Ignaz Semmelweis

ANW Semmelweis Semmelweis Ignaz Semmelweis was een Hongaarse arts die leefde van 1818 tot 1865 en heeft een grote bijdrage geleverd aan de medische geschiedenis. Hij vond het verband tussen het ontstaan van Kraamvrouwenkoorts en de slecht hygiëne in het ziekenhuis. Hij deed deze vondst toen hij in het Algemeines Krankenhaus in Wenen werkte. Terwijl hij daar werkte steeg het aantal vrouwen dat stierf aan kraamvrouwenkoorts en dat gaf hem aanleiding tot nader onderzoek. Hij ontdekte dat de ziekte zich verspreidde doordat de verplegers hun handen na autopsies niet (goed) wasten. Hij bedacht dat de verplegers hun handen zouden moeten wassen met een chlooroplossing om de hygiëne te verbeteren. De artsenwereld van die tijd accepteerde zijn ontdekking niet en wanhopig keerde hij terug naar Buda (het huidige Boedapest). Daar gaf hij les en stierf wat later in een gesticht. De Kraamvrouwenkoorts In het ziekenhuis waar Semmelweis werkte kende men twee afdelingen: Praktijk 1 waar artsen en studenten werkten, en Afdeling 2 waar de kraamvrouwen de vrouwen bij de bevalling hielpen. Hij kwam erachter dat in afdeling 2 het sterftecijfer veel lager lag, namelijk 2 %. In afdeling 1 waar hij werkte was dat cijfer 8%. Daaruit concludeerde hij dat de artsen en studenten iets aan hun handen meedroegen (zoals bacteriën) en daarmee de vrouwen infecteerden. Nadat hij de andere artsen adviseerde hun handen te wassen met een chlooroplossing, daalde het sterftecijfer in afdeling 1 onder de 2 %. Voordat hij deze oplossing vond voor de kraamvrouwenkoorts, onderzocht hij ook nog de volgende andere mogelijke oorzaken: Hij vroeg zich namelijk af wat het grote verschil in het sterftecijfer tussen de twee afdelingen veroorzaakte. Het eerste wat hij zich hierbij bedacht was dat de vrouwen in afdeling 1 op hun zij bevielen. Hij probeerde dit ook uit in afdeling 2, maar de uitslag van zijn experiment was negatief. Het volgende, wat hij overigens niet zelf bedacht maar zijn baas was dat het hoge sterftecijfer lag aan de hoeveelheid buitenlanders die in de kliniek werkte. Er werden vervolgens een aantal buitenlanders ontslagen, maar het sterftecijfer bleef even hoog. Zijn conclusie was dat het dus niet aan de zijligging lag, en ook niet aan de buitenlandse werknemers. Hij zocht verder naar een mogelijke oorzaak voor het hoge aantal vrouwen dat in hun afdeling stief aan de kraamvrouwenkoorts. In zijn onderzoek ontdekte hij dat vrouwen die op straat bevielen nooit kraamvrouwenkoorts kregen. Daaruit concludeerde hij dat het aan iets in de afdeling moest liggen, een bacterie of iets dergelijks. Daarbij dacht hij aan de autopsies die de artsen uitvoerden en de lijklucht die ze met zich meedroegen. Hij rook aan zijn handen die naar dode organen roken en realiseerde zich dat niemand zijn handen waste na een autopsie. Hij vroeg zich af hoe hij zijn handen schoon kon krijgen en ontdekte dat zijn handen met een chlooroplossing schoon werden. Hij gaf opdracht aan de artsen om hun handen na een autopsie schoon te maken voordat ze naar de kraamafdeling gingen. De uitkomst van het experiment was positief, het sterftecijfer daalde onder de 2 %. Alleen zijn baas was niet veel lovend over zijn onderzoek. Toen Semmelweis uiteindelijk de oplossing had gevonden, wilde zij baas er niets van weten. Dat zou dus betekenen dat hij zelf en de andere dokters verantwoordelijk waren voor de dood van vele vrouwen en zijn baas was ook van mening dat een echte heer zijn handen niet hoeft te wassen omdat die van zichzelf schoon zijn.