Eerste Wereldoorlog; niemandsland

Werkstuk: niemandsland.

Inleiding: waarom ik dit onderwerp heb gekozen is omdat ik een slachtveld zoals een niemandsland heel interessant en spannend vind. Ik ben ook een keer tijdens een vakantie heel veel naar slachtvelden en kerkhoven geweest.

Hoofdstukken:
1 Wat niemandsland precies is.
2 Wat is oorlog precies?
3 Loopgraven.
4 Iets over wapens en voertuigen.
5 Oorlog toen en nu.
6 Slot (bijzondere gebeurtenissen en mijn mening).

Wat is Niemandsland?

Maar eerst even vertellen wat niemandsland precies is. De naam zegt het al, een land dat van niemand is (en waar ze om vechten). Niemandsland zat tussen twee loopgraven die beiden van een verschillend land was.


Maar goed… niemandsland was dus het gevaarlijkste gedeelte van allemaal. Als je uit je loopgraven kwam (dat moest op het gegeven moment) dan waren je tegenstanders al klaar om je… nou ja… uit te schakelen. En er lag ook nog eens verschrikkelijk veel prikkeldraad. Daar wou je niet op vallen. En dan ook nog alle lijken van soldaten die vóór jou zijn gesneuveld. Dat ziet er ook niet zo smakelijk er uit.
Kortom: je kwam er niet levend uit. Maar… het leven in de graven was ook niet zo’n pretje. Maar dat allemaal in het derde hoofdstuk.

Wat is oorlog?

Oorlog is een ruzie, maar dan met geweld, bijvoorbeeld tussen twee landen. Je hebt verschillende soorten oorlogen: burgeroorlog, wereldoorlog, koude oorlog en een gewone oorlog.
Een burgeroorlog is een oorlog tussen burgers van een land. De burgers hebben bijvoorbeeld ruzie over de godsdienst of over iets anders. Een wereldoorlog is een oorlog tussen meerdere landen. Wij hebben zo’n oorlog al 2 keer meegemaakt.
De eerste wereldoorlog was in het jaar 1914 tot en met 1918.
De tweede wereldoorlog was in het jaar 1940 tot en met 1945.
Een koude oorlog is een oorlog zonder geweld.  Bijvoorbeeld als twee landen ruzie hebben over een paar landen. Het ene land wil de wereld communistisch maken en het andere land wil dat de wereld kapitalistisch wordt.  Dan krijgen ze ruzie, maar zonder geweld. Er komt wel een oorlog. Dat heet een koude oorlog.
Ken je de Berlijnse muur nog? Nou dat was een gevolg van een koude oorlog.  De gewone oorlog is een oorlog tussen twee landen. Neem nou eens Nederland en Spanje. Als deze twee landen oorlog hebben met elkaar en er breekt geweld uit, dan is dat een gewone oorlog.

Maar wat doet een oorlog met een mens? Oorlog is niet leuk en heeft ook nog eens grote gevolgen, zoals duizenden doden en veel steden die voor een groot deel moeten worden hersteld door bombardementen, zoals Rotterdam.

Behalve oorlog is er ook nog vrede.Maar dat is natuurlijk het allerleukst en fijnst.

Loopgraven.

Zoals ik al zei: het leven in een loopgraaf was niet prettig. Het stonk er naar lijken, je had geen goed eten en drinken, je had het er altijd koud en kon bijna niet slapen. Regen was ook een probleem: je zat altijd in de open lucht dus al het regenwater bleef in de graven zitten. Het zand werd dan modder.  Je zat soms wel tot je middel in de modder. Het gevolg was dat je een loopgraafvoet kon krijgen, want goede schoenen had je ook niet, of je verdronk in de modder. Een loopgraafvoet is een waterige voet waardoor je niet kon lopen. Maar je had geluk als je een officier was. Zij kregen een onderkomen voor hen alleen.
Er waren ook nog posten waar je kon schuilen voor artilleriebombardementen. Die lagen onder de grond en waren via een trap bereikbaar. Daar lagen meestal ook veel gewonden. Maar je had bijvoorbeeld ook gasaanvallen.

Je had vier graven achter elkaar. Een maand van een normale soldaat ging zo:
14 dagen op rust in de vierde lijn.
8 dagen in de reserve lijn (derde lijn).
4 dagen in de tweede lijn.
En 4 dagen in de eerste lijn.
Je kwam bij elke lijn via tussengangen. Daarna moest je niemandsland op. Nou, dan was je nog niet jarig. Er waren ook wel rustige tijden op de voorste lijn maar er kon altijd worden aangevallen worden. Als er werd aangevallen en je zag de
vijand niet was je er geweest. En iedereen was er bang voor gasaanvallen. Iedereen moest dan een gasmasker op. Als je te laat was of je gasmasker deed het niet was je er ook geweest. En als je maatje dood was en je wou hem begraven, dan moest dat snel gebeuren.  Als daar dan later een mortierbom terecht kwam, dan kwam het lijk weer boven.
Dan had je ook nog eens last van al die handgranaten. Als die in de graven kwam was je er ook geweest. Vluchten kon bijna niet door de modder.


Iets over wapens en voertuigen.

Wapens.
Je had verschillende wapens. Je had gewone geweren, maar ook mitrailleurs. Die zaten op mitrailleurposten in de graven. Je had bijvoorbeeld ook artillerieposten.
Artilleriekanonnen waren tanks die van grote afstand schade konden aanrichten.  Artillerieposten zaten ergens bij de vierde lijn. Wat ook heel erg was, was dat ze nog steeds mensen op paarden met speren (cavalerie) hadden. Moet je voorstellen: een leger met paarden tegenover een leger met geweren.
Wie wint?
Het leger met de geweren. Dus was je cavalerie, dan was je er dus altijd geweest.

Voertuigen.
Je had tanks en vliegtuigen. De tanks zien er een stuk anders uit dan nu. Onze tank heeft een lange loop voor de kogels, en  deze had twee korte lopen aan de zijkant en aan de voorkant zat een gat waar de loop van een  geweer doorheen kan. De banden zorgden er voor dat de tanks op moeilijke plekken kunnen komen. Duitse tank. Met vliegtuigen zit het anders. Ze waren in die tijd nog niet zo ontwikkeld. Ze konden alleen verkennen en een paar granaten loslaten in de lucht. In de 2e WO verandert dat wel. Verder is er niets bijzonder aan voertuigen.

Oorlog toen en nu.
Er zijn veel verschillen tussen de oorlog toen en nu.

Hieronder een schema:

Toen. Nu.
Speren, pistolen en andere wapens voor dichtbij (bajonet). Eenvoudige tot zeer nauwkeurig-te-richten wapens.
Hadden ze wel, maar vrij eenvoudig. Redelijk ingewikkelde strategieën in verband met de wapens.
Slecht, maar wel levensreddend. Veilig en ook levensreddend.
Raketten die wel schade konden aanrichten, maar je kon daarna wel weer alles opbouwen. Korte tot zeer lange afstandsraketten met mogelijkheid tot kernkoppen (door straling eeuwenlang geen leven meer mogelijk).
Slecht beschermende helm die kogels doorliet, en gasmaskers die het vaak niet deden. Goed beschermende helm, kogelvrij vest en betere gasmaskers.

Je hebt ook heel andere verschillen:
Als je met je familie wilde spreken moest dat via briefen, maar dat duurde altijd heel lang en kon ook nog onderschept worden. Nu hebben we mobieltjes en hotmail en dat soort communicatiebronnen.  Nog zo’n verschil was dat je thuis nooit nieuws kreeg van hoe de oorlog gaat, want je had ook geen tv. Soms wel een krant, maar dat vertelde ook niet zo veel over de oorlog. Nu nemen ze journalisten mee naar oorlogen.

Slot.


Ik ga dit werkstuk afronden. Ik vertel nog een paar bijzondere gebeurtenissen en mijn mening.

De soldaat die dít boek bij zich had, had erg veel geluk! Tegen de tijd dat de kogel door het boek heen was gedrongen, was de snelheid zover afgenomen dat hij maar matige schade kon aanrichten.

Tegen Kerstmis 1914 waren de soldaten in Frankrijk uitgeput en geschokt door de zware verliezen. Op kerstavond daalde de temperatuur tot onder de nul, en op sommige plaatsen sneeuwde het. De soldaten werden droevig en dachten aan thuis waar hun familie waarschijnlijk in een warme woonkamer met een kerstboom gezellig aan het haardvuur zat om cadeautjes uit te pakken. Vanuit de Britse loopgraven konden de soldaten een Duits mannenkoor kerstliederen horen zingen. Elders zagen militairen in de voorste loopgraaf ongebruikelijke lichtjes aan Duitse zijde.
Volgens enkele officieren waren de Duitsers een aanval aan het voorbereiden. Maar al snel riep een stem vanuit de Duitse linies: "Hé Engelsen, Gelukkig kerstfeest! Waar zijn jullie kerstbomen?". Even later liet een Duits orkest het Engelse en Duitse volkslied horen, en daarna 'Stille Nacht, Heilige Nacht'.
Je ziet: soldaten waren ook maar gewone mensen. Dat hoor je aan dit stukje: 'De Duitser die ik heb doodgeschoten was een aardig uitziende man... Ik vond het jammer, maar het was zijn leven of het mijne.'

Ik wil nog iets zeggen: ik heb heel veel respect voor alle soldaten die zich hebben opgeofferd en ervoor hebben gezorgd dat we nu in vrede kunnen leven. Bedankt voor de aandacht, want dit was mijn werkstuk.