Six Flags

In de zomervakantie ben ik met mijn neef een dagje naar Six Flags geweest. Mijn ouders hebben ons weggebracht, want zij gingen een dagje fietsen, daar vlakbij, namelijk in Harderwijk.
Mijn neef was de dag van tevoren al naar mij toegekomen, zodat we de volgende dag vroeg konden gaan, en niet in de file zouden komen. Meteen na het opstaan begonnen we met broodjes smeren, want we zouden een hele dag gaan. Toen we daarmee klaar waren gingen we eerst vrienden van mijn vader en moeder ophalen, want zij gingen ook mee fietsen.
Eenmaal onderweg was het al heel gezellig, we hadden een cd opgezet met allemaal Nederlandstalige muziek erop, hier stonden onder andere liedjes op van Jannes, Jan Smit, Grad Damen en Frans Bauwer. Gelukkig vond iedereen die in de auto zat dit mooie muziek, en werd er niet gevochten om wat voor muziek er op kwam. Hierdoor bleef de sfeer goed, en werd ons dagje uit niet op de heenweg al verpest.

Mijn ouders zette mijn neef en mij af bij Six Flags, en zij reden verder naar het plaatsje waaruit hun fietsroute begon. We waren al om kwart voor tien bij Six Flags, terwijl het park pas om tien uur open ging. Ondanks dit stond er toch al een behoorlijke rij. Om half 11 waren we eindelijk het park binnen, en gingen ook meteen in de eerste achtbaan die we tegen kwamen. Deze achtbaan heette ‘Superman the ride’, het is niet zomaar een achtbaan, want je wordt niet zoals bij normale achtbanen eerst omhoog getakeld, nee, je werd eerst in een tunnel gereden, en dan werd je opeens met 90 km/h afgeschoten! Toen we uit deze achtbaan kwamen, zochten we eerst een wat rustigere attractie, want het was toch wel een heftige achtbaan. Rond een uur of 2 gingen we in de nieuwste attractie van Six Flags, namelijk de achtbaan genaamd ‘Goliath’. Dit is de hoogste, snelste, steilste en langste achtbaan van Europa! We wilden niet naar huis gaan voordat we in deze achtbaan waren geweest. We hadden geluk dat het niet zo’n heel mooi weer was, hierdoor hoefden we maar heel even in de rij te staan. Omdat we per see vooraan wilden zitten moesten we wel iets langer wachten, maar dat hadden we er dubbel en dwars voor over! Het was zover, er kwam een trein aanrijden in de vertrekhal, we stapten in in het voorste wagentje en deden de gordels dicht, de groene lamp ging branden en we werden omhoog getakeld. Bovenaan bleven we even stil staan, en omdat we vooraan zaten hing ons karretje net over de rand, en keken we zo een gat in van 46 meter! Dat gaf echt een grote kick! We bleven ongeveer 3 seconde hangen, en toen werden we los gelaten, we suisden met een snelheid van 106 km/h naar beneden, en gingen meteen door een scherpe bocht, door de G-krachten die dan op je lichaam werken krijg je een heel fijn gevoel in je buik. Toen we de vertrekhal weer binnenkwamen, keek ik achterom, en zie tegen twee jongens van een jaar of 20, “niet slecht gereden hè, voor een 15-jarige”, hier moesten zij erg om lachen. Rond 5 uur kwamen mijn vader en moeder, en de andere mensen die meegingen fietsen, ons ophalen.
Op de terugweg werd ook weer Nederlandstalige muziek gedraaid, en vertelde mijn neef en ik over de geweldige dag die we achter de rug hadden, en vertelde mijn ouders over alle dingen die zij mee hadden gemaakt op hun dagje fietsen.