Napoleon Bonaparte

Na de Franse revolutie in 1879 onstaat er een strijd om de macht die vele slachtoffers eist. Dan neemt de legeraanvoeder Napoleon Bonaparte de leiding in handen. In 1785 werd Napoleon luitenant bij de artillerie. Hij wilde deelnemen aan de bevrijdingsoorlog tegen Frankrijk, maar door een conflicht met de leider Pasquale Paoli werd hij gedwongen om met zijn familie naar Frankrijk te vluchten en vanuit orsica ging hij naar Frankrijk waar hij zelfs tot kapitein werd bevorderd. Hij zette een aanvalsplan op, om door de Engelsen bezette Toulon te bevrijden en werd daarom in December 1794 bevorderd tot generaal. De expeditie naar Italie vormde de start van zijn carriere. Hij slaagde in April 1796 erin om de vereniging van de Oostenrijkde en de Piemontese strijdkrachten te voorkomen. Nadat zijn troepen de brug over de Addo bij Lodi ingenomen hadden en de Oostenrijkers terugtrokken, hield hij op 15 Mei 1796 triomfantelijk zijn intocht in Milaan. Hier begon zijn caesardroom Europa te beheersen zoals de Romeinen en Karel de Grote dat hadden gedaan. Zijn plan om naar Wenen door te stoten mislukte door felle tegenstand van het herstelende Oostenrijkse leger. in 1797 kwam er weer vrede in Italie. Na de vrede in Italie werd alle aandacht geconcentreed op de oorlog tegen Engeland. Maar Napoleon weigerde een invasie plan en besloot tot een expeditie naar Egypte, die het uitgangspunt moest worden van een onderneming om Engeland van zijn Aziatische koloniaal bezit te beroven. Met een leger van 40 duizend man voer hij naar Alexandrie, om op 19 Mei 1798 in en na een zware woestijntochtde Turkde Mamelukken te verslaan. Maar op 1 Augustes 1798 vernietigde de Engelse admiraal Nelson de gehele Franse vloot zodat Napoleon en zijn leger in Egypte opgesloten zaten. In het najaar van 1799 droeg hij het commando over aan zijn opperbevelhebber Kleber en vertrok naar Frankrijk. In 1801 capituleerden e laatsten Fransen in Egypte voor de verenigde legers van Turkije en Engeland. In mei 1803 begon de oorlog met Groot-Brittanie opnieuw. Maar op 21 Oktober vernietigde Nelson bij Trafalgar de gehele Frans-Spaanse vloot. Sinsdien kon Napoleon alleen nog maar hopen Engeland zonder oorlogsgeweld onschadelijk te maken en op 21 November 1806 kondigde hij het continentaal stelsel af dat alle handel met Groot-Brittanie verbood. De Russische tsaar Alexander beloofde zich aan het continenale stelsel te houden, maar toen Rusland echter inzag dat het de handel met Engeland niet kon missen begonnen de problemen en kwam een einde tussen de vriendschap tussen de vriendschap van de tsaar en de keizer. Dat pikten de tot in 1804 gekroonde keizer niet en dat deed Napoleon besluiten tot de veldtocht tegen Rusland, die op 24 Juni 1812 met ruim 600 duizend man afkomstig uit bijna heel Europa begon. Rusland moest met 200 duizend man in de verdediging gaan. Maar tegen zo'n overmacht konden ze nooit op. Ze speelden het spel echter wel slim, want ze lokten Napoleon steeds verder het land in. Maar de russen verbrandde alles wat ze op hun weg tegenkwamen, zodat het Franse leger bijna geen voedsel en onderdak vond. Napoleon trok met zijn overgebleven troepen Moskou binnen, maar capitulatie bllef uit. Wegens de dreiging van de winter begon de terugtocht uit het brandend Moskou. Toen viel de winter, de ijzige kou, het gebrek aan voedsel en de herhaaldelijke aanvallen van de Russen zorgden ervoor dat deze terugtocht op een ontzettende ramp uitliep. Toen een van de twwe haastig gebouwden bruggen over de rivier Berezina het begaf, stortten de soldaten met duizenden tegelijk in het ijzige water om te verdrinken of te bevriezen. van de ruim 600 duizend soldaten kwamen er maar 30 duizend terug. Hoewel Napoleon in het voorjaar van 1813 lukte een nieuw leger bijeen te brengen, bleef de nederlaag tegen Rusland hangen. De Europese bevolking die erg blij waren met deze nederlaag hoopten op een bevrijding. En die kwam er, want in 1813 kwam er een einde aan de Franse overheersing in Europa. Nadat de tocht naar Rusland was mislukt, staken alle vijanden van Napoleom de koppen bij elkaar. Er werd een groot leger op de been gebracht, die bestond uit Oostenrijkse, Pruisen, Rusland, Zweden en Engeland. De strijd barstte los bij Leipig. Napoleon verloor de slad en werd naar Elba verbannen. Maar de bevrijding was net gevierd of het bericht kwam binnen dat Napoleon van Elba was ontsnapt en weer naar Frankrijk was teruggekeerd. De Franse soldaten die hem onderweg van Nice naar Parijs moesten arresteren, raakten weer onder de indruk van hun vroegere keizer toen ze hem zagen. Ze sloten zich weer bij hem aan en met een gigantisch leger bereikte Napoleon de hoofdstad. Napoleon regeerde nog honderd dagen, toen uiteindelijk alle vijanden van Napoleon besloten om er nu definitief een einde aan te maken. Dat leidde uiteindelijk tot een ontmoeting in Juni van het jaar 1815 tussen de beide legers. Bij Waterloo kwam het tot een veldslag die een paar dagen zou duren. Napoleon verloor ook deze slag en werd voor de tweede keer gevangengenomen en opnieuw naar een eiland verbannen. Dit keer naar het verre St.Helena in de Atlantische Oceaan waar hij in 1821 overleed . In 1850 werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar Parijs waar hij nu ligt begraven.