Jeugdculturen

Inleiding: Je bent jong en wilt zelf je manier van leven bepalen. Je wilt lekker opvallen door je gedrag en door je kleding. Je wilt grenzen aftasten om er vervolgens overheen te gaan. Er zijn verschillende jongerengroeperingen die elk op hun eigen manier zich kleden en zich gedragen, deze groeperingen zijn door de tijd heen door de maatschappij geaccepteerd. Door de tijd heen zijn er steeds sterker bepaalde jeugdgroeperingen naar voren gekomen. Deze groepen kregen een steeds grotere aanhang en vormden op den duur zelfs een subcultuur, vroeger waren de sub culturen nog niet volledig aanvaard door de maatschappij, maar tegenwoordig wel. Ook tegenwoordig hebben we met subculturen te maken, maar daarover later meer eerst zal hieronder een uitleg volgen, van wat een jeugd(sub)cultuur nou eigenlijk is, hoe deze zich uit en wat ze doen (inhouden). Een jongerencultuur is eigenlijk een bijzondere vorm van cultuur. Een cultuur is een geheel van waarden, normen, opvattingen, rituelen, gedragsvoorschriften, symbolen en tekens die worden gedeeld door de leden van deze groep of samenleving. Een subcultuur is een cultuur die een andere cultuur deels overlapt, maar die ook duidelijk hun eigen aspecten kennen. Een jongerencultuur is dus een cultuur op het gebied van de jongere mensen in de samenleving. Jongeren krijgen een toenemende zelfstandigheid (in de periode van 12 tot 20 jaar) en vormen een groep met mede jongeren waarbij zij zich op hun gemak voelen, ook al komen deze leden uit andere landen en kennen zij ze niet, ze voelen zich tot dezelfde cultuur aangetrokken en dus tot elkaar. Een jongerencultuur kent geen lang bestaan, sommigen vinden geen aanhang of na een tijdje gaan de leden weg. Ook kan het zo zijn dat de groep te veel aanhang krijgt en daarom een mainstream worden. Een jongerencultuur bestaat uit een harde kern en daaromheen sympathisnaten en de \"meelopers\" . De harde kern zorgt voor de vorm, ontwerpen de stijl en vormen de \"achterliggende\" gedachte van de groep. Harde kern voelt zich duidelijk meer dan de meelopers daarom verzinnen ze zelfs namen voor de meelopers, denk aan: zwabbers (meeloop gabbers) ook verzetten zij zich tegen vermainstreaming (een echte cultuur worden). Hoe de stijl van een jongerencultuur eruit ziet, bestaat uit drie elementen: Image: het naar buiten toe eruit zien door middel van kleding, haardracht, make-up en sieraden. Houding: gezichtsuitdrukking, de manier van lopen, pose en de uiting van de groep naar buiten toe. Taalvariant: (=slang) typische vocabulaire en wijze van uitspreken, ook hebben ze bepaalde groeten en woorden die ze hierbij gebruiken. De cultuur heeft veel geld over om de stijl te uiten. Meestal komen de harde kern leden met nieuwe ideeën om de stijl \"bij te werken\". De jongerencultuur vind zichzelf de beste cultuur en vindt alle andere culturen, die van de hunne afwijken, minder. Zo ook die van hun ouders, in de tijd dat een jongere zich bij een jongerencultuur heeft aangesloten treden er vaker meningsverschillen over opvattingen op tussen jongeren en hun ouders, dan voorheen. Dit is ook een reden waarop veel jongeren bij zo’n jongerencultuur gaan, maar ook om alvast een beetje te proeven van de verantwoordelijkheid en het zelf kiezen, wat ze op latere
leeftijd onder de knie zullen moeten krijgen. De tijd dat jongeren zo\'n cultuur vergezellen is een mooie tijd om erachter te komen wie ze nu echt zijn. De meeste jongeren willen bij een bepaalde groep horen, omdat juist deze groep hen aanspreekt en dan vooral qua stijl en levensstijl (en misschien omdat veel vrienden er al bij zitten). Men voelt zich met elkaar verbonden in zo\'n groep en ze vinden hunzelf de beste groep, daarom worden andere jeugdculturen al gauw als mindere gezien. Soms trekken de verschillende culturen niks van elkaar aan, maar vaak is er sprake van rivaliteit of zelfs regelrechte vijandigheid tussen de culturen. Denk hier aan bijvoorbeeld uitlachen, uitschelden, krachtmetingen of zelfs (hevige) gevechten (de laatste kan zelfs uitlopen tot erge bendeoorlogen.) Nu zal een uitgebreid verslag volgen over de jeugdculturen in Nederland, vanaf 1950. De meest grote culturen zullen worden behandeld. Over deze culturen zal apart worden verteld, over dingen als kleding, taal, stijl enz. Ook zal er een schema worden weergegeven die de verbanden tussen de culturen laat zien en er is een stuk dat het ontstaan van de culturen weergeeft, kortom de geschiedenis.
Geschiedenis van de Jeugdculturen De jaren 50 In de loop van de jaren vijftig, komen in Nederland de eerste jongerensubculturen tot ontwikkeling. Dit komt voornamelijk doordat jongeren beschikking krijgen over eigen geld en omdat ze meer vrije tijd hebben. Nieuwe ideeën ontstonden in de hoofden van de jeugd. Overal in de samenleving kwamen mensen in opstand en dit was het begin van de jeugdculturen. Er ontstonden verschillende muziekstijlen waar vooral jongeren naar luisterden. Rock \'n roll, Jazz, Folk, Beatniks. Hieruit stamt de muziek van tegenwoordig. In de jaren vijftig, kent Nederland twee jongerensubculturen, de kuiven en de artistieken. De kuiven cultuur steunt op het voorbeeld van Amerikaanse rock ’n roll-en filmsterren. De artistiekelingen halen hun inspiratie deels uit Amerika en deels uit Parijs. Onder de ouderen heerste hierdoor grote paniek, ze wisten niet wat er zou gaan gebeurde en vreesde het ergste. Maar als we terug kijken is het moeilijk te begrijpen wat de reden was van alle drukte. Misschien dat de oudere mensen zagen wat komen ging? Als je naar de drugsproblemen en de sociale problemen van de 90ger jaren kijkt, was er toen weinig aan de hand. Misschien vreesde men de kleine scheurtjes in de stabiele samenleving van die tijd. In de jaren 60 ging het alleen maar sneller. Democratisering, ontkerkelijking en het verlies van respect voor het gezag. Oude normen werden afgebroken en de jeugd had een doel. De jaren 60 De jaren 60 waren de start van een andere tijd waarin de jeugd iets had te vertellen en meer serieus genomen werd. Bovendien werd de jeugd in de 60ger jaren niet meer als een probleem gezien, maar als een consument. Op dit moment vormen jongeren van 6 tot 19 jaar een groep van 2,8 miljoen mensen die jaarlijks 5,5 miljard gulden uitgeven. Jongere kinderen kopen ook meer. Dit was de periode van protest en sitdown acties. Jongeren streden voor allerlei zaken. Dit was ook de periode waarin jonge mensen geïnteresseerd raakten in politiek, in de rassenproblematiek. Blanke Beatniks en zwarte jongeren streden samen tegen racisme. Ze werden een deel van de vrijheidsstrijd. De maatschappij gaf de schuld aan de opvoeding. Falende ouders waren de oorzaak van deze problemen. Veel jongeren hadden ideeën over persoonlijke vrijheid en grotere individualiteit. Jammer genoeg zijn deze gedachten zeldzaam geworden. De tegenwoordige jeugdculturen hebben vooral computerspelletjes, televisie, pretentieloze muziek gebracht door commerciële media als belangrijkste interessen. De media hebben veel geld verdiend aan Woodstock 2. De daardoor aangetrokken jeugdculturen zullen daardoor nooit meer volledig terugkeren. Aan het begin van de jaren zestig, verschijnen te kikkers op het jongerentoneel. Deze groep combineert een aantal elementen van de kuiven, met die van de artistieken. Eigen inbreng vormen de beatmuziek met bijbehorende dans en de kledingstukken. Vanaf circa 1964 komt de soulcultuur op. Soulkikkers houden van soulmuziek, zwarte muziek uit Amerika. Deze groep leefde over het algemeen langs de andere culturen heen en maakten als een van de enige (bijna) geen ruzie met andere groepen. In 1965 word de prove opgericht in Amsterdam. Prove is eigenlijk geen echte jongerencultuur, in die zin, dat een eigen muziekstijl ontbreekt, het was meer een ideologische beweging. Wanneer deze beweging in 1967 ontbonden word, ontstaat als vanzelf de hippiecultuur. Als muziekstijl geven zij de voorkeur aan rockmuziek, underground, folksongs en protestsongs. De jaren 70 In de jaren zeventig, komen de rasta’s opzetten. De rasta’s vormen een spirituele beweging met een eigen muziek (raggae), een eigen geloof (rastafari) en een sterk zwart bewustzijn. In de Verenigde Staten ontstaat rond 1970 de hardrockers of de metalheads, de oudste muziekvariant binnen deze stroming heet heavy metal, zwaar versterkte gitaarrock met een denderende beat. Deze stroming word vaal agressief afgeschilderd door hun ruige uiterlijk, de wilde dansen en de harde muziek met teksten over (zelf)moord, oorlog en geweld. Rond 1976 komen de disco’s op in Nederland. Dit is oorspronkelijk een zwarte en homocultuur, afkomstig uit Amerika, maar in Nederland heeft deze subcultuur over het algemeen blanke twintigers tot leden. Bij disco’s gaat het er in de eerste plaats om een goede tijd hebben en lekker lang en heftig dansen in de seksueel uiterst tolerante sfeer van de discotheken. Hier word veel drugs gebruikt (vooral cocaïne) om langer door te kunnen gaan. In 1977 breekt de punk door in Nederland. Deze cultuur was opzienbarend door de haardracht, geverfd in alle kleuren van de regenboog en in de meest vreemde vormen geknipt. Kleding was meestal zwart en gescheurd, door veiligheidsspelden bijeengehouden. Pogo was de dans (op en neer springen). Punks hadden verschillende achtergronden. Binnen de punkbeweging bestonden meerdere subculturen: beehive punks en in politiek geïnteresseerde punks. Anarchisme is een onderdeel van hun levensfilosofie. Op deze manier zijn ze niet in een hokje te stoppen en staan ze los van alle politieke partijen. Ongeveer tegelijkertijd met de punk, waait de skinhead beweging over vanuit Engeland. De stijl van de skinheads is agressief. De kleding is ontleend aan het traditionele arbeidersleven van Engeland: bretels, spijkerbroeken met omgeslagen pijpen, kale koppen en werkmansschoenen. Verder zijn legerkleding, tatoeages en piercings vaak terug te vinden bij deze subcultuur. In de jaren 60 was de leuze \"De jeugd heeft de toekomst\". De jaren 70 hadden ook een leuze: \"De jeugd heeft geen toekomst\" (No Future). Men noemde hen ‘de buitengesloten generatie’. De punk scene had geen positieve aspecten. Hoe kunnen die gevonden worden in een cultuur die tot doel had overal tegen te zijn? De subculturen reageerden verschillend op de economische crisis van de jaren 70. Skinheads wilden de oude normen en waarden van de arbeiders terugbrengen. Punks vielen deze juist aan. De jaren 80 De jaren 80 hebben minder te betekenen dan de jaren 60 en 70. Verschillen tussen groepen jongeren zijn minder makkelijk te zien. En er zijn veel verschillende types: kakkers, punks, hiphop, rasta\'s, disco\'s, alternatievelingen, hippies, drop outs, dijkers, rockers, blowers, etc. Dit maakt het moeilijk onderscheid te maken. Overal zag je graffiti, hardrock, punk, new wave, jongerencentra. Jeugdculturen werden een normaal verschijnsel. Veel veranderingen in de samenleving ontstonden door de jeugd. De commercie verdiende veel aan de jeugd. En de strijd tegen de samenleving was voorbij. Jeugdcriminaliteit groeide, er ontstonden jeugdbendes. In de jaren 80 ontstonden er maar weinig nieuwe jeugdculturen: die van de jaren 70 bleven bestaan. De hiphop cultuur en de housecultuur waren de grootste nieuwe subculturen, maar ze hebben weinig met elkaar te maken. Rond 1980 kwam de hiphop cultuur in Nederland, deze cultuur kwam uit Amerika. Aanhangers waren vooral jongeren uit de ghetto\'s die weinig mogelijkheden hadden in de maatschappij. Dit was een van de meest zuivere culturen die ooit ontstaan is. In deze cultuur waren ook een aantal subculturen zoals rap (sprekend zingen), breakdance, electric boogie (eigen dansstijl) and graffiti (illegaal beschilderen van muren met spuitbus en stift). Deze kunstvorm werd overgenomen door buitenlandse jongeren en door blanke jongeren uit de lagere milieus. Je zag veel breakdancers op straat en graffiti was \"in\". In de jaren tachtig komen uit de punkscene vier nieuwe jongerenculturen voort: new wave, hardcore, straight-edge en alto’s. New wave ontstaat rond 1980 en is een niet zo agressieve tak van de punk. De muziek is melodieuzer. Begin jaren tachtig komt de hardcorepunk tevoorschijn. Volgens hen is ideologisch in orde zijn, belangrijker dan het uiterlijk. Deze jongerencultuur blijft vrij klein qua omvang. Uit de hardcorehoek komt rond1980 ook de straight-edge voort. In tegenstelling tot veel andere jongerenculturen uit die tijd, wijzen zij seks, roken, drugs en drank af, maar gaan wel uit hun dak op hardcore muziek. De alto’s hebben een bepaalde levensstijl, die aan moet geven dat de aanhangers kritisch in het leven staan en zich niks laten wijsmaken door bijvoorbeeld commercie en mode. De muzikale voorkeur loopt uiteen: folk, rock, bowie, hardcore en metal. In de jaren tachtig komen ook de skaters in Nederland. Dit is de enige jongerencultuur die rond een sport is ontstaan, het uithalen van ingewikkelde stunts op hun skateboard is dat ook een van de belangrijkste herkenningpunten van de skaters. Rond 1987 bereikt de house Nederland, deze van oorsprong zwarte danscultuur is een verzamelnaam voor diverse muziekvarianten, die met elkaar gemeen hebben, dat ze op de computer zijn gemaakt. De acid house is daarvan de meest toonaangevende variant.
De jaren 90 In de jaren negentig, bereikt een stortvloed aan informatie de mens, via de uitbreiding van televisiekanalen, de zendtijd en de digitale snelweg, waarop steeds meer mensen zijn aangesloten. Jongeren maken veel gebruik van deze mogelijkheden en kunnen zo mensen van hun jongeren (sub) cultuur in binnen- en buitenland nu zeer snel bereiken. In het begin van de jaren negentig, raakt de Acid house op z\'n retour, maar treden er andere housevarianten op, zoals de techno en de Goatrance. Ook komt er een echte Nederlandse, de gabberhouse of hardcore. Gabbers gaan uit hun dak op super harde en snelle muziek en hebben hun eigen dansvorm, het hakkûh. Verder zijn ze duidelijk herkenbaar door hun dure Australian (of Cavello) trainingspak, Air Max Nikes, bomberjacks, vaak met vlaggetjes op de mouw, een baseballpet en een geheel of gedeeltelijk kaalgeschoren hoofd. Gabbers worden vaak agressief afgeschilderd en in verband met drugs gebracht. Alhoewel lang niet alle gabbers zo zijn. Vanaf circa 1995, groet de populariteit van jungle in Nederland. Deze housevariant afkomstig uit Londen, combineerde elementen uit de techno en ragga (elektronische reggae) en is een stuk softer dan gabber, niet alleen qua muziek, maar ook qua sfeer en stijl. Na de eerste housedode in 1993, stelt burgemeester Thijn van Amsterdam een meldingsplicht in voor houseparty\'s, zodat er voor meer veiligheid en controle gezorgd kan worden. Een aantal jeugdculturen Hippies “Alles was zo nieuw, zo sprankelend en zo vol leven….. Je kon de zindering in de lucht heel sterk voelen. Zo veel mensen waren bezig met dingen anders te doen.” De naam “hippies” is overgenomen uit Amerika, waar de hippie beweging in 1965 ontstond in Californie en New York. Tussen 1970 en 1975 trok de hippie cultuur zoveel jongeren aan dat zij verwaterde en mainstream werd. Bij die stroom droegen de jongens en meisjes lang haar vaak tot over de schouders. De meeste hadden een lange pony of een scheiding in het midden. De voorkeur ging uit naar steil haar. En ook “afro-kapsels” waren erg in. Zowel jongens als meisjes kleurden hun haar vaak (oranje) rood met Henna. Ook lieten veel mannen een snor of een baard staan, dat deden ze om niet te verwijfd te lijken met hun lange haren. In die tijd droegen de meisjes weinig of geen make-up. Bij feesten en pop concerten zag je verscheidene hippies, vooral meisjes met kleurrijke bodypaint. Qua kleding zagen hippies er armoedig uit en droegen vooral 2e handskleding. Ze hielden van vale verwassen T-shirts en versleten spijkerbroeken. Overhemden en grote uitgezakte truien deden het ook heel goed. Aan de voeten droegen ze laarzen of sandalen. Vooral in 1970 kwamen de felle en vrolijke kleuren meer in de mode. De stoffen waren effen of hadden een patroon zoals cirkels, spiralen of blokjesprint. Ook droegen ze graag kleding met bloemetjes erop. Voor jongens waren er heupbroeken met uitlopende pijpen, overhemden jasjes en dassen. Meisjes droegen vooral korte broeken en super korte rokjes en jurkjes. En de zonnebrillen met hele grote glazen. Later kwamen de plateauzolen in. De meest kenmerkende hippie kleding was die in exotische stijl. Veel India kleding en veel enkel- en armbanden en veel kettingen. Al snel vond je in Nederland veel van dit soort winkels waar ze zulke kleding verkochten. Hippies hielden niet van luxe dingen, ze verafschuwde dure snelle auto’s. Alles moest het liefst zo goedkoop en zo zuinig mogelijk. Met hun eigen vervoermiddel of liftend trokken ze over de hele wereld. Ze bleven vaak lang weg. Om zichzelf te bewijzen en te leren kennen trokken velen er alleen op uit. Hippies hielden van psychedelische rock, een combinatie van rock, blues, country en western, folk en indiaanse ragas. Deze muziek was eenvoudig van melodie en emotioneel. Ook oosterse muziek werd veel beluisterd. Ze luisterden meestal samen naar muziek, mediteerde en blowden. Hippies zagen dansen als een vorm van zelfexpressie. Ze gingen veel naar concerten die vaak in de openlucht plaats vonden daarbij ging het hun vooral om het samen zijn. Hippies dronken vooral thee, geen smaakjes maar vooral kruidenthee alweer een kenmerk uit India. Ze aten vegetarisch zoals peulvruchten en veel granen. Hippies wilden het liefst onbespoten eten en verbouwden de groenten vaak zelf. Hippies dronken niet of nauwelijks alcohol. Een enkele keer wijn of tequilla. Hippies waren ook graag stoned. Dat lukte het beste met hasj en wiet. Blowen hoorde er bij. Er gebeurde vaak ongelukken met te veel drugs. Omdat ze er ook veel mee experimenteerde. Hippies troffen elkaar in cafés en jongerencentra en bij popconcerten. Ze waren veel buiten te vinden, zowel in de natuur als op straat. Vaak woonden ze met anderen samen in één huis. Het interieur was vaak 2e hands en met oosterse accenten. En vaak veranderden ze het. Ze waren een hechte groep, ze communiceerden veel met elkaar en deden nooit echt iemand kwaad. Je hoorde volgens hen vriendelijk en gastvrij te zijn en veel samen te delen. Ze vonden het milieu erg belangrijk en hielden erg van de natuur. In hun relatie hadden ze veel seks. De meesten hadden ernaast ook sexuele contacten met anderen. Veel relaties gingen daardoor kapot. Hippies dachten heel laconiek over opvoeding dus het gebeurde regelmatig dat ze bewust of onbewust zwanger raakte en kinderen kregen. Ze vonden het maar niets om eerst te studeren en daarna een burgerlijk bestaan te leiden. Je moest naast je studie veel ruimte nemen voor andere dingen. Ze waren vaak kunstenaars of schilders of hadden meerdere baantjes. Metalheads “Het was zo bruut gewoon, ik vond het heerlijk” Metal bestaat nu ongeveer 30 jaar en heeft zich van een kleine subcultuur tot een grote en ook opvallende beweging ontwikkelt. De meest oorspronkelijke vorm is Heavy Metal, een vorm van hardrock, die aan het eind van de jaren ‘60 begin jaren ’70 ontstond met bands als Deep purple en Led Zeppelin. Aan het eind van de jaren ’80 leek Metal enigszins in te zakken, omdat er toen allerlei verschillende vormen van ontwikkeld waren die zeer populair werden. Een paar voorbeelden zijn Blackmetal dat rond het midden van de jaren ’80 ontstond en de zwaardere en nog agressievere vorm daarvan: Death Metal in het begin van de jaren ’90. Ruig, agressief, hard, energiek, dynamisch en authentiek zijn de trefwoorden voor zowel de muziek en de levensstijl. Metalheads vinden hun haar heel belangrijk en verzorgen het goed. Het is lang en bijvoorkeur sluik en hoe meer hoe beter: volume wordt op prijs gesteld. Een snor en een baardje of duivelssik mag, maar zonder kan ook. De kleding moet een ruige en onverschillige indruk maken: verscheurde broeken en T-shirts, long sleeves met gaten in de ellebogen, mouwloze jacks of vesten van denim of leer, lange leren jassen of jacks en als schoeisel sportschoenen, maar nu kisten, motorlaarzen of cowboylaarzen. Motorlaarzen worden soms aan de voorzijde voorzien van metalen platen. Zwart is, zeker bij Death en Black Metal, de favoriete kleur maar ook blauwe of stonewashed jeans behoren nog steeds tot hun kledingstijl. De broek, die ook van leer kan zijn heeft een strak of recht model, het shirt wordt er los overheen gedragen en daar overheen een mouwloos vest. De basiskleur van de T-shirts en long sleeves is zwart en zowel voor- als achterzijde en mouwen hebben prints van bands of choquerende plaatjes. De T-shirts worden vaak bij concerten gekocht. Tot een jaar of 5 geleden was een spijkerjasje, met of zonder mouwen, en indien mouwloos meestal over het leren jack heen gedragen, een geliefd kledingstuk. Vrouwelijke Metalheads dragen ongeveer hetzelfde als de jongens en daarnaast ook hele korte leren rokjes, strakke truitjes en bloesjes of bustiers met metalen versieringen, netpanty’s en schoenen met hoge hakken en metalen stukjes erop. Het beeld is stoer en sexy. Het ruige imago van Metalheads wordt vooral opgeroepen door de metalen versieringen op de kleding. Bovendien dragen zowel jongens als meisjes zwartleren halsbanden en armbanden met metalen klinknagels. (Voor voorbeeld zie Rinsje 4 Havo) De armbanden kunnen heel breed zijn en de arm van pols tot elleboog bedekken. Daarnaast dragen jongens en meisjes ook kettingen om de hals en de taille of aan de riem met als hanger een omgekeerd kruis een pentagram of een ander symbool uit de sfeer van zwarte magie en satanisme. Doods- en andere duivelsymboliek komen veelvuldig voor, ook in de tatoeages waarvan de meeste Metalheads en wel 1 of meerder van hebben. Verdere accessoires zijn metalen ringen en oorbellen, en ook piercings, zowel in wenkbrauw, onderlip, en neus als in tepel of navel. Jongens en vooral bandleden maken hun ogen vaak op met zwarte zware randen. Voor meisjes is zware opmaak verplicht: het gezicht is wit, de lippenstift donker of fel rood met donkere randen, de wenkbrauwen worden geaccentueerd en om de ogen worden zwarte raden gezet. Kenmerkend voor het geluid van Metal zijn het enorme volume, de zware drums en bas met een heftige beat. Als er gezongen wordt is dat vaak krachtig en wordt er geschreeuwd en gekrijst. Bij veel popconcerten gaan Metalheads helemaal uit hun dak, en zijn helemaal kapot daarna. Hun motto is: heel je leven lang feesten. Ze dansen niet, ze headbangen alleen, op het ritme van de muziek hoofd en haren heen en weer zwaaien. En ritmisch tegen elkaar opspringen en tegen elkaar opslaan. Ze drinken alleen maar bier en gooien daar ook mee. En er wordt ook wel eens een joint gerookt. Ze houden altijd protesten tegen de samenleving door hun muziek. Punkers “Chaos dat was wat je wou. s’Nachts leven. Bier drinken, wanneer je wilde. Nooit meer naar je werk gaan. Leven om te leven. Muziek maken, omdat je muziek wilt maken. Kunst omdat je kunst wilt maken.” Punkmuziek ontstond in de Verenigde Staten als een poging de authentieke underground van de jaren ’60 te doen herleven. Daar kreeg Punk ook zijn naam: “Punk” is slang voor straatschoffie, wat paste bij het ongepolijsde geluid, gedrag en uiterlijk van de muziekanten. Deze muziek werd rond 1975 in Engeland opgepikt door bands. Ongeveer in 1977 brak Punk ook door in Nederland. In Nederland werden studenten van de kunstacademie de eerste punkers. Vrij snel breidde de aanhang uit met vaak veel jongere mensen. Haar was heel belangrijk voor punkers. Meerdere stijlen waren mogelijk als het maar afwijkend was. Mensen hadden lokken, pieken, kleuren, delen kaal, getoupeerd haar. Dat laatste kwam het meeste voor, zowel bij jongens als bij meisjes. Het opvallendste kapsel was wel de hanenkam. De kam zetten deed je met zeep. Je haar was pas echt punk met een opvallend kleurtje. Meisjes hielden van een opvallende make-up. Lange lijnen om de ogen, ook wel tekeningen in het gezicht. Met zwart. Om de ogen wel vaak wat extremere kleuren: roze, paars. Heel veel met potlood werken. Randjes om je lippen, of helemaal zwarte lippen. Vooral je ogen moesten heel heftig. Zeker bij concerten waren ook veel jongens in die stijl opgemaakt. Op kleding gebied deden punkers heel veel zelf. Ze kochten veel bij de 2e hands winkel. Later kwamen er speciale winkeltjes voor punkers. Vele van hen versierden hun kleding met metaalwerk, zoals studs, kettinkjes, buttons, kroonkurken, veiligheidsspelden en scheermesjes. Punkers droegen veel T-shirts maar die werden wel aan de punkmode aangepast. Van de T-shirts gingen de mouwen eraf en de hals eruit. Ook broeken werden omgebouwd. Een broek deden ze in een emmer met chloor en zo kregen ze aparte vlekken. Punkers droegen vaak zwarte spijkerbroeken van het merk Lois. Ze moesten helemaal strak om je benen zitten en daarom werden de pijpen ingenomen. Elke Punker had wel een zwart leren jack, die ze zelf versierde. Als schoeisel kozen veel punkers voor zwarte, puntige laarsjes, soms ook wel versleten basketbal schoenen. Als accessoires waren met studs versierde leren riemen, halsbanden en polsbanden in de mode. Ze droegen ook veel ringetjes en oorbellen. Sieraden werden veel zelf gemaakt. Veel punkers hadden piercings en niet alleen in oren. Dat deden ze vaak zelf of bij elkaar. Tatoeages waren ook populair. Meestal zaten die op arm of schouder, maar er waren ook veel punkers die tatoeages op hun vingers hadden. Dat deden ze ook vaak bij zichzelf en bij anderen. Punkers bekommerden zich weinig om hun lichaamverzorging, ze wasten zich niet vaak en trokken zich niet veel aan van hygiëne. Vaak woonden ze in een kraakpand en daar was geen warm water. Meisjes konden dezelfde kleding als jongens dragen, maar ze kozen ook vaak voor rokjes. En het liefst heel strak, heel erg kort en van leer. Daaronder netpanty’s met gaten of roze, rode of groene panty’s. Punkers moesten zich ook aan de “kledingcodes” houden, anders werden ze door andere Punkers als Hippies beschouwd. Punkmuziek was hard en energiek en er zit geen melodie in. Bij het optreden is de act van de band erg belangrijk. De tekst stelt niet veel voor maar dat is ook niet te bedoeling. Veel punkers zaten in een bandje. Bier was de drank voor de punkers en ook jenever en wodka. Veel Punkers gebruikten ook drugs. Er werd veel geblowd en speed of heroïne was erg populair. In veel leegstaande grote gebouwen woonden de Punkers samen. De meubels kwamen van de kringloop of het grofvuil. Punkers liepen vaak mee met demonstraties en andere acties dat was één van hun dagelijkse bezigheden. Het verzet tegen de maatschappij was sterk agressief. Het was de bedoeling dat je er extreem uitzag en je extreem gedroeg. De punk ideologie legde sterk de nadruk op persoonlijke autonomie en individualisme.
Hiphoppers \"Het mooie van hiphop dat is de originaliteit… Je mag wel nadoen, je mag wel afkijken, maar je moet er iets mee doen. Je moet gewoon jouw manier van denken en leven verwerken in je eigen muziek of je eigen dans.\" Hiphop komt van oorsprong uit New York en was een zwarte danscultuur. Het begon in 1975 toen Dj Hollywood in een discotheek in een zwarte wijk in South Bronx de hiphop draaide. En zo ontstond er ook een nieuwe manier van dansen: Breakdancen en Electric boogie
Vanuit New York breidde de hiphop cultuur zich over Amerika uit. In Nederland waren de eerste hiphoppers vanaf 1979 actief. In de jaren \'80 groeide het nog meer uit en in de jaren \'90 werd het publiek breder doordat R&B en reggae erbij kwamen. In de jaren \'80 hadden veel hiphoppers een \"Blockheadmodel\" Eind jaren \'80 kwamen er meer rapgroepen en die hadden dreadlocks ( je haar in soort strengen vastdraaien, en vel gel erin gooien.), die haarstijl werd toen door veel hiphoppers overgenomen. Anderen hadden grote krullen die ze ook vaak kleurden, en ze deden er ook veel vet in. Eerst droegen de eerste Breakdancers joggingbroeken maar die ruilde ze later in voor trainingspakken. Hun trainingspakken waren meestal van merken als Puma, Adidas, Kappa en Fila. Ze hadden ook altijd sportschoenen aan. Meestal van het merk Adidas. Er was ook een soort hiphoppers die graffiti spoot. Deze hiphoppers droegen in tegenstelling tot de Breakdancers donkere kleding en grote truien en broeken die makkelijk zaten. Ook hadden ze meestal petten op. Schoenen werden op een speciale manier geveterd namelijk de veter om je voet gewikkeld of onder de lip van de schoen doorgehaald zodat de schoen open stond. Ook hadden ze een spinmuts op, om goed op hun hoofd te kunnen draaien bij het dansen. En ook gebruikten ze polsbanden tegen blessures. Na 1985 maakten de sweatsuits plaats voor de spijkerbroeken, met stoere jassen erop en een baseballpet. Kenmerkend voor deze periode zijn de grote gouden kettingen met grote hangers eraan. Om te laten zien bij welke groep ze hoorden, lieten ze meestal een tatoeage zetten met een afdruk van een belangrijk teken van die groep. Meisjes hadden niet echt een speciale kledingstijl, maar zagen er wel sportief uit. Pas later gingen ze meer jongenskleding dragen, zoals grote truien en broeken. Kleding en uiterlijk waren erg belangrijk voor hiphoppers. En als je \"goed\" merk aanhad dan hoorde je er echt bij en had je veel aanzien. Hiphop muziek heeft een beetje van Soul, Funk en Reggae. Belangrijk voor deze muziek waren de Dj\'s. Zij maakten muziek doormiddel van platen te draaien op draaitafels. Later gingen ze ook muziek maken met gezongen teksten. Zo iemand heette een rapper. Rappers kozen woorden uit die goed in het ritme pasten. Rappers werden absolute sterren in de hiphopmuziek. Halverwege de jaren \'80 werd de sobere muziekstijl populair van Run DMC en LL Cool J. Ze rapten vooral over het harde leven in de Getto\'s. Hun uitstraling was vaak macho en agressief. Muziek was erg belangrijk voor hiphoppers dus ze trainden heel hard en heel lang om op nieuwe muziek te kunnen dansen. Hiphoppers hadden hun eigen taal, ze bedachten overal een term voor en allerlei namen voor elkaar. Doormiddel van graffiti werden teksten met rare termen op grote openbare bouwwerken en vervoermiddelen gespoten. Het waren vaak grote en kunstzinnige ontwerpen. Ze werden op het gebied van kleding, taal, dansstijl en gedrag geïnspireerd door films, bekendheden en videoclips. In het begin gebruikten ze geen alcohol of drugs. Omdat anders je lichaam gedesoriënteerd raakt en ze niet goed meer kunnen breakdancen. Later gingen ze joints en marihuana gebruiken en er werd veel bier gedronken. Hiphoppers wilden altijd de beste zijn, en deden erg hun best om een goed aanzien te krijgen. Hiphoppers kwamen meestal uit de Getto en troffen elkaar meestal s\'avonds op straat. Je had speciale groepen die uit één bepaalde wijk kwamen en die zochten dan ruzie met de andere wijkgroepen om zichzelf te bewijzen. In het begin waren er vooral veel jongens die hiphopper waren, maar er kwamen steeds meer meisjes bij die ook gingen rappen. Dat waren meestal wat stoerdere meisjes dan anderen. Skinheads “Trots op je achtergrond, op je land, dat hoort bij skins. Je eigen brood verdienen, werken, fun maken, je mond niet dicht houden.. Wij gaan ons niet zielig voelen.” Skinheads waren voor het eerst in 1968 in Engeland te zien. Ze kwamen volgens hen op voor de arbeiders belangen. En vonden dat je hard moest werken voor je geld. Naast hun werk hielden ze zich bezig met bier drinken met andere Skinheads, zich afzetten tegen de maatschappij, en voor zichzelf opkomen. Een kenmerk van Skinheads is hun kale kop, en daaraan hebben ze ook de naam Skinheads te danken. De meisjes waren niet helemaal kaal, maar hadden een blonde pluk naar voren. Ze hadden meestal kleding aan die op arbeiderskleding leek bijvoorbeeld grote stevige schoenen met stalen neuzen, grote spijkerbroeken met je pijpen opgerold, grote T-shirts met bretels erover heen, het liefst heel smal en rood. Ook was legerkleding met legerkistjes erg in. En vooral het bomberjack was heel populair. De verschillende kleuren veters in hun kisten, lieten zien bij welke groep je hoorde. In Skinhead muziek stonden de teksten centraal en de teksten gingen over maatschappelijke problemen. Dansen deden ze niet, alleen springen op het ritme en tegen elkaar aan duwen. Op concerten werd veel met bier gegooid en er werd veel gevochten tijdens concerten. Dan gingen de verschillende groepen tegen elkaar vechten vaak vielen daar ook doden bij. Voetbal was de sport van de Skinheads omdat het een echte arbeiders sport was. Er werd veel gedronken en drugs gebruikt zoals speed en coke. Naar buiten toe leken Skinheads heel agressief maar binnen de groep zijn ze heel hecht. Er waren veel meer mannen dan vrouwen, maar de vrouwen die er waren deden dan ook met alles mee. Skaters \"Eigenlijk is het zo dat het om die plank met wielen gaat en daaromheen kan je er van alles bij halen.” De cultuur komt oorspronkelijk uit de Verenigde Staten, waar het belangrijkste kenmerk van een Skater wordt gemaakt: het skateboard. Het kwam rond de jaren ’80 al wel een beetje in Nederland maar rond 1993 werd het heel populair. Hun uiterlijk wordt bepaald door het skaten. Ze hebben kort haar, dragen een wijde broek, een wijd T-shirt en sportschoenen. Bij Skaters hebben de topskaters een voorbeeld functie, zij brengen dingen in de mode. Vroeger droegen Skaters grote joggingbroeken. Daarna kwamen de wijde spijkerbroeken waarbij het kruis tussen de knieën hing, maar die broeken werden gedragen door Skaters die zelf niet skaten. Sieraden die dragen ze niet, maar piercings en tatoeages kunnen wel. Skaters zijn erg individualistisch maar worden gezien door mensen als een groep. Skateboarden zijn erg belangrijk voor een Skater, dus ze versieren ze en verzorgen ze de skateboarden goed. Ook is het belangrijk dat je elke keer weer nieuwe trucs kan met je skateboard. Één van hun dagelijkse bezigheid is dan ook het oefenen en bedenken van nieuwe trucs. Als Skaters iets anders doen dan skaten, dan zijn bier drinken en wiet roken het enige wat ze doen. Iedereen kan meedoen met skaten, ze laten iedereen toe in hun groep. Alleen voor meisjes is het moeilijk om een skater te zijn, er zijn maar weinig meisjes die een “echte” skater zijn. Niet alleen binnen de eigen groep maar ook naar buiten toe, zijn Skaters erg tolerant. Ze hebben ook veel respect voor andere jeugdculturen. Nawoord Nu wij deze praktische opdracht hebben gemaakt, hebben wij een goed beeld gekregen van de jeugdculturen van vroeger en tegenwoordig. De jeugdculturen zijn door de tijd heen steeds erg veranderd. Ook zijn er jeugdculturen “uitgestorven” en mainstream geworden. Zo zal het over een tijd ook zijn, de jeugdculturen die nu bestaan zullen veranderen, uitbreiden of uitsterven. Als de culturen uitbreiden en een mainstream worden zullen ze meer invloed in de maatschappij krijgen. De jongerenculturen worden door de rest van de bevolking meestal wel geaccepteerd. Ze komen ook er uit voor hun mening en zijn niet bang om die door actie te uiten. Dat zijn soms best extreme acties en dat brengt dan onrust in de buitenwereld. Wij denken wel dat de jeugdculturen meer op elkaar gaan lijken en het allemaal niet meer zo extreem meer zal zijn. De hippies en de punkers zijn vroeger grote mainstreams geweest, maar daar zijn er nu nog maar een paar van over. Je ziet dat die in de loop van de jaren heel erg is afgenomen en wij denken dat dat bij de meeste andere subculturen ook zal gebeuren.