Wilde Zwanen - Communisme in China onder Mao Zedong

Onderzoeksopdracht: Wilde zwanen. Opdracht 39. a) De staat bemoeide zich in feite met alles wat erin het leven van Jung Chan en haar ouders gebeurde. Bij alles wat ze deden moesten ze eerst nadenken of de Partij dit wel goed vond. Zo moest de vader van Jung Chan de Partij toestemming vragen om met Jung Chan haar moeder ‘over liefde te praten’. Jung Chan haar moeder vond dat dit iets weg had van toestemming vragen aan het hoofd van de familie, en dat was het ook. De Communistische Partij was het nieuwe gezinshoofd. Ook toen ze besloten hadden te trouwen moesten haar vader en moeder eerst nog een verzoek bij de Partij indienen om in de echt verbonden te worden. Het huwelijk was onder controle van de Partij gesteld. Zelfs tijdens de bruiloft bepaalde de Partij dat het huwelijk niet te overvloedig mocht worden gevierd. De communisten probeerden een karig soort huwelijkssluiting te introduceren. Nadat ze getrouwd waren bleef de Partij zich met het leven van haar ouders bemoeien. Er werd bepaald waar haar vader en moeder moesten slapen, dit was in het kantoorgebouw van de Partij, waar de ouders gescheiden moesten slapen. Alleen op zaterdag mochten ze samen de nacht doorbrengen. Toen de Partij ontdekte dat Jung Chan haar moeder toch 's nachts de nacht bij haar man doorbracht, werden zij en haar man op Partijbijeenkomsten bekritiseerd. Ze werden beschuldigd van het feit dat ze ‘liefde op de eerste plaats hadden gesteld’ op het moment dat de revolutie voor had behoren te gaan. Toen ze in 1949 samen op weg waren naar Yibin omdat ze gingen verhuizen, kreeg de moeder van Jung Chan het opnieuw zwaar te verduren. Omdat haar moeder een lagere rang had, had ze geen recht op een auto. Dit in tegendeel tot haar man, die een hoge partijfunctionaris was, en volgens de Partij wel recht had op een auto. De moeder van Jung Chan moest op de een dag meer dan vijftig kilometer lopen, terwijl haar man in de auto werd vervoerd. Toen ze zag dat een vriendin van haar door haar man over de rivier werd geholpen en toen ze hoorde dat die man het voorrecht had om met de auto te reizen, maar dit niet had gedaan om zijn vrouw te ondersteunen, stortte ze bijna in. Die nacht hield ze het niet meer uit en barstte ze in tranen uit, wat natuurlijk de volgende ochtend weer voor het nodige kritiek zorgde. De mensen zeiden dat ze zich had gedragen als een ‘teer dametje uit de uitbuitende klasse’. Nadat in 1955 Jung Chan haar moeder door de Partij in hechtenis werd genomen, bepaalde de Partij ook dat alledrie haar kinderen naar de crèche moesten, omdat de Partij de opvoeding van de kinderen wou overnemen van de ouders. Jung Chan haar moeder werd onder voortdurende bewaking gesteld van andere vrouwelijke ‘kameraden’, die haar overal volgden. Dit deden ze om te voorkomen dat ze zelfmoord ging plegen of een samenspanning met anderen tegen de Partij zou beginnen. In 1958 had Mao de Grote Sprong Voorwaarts ingevoerd. Dit hield in dat iedereen zich moest bezig houden met de productie van staal, zelfs de toen zesjarige Jung Chan moest hieraan meewerken. Mao vertelde hen over de grote productie en het overvloed aan voedsel dat er was. Wat hij echter niet vertelde, was dat de boeren op het platteland geen eten hadden. Al het voedsel dat de boeren op het platteland hadden verbouwd (en dat was al weinig, omdat ze verplicht waren mee te werken aan de staalproductie) werd direct naar de stad vervoerd, zodat ze daar geen honger leden. De Culturele Revolutie brak in 1966 uit. Dit hield in dat Mao het hele onderwijs platlegde. Er werd geen les meer gegeven, maar de leerlingen moesten wel naar school om uitspraken van Mao uit ‘Het Rode Boekje’ op te dreunen. Ook werd er op 16 augustus van dar jaar een Rode Garde opgericht. De leerlingen die hier lid van waren kregen de opdracht klassenvijanden te bestrijden. Iedere leerling die niet lid was of zich niet enthousiast genoeg hiervoor inzette, werd zelf als klassenvijand beschouwd. Ook de ouders van Jung Chan ontkwamen niet aan een bezoek van de Rode Garde. Alle boeken van haar vader werden verbrand, omdat deze reactionair waren en niet goedgekeurd door de Partij. De enige boeken die de Partij had goedgekeurd, gingen over de leer van Mao. b) Bijna alles in China wat door de staat werd bepaald, bepaal ik zelf of samen met mijn ouders. Zo bepaal ikzelf met wie ik trouw en of ik dat doe, naar welke school ik ga, hoe ik reis en welke kleren ik aan trek, want ook werd er in China bepaald welke kleren de mensen daar moesten dragen. Ik bepaal zelf waar ik ga werken, of ik me wil aansluiten bij een vereniging en wat ik lees. Ik vind het ook heel raar dat in China al dat soort dingen door de staat bepaald werden. Het vreemdst vind ik nog, dat er voor je gedacht werd. Zodra je je mening uitte of zelfs wanneer je je niet enthousiast genoeg inzette, werd dit al gezien als verraad aan het communisme. In Nederland word er eigenlijk niets direct door de staat bepaald, er zijn natuurlijk wel regels waar je je aan moet houden, zoals het betalen van belasting, dat je tot je zeventiende verplicht ben naar school te gaan en dat je in de meeste openbare gebouwen niet mag roken. Maar er wordt niet, zoals in China wel werd gedaan, opgelegd hoe je moest leven. c) Als je werd opgepakt in die tijd, dan was dat meestal toeval. Mao had geen duidelijke wetten waarin stond vastgelegd bij welk misdrijf je welke straf kreeg. De ene keer was je verdacht als je ouders vroeger onder de Kwomintang hadden gediend, de volgende keer was je verdacht wanneer je ouders vroeger iets ‘verdachts’ hadden gedaan. Zo werd ook de moeder van Jung Chan in hechtenis genomen, in verband met de nieuwe politieke campagne die het doel had om ‘verborgen contrarevolutionairen’ te ontmaskeren. Haar moeder was verdacht, omdat ze in 1948 op onduidelijke wijze uit de gevangenis was gekomen. Ze werd na zes maanden vrij gelaten, omdat ze geen bewijs hadden dat ze er op een illegale manier uit was gekomen. Ook werd de vader van Jung Chan opgepakt in 1967, omdat hij niet wou samenwerken met de Tings, een familie die al vele mensen in de problemen hadden geholpen en die er ook voor hadden gezorgd dat een goede vriend van haar ouders, meneer Shu, zijn baan verloor. Haar vader kwam al weer gauw terug, maar ze hadden hem zo gemarteld dat hij krankzinnig was geworden en in het ziekenhuis werd opgenomen op de psychiatrische afdeling. d) In Nederland kun je alleen worden opgepakt of in hechtenis worden genomen, als de politie ook daadwerkelijk bewijzen heeft dat je iets hebt gedaan wat volgens de wet verboden is. Ook mag de politie je niet langer dan 12 uur in de cel vast houden als de bewijzen die ze hebben niet sterk genoeg zijn. De politie mag ook niet zomaar een je huis doorzoeken, eerst moeten ze een huiszoekingsbevel hebben en die krijgen ze alleen als ze genoeg bewijs hebben om te laten zien dat jij echt iets te verbergen hebt. In Nederland worden op grond van het Wetboek van Strafrecht straffen bepaald die horen bij omschreven misdrijven/delicten. Je kunt in Nederland dus nooit zonder bewijs worden opgepakt. Opdracht 40. a) De ouders van Jung Chan geloofden dat Mao hun zou bevrijden van de Kwomintang. De Kwomintang heeft China lange tijd in zijn greep gehouden en ze waren niet erg populair onder de Chinezen. De Kwomintang was nationalistisch en de vrouw werd door hun als ondergeschikte beschouwd. De meeste Chinezen waren maar al te blij dat de communisten hun bevrijdden van de Kwomintang en ze werden in het begin dan ook ontvangen als bevrijders. Ook de ouders van Jung Chan waren communist, ze geloofden dat onder de communisten de positie van de vrouw gelijk zou worden gesteld aan die van de man (sociale gelijkheid), dat er een einde zou komen aan de economische onderontwikkeling en dat ze vrijer zouden worden gelaten. De ouders van Jung Chan stonden volledig achter de communistische idealen en waren het ook met alle standpunten eens. Ze vroegen zich nooit af of deze wel altijd even goed waren. Pas later gingen ze twijfelen aan de idealen van Mao. Standpunten van Mao:  Collectivisatie en landhervorming  Industrialisatie  Sociale gelijkheid  Loyaliteit aan de staat, i.p.v. loyaliteit aan de familie.  Einde aan economische onderontwikkeling  Vrijheid

b) Ideaal Werkelijkheid
Sociale gelijkheid
Vrijheid
Einde aan economische onderontwikkeling. Positie van vrouw en man werd gelijk gesteld, iedereen kreeg een klassenstatus die afhankelijk was van de positie van je ouders. Deze klassenstatus was overerfbaar, maar kon wel gewijzigd worden. Toen Mao net aan de macht was, waren de ouders van Jung Chan vrijer, dan toen de Kwomintang nog aan de macht was. Maar dit veranderde naarmate Mao langer aan de macht was. Hun vrijheid werd juist enorm beperkt. De Communistische Partij kwam in 1949 aan de macht. De periode van 1949 tot 1953 werden wel de ‘wittebroodsweken’ genoemd. Het ging erg goed met de economie, maar die stortte in 1953 in met het begin van de collectivisatie in 1953. c) In 1969 werd de 'gedachtenhervorming door arbeid' ingevoerd. Dit hield in dat miljoenen stadsbewoners naar het platteland werden gestuurd om daar onder toezicht van boeren te werken. Op deze manier wou Mao de jongeren ervan weerhouden over straat te zwerven en uit verveling problemen te veroorzaken en zo zouden volwassenen een 'toekomst' hebben. Volgens Mao werden de jongeren naar het platteland gestuurd om 'hervormd te worden'. Hij vertelde nooit echt wat hij hiermee wou bereiken, maar het kwam er op neer dat het een straf was. De volwassenen maakten deel uit van het oude bestuursapparaat dat door Mao's Revolutionaire Comités was vervangen, en het afvoeren van dit soort mensen naar verre buitengewesten om lichamelijk arbeid te gaan verrichten was een handige oplossing. Jongeren werden naar plattelandsgebieden gestuurd waar ze heropgevoed zouden worden door de boeren. Het eerste jaar zouden alle jongeren van de staat zakgeld en voedselrantsoenen krijgen, die je kon ophalen in het dorp waar je was ondergebracht. Al het werk werd met de hand gedaan, er waren geen machines en ook geen trekdieren. De boeren hadden te weinig voedsel om zich paarden of ezels te kunnen veroorloven. Ontberingen maakten deel uit van de 'gedachtenhervorming'. Je diende hiervan te genieten, omdat je hiermee dichter bij je doel kwam. En die was 'meer op de boeren lijken '. De volwassenen werden in kampen ondergebracht, dit waren geïsoleerde detentieoorden waar de vrijheid van de gedetineerden zo beperkt was dat ze onder toezicht dwangarbeid moesten verrichten. De gedetineerden werden geacht voedsel te produceren en in hun eigen behoeften te voorzien. Ze kregen nog wel een salaris, maar konden hier weinig mee kopen. d) Ik denk dat mensen zo'n regime accepteren, omdat ze hopen dat de omstandigheden waarin ze leven hiermee beter worden. Ze hoopten dat de communistische partij een eind zou maken aan de economische onderontwikkeling en sociale ongelijkheid. De Partij beloofde dat zij het volk de weg zou wijzen naar een communistische maatschappij waarin uitbuiting en onderdrukking hebben plaatsgevonden voor gelijkheid, menselijk waardigheid en welvaart voor iedereen. Omdat de eerste vier jaar onder het communisme erg goed gingen en de economische positie sterker werd, had de communistische partij al een groot vertrouwen opgebouwd onder de Chinese bevolking. Toen dit na 1953 iets minder werd, hielden ze wel hun vertrouwen in de Partij. Daarom heeft de Partij het in het begin erg makkelijk gehad. Later werd het Maoïsme je opgedrongen, maar nog werden er geen vragen gesteld. De Chinezen leerde in het openbaar hun mening niet te uiten en ze stelden ook geen vragen. Dat kon ook niet. De macht van Mao was groot, zodra je iets negatiefs zei over Mao of de partij, was je je baan kwijt of werd je onderworpen aan streng zelfkritiek. De mensen hebben Mao’s beleid te lang geaccepteerd, hun vertrouwen in hem was te groot. Evaluatie. Ik vond het een erg leuke, maar ingewikkelde onderzoeksopdracht. Ik heb eerst het boek van Jung Chan gelezen en toen werd me al duidelijk hoe het er aan toe ging tijdens het communisme, maar ik vond het wel ongelofelijk hoe al die mensen zich zo konden gedragen. Er was niemand die zich af vroeg of datgene wat Mao deed wel goed was. Ze liepen als blinde koeien achter hem aan. Eigenlijk konden ze ook niks doen, want op het moment dat ze erachter kwamen dat hij helemaal niet zo goed was, was het eigenlijk al te laat. Het enige wat hij wou, was zijn eigen positie verbeteren en het maakte hem niet uit hoe. Ik heb het boek helemaal uitgelezen, maar het kostte me wel veel moeite. Ik vond het wel een interessant boek, maar ik moest me zelf er wel toe aanzetten om weer verder te lezen omdat het niet zo makkelijk geschreven is en erg dik is. De onderzoeksopdracht vond ik ook interessant, maar af en toe twijfelde ik wel of datgene wat ik deed wel goed was. Vooral de idealen van de ouders van Jung Chan vond ik moeilijk. Maar ik heb mijn best gedaan.