Geweld in de media

Op het schoolplein staan kleine jongens elkaar de hersenen in te slaan en anderen oefenen karatetrappen op elkaar uit. Hieruit blijkt dat het geweld in bijv. tekenfilmseries lijdt tot klein agressief gedrag. Het is duidelijk dat hier iets tegen gedaan moet worden. De geweldchip zou gewelddadige programma's naar wens kunnen blokkeren, maar de meningen over de chip lopen nogal uiteen. Volgens Drs. Peter Nikken, stafmedewerker Stichting Jeugdinformatie, is de geweldchip alleen niet genoeg, maar andere media moeten ook aangepakt worden. Utrechtse hoogleraar massacommunicatie J. Groebel zegt dat een commissie de jongeren moet beschermen tegen geweld op televisie. Waarom is de geweldchip niet effectief en wat moet er dan wel gebeuren? Beiden deskundigen stellen een commissie voor van ouders, wetenschappers en mensen voor de branche voor de televisie-, film- en videoindustrie die de jongeren moet beschermen. Deze commissie zou aan de hand van criteria kunnen bepalen of een programma, videospelletje e.d. te gewelddadig is. Ook moeten mediaproducenten zelf regels opstellen die bepalen hoeveel geweld ze tonen. Door de commissie kan al veel geweld in de media bestreden worden en daarmee tegenlijk ook misschien het geweld in de samenleving, maar men moet zich echt niet beperken tot tot geweld op televisie. Andere media moeten ook aan de orde komen, ander heeft het niet echt veel zin. Volgens Nikken en Groebel zijn er veel redenen te bedenken waarom de geweldchip niet effectief zal zijn. De ouders gaan bijvoorbeeld minder aandacht besteden aan het kijkgedrag van hun kinderen of krijgen juist alle ver-antwoordelijkheid op zich afgeschoven van de omroepen. Daarom is het belangrijk dat de ouders goed ingelicht worden. Ook denkt Peter Nikken dat de chip niet effectief zal zijn bij gezinnen met kinderen van uiteenlopende leeftijden en dat, omdat kinderen tegenwoordig beter met televisieapparatuur om weten te gaan dan hun ouders, ze de chip snel buiten werking kunnen stellen. Hiervoor is echter een simpele oplossing, bijvoorbeeld de geweldchip beveiligen of een slot op het kastje waar de chip zich in bevindt. Groebel zegt dat sommige opvoeders, die wel aandacht besteden aan het kijkgedrag van hun kinderen, de chip wel zullen kopen en anderen, maar als de chip zou worden verplicht, zou dit probleem ook opgelost zijn. Kortom: Drs Nikken vindt dat een samenhangend beleid moet komen van de overheid om de ouders te ondersteunen en Drs Groebel zegt dat een commissie de jeugdige kijkers moet beschermen, maar het belangrijkste van alles is dat de ouders zelf meer aandacht moeten gaan besteden aan het kijkgedrag van hun kinderen. Daarom moet de informatievoorziening sterk verbeterd worden. Niet alleen voor de televisiezenders, maar voor alle media. Hierdoor kunnen de ouders zelf bepalen wat wel en wat niet geschikt is. Daarnaast zou er een commissie kunnen komen of een samenhangend beleid van de overheid, maar dat zijn allemaal maar bijzaken.