Homoseksualiteit

Inleiding
Dit verslag gaat over de normen en waarden van homoseksualiteit, die er ca. 1960 waren en nu. In het verslag worden de normen en waarden in Nederland bedoeld. Het verslag is als volgt ingedeeld: in totaal bestaat het verslag uit vier hoofdstukken. In de eerste drie hoofdstukken wordt antwoord gegeven op de deelvragen. In het laatste hoofdstuk wordt een conclusie getrokken, door een antwoord te geven op de hoofdvraag. Voor dit verslag zijn er drie invalshoeken gebruikt, namelijk: politiek, maatschappelijk/sociaal en cultureel. Deze leken ons de beste invalshoeken voor dit verslag. De hoofdvraag is: Welke veranderingen hebben de homoseksuelen meegemaakt in de afgelopen 40 jaar? Het antwoord op deze hoofdvraag zal gegeven worden door een conclusie te trekken uit de drie deelvragen. De deelvragen zijn respectievelijk: 1. Welke veranderingen zijn er op het gebied van homoseksualiteit in juridisch opzicht? Dit hoofdstuk gaat over de veranderingen in de wet over homoseksualiteit. 2. Welke veranderingen zijn er op het gebied van homoseksualiteit in maatschappelijk opzicht. Hierin staat wat er veranderd is aan het denken van mensen over homoseksualiteit. 3. Welke veranderingen zijn er op het gebied van homoseksualiteit in cultureel opzicht. In deze laatste deelvraag worden de veranderingen van de mening van de kerk over homoseksualiteit behandeld. Aan het eind van het verslag is het de bedoeling dat er een overzichtelijk beeld is ontstaan over homoseksualiteit, vroeger en nu. Hoofdstuk 1: Welke veranderingen hebben er plaats gevonden op het gebied van homoseksualiteit in juridisch opzicht? Vanaf 1911 begonnen er een aantal dingen te veranderen op het gebied van de normen en waarden van homoseksualiteit. Dit komt doordat in 1911 het artikel 248-bis werd ingevoerd door de regering van Nederland. Hierin stond dat homoseksuele contacten tussen meerder- en minderjarigen strafbaar was. De Nederlandse jurist Jacob Schorer was het hier niet mee eens en richtte het Nederlands Wetenschappelijk Humanitair Komitee (NWHK) op. Deze organisatie heeft maar tot de Duitse inval in 1940 bestaan en is in 1946 door het Cultuur- en Ontspanningscentrum (COC) vervangen. In Nederland gebeurde het oprichten van zo’n dergelijke organisatie niet voor het eerst. Jacob Schorer had namelijk het voorbeeld van de Duitse seksuoloog Magnus Hirschfeld opgevolgd. Deze man had in Duitsland al in 1897 het Wissenschaftlich-humanitäres Komitee (WHK) opgericht, dat voor de homoseksuelen op kwam. Hirschfeld dacht anders over homoseksualiteit dan de maatschappij. Hij bekeek homoseksualiteit vanuit een biologisch opzicht. Dit betekent dat homoseksualiteit en heteroseksualiteit even natuurlijk zijn. De bevolking en de regering keken hier anders tegenaan. Zij zagen homoseksualiteit als een ziekte. Homoseksualiteit stond namelijk in die tijd op de lijst van internationale ziekten. Hirschfeld wilde de mening van de bevolking veranderen. Dit was niet het enige wat hij wilde veranderen. Hij wilde ook het vele discrimineren van homoseksuelen verlagen en er voor zorgen dat het non-discriminatie-artikel van de Grondwet ook voor homoseksuelen telden. In Nederland probeert het COC hier ook wat aan te doen. Het grootste streven van deze organisatie is de integratie van homoseksuelen. Hiermee wordt bedoeld dat mensen, ongeacht hun seksuele voorkeuren, gelijk behandeld moeten worden. Deze organisatie was niet alleen opgerecht om op te komen voor de gelijke rechten van homoseksuelen, maar ook voor homoseksuelen die steun zochten. Het COC had een aantal ontmoetingsplaatsen opgezet waar ze bij elkaar hun verhaal kwijt konden. Vanaf de jaren ‘60 kwamen homoseksuelen op voor gelijke rechten. Ook wel de homo-emancipatie genoemd. Tot nu toe zijn ze er redelijk in geslaagd. Het is zo dat homoseksuelen nog steeds gediscrimineerd worden, maar ze hebben nu wel gelijke rechten, zoals in het non-discriminatie-artikel van de Grondwet staat. Mede door de homo-emancipatie is in 1971 het artikel 248-bis afgeschaft. Dit artikel werd afgeschaft, doordat uit onderzoek van de Gezondheidsraad was gebleken dat jongeren niet door verleiding homoseksueel kunnen worden, zoals men eerder dacht. Pas veel later ontstond er een wettelijk geregelde en erkende samenlevingsvorm voor homoseksuelen. Dit was pas vanaf 1 januari 1998. Dit werd het geregistreerd partnerschap genoemd. Door de maatschappij wordt het geregistreerd partnerschap meestal het homohuwelijk genoemd. Het lijkt in vele opzichten op het huwelijk. Net als bij het huwelijk wordt er aangifte gedaan, zijn er getuigen, de partners geven elkaar het jawoord en er wordt een akte opgemaakt door de ambtenaar van de burgerlijke stand. Ook de rechten en plichten van het geregistreerd partnerschap zijn bijna geheel hetzelfde als bij een huwelijk, alleen het geregistreerd partnerschap heeft voor de betrekkingen met kinderen geen rechtsgevolgen. Dit betekent dat geregistreerde partners geen kinderen mogen adopteren. Sommige homoparen zouden graag kinderen willen hebben. Dit kan wel, maar dan zijn niet beiden de ouder van het kind. Zo is alleen de vrouw waaruit het kind is geboren de moeder. Haar vrouwelijke partner wordt niet gezien als de tweede ouder van het kind. Homoparen kunnen dus uit eindelijk wel kinderen hebben, maar het kind wordt dan niet officieel als het kind van het homopaar gezien door de wet, maar als het kind van degene waaruit het is geboren. Het COC heeft in de afgelopen jaren al veel bereikt. Het volgende wat het COC wil bereiken is dat homoparen wel kinderen mogen hebben. Hoofdstuk 2: Welke veranderingen hebben er plaats gevonden op het gebied van homoseksualiteit in maatschappelijk opzicht? Tot de 19e eeuw werd homoseksualiteit gezien als godsdienstig zondedenken. Tot die tijd heette het ook geen homoseksualiteit, maar sodomie. Dit woord verwijst naar de bijbelse veroordeling van homoseksueel gedrag, dat in de steden Sodom en Gomorra zouden hebben plaats gevonden. Vanaf de 19e eeuw werd het zondedenken vervangen door een medisch/psychiatrisch ziektedenken. Deze overgang van zondedenken naar medisch/psychiatrisch ziektedenken werd vooral bevorderd door het feit dat alleen de homoseksuelen, die in problemen geraakt waren, met de onderzoekers in aanraking kwamen. Op deze manier ontstond er geen eerlijk beeld over homoseksualiteit. Al die tijd sprak niemand openlijk over homoseksualiteit. De bevolking veroordeelde homoseksualiteit. Het gebeurde meestal als iemand uitkwam voor zijn homoseksualiteit (coming-out), dat hij door familie en vrienden als het ware verbannen werd. Daardoor hielden de meeste mensen die homoseksueel waren hier hun mond over. Ook in het gezin spraken ouders zelden met hun kinderen over seks laat staan over homoseksualiteit. In de loop der jaren is dit toch wel veranderd. Men is veel opener gaan praten en vrijer gaan denken over deze onderwerpen. Dit komt vooral doordat mensen vroeger nog veel geloviger waren. Men ging meer naar de kerk en de kerk verbood homoseksualiteit. In deze tijd gaan mensen steeds minder vaak naar de kerk en geloven ze ook minder in de kerk. Dit is één van de redenen dat mensen makkelijker doen over homoseksualiteit. Uit een onderzoek blijkt het volgende: In 1968 vond nog 60% van de bevolking dat homoseksuelen zo veel mogelijk vrij gelaten moesten worden om te leven op hun eigen manier. In 1981 vond ruim 85% van de bevolking dit. Deze radicale veranderingen waren mede veroorzaakt door de vrouwenemancipatie. Door de emancipatie van vrouwen, die hun hoogtepunt kenden in de jaren ‘60 en ‘70, heeft er een brede mentaliteitsverandering plaatsgevonden op het gebied van onder andere rollenpatronen en gelijke behandeling. Door deze feministische golf kwam ook de homo-emancipatie op gang. Het veranderende denken van de bevolking zorgde voor meer begrip voor homoseksuelen. Doordat de bevolking steeds meer begrip toont voor homoseksuelen, hebben ook steeds meer homoseksuelen hun coming-out. Hierbij worden ze vaak geholpen door organisaties als het COC. Het lijkt tegenwoordig zo dat er steeds meer homoseksuelen op deze aardbol rondlopen, maar dat is dus niet zo. Vroeger kwamen homoseksuelen gewoon minder vaak uit voor hun homoseksuele gevoelens. Tegenwoordig zijn er op verschillende instellingen van universiteiten Lesbische en Homostudies. Deze instellingen verrichten onderzoek naar homoseksuele thema’s en verzorgen ook thematische cursussen voor studenten. Ook op hogescholen zijn tegenwoordig modules of cursussen met een homoseksueel thema. In de loop van de jaren hebben er veel verbeteringen plaats gevonden, ten opzichte van de homoseksualiteit. Maar alles wat de homoseksuelen willen bereiken is nog steeds niet bereikt. Er is nog een lange weg voor hen te gaan. Hoofdstuk 3: Welke veranderingen hebben er plaats gevonden op het gebied van homoseksualiteit in cultureel opzicht? De meeste mensen in Nederland zijn christen. Maar ook een bepaald percentage van de bevolking is islamitisch of joods. In dit hoofdstuk wordt vanuit deze drie geloven de homoseksualiteit besproken. Ongeveer 40 jaar geleden keerden zowel het christendom, de islam en het jodendom zich af tegen homoseksualiteit. Bij al deze geloven lag dit onderwerp zeer gevoelig en werd er op hun gebedsplaatsen zelden over gesproken. Dit kwam doordat bij ieder in hun heilige boek stond geschreven dat een man met een vrouw moest trouwen. Als bleek dat iemand homoseksueel was, dan werd diegene uit zijn of haar geloof geplaatst. Rond de jaren ’60 waren ook de christelijke politieke partijen er zwaar op tegen dat het non-discriminatie-artikel van de Grondwet ook voor homoseksuelen zou moeten gaan gelden. Om bovenstaande twee redenen spraken weinig homoseksuelen over hun homoseksualiteit. Nu, in het heden, is er weinig veranderd over het denken van de geloven over homoseksualiteit. Maar doordat mensen steeds minder gelovig worden, kijken ze minder moeilijk tegen homoseksualiteit aan. Vooral de christenen kijken veel minder streng tegen homoseksualiteit aan. Islamieten en joden zijn nog steeds voor de volle honderd procent tegen homoseksualiteit. Islamitische en joodse homoseksuelen hebben het hier vaak heel moeilijk mee. Van hun cultuur moeten ze met iemand van de andere sekse trouwen, maar zelf willen ze liever de rest van hun leven met iemand van hun eigen sekse doorbrengen. Vaak raken ze helemaal in de war. Sommigen plegen zelfmoord, omdat ze niet kunnen kiezen tussen hun familie of hun geliefde. Maar de meeste praten niet over hun homoseksualiteit. Vandaar dat er zo weinig bekend is over islamitische en joodse homoseksuelen. Bij streng gelovige christenen ligt het onderwerp homoseksualiteit ook heel gevoelig. De meeste homoseksuelen in ons land zijn christen, maar toch wordt homoseksualiteit binnen dit geloof nog steeds niet gewaardeerd. De paus heeft zelfs een aantal discriminerende uitspraken gedaan over homoseksuelen. Om die reden is hij aangeklaagd door een Nederlandse organisatie die opkomt voor de gelijke rechten van homoseksuelen. De paus loopt de kans om binnenkort veroordeeld te worden. Uiteindelijk is er weinig veranderd voor homoseksuelen in cultureel opzicht. Alleen van een aantal christenen krijgen ze een beetje meer respect. Maar dit is toch een kleine vooruitgang en alle kleine beetjes helpen. Hoofdstuk 4: Welke veranderingen hebben de homoseksuelen meegemaakt in de afgelopen 40 jaar? De houding van de bevolking ten opzichte van de homoseksualiteit is in de loop der jaren positief veranderd voor de homoseksuelen. Alleen is er in cultureel opzicht relatief weinig veranderd. Maar in juridisch en maatschappelijk opzicht zijn er toch heel wat verbeteringen. Homoseksualiteit heeft in de afgelopen 40 jaar steeds meer bekendheid gekregen, wat ten goede van de homoseksuelen is gekomen. Homoseksualiteit lijkt in onze samenleving een steeds normaler onderwerp te zijn. Dit zijn niet de enige verbeteringen. Homoseksuelen hebben nu ook wettelijk betere rechten gekregen. Het non-discriminatie-artikel van de Grondwet is nu ook geldig voor homoseksuelen en het artikel 248-bis is afgeschaft. Hierin stond dat meerderjarige homoseksuelen geen homoseksuele contacten mochten hebben met minderjarige. Homoseksuelen kunnen nu zelfs ook een soort van huwelijk met elkaar aangaan, het geregistreerd partnerschap genoemd. Homoseksuelen mogen alleen nog steeds geen kinderen adopteren, maar daarvoor zijn ze nu in de strijd. Er zijn nu ook organisaties die homoseksuelen kunnen helpen om een partner te vinden of een homoseksueel helpen bij zijn coming-out. Tot nu toe zijn dat al heel wat verbeteringen. Ze hebben alleen nog steeds niet hun doel bereikt, want op religieus gebied zijn ze nog steeds niet geaccepteerd. Hierdoor kunnen ze nog steeds niet voor de kerk trouwen, als ze dit zouden willen. Maar misschien komt er nog meer verandering in de komende 40 jaar. Bronvermelding
Bronnen: - Encarta ’99 - Internet (zie bijlage) - Titel: Homoseksualiteit en theologie

Schrijver: Yko van der Groot en Dinand de Vries - Knipselkrant: homoseksualiteit
22e jaargang 1997 Plan van aanpak
Formulering hoofdvraag
Welke veranderingen hebben de homoseksuelen meegemaakt in de afgelopen 40 jaar? Formulering deelvragen - Welke veranderingen hebben er plaats gevonden op het gebied van homoseksualiteit in juridisch opzicht? : Wat is er wettelijk bepaald over homoseksualiteit in de afgelopen 40 jaar. - Welke veranderingen hebben er plaats gevonden op het gebied van homoseksualiteit in maatschappelijk opzicht? : Wat de Nederlandse bevolking van homoseksualiteit vindt en of die mening is veranderd in de afgelopen 40 jaar. - Welke veranderingen hebben er plaats gevonden op het gebied van homoseksualiteit in cultureel opzicht? : Wat de mening van de kerk is over homoseksualiteit in de afgelopen 40 jaar. Groepswerk - Plan van aanpak; - Onderzoekswerk; - De gehele onderzoeksmap wordt gezamenlijk bijgehouden op het logboek na. Dat wordt door ieder apart gedaan. Presentatievorm
Het onderzoek zal worden gepresenteerd in de vorm van een schriftelijk verslag. De verschillende deelvragen zullen allemaal in een apart hoofdstuk beantwoord worden en tenslotte wordt de conclusie van het onderzoek gegeven door het beantwoorden van de hoofdvraag. Verschillende invalshoeken
Wij hebben gekozen voor drie verschillende invalshoeken, namelijk: politiek, maatschappelijk/sociaal en cultureel. Elke invalshoek is verwerkt in één van de drie deelvragen. Elke invalshoek zal dus apart worden bekeken in een apart hoofdstuk. Aan het einde zullen alle invalshoeken samen worden genomen in een aparte conclusie. Normen en waarden
We bekijken de normen en waarden van de verschillende invalshoeken, ten opzichte van de homoseksualiteit. In het antwoord op de hoofdvraag zal een antwoord gegeven worden op de veranderingen van de normen en waarden van de homoseksualiteit in de afgelopen 40 jaar. Tijdsplanning
Onderdeel Aantal studielasturen - Maken van het plan van aanpak 1 - Onderzoek doen 3 - Het resultaat van het onderzoek ordenen 2 - Maken van het schriftelijk verslag 3½ - Het logboek bijhouden ½ totaal: 10