Slot §1. Terugkoppeling §2. Belangrijkste conclusie §3. Slotwoord
Bronvermelding/ Bijlage Inleiding: 1. Doelstelling/probleemstelling: wat voor gevolgen heeft scheiden, als je wilt scheiden wat moet je doen en hoe gaat het proces. 2. Hoofd- en deelvragen: Hoofdvraag: - hoe komt het dat scheiden zo’n grote maatschappelijke probleem is? Deelvragen: - Wat kan scheiden voor invloed hebben voor de kinderen en hun school? - Wat voor gevolgen heeft het voor hun latere relaties. - Wat zijn o.a. de oorzaak van echtscheidingen. 3. Algemene informatie over de werkwijze: - We hebben dingen opgezocht op het internet, we zijn een paar keer naar de bibliotheek geweest. We hebben allemaal informatie ( de beste) uitgezocht, om te gebruiken. Verder hebben we er lang aan gewerkt. We hebben vaak besproken hoe we dingen gingen doen en we gingen elkaars stuk goed keuren.
4. Logboek:
Hoelang? Wie? Wat? Waar?
0.5 uur Voorkaft/ Korte samenvatting Tuis
0.5 uur Inhouds opgave/ Inleiding Thuis
Min. 4.5 uur Probleemstelling/ Historie Bieb
Min 4.5 uur Belangen/ Waarden en normen Bieb
3 uur Wetgeving Thuis
3 uur Politieke Besluiten Thuis
1 uur Meningsvorming School
1.5 uur Conclusie/ Bronvermelding Thuis
Over het algemeen hebben we alles met elkaars hulp gedaan. En ik heb alles met grote lijnen aangegeven. 1. Probleemstelling: §1. Hoofdvraag: Waarom is het een maatschappelijke kwestie en geen persoonlijke probleem? Het aantal jongeren dat bij een echtscheiding is betrokken is de afgelopen dertig jaar sterk gestegen. Reden om na te gaan welke consequenties echtscheiding van de ouders voor hun kind(eren) kan hebben. Er blijken onder meer gevolgen te zijn met betrekking tot hun onderwijsniveau en tot hun kijk op relatievorming. Vooral jongens zijn gevoelig voor echtscheiding. De leeftijd van het kind bij echtscheiding lijkt van invloed op de hoogte van het onderwijsniveau. Eenmaal volwassen geworden, kijken kinderen van gescheiden ouders anders tegen relatievorming aan dan mensen die zijn opgegroeid in een 'traditioneel' gezin. Bovendien beëindigen relatief meer van hen hun relatie dan personen die zijn opgegroeid in een tweeoudergezin. Het aantal jongeren onder de 21 jaar dat, doordat hun ouders scheidden, werd geconfronteerd met een overgang van een tweeoudergezin naar een eenoudergezin is, van 39 duizend in de periode 1960-1964 tot 158 duizend in de periode 1985-1989. De laatste tijd maken per jaar rond de 25 duizend kinderen van onder de achttien een echtscheiding van hun ouders mee. Omdat de nieuwe gezinssituatie meestal enige jaren blijft bestaan, is het totaal aantal kinderen dat in een bepaald jaar in een eenoudergezin leeft dus beduidend hoger. In 1993 woonden 268 duizend kinderen bij een gescheiden ouder. Van de kinderen van gescheiden ouders blijft vijftien procent bij de vader wonen, 80 procent blijft bij het moeder en vijf procent gaat ergens anders wonen, bijvoorbeeld in een pleeggezin of in een kindertehuis. Van vier op de tien bij één van de gescheiden ouders thuiswonende kinderen ging die vader of moeder na enige tijd hertrouwen of samenwonen. Dit gebeurde gemiddeld 4,5 jaar na de echtscheiding. §2. Deelvragen: - Wat kan scheiden voor invloed hebben voor de kinderen en hun school? Uit het Onderzoek Gezinsvorming door de Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat het hoogst behaalde onderwijsniveau van mensen die in het ouderlijk gezin een echtscheiding hebben meegemaakt gemiddeld significant lager is dan dat van mensen uit tweeoudergezinnen.. In dit onderzoek is gecorrigeerd voor enkele andere kenmerken die mede van invloed kunnen zijn op het onderwijsniveau van het kind. Dat zijn het hoogste opleidingsniveau van vader of moeder, de grootte van het gezin waarin het kind opgroeide, inwonertal van de woonplaats waarin de jeugd werd doorgebracht, de frequentie van het kerkbezoek van de moeder en het geboortejaar van het kind. Ook na deze correctie blijft het effect van echtscheiding van de ouders op het behaalde onderwijsniveau van hun kinderen aanwezig. Er is daarbij verschil tussen jongens en meisjes. Jongens met gescheiden ouders volgen gemiddeld een halfjaar minder onderwijs dan jongens uit een tweeoudergezin. Voor meisjes is het verschil kleiner. Daarnaast blijkt de leeftijd van het kind op het moment van de echtscheiding een factor van belang. Gevolgen voor pubers: De leeftijd waarop kinderen een echtscheiding van hun ouders meemaken heeft invloed op de mate waarin dat effect heeft op hun latere maximale onderwijsniveau. Voor kinderen van 13 jaar of ouder, pubers dus, zijn de gevolgen wat dat betreft groter dan voor jongere kinderen. Bij die laatste groep zijn er nauwelijks gevolgen voor het later te behalen onderwijsniveau. Het genoemde verschil is alleen aanwijsbaar als het gaat om 'laag' en 'middelbaar' onderwijsniveau. - Wat voor gevolgen heeft het voor hun latere relaties. Jongeren die een echtscheiding van de ouders hebben meegemaakt gaan eerder uit huis dan jongeren die een dergelijke ervaring niet hebben gehad. In gezinnen met één ouder als gevolg van echtscheiding gaan bijna vier van de tien jongens en zes van de tien meisjes vóór hun eenentwintigste verjaardag het huis uit. In tweeoudergezinnen verlaten drie van de tien jongens en vijf van de tien meisjes voor hun eenentwintigste het ouderlijk huis. Bovendien wordt door jongeren uit de bedoelde eenoudergezinnen trouwen of samenwonen minder vaak als reden opgegeven om uit huis te gaan. Wie als kind een echtscheiding heeft meegemaakt, is blijkbaar minder geneigd om snel een vaste verbintenis aan te gaan. Verder hebben ze als ze gehuwd zijn (geweest) vaker vóór het huwelijk samengewoond (van de mannen ruim 60 en van de vrouwen 70 procent) dan mensen die opgroeiden in een tweeoudergezin (van zowel de mannen als de vrouwen ruim 40 procent). Ook dit wijst in de richting van een grotere aarzeling bij het aangaan van een vaste verbintenis. Meer kans op echtscheiding: Uit onderzoek onder vrouwen tussen de 15 en 44 jaar is gebleken dat vrouwen die opgroeiden in een door echtscheiding ontstaan eenoudergezin een grotere kans hebben om zelf te scheiden dan vrouwen uit tweeoudergezinnen. Het blijkt dat zowel bij gehuwde als bij ongehuwd samenwonende mannen en vrouwen uit deze categorie de kans om uit elkaar te gaan anderhalf keer zo groot is als voor mensen die opgroeiden in een tweeoudergezin. Volwassenen die als kind hebben meegemaakt dat hun ouders scheidden hebben andere opvattingen ten aanzien van relaties, huwelijk en gezin dan zij die dat niet hebben beleefd. De eerste groep staat sceptischer tegenover het aangaan van relaties. Verder noemen zij vaker 'van het leven genieten' en niet 'een gelukkig gezinsleven' als belangrijk doel in het leven. Tabel 1. Personen van 18-42 jaar naar onderwijsniveau Eenoudergezin % Tweeoudergezin% Laag 36 29
Middelbaar 41 44
Hoog 23 28
Totaal (abs. = 100%) 591 7100
Tabel 2. Personen van 18-42 jaar die ooit na eerste samenwoning (gehuwd en ongehuwd) uit elkaar gingen resp. ooit zijn gescheiden
Mannen Eenoudergezinnen Tweeoudergezinnen
Totaal ooit samengewoond (abs.) 138 1256
w.o. percentage uit elkaar 34 25
Totaal ooit gehuwd (abs.) 87 1551
w.o. percentage gescheiden 16 10
Vrouwen Eenoudergezinnen Tweeoudergezinnen
Totaal ooit samengewoond (abs.) 208 1669
w.o. percentage uit elkaar 35 23
Totaal ooit gehuwd (abs.) 153 2315
w.o. percentage gescheiden 20 12 - Wat zijn o.a. de oorzaak van echtscheidingen. Veelal gaat het om een combinatie van stresserende factoren die op elkaar inwerken. Mensen die in echtscheidingsconflicten betrokken raken gaan automatisch op zoek naar "de" oorzaak en construeren een verhaal voor zichzelf. Als voornaamste redenen: buitenechtelijke relaties, alcoholisme [en andere verslavingsproblemen] en communicatieproblemen tussen de partners. Mishandeling wordt door een relatief groot aantal vrouwen binnen de studie als een bijkomende oorzaak van huwelijksproblemen genoemd. Er bestaan nog tal van andere aanleidingen, die vaak in een complexe verhouding tot elkaar staan. Er zijn er diverse bijkomende oorzaken die de trend van de stijgende echtscheidingscijfers kunnen verklaren. Zo blijkt dat jongeren die de echtscheiding van hun ouders meemaken later procentueel ook zelf sneller in een relatiebreuk terechtkomen. De studie wijst verder vooral het verschillende verwachtingspatroon van mannen en vrouwen binnen het huwelijk aan als voornaamste oorzaak van echtscheiding. Ook de mate waarin singles [ook vrouwen als gevolg van het emancipatieproces] meer en meer mogelijkheden tot zelfstandig leven krijgen wordt door de onderzoekster aangeduid als een bijkomende oorzaak
In ons land stellen we een continue stijging vast van de gemiddelde huwelijksleeftijd. Ongetwijfeld spelen maatschappelijke evoluties, zoals de toename van andere samenlevingsvormen [het ongehuwd samenwonen bijv.] en het stijgend aantal herhuwelijken hierbij een belangrijke rol. Onderstaande tabel geeft een beeld van de verschuiving van de gemiddelde leeftijd voor mannen en vrouwen voor het afgelopen decennium: Tabel: Aantal scheidingen per 1000 inwoners, voor verschillende Europese landen, 1980-1997 1980a 1990b 1997b
België 1,5 2,0 2,6
Denemarken 2,7 2,7 2,4
Engeland 2,8 2,9 2,7
Finland 2,0 2,6 2,6
Frankrijk 1,5 1,9 2,0
Ierland1 . . . IJsland 1,9 1,9 1,9
Italië 0,2 0,5 0,6
Nederland 1,8 1,9 2,2
Noorwegen ? 2,4 2,3
Spanje ? 0,6 0,9
West-Duitsland 1,8 2,0 2,3
Zweden 2,4 2,3 2,4
Zwitserland 1,7 2,0 2,4
In ons land worden jaarlijks ongeveer 83 000 huwelijken gesloten. Mannen zijn gemiddeld 34, vrouwen zijn gemiddeld 31 jaar oud wanneer zij in het huwelijksbootje stappen. Van alle huwelijken eindigt ongeveer 33 procent in echtscheiding (in 2001: 37 500) 0,05 Procent van alle huwelijken loopt al binnen één jaar op de klippen. 80 Procent van alle echtscheidingen gaat uit van de vrouw. 2. Historie: Hoe is het probleem ontstaan? De evolutie van onze relaties in de laatste 50 jaar: Doe ik het goed? Een denkmoment over relaties in de 21ste eeuw. "Een relatie blijft mensenwerk. Het ideaal bestaat niet. In relaties en huwelijk is er de laatste 50 jaar heel wat veranderd. Sinds begin jaren '50 is er voor het eerst ook een belangstelling en zorg voor de kwaliteit van de relatie. Ook de overheid ging er zich mee bemoeien, via subsidies van wetenschappelijk onderzoek over huwelijkssatisfactie en de oprichting van Centra voor Relatiebemiddeling en Begeleiding bij levens- en gezinsmoeilijkheden. In de jaren '60 kwam het open huwelijk op, met de communes en de vrije seksualiteit. Hier verandert er dus nogal wat in het denken van wat een partnerrelatie is. Deze trend was er echter géén lang leven beschoren en is niet nagevolgd. Volgens de meest recente onderzoeken, en dan vooral bij jongeren, blijkt dat vreemd gaan eerder een reden is om de relatie af te breken. Eenmaal men een partner heeft, tolereert men het vreemd gaan niet. Ik verwijs hier naar de studie van Trees Jacobs. Zij maakte een studie waar 4000 respondenten uit het Vlaamse land aan mee werkten. Zij kwam tot de conclusie dat er 3 types van relatiecultuur bestaan. Rond de jaren '60, begin '70 is er een veel grotere tolerantie gegroeid tegenover echtscheidingen (vroeger schaamden de mensen er zich voor, of de echtscheiding was praktisch financieel niet mogelijk) Nu is dat een haalbare oplossing geworden. En het % echtscheidingen is dan ook gestegen. Sinds 1970-1980 zijn er ook andere samenlevingsvormen ontstaan. Hersamengestelde gezinnen. Deze hersamengestelde kinderen is niets nieuw, dat bestond reeds in de Er in die. In
In de jaren '90 zijn er dan de alternatieve samenlevingsvormen bijgekomen: de Homo en Lesbiennes die voor een samenlevingscontract kunnen kiezen en dus aan hun relatie een maatschappelijk erkende vorm kunnen geven. 50 jaar geleden was dit nog ondenkbaar (homo zijn was toen crimineel, of zondig)
In 1993 telde ons land 320 duizend eenoudergezinnen, dertien procent van alle gezinnen met kinderen. In het begin van de jaren tachtig was dat nog acht procent. Ongeveer de helft van de eenoudergezinnen van nu is ontstaan door echtscheidingen, die de afgelopen decennia sterk in aantal zijn toegenomen. Deze stijging hing samen met maatschappelijke ontwikkelingen als emancipatie en secularisatie. Door het gestegen opleidingsniveau van vrouwen en hun participatie op de arbeidsmarkt is de economische aantrekkelijkheid van het huwelijk sterk verminderd. De economische zelfstandigheid van vrouwen heeft geleid tot erosie van het instituut 'huwelijk' en verlaging van de drempel om tot echtscheiding over te gaan. Daarnaast heeft de verzorgingsstaat het uit elkaar gaan gemakkelijker gemaakt. Het huwelijk is heden ten dage meer gericht op immateriële aspecten zoals wederzijdse trouw en liefde en respect voor elkaar.
Echtscheiding wordt tegenwoordig door grote delen van de bevolking geaccepteerd. Wanneer er kinderen in het geding zijn is men echter minder tolerant. Velen zijn van mening dat juist de kinderen het slachtoffer zijn van echtscheiding.
3. Belangen:
§1. Betrokkenen:
- Zijn natuurlijk: het echtpaar, de kinderen
- Zij worden bijgestaan door een advocaat en de rechter maakt het uiteindelijke uitspraak (voor bijv. voogdij)
- Er zijn verschillende instanties die alleenstaande ouders helpen, financieel hoeven ze ook niet slecht te staan (de overheid helpt door bijv. uitkering)
- Bij uitzonderingen kunnen de families ook bij betrokken zijn, voor bijv. getuigenis (zo kan de rechter zien wie het beste de voogdij kan krijgen)
- Maar je hebt ook mensen die alles onderling (dus zonder advocaat of dergelijke) regelen.
§2. Economische/ financiële belangen:
- Bij een echtscheiding moeten (ex-)echtgenoten veel zaken regelen. Wie blijft bijvoorbeeld in het echtelijk huis wonen, wie zorgt na de scheiding voor de (minderjarige) kinderen en hoe ziet de bezoekregeling eruit? Maar ook: de betaling van de partner- en kinderalimentatie en de verdeling van de gezamenlijke bezittingen. Complexe onderwerpen waarover beide ex-partners, daarin bijgestaan door een advocaat, zelf schriftelijk afspaken maken in het zogenaamde echtscheidingsconvenant.
- Alimentatie is een bijdrage in de kosten van levensonderhoud. In de wet staat dat er een onderhoudsplicht is voor echtgenoten en ex-echtgenoten / ouders en kinderen.
Niet alleen echtgenoten zijn volgens de wet onderhoudsplichtig tegenover elkaar, maar ook ex-echtgenoten. De ene ex-echtgenoot moet in principe bijdragen in de kosten van levensonderhoud van de ander, als die ander niet in staat is om (helemaal) in het eigen levensonderhoud te voorzien.
§3. Tegenovergestelde belangen:
- Het echtpaar die aan het scheiden is heeft de meeste tegenovergestelde belangen, ze moeten beslissen hoe ze dingen zoals huis en auto moeten delen. En soms kan dat moeilijk zijn. Want bepaalde dingen in huis kunnen emotionele waarde hebben.
- Het is ook moeilijk om voogdij te delen en ook pijnlijk.
- Sommige ouders willen geen alimentatie betalen. Of alles zelf houden. De hoeveelheid van de alimentatie kan ook niet ten gunstige zijn van diegene dat dat geeft. (het ligt aan je salaris)
4. Waarden en normen:
Waarden en normen verschillen per cultuur en per land.
In Azië en vooral de moslim landen is het een schande om te scheiden, je maakt dan o.a. de familie kapot. En sommige landen worden vrouwen gestenigd. Het is daar wel moeilijker om een huwelijk tot stand te houden, want ze zijn dan uitgehuwelijkt en dus niet met iemand waar ze echt mee willen of iemand die bij ze past. Maar toch moeten ze maar met hun man volhouden. Daarentegen is het voor de mannen veel minder schande.
En in sommige landen hebben mannen zelfs 2 of 3 vrouwen!
Maar de vrouwen daar zijn wel gewend, door hun traditie om met iemand te trouwen die ze niet kennen en dat ze het ook vol moeten houden als het niet goed gaat.
Ook veel strenggelovige gaan niet zo snel scheiden, want dat is ook niet toegestaan volgens de idealen die zij hebben.
Maar in het westen en ook in V.S. en veel andere landen is het scheiden geaccepteerd en wordt het niet als schande gezien.
5. Wetgeving:
§1. Nationale wetgeving
U komt er niet uit: de rechter beslist
Helaas gaat het maken van afspraken bij scheiding niet altijd gemakkelijk. Soms worden ouders het niet eens over het ouderlijk gezag na de scheiding, of over hoe de omgang geregeld moet worden. In dat geval moet de rechter een beslissing nemen. Voordat hij dat doet, kan hij de Raad voor de Kinderbescherming vragen een onderzoek in te stellen en advies te geven. Van alle personen die met de Raad in contact komen, worden in principe de persoonsgegevens opgenomen in de computer. De Wet op de Persoonsregistratie geeft regels voor het vastleggen en gebruik van persoonsgegevens. Ook geeft deze wet mensen onder andere het recht om hun eigen gegevens in te zien, aan te vullen of te corrigeren. Hoe u dat kunt doen, staat in het reglement dat bij de Raad ter inzage ligt. Het Onderzoek van de Raad
Het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming houdt in dat een medewerker van de Raad (een 'raadsonderzoeker') met u, uw ex-partner en uw kinderen gaat praten. Het aantal gesprekken hangt af van de situatie. De raadsonderzoeker stelt altijd het belang van uw kinderen voorop. Hij zal eerst proberen in overleg met ouders en kinderen een oplossing voor de problemen te vinden. Voor de kinderen is het namelijk buitengewoon belangrijk dat hun ouders zelf gezamenlijk tot afspraken komen. Eventueel kan de raadsonderzoeker uw gezin in verband met de scheidingsproblemen doorverwijzen naar een hulpverleningsinstelling. Als het u ook daarna niet lukt om samen goede afspraken te maken, dan geeft de Raad zijn mening aan de rechter. De Raad adviseert de rechter wie van beide ouders het best het gezag over uw kinderen kan krijgen, en hoe de omgang geregeld kan worden. Voor dit advies praat de raadsonderzoeker soms ook met andere mensen die informatie kunnen geven, zoals een onderwijzer of huisarts. De raadsonderzoeker overlegt met u wat hij gaat doen, zodat u goed op de hoogte blijft. Ook overlegt hij met andere deskundige medewerkers van de Raad. Beslissingen neemt hij dus nooit alleen. Rapport
Van de resultaten van het onderzoek en het advies aan de rechter wordt een rapport opgemaakt. Dit rapport wordt met u en uw kinderen besproken, en u mag het uiteraard ook zelf lezen. Als er iets in staat wat volgens u niet klopt dan kunt u dat aangeven. Uw opmerkingen worden dan aan het rapport toegevoegd. Uiteindelijk wordt dit rapport naar de rechter gestuurd. U krijgt een kopie thuisgestuurd. Een andere kopie blijft bij de Raad voor de Kinderbescherming waar het wordt bewaard in een dossier. Hierin zijn alle stukken van de zaak verzameld. Ook de persoonlijke gegevens van u en van uw kinderen worden in dit dossier bewaard. Het dossier wordt vernietigd als het jongste kind uit uw gezin waarmee de Raad te maken heeft, 18 jaar wordt. U en uw kinderen hebben het recht om het dossier in te zien. De beslissing van de rechter
De rechter nodigt u vervolgens uit voor een zitting bij de rechtbank. Hij bepaalt welke ouder het ouderlijk gezag krijgt, en hoe de omgangsregeling met de andere ouder eruit moet zien. U kunt uw advocaat vragen of hij op de zitting voor u het woord wil voeren. De rechter neemt zijn beslissing op basis van het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming en dat wat hij op de zitting heeft gehoord. Ook houdt hij rekening met de mening van uw kinderen. De rechter is verplicht om kinderen van 12 jaar en ouder uit te nodigen om hun mening te geven. Bij kinderen jonger dan 12 jaar mag de rechter dat ook doen, maar hij is het niet verplicht. Wet op de persoonsregistratie (de scheiding zelf) U ontvangt dan een beschikking waarbij de echtscheiding wordt uitgesproken. Die beschikking moet u laten inschrijven in het register van de Burgerlijke Stand van de Gemeente waar u destijds voor de wet bent getrouwd. Het huwelijk is pas ontbonden als deze inschrijving gebeurd is. In de gevallen waarin u en uw partner het over een of meerdere zaken niet eens kunt worden, zal de procedure met een verzoekschrift van een van de partijen naar de rechtbank gaan. De andere partij krijgt de gelegenheid een verweerschrift in te dienen. De rechter zal partijen vervolgens tijdens een zitting horen waarbij hij zal trachten partijen alsnog tot overeenstemming te brengen. Lukt dat niet, dan zal de rechter beslissen. Mocht de beslissing in uw nadeel uitvallen, dan is hoger beroep mogelijk. §2. Is er een stipte naleving hiervan? Ja natuurlijk, als de rechter een iets heeft uitgesproken, moet je wel je daaraan houden. Maar er zijn natuurlijk mensen die alles regelen zonder een rechter, of als iemand al met een rechter iets heeft afgesproken, kan hij wel met zijn ex-partner een kleine verandering maken, maar daar moeten wel alle beiden parijen over eens zijn. §3. Uitvoering. De uitvoering ligt meestal aan de handen van de partners die scheiden, zij hoeven alleen naar de rechter te gaan als ze niet met elkaar eens zijn of als ze onenigheid hebben. Verder kunnen ze zelf afspraken maken over bijv. de voogdij en wie wat krijgt van het huis. Maar als je naar de rechter gaat, zal alles aan de hand van de rechter liggen. Door middel van een advocaat moet je dan bewijzen en dergelijke hebben, over waarom je iets moet hebben. 6. Besluiten §1. Standpunten: Het is jammer dat de overheid nauwelijks een gezinsbeleid voert. Een van de oorzaken ervan is de worsteling van de liberale en socialistische partijen met het thema gezin. Kinderen en vrouwenemancipatie zijn onderwerpen waar het overheidsbeleid wel prima mee uit de voeten kan. Het gelijkheidsideaal, het ideaal van individuele ontplooiing en zelfbeschikking, zijn hierin het leidend beginsel, met een sterke vertaling door de PvdA en GroenLinks in gelijke arbeidsparticipatie en gelijke rechten. De afhankelijkheid die per definitie aan de keuze voor een gezin verbonden is, is in strijdt daarmee. Een gemeenschap is meer dan de optelsom van individuen. Inmiddels kunnen we wel stellen dat de formele belemmeringen voor gelijkheid weggenomen zijn, het opleidingsniveau en ook de kansen voor vrouwen en mannen gelijk zijn. Het streven naar feitelijke gelijkheid begint dan ook een gedateerde strijd uit de vorige eeuw te worden. Vrouwen en mannen kiezen voor relaties, voor het krijgen van kinderen en bepalen samen hoe zij hun levensloop willen inrichten. Afhankelijkheid van elkaar is er in emotioneel opzicht, maar vaak ook in financieel opzicht. Vrouwen en mannen hechten waarde aan een eigen werkkring, maar maken zich minder druk over hun individuele economische zelfstandigheid binnen de relatie of het gezin. Je deelt veel met elkaar, vreugde en verdriet, zorgtaken, je woont samen en je deelt ook het inkomen met elkaar. De PvdA vult samen als ieder voor zich en de overheid voor ons samen. VVD schrijft in zijn verkiezingsprogramma: "Uitgangspunt is de vrije en zelfsturende mens." Niet verwonderlijk dat voor het individu alle ruimte gemaakt wordt. De VVD vindt het gezin één van de opties die individuen hebben in het leven. Maar als het mis gaat met kinderen, blijkt het gezin toch weer in beeld te komen bij de VVD. Verhalen over boetes voor ouders bevestigen het eigen falen meer oog te hebben voor gezinnen en integratie. Het belang van een goede opvoeding en een stabiele thuissituatie blijkt problemen te kunnen voorkomen. Ouders dragen wel verantwoordelijkheid, maar ondersteuning van ouders en gezinnen wordt verwaarloosd. Het is de fase die het meest onder druk staat, wat tijd betreft als wat inkomen en koopkracht betreft. De waarde van het gezin voor de gezinsleden zelf, maar ook voor de samenleving wordt door veel politieke partijen en beleidsmakers onvoldoende onderkent. Individualisering zou de dominante trend zijn en dat staat haaks op versterking van de positie van het gezin. Een benadering die mensen ziet in relatie tot anderen, die ervan uitgaat dat mensen pas tot hun recht komen in relatie tot anderen, kent deze tegenstelling niet. Individualisering betekent dan dat mensen als persoon met unieke kwaliteiten tot hun recht moeten komen. Het houdt ook in dat uitgegaan wordt van de mens als verantwoordelijk persoon, die relaties aangaat waarin onderlinge zorg en geborgenheid centraal staan. En daarvoor ook verantwoordelijkheid wil nemen. De vrijheid van mensen om de eigen levensloop te bepalen gaat hand in hand met de verantwoordelijkheid voor het eigen bestaan en voor degenen voor wie hij of zij zorgdraagt. Ook in de toekomst zullen mensen bewust kiezen voor relaties en voor het krijgen van kinderen en daar ook de consequenties en verantwoordelijkheid voor willen dragen. Het intrinsieke belang van het gezin, de onderlinge zorg, geborgenheid en liefde is het beschermen waard. Beleid kan dan niet eenzijdig gericht zijn op individuen, maar kan ook niet voorbijgaan aan het toegenomen belang dat mensen hechten aan eigen keuzes in de levensloop. De levensloopbenadering is dan een integrale benadering die mensen de mogelijkheid geeft zelf hun weg te bepalen in het leven en die keuze ook ondersteunt. Ondersteunt door de belemmeringen voor spreiding van tijd en inkomen over de levensloop weg te nemen. We zien ook dat mensen hun individuele ambities realiseren binnen de verantwoordelijkheden die ze hebben in het gezin. Het CDA kiest voor een levensloopbeleid: versterking van de zeggenschap van mensen over hun eigen levensloop door een nieuw levensloopstelsel. Ruimte voor levensloopsparen, die het mogelijk maakt inkomen te sparen voor tijden van verlof.
§2. Standpunten van betrokkenen:
De instantie die de mensen helpen, hebben over het algemeen geen standpunten, ze helpen de mensen en dat is hun werk.
De mensen die sommige opvangcentra of andere instanties opvangen, zijn mensen met financiële problemen, psychische problemen etc.
§3. Beeldvorming in Media:
De media had al zijn zorgen over het scheiden en de nadelen er van, maar er is nu een nieuwe manier om nog sneller te scheiden: Flitsscheiden ( online)
Sinds 2000, April kent Nederland een nieuwe huwelijkswet waarin geregistreerd partnerschap geregeld is. Een van de nieuwe regels is dat men een gewoon gesloten huwelijk bij het loket van de burgerlijke stand kan omzetten in een geregistreerd partnerschap. Dit geregistreerd partnerschap kan daarna dezelfde dag nog via dezelfde gang naar het gemeentehuis ontbonden worden. De gang naar de rechter wordt zo omzeild.
Na de eerste flitsscheidingen drongen de christelijke partijen CDA, Christen Unie en SGP in de Tweede Kamer erop aan dat deze onbedoelde mogelijkheid van de nieuwe wet wordt geschrapt. Paren zouden hierdoor te gemakkelijk in een impuls scheiden. Ook zouden partners onder druk kunnen worden gezet om snel uit elkaar te gaan. De staatssecretaris van Justitie vond een aanpassing toen niet nodig, omdat flitsscheidingen volgens haar slechts zeer af en toe voorkomen.
Meestal worden de kinderen na de scheiding toegewezen aan één van de beide ouders, de andere ouder krijgt dan zogenaamd omgangsrecht. Ondanks deze geëmancipeerde tijd zullen de kinderen in bijna 90 procent van de gevallen aan de moeder worden toegewezen.
In heel veel gevallen geeft dit omgangsrecht problemen. Het komt nog te vaak voor dat de ene partner probeert de omgangsregeling te verzieken. Dit door bijvoorbeeld op subtiele wijze de kinderen te beïnvloeden door de kinderen te zeggen dat ze altijd terug mogen komen, of dat ze mogen bellen als het niet goed gaat bij de andere ouder. Een nog veel ernstiger geval is dat de ene ouder de kinderen weigert mee te geven. Dat kinderen hier blijvende schade aan overhouden mogen duidelijk zijn.
De meeste mensen van de media zijn het hier niet mee eens (er zijn wel een paar die er enthousiast over deden)en hebben vele artikelen geschreven over hoe erg ze er tegen zijn.
O.a. door Ingrid Oomes:
Echtscheiden lastig? Welnee, een druk op de knop en de procedure is in gang gezet. Scheiden via Internet, om vervolgens door te surfen naar een van de vele sites waar je op zoek kunt naar een nieuw lief.
In het Parool stond (Martine Kamsma): alsof het een aanbieding is, echtscheiding online voor maar 795 Euro.
De brieven worden net niet per e-mail ondertekend. “Het is op deze manier goedkoper en sneller” vooral als de partners bereid zijn om nog even achter de computer te kruipen.
§4 Welke fase van de politieke besluitvorming:
Op dit moment wordt er veel over geklaagd en men hoopt dat het in een feed-back komt en dat het dan toch weer wordt afgeschaft.
Meningsvorming:
§1. Toekomstige ontwikkeling:
Er zijn nu al vele opvang plaatsen voor gescheiden ouders. En vooral voor kinderen met gescheiden ouders. Want men vreest dat het later nog slechter zal gaan met kinderen die gescheiden ouders hebben. Hierdoor zijn er vele onderzoeken aan de gang om te testen hoe ze het beste met hen om moeten gaan en hoe ze het beste ervoor kunnen zorgen dat het minder slecht met hen gaat.
Ook op school heb je verschillenden mensen die op dit vak deskundig zijn, zo kun je naar ze toe gaan en zij zullen je dan helpen.
Ook veel therapeuten zijn hiervan bewust, en dus worden heel veel kinderen naar hen toegestuurd.
Wat men inde toekomst wil bereiken is dat de kinderen minder verwaarloosd voelen en niet op de verkeerde pad gaan.
§2. Oplossing:
Naar onze mening is het niet makkelijk om een goede oplossing te vinden.
Dat komt, omdat het niet makkelijk is om een vader of moeder te verplaatsen, sommige kinderen zien dan nog alle beide ouders, maar sommigen zien een van hun ouders nooit meer er voelen zich heel er verwaarloosd.
Therapie is natuurlijk heel erg goed en als er betere methodes komen om kinderen beter te motieveren voor een goede leven kan het veel beter worden.
Het uitbreiden van opvang centra’s en het aantrekkelijker ervan maken zou ook heel er helpen, want zo kan iedereen goed met elkaar praten en goed elkaar begrijpen.
Maar wij denken dat het wel een tijd zal duren om echt iets effectiefs te vinden.
Hoe het nu met de maatschappij gaat is ook niet echt goed voor een jongen/meisje die zich verwaarloosd voelt, je kunt makkelijk aan drugs etc. komen en verdere onenigheid.
Maar hoe makkelijk ze scheiden hebben gemaakt is ook een beetje te ver gegaan, als je het moeilijker maakt zullen mensen er ook wat langer over na denken en misschien ook wel nog een keer proberen.
Op deze manier zullen veel meer mensen trouwen en scheiden zonder er goed bij na te denken. Zo zetten ze ook heel veel op het spel.
8. Conclusie
§1. Terugkoppeling:
Bij de doelstellig wordt er gevraagd wat de nadelen van het scheiden nou in houdt.
Je kan lezen dat het een grote effect heeft op kinderen en vooral op hun toekomst.
Bij de gescheiden partners zou er psychische aandoeningen kunnen ontstaan. En dit zijn een van de nadelen van het scheiden.
Bij de hoofdvraag werd gevraagd waarom het een maatschappelijke probleem is en zoals ik al eerder heb gezegd, kinderen kunnen een lager opleiding krijgen etc.
Deelvragen: oorzaken van het scheiden, er kunnen vele verschillende oorzaken zijn maar een paar dat wat vaker voorkomen zijn: buiten echtelijke relatie, verslaving etc.
§2. Belangrijkste conclusie:
Scheiden is iets dat hele negatieve gevolgen heeft en men moet langer erover nadenken, ook het nemen van kinderen moet men niet zo snel doen.
Scheiden kan levens verpesten, en ook heel veel toekomsten.
Dus mensen moeten ook niet zo snel op geven en er hard voor vechten en ook aan hun kinderen denken.
§3. Slotwoord
We vonden het heel leuk om dit te doen, zo maak je ook heel veel ervaring op.
Zo leer je dat je niet zo snel moet scheiden en opgeven.
En het is ook raar om te weten dat scheiden nu zelfs zo makkelijk gaat dat je het zelfs gewoon online kunt doen, en je hoeft daarvoor niet eens je partner zien. En je kunt zelfs van iemand scheiden die in het buitenland woont.
We zijn best wel lang hier mee bezig geweest en hopen dat het heel goed is geworden.
Ik heb speciaal voor uw nog een blaadje waarin je kunt zien hoe makkelijk het invullen etc. van een scheiding is online.
Ik hoop dat uw het leuk vond om alles te lezen.
Bronvermelding
www.scheiden.nl
www.scheiden.net
www.echtscheiding.nl
www.teurlingsellens.nl/Echtscheiding.html
Heel veel boeken van de bieb.
2. Historie
3. Belangen §1. Betrokkenen §2. Economische belangen §3. Tegenovergestelde belangen
4. Waarden & normen
5. Wetgeving §1. Nationale wetgeving §2. Stipte naleving §3. Uitvoering
6. Politieke Besluiten §1. Standpunten §2. Betrokken groeperingen §3. Beeldvorming §4. Fases
7. Meningsvorming §1. Toekomstige ontwikkeling §2. Oplossing
8. Slot §1. Terugkoppeling §2. Belangrijkste conclusie §3. Slotwoord
Bronvermelding/ Bijlage Inleiding: 1. Doelstelling/probleemstelling: wat voor gevolgen heeft scheiden, als je wilt scheiden wat moet je doen en hoe gaat het proces. 2. Hoofd- en deelvragen: Hoofdvraag: - hoe komt het dat scheiden zo’n grote maatschappelijke probleem is? Deelvragen: - Wat kan scheiden voor invloed hebben voor de kinderen en hun school? - Wat voor gevolgen heeft het voor hun latere relaties. - Wat zijn o.a. de oorzaak van echtscheidingen. 3. Algemene informatie over de werkwijze: - We hebben dingen opgezocht op het internet, we zijn een paar keer naar de bibliotheek geweest. We hebben allemaal informatie ( de beste) uitgezocht, om te gebruiken. Verder hebben we er lang aan gewerkt. We hebben vaak besproken hoe we dingen gingen doen en we gingen elkaars stuk goed keuren.
0.5 uur Inhouds opgave/ Inleiding Thuis
Min. 4.5 uur Probleemstelling/ Historie Bieb
Min 4.5 uur Belangen/ Waarden en normen Bieb
3 uur Wetgeving Thuis
3 uur Politieke Besluiten Thuis
1 uur Meningsvorming School
1.5 uur Conclusie/ Bronvermelding Thuis
Over het algemeen hebben we alles met elkaars hulp gedaan. En ik heb alles met grote lijnen aangegeven. 1. Probleemstelling: §1. Hoofdvraag: Waarom is het een maatschappelijke kwestie en geen persoonlijke probleem? Het aantal jongeren dat bij een echtscheiding is betrokken is de afgelopen dertig jaar sterk gestegen. Reden om na te gaan welke consequenties echtscheiding van de ouders voor hun kind(eren) kan hebben. Er blijken onder meer gevolgen te zijn met betrekking tot hun onderwijsniveau en tot hun kijk op relatievorming. Vooral jongens zijn gevoelig voor echtscheiding. De leeftijd van het kind bij echtscheiding lijkt van invloed op de hoogte van het onderwijsniveau. Eenmaal volwassen geworden, kijken kinderen van gescheiden ouders anders tegen relatievorming aan dan mensen die zijn opgegroeid in een 'traditioneel' gezin. Bovendien beëindigen relatief meer van hen hun relatie dan personen die zijn opgegroeid in een tweeoudergezin. Het aantal jongeren onder de 21 jaar dat, doordat hun ouders scheidden, werd geconfronteerd met een overgang van een tweeoudergezin naar een eenoudergezin is, van 39 duizend in de periode 1960-1964 tot 158 duizend in de periode 1985-1989. De laatste tijd maken per jaar rond de 25 duizend kinderen van onder de achttien een echtscheiding van hun ouders mee. Omdat de nieuwe gezinssituatie meestal enige jaren blijft bestaan, is het totaal aantal kinderen dat in een bepaald jaar in een eenoudergezin leeft dus beduidend hoger. In 1993 woonden 268 duizend kinderen bij een gescheiden ouder. Van de kinderen van gescheiden ouders blijft vijftien procent bij de vader wonen, 80 procent blijft bij het moeder en vijf procent gaat ergens anders wonen, bijvoorbeeld in een pleeggezin of in een kindertehuis. Van vier op de tien bij één van de gescheiden ouders thuiswonende kinderen ging die vader of moeder na enige tijd hertrouwen of samenwonen. Dit gebeurde gemiddeld 4,5 jaar na de echtscheiding. §2. Deelvragen: - Wat kan scheiden voor invloed hebben voor de kinderen en hun school? Uit het Onderzoek Gezinsvorming door de Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat het hoogst behaalde onderwijsniveau van mensen die in het ouderlijk gezin een echtscheiding hebben meegemaakt gemiddeld significant lager is dan dat van mensen uit tweeoudergezinnen.. In dit onderzoek is gecorrigeerd voor enkele andere kenmerken die mede van invloed kunnen zijn op het onderwijsniveau van het kind. Dat zijn het hoogste opleidingsniveau van vader of moeder, de grootte van het gezin waarin het kind opgroeide, inwonertal van de woonplaats waarin de jeugd werd doorgebracht, de frequentie van het kerkbezoek van de moeder en het geboortejaar van het kind. Ook na deze correctie blijft het effect van echtscheiding van de ouders op het behaalde onderwijsniveau van hun kinderen aanwezig. Er is daarbij verschil tussen jongens en meisjes. Jongens met gescheiden ouders volgen gemiddeld een halfjaar minder onderwijs dan jongens uit een tweeoudergezin. Voor meisjes is het verschil kleiner. Daarnaast blijkt de leeftijd van het kind op het moment van de echtscheiding een factor van belang. Gevolgen voor pubers: De leeftijd waarop kinderen een echtscheiding van hun ouders meemaken heeft invloed op de mate waarin dat effect heeft op hun latere maximale onderwijsniveau. Voor kinderen van 13 jaar of ouder, pubers dus, zijn de gevolgen wat dat betreft groter dan voor jongere kinderen. Bij die laatste groep zijn er nauwelijks gevolgen voor het later te behalen onderwijsniveau. Het genoemde verschil is alleen aanwijsbaar als het gaat om 'laag' en 'middelbaar' onderwijsniveau. - Wat voor gevolgen heeft het voor hun latere relaties. Jongeren die een echtscheiding van de ouders hebben meegemaakt gaan eerder uit huis dan jongeren die een dergelijke ervaring niet hebben gehad. In gezinnen met één ouder als gevolg van echtscheiding gaan bijna vier van de tien jongens en zes van de tien meisjes vóór hun eenentwintigste verjaardag het huis uit. In tweeoudergezinnen verlaten drie van de tien jongens en vijf van de tien meisjes voor hun eenentwintigste het ouderlijk huis. Bovendien wordt door jongeren uit de bedoelde eenoudergezinnen trouwen of samenwonen minder vaak als reden opgegeven om uit huis te gaan. Wie als kind een echtscheiding heeft meegemaakt, is blijkbaar minder geneigd om snel een vaste verbintenis aan te gaan. Verder hebben ze als ze gehuwd zijn (geweest) vaker vóór het huwelijk samengewoond (van de mannen ruim 60 en van de vrouwen 70 procent) dan mensen die opgroeiden in een tweeoudergezin (van zowel de mannen als de vrouwen ruim 40 procent). Ook dit wijst in de richting van een grotere aarzeling bij het aangaan van een vaste verbintenis. Meer kans op echtscheiding: Uit onderzoek onder vrouwen tussen de 15 en 44 jaar is gebleken dat vrouwen die opgroeiden in een door echtscheiding ontstaan eenoudergezin een grotere kans hebben om zelf te scheiden dan vrouwen uit tweeoudergezinnen. Het blijkt dat zowel bij gehuwde als bij ongehuwd samenwonende mannen en vrouwen uit deze categorie de kans om uit elkaar te gaan anderhalf keer zo groot is als voor mensen die opgroeiden in een tweeoudergezin. Volwassenen die als kind hebben meegemaakt dat hun ouders scheidden hebben andere opvattingen ten aanzien van relaties, huwelijk en gezin dan zij die dat niet hebben beleefd. De eerste groep staat sceptischer tegenover het aangaan van relaties. Verder noemen zij vaker 'van het leven genieten' en niet 'een gelukkig gezinsleven' als belangrijk doel in het leven. Tabel 1. Personen van 18-42 jaar naar onderwijsniveau Eenoudergezin % Tweeoudergezin% Laag 36 29
Hoog 23 28
Totaal (abs. = 100%) 591 7100
Tabel 2. Personen van 18-42 jaar die ooit na eerste samenwoning (gehuwd en ongehuwd) uit elkaar gingen resp. ooit zijn gescheiden
Mannen Eenoudergezinnen Tweeoudergezinnen
Totaal ooit samengewoond (abs.) 138 1256
w.o. percentage uit elkaar 34 25
Totaal ooit gehuwd (abs.) 87 1551
w.o. percentage gescheiden 16 10
Vrouwen Eenoudergezinnen Tweeoudergezinnen
Totaal ooit samengewoond (abs.) 208 1669
w.o. percentage uit elkaar 35 23
Totaal ooit gehuwd (abs.) 153 2315
w.o. percentage gescheiden 20 12 - Wat zijn o.a. de oorzaak van echtscheidingen. Veelal gaat het om een combinatie van stresserende factoren die op elkaar inwerken. Mensen die in echtscheidingsconflicten betrokken raken gaan automatisch op zoek naar "de" oorzaak en construeren een verhaal voor zichzelf. Als voornaamste redenen: buitenechtelijke relaties, alcoholisme [en andere verslavingsproblemen] en communicatieproblemen tussen de partners. Mishandeling wordt door een relatief groot aantal vrouwen binnen de studie als een bijkomende oorzaak van huwelijksproblemen genoemd. Er bestaan nog tal van andere aanleidingen, die vaak in een complexe verhouding tot elkaar staan. Er zijn er diverse bijkomende oorzaken die de trend van de stijgende echtscheidingscijfers kunnen verklaren. Zo blijkt dat jongeren die de echtscheiding van hun ouders meemaken later procentueel ook zelf sneller in een relatiebreuk terechtkomen. De studie wijst verder vooral het verschillende verwachtingspatroon van mannen en vrouwen binnen het huwelijk aan als voornaamste oorzaak van echtscheiding. Ook de mate waarin singles [ook vrouwen als gevolg van het emancipatieproces] meer en meer mogelijkheden tot zelfstandig leven krijgen wordt door de onderzoekster aangeduid als een bijkomende oorzaak
In ons land stellen we een continue stijging vast van de gemiddelde huwelijksleeftijd. Ongetwijfeld spelen maatschappelijke evoluties, zoals de toename van andere samenlevingsvormen [het ongehuwd samenwonen bijv.] en het stijgend aantal herhuwelijken hierbij een belangrijke rol. Onderstaande tabel geeft een beeld van de verschuiving van de gemiddelde leeftijd voor mannen en vrouwen voor het afgelopen decennium: Tabel: Aantal scheidingen per 1000 inwoners, voor verschillende Europese landen, 1980-1997 1980a 1990b 1997b
Denemarken 2,7 2,7 2,4
Engeland 2,8 2,9 2,7
Finland 2,0 2,6 2,6
Frankrijk 1,5 1,9 2,0
Ierland1 . . . IJsland 1,9 1,9 1,9
Italië 0,2 0,5 0,6
Nederland 1,8 1,9 2,2
Noorwegen ? 2,4 2,3
Spanje ? 0,6 0,9
West-Duitsland 1,8 2,0 2,3
Zweden 2,4 2,3 2,4
Zwitserland 1,7 2,0 2,4
In ons land worden jaarlijks ongeveer 83 000 huwelijken gesloten. Mannen zijn gemiddeld 34, vrouwen zijn gemiddeld 31 jaar oud wanneer zij in het huwelijksbootje stappen. Van alle huwelijken eindigt ongeveer 33 procent in echtscheiding (in 2001: 37 500) 0,05 Procent van alle huwelijken loopt al binnen één jaar op de klippen. 80 Procent van alle echtscheidingen gaat uit van de vrouw. 2. Historie: Hoe is het probleem ontstaan? De evolutie van onze relaties in de laatste 50 jaar: Doe ik het goed? Een denkmoment over relaties in de 21ste eeuw. "Een relatie blijft mensenwerk. Het ideaal bestaat niet. In relaties en huwelijk is er de laatste 50 jaar heel wat veranderd. Sinds begin jaren '50 is er voor het eerst ook een belangstelling en zorg voor de kwaliteit van de relatie. Ook de overheid ging er zich mee bemoeien, via subsidies van wetenschappelijk onderzoek over huwelijkssatisfactie en de oprichting van Centra voor Relatiebemiddeling en Begeleiding bij levens- en gezinsmoeilijkheden. In de jaren '60 kwam het open huwelijk op, met de communes en de vrije seksualiteit. Hier verandert er dus nogal wat in het denken van wat een partnerrelatie is. Deze trend was er echter géén lang leven beschoren en is niet nagevolgd. Volgens de meest recente onderzoeken, en dan vooral bij jongeren, blijkt dat vreemd gaan eerder een reden is om de relatie af te breken. Eenmaal men een partner heeft, tolereert men het vreemd gaan niet. Ik verwijs hier naar de studie van Trees Jacobs. Zij maakte een studie waar 4000 respondenten uit het Vlaamse land aan mee werkten. Zij kwam tot de conclusie dat er 3 types van relatiecultuur bestaan. Rond de jaren '60, begin '70 is er een veel grotere tolerantie gegroeid tegenover echtscheidingen (vroeger schaamden de mensen er zich voor, of de echtscheiding was praktisch financieel niet mogelijk) Nu is dat een haalbare oplossing geworden. En het % echtscheidingen is dan ook gestegen. Sinds 1970-1980 zijn er ook andere samenlevingsvormen ontstaan. Hersamengestelde gezinnen. Deze hersamengestelde kinderen is niets nieuw, dat bestond reeds in de Er in die. In
Helaas gaat het maken van afspraken bij scheiding niet altijd gemakkelijk. Soms worden ouders het niet eens over het ouderlijk gezag na de scheiding, of over hoe de omgang geregeld moet worden. In dat geval moet de rechter een beslissing nemen. Voordat hij dat doet, kan hij de Raad voor de Kinderbescherming vragen een onderzoek in te stellen en advies te geven. Van alle personen die met de Raad in contact komen, worden in principe de persoonsgegevens opgenomen in de computer. De Wet op de Persoonsregistratie geeft regels voor het vastleggen en gebruik van persoonsgegevens. Ook geeft deze wet mensen onder andere het recht om hun eigen gegevens in te zien, aan te vullen of te corrigeren. Hoe u dat kunt doen, staat in het reglement dat bij de Raad ter inzage ligt. Het Onderzoek van de Raad
Het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming houdt in dat een medewerker van de Raad (een 'raadsonderzoeker') met u, uw ex-partner en uw kinderen gaat praten. Het aantal gesprekken hangt af van de situatie. De raadsonderzoeker stelt altijd het belang van uw kinderen voorop. Hij zal eerst proberen in overleg met ouders en kinderen een oplossing voor de problemen te vinden. Voor de kinderen is het namelijk buitengewoon belangrijk dat hun ouders zelf gezamenlijk tot afspraken komen. Eventueel kan de raadsonderzoeker uw gezin in verband met de scheidingsproblemen doorverwijzen naar een hulpverleningsinstelling. Als het u ook daarna niet lukt om samen goede afspraken te maken, dan geeft de Raad zijn mening aan de rechter. De Raad adviseert de rechter wie van beide ouders het best het gezag over uw kinderen kan krijgen, en hoe de omgang geregeld kan worden. Voor dit advies praat de raadsonderzoeker soms ook met andere mensen die informatie kunnen geven, zoals een onderwijzer of huisarts. De raadsonderzoeker overlegt met u wat hij gaat doen, zodat u goed op de hoogte blijft. Ook overlegt hij met andere deskundige medewerkers van de Raad. Beslissingen neemt hij dus nooit alleen. Rapport
Van de resultaten van het onderzoek en het advies aan de rechter wordt een rapport opgemaakt. Dit rapport wordt met u en uw kinderen besproken, en u mag het uiteraard ook zelf lezen. Als er iets in staat wat volgens u niet klopt dan kunt u dat aangeven. Uw opmerkingen worden dan aan het rapport toegevoegd. Uiteindelijk wordt dit rapport naar de rechter gestuurd. U krijgt een kopie thuisgestuurd. Een andere kopie blijft bij de Raad voor de Kinderbescherming waar het wordt bewaard in een dossier. Hierin zijn alle stukken van de zaak verzameld. Ook de persoonlijke gegevens van u en van uw kinderen worden in dit dossier bewaard. Het dossier wordt vernietigd als het jongste kind uit uw gezin waarmee de Raad te maken heeft, 18 jaar wordt. U en uw kinderen hebben het recht om het dossier in te zien. De beslissing van de rechter
De rechter nodigt u vervolgens uit voor een zitting bij de rechtbank. Hij bepaalt welke ouder het ouderlijk gezag krijgt, en hoe de omgangsregeling met de andere ouder eruit moet zien. U kunt uw advocaat vragen of hij op de zitting voor u het woord wil voeren. De rechter neemt zijn beslissing op basis van het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming en dat wat hij op de zitting heeft gehoord. Ook houdt hij rekening met de mening van uw kinderen. De rechter is verplicht om kinderen van 12 jaar en ouder uit te nodigen om hun mening te geven. Bij kinderen jonger dan 12 jaar mag de rechter dat ook doen, maar hij is het niet verplicht. Wet op de persoonsregistratie (de scheiding zelf) U ontvangt dan een beschikking waarbij de echtscheiding wordt uitgesproken. Die beschikking moet u laten inschrijven in het register van de Burgerlijke Stand van de Gemeente waar u destijds voor de wet bent getrouwd. Het huwelijk is pas ontbonden als deze inschrijving gebeurd is. In de gevallen waarin u en uw partner het over een of meerdere zaken niet eens kunt worden, zal de procedure met een verzoekschrift van een van de partijen naar de rechtbank gaan. De andere partij krijgt de gelegenheid een verweerschrift in te dienen. De rechter zal partijen vervolgens tijdens een zitting horen waarbij hij zal trachten partijen alsnog tot overeenstemming te brengen. Lukt dat niet, dan zal de rechter beslissen. Mocht de beslissing in uw nadeel uitvallen, dan is hoger beroep mogelijk. §2. Is er een stipte naleving hiervan? Ja natuurlijk, als de rechter een iets heeft uitgesproken, moet je wel je daaraan houden. Maar er zijn natuurlijk mensen die alles regelen zonder een rechter, of als iemand al met een rechter iets heeft afgesproken, kan hij wel met zijn ex-partner een kleine verandering maken, maar daar moeten wel alle beiden parijen over eens zijn. §3. Uitvoering. De uitvoering ligt meestal aan de handen van de partners die scheiden, zij hoeven alleen naar de rechter te gaan als ze niet met elkaar eens zijn of als ze onenigheid hebben. Verder kunnen ze zelf afspraken maken over bijv. de voogdij en wie wat krijgt van het huis. Maar als je naar de rechter gaat, zal alles aan de hand van de rechter liggen. Door middel van een advocaat moet je dan bewijzen en dergelijke hebben, over waarom je iets moet hebben. 6. Besluiten §1. Standpunten: Het is jammer dat de overheid nauwelijks een gezinsbeleid voert. Een van de oorzaken ervan is de worsteling van de liberale en socialistische partijen met het thema gezin. Kinderen en vrouwenemancipatie zijn onderwerpen waar het overheidsbeleid wel prima mee uit de voeten kan. Het gelijkheidsideaal, het ideaal van individuele ontplooiing en zelfbeschikking, zijn hierin het leidend beginsel, met een sterke vertaling door de PvdA en GroenLinks in gelijke arbeidsparticipatie en gelijke rechten. De afhankelijkheid die per definitie aan de keuze voor een gezin verbonden is, is in strijdt daarmee. Een gemeenschap is meer dan de optelsom van individuen. Inmiddels kunnen we wel stellen dat de formele belemmeringen voor gelijkheid weggenomen zijn, het opleidingsniveau en ook de kansen voor vrouwen en mannen gelijk zijn. Het streven naar feitelijke gelijkheid begint dan ook een gedateerde strijd uit de vorige eeuw te worden. Vrouwen en mannen kiezen voor relaties, voor het krijgen van kinderen en bepalen samen hoe zij hun levensloop willen inrichten. Afhankelijkheid van elkaar is er in emotioneel opzicht, maar vaak ook in financieel opzicht. Vrouwen en mannen hechten waarde aan een eigen werkkring, maar maken zich minder druk over hun individuele economische zelfstandigheid binnen de relatie of het gezin. Je deelt veel met elkaar, vreugde en verdriet, zorgtaken, je woont samen en je deelt ook het inkomen met elkaar. De PvdA vult samen als ieder voor zich en de overheid voor ons samen. VVD schrijft in zijn verkiezingsprogramma: "Uitgangspunt is de vrije en zelfsturende mens." Niet verwonderlijk dat voor het individu alle ruimte gemaakt wordt. De VVD vindt het gezin één van de opties die individuen hebben in het leven. Maar als het mis gaat met kinderen, blijkt het gezin toch weer in beeld te komen bij de VVD. Verhalen over boetes voor ouders bevestigen het eigen falen meer oog te hebben voor gezinnen en integratie. Het belang van een goede opvoeding en een stabiele thuissituatie blijkt problemen te kunnen voorkomen. Ouders dragen wel verantwoordelijkheid, maar ondersteuning van ouders en gezinnen wordt verwaarloosd. Het is de fase die het meest onder druk staat, wat tijd betreft als wat inkomen en koopkracht betreft. De waarde van het gezin voor de gezinsleden zelf, maar ook voor de samenleving wordt door veel politieke partijen en beleidsmakers onvoldoende onderkent. Individualisering zou de dominante trend zijn en dat staat haaks op versterking van de positie van het gezin. Een benadering die mensen ziet in relatie tot anderen, die ervan uitgaat dat mensen pas tot hun recht komen in relatie tot anderen, kent deze tegenstelling niet. Individualisering betekent dan dat mensen als persoon met unieke kwaliteiten tot hun recht moeten komen. Het houdt ook in dat uitgegaan wordt van de mens als verantwoordelijk persoon, die relaties aangaat waarin onderlinge zorg en geborgenheid centraal staan. En daarvoor ook verantwoordelijkheid wil nemen. De vrijheid van mensen om de eigen levensloop te bepalen gaat hand in hand met de verantwoordelijkheid voor het eigen bestaan en voor degenen voor wie hij of zij zorgdraagt. Ook in de toekomst zullen mensen bewust kiezen voor relaties en voor het krijgen van kinderen en daar ook de consequenties en verantwoordelijkheid voor willen dragen. Het intrinsieke belang van het gezin, de onderlinge zorg, geborgenheid en liefde is het beschermen waard. Beleid kan dan niet eenzijdig gericht zijn op individuen, maar kan ook niet voorbijgaan aan het toegenomen belang dat mensen hechten aan eigen keuzes in de levensloop. De levensloopbenadering is dan een integrale benadering die mensen de mogelijkheid geeft zelf hun weg te bepalen in het leven en die keuze ook ondersteunt. Ondersteunt door de belemmeringen voor spreiding van tijd en inkomen over de levensloop weg te nemen. We zien ook dat mensen hun individuele ambities realiseren binnen de verantwoordelijkheden die ze hebben in het gezin. Het CDA kiest voor een levensloopbeleid: versterking van de zeggenschap van mensen over hun eigen levensloop door een nieuw levensloopstelsel. Ruimte voor levensloopsparen, die het mogelijk maakt inkomen te sparen voor tijden van verlof.
www.scheiden.net
www.echtscheiding.nl
www.teurlingsellens.nl/Echtscheiding.html
Heel veel boeken van de bieb.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden