Het geheim door Anna Enquist

Wanda Wiericke, de hoofdpersoon, heeft op jonge leeftijd al een talent voor piano spelen. Dit talent bepaalt niet alleen haar carrière en haar liefdesleven, maar eigenlijk haar hele leven. Muziek komt tot een bepaald moment altijd op nummer één in haar leven. Het boek is ingedeeld in drie verschillende fases, kind, volwassene en oudere en dit boekverslag ook.

Kind

Wanneer Wanda zes jaar is, kruipt ze voor het eerst achter de zwarte vleugel bij haar thuis. Ze heeft die middag een liedje geleerd van de vriend van het kindermeisje bij haar thuis. Haar moeder moedigt haar vanaf dit moment al aan, haar vader vindt het vanaf dit moment al moeilijk dat Wanda pianospeelt. De meningen van haar ouders hebben Wanda’s hele jeugd invloed op haar relatie met muziek.
Wanda krijgt een broertje, Frank. Frank is mongoloïde en huilt veel, eet niet en communiceert amper. Hij wordt alleen rustig als Wanda pianospeelt, hier wordt Wanda heel gelukkig van. Ze hoopt nu dat haar vader haar talent eindelijk waardeert, iets wat hij in al die jaren nog niet heeft gedaan. Haar vader lijkt meer van Frank te houden dan van Wanda, wat Wanda niet begrijpt. Zij is niet gehandicapt, zij kan naar het gymnasium en bovenal, zij heeft talent.  

“Ik wil dat hij luistert, denkt Wanda. Dat hij de krant dichtvouwt, z’n ogen sluit en naar mij luistert. Dat hij denkt, wat speelt ze mooi. Wat is ze knap, en lief. Heel zacht begint de derde prelude. De vingers raken de toetsen snel en licht als muizenvoetjes. Wanda zit gebogen over het klavier, zij kruipt in het lied. Ze laat het opflakkeren, hevig en snel, en weer doven, steeds denkend aan de man die daar onder de lamp leest, de man die moet luisteren en horen. De man die de krant leest.”  blz 46

Haar moeder, operazangeres, heeft daarentegen altijd haar talent omarmd. Ze gaf Wanda eerst zelf les, tot het moment dat Wanda aan een echte leraar toe is. Dit wordt meneer De Leon, een joodse pianist waar Wanda vanaf het eerste moment al een klik mee heeft. Dit is speciaal, want Wanda voelde zich tot dan altijd onbegrepen. Haar talent zit haar soms in de weg als het om sociaal welzijn gaat. Wanda verstaat alleen de taal van de muziek. Meneer De Leon wordt in de oorlog opgepakt en later hoort ze dat hij is gestorven in een concentratiekamp. Wanda ontvangt alle muziekboeken van meneer De Leon.

“Meneer de Leon heeft het pianoconcert van Haydn op schoot, het eerste echte concert dat Wanda gaat studeren. Hij laat haar zien hoe orkest en solist elkaar afwisselen, vrijlaten of de weg versperren. De solist, denkt Wanda, dat ben ik. Ze zegt nooit iets, op school noemen ze haar de stille. Ze zit wel in de klas maar ze hoort er niet bij. Ze woont wel bij papa en mama maar ze is anders. Ze heeft wel een broer maar ze wou dat hij er niet was. Ze is een solist.” blz 58

Wanda volgt het gymnasium, waar ze zo goed oplet in de les dat ze thuis genoeg tijd heeft om in de boeken van meneer De Leon te kijken en uit te studeren. In plaats van haar diploma te halen, besluit ze toelatingsexamen te doen op het conservatorium, waar ze uiteraard wordt toegelaten. Tijdens de periode op het conservatorium sterft haar vader, die haar niet wil zien voordat hij sterft.

Volwassene

In de jaren na haar opleiding heeft Wanda een geweldige carrière als pianist. Ze is solist bij orkesten, ze speelt samen met een cellist en laten een violist en ze toert de hele wereld over. Tijdens een bezoek aan haar broertje in de inrichting waar hij al lange tijd zit, ontmoet ze Bouw. Hij is de directeur van de inrichting en Wanda en hij krijgen een relatie.

“Bouws gezicht verstrakt. Hij laat het boek in zijn schoot vallen en kijkt haar aan. ‘Wil je echt die tournee gaan maken? Twee máánden, dat is wel erg lang.’

‘Het moet’,  zegt Wanda. ‘Als ze je zoiets vragen moet je het gewoon doen.’

‘Als het daar goed gaat wordt het alleen maar erger, dan moet je volgend jaar wéér.’

   Wanda knikt. Het staat buiten hen. Ze moet spelen, ze moet overal spelen, ze moet laten horen hoe het klinkt, wat ze in haar hoofd heeft. Het is het enige wat ze kan, het enige wat ze zeker weet. Het moet.” blz 150/151

Muziek is naast haar passie ook een noodzaak in haar leven. Ze is niet heel sociaal, heeft geen enorme vriendengroep en is eigenlijk alleen geïnteresseerd in muziek. Vooral in het deel van haar leven waar ze een carrière heeft komt dit duidelijk naar voren, op dat moment bestaat ze eigenlijk vooral voor muziek. Wanneer ze zwanger wordt, en een miskraam krijgt, speelt ze het verdriet weg. Wanneer haar vader overlijdt, speelt ze het verdriet weg. En wanneer ze haar huwelijk met Bouw eindigt, speelt ze uiteindelijk ook het verdriet weg.

“Vroeger dacht ze nooit, in elk geval niet in woorden, zoals de anderen. Ze had klanken in haar hoofd. Door steeds in tonen te denken moest ze het bouwwerk van fuga’s, sonates, nocturnes en etudes in stand houden. Dat was haar huis en daar zorgde ze voor. Haar muziekgedachten stonden haaks op het weefsel van woorden dat de anderen maakten. Alleen op de piano sprak ze zich uit. Haar enige hoop om iemand te bereiken lag in die klanken. Vroeger.” blz 147

Alhoewel muziek altijd centraal staat in haar leven, wil dat niet zeggen dat bepaalde gebeurtenissen geen invloed op haar hadden. Het overlijden van haar moeder is daar een goed voorbeeld van. Naast dat Wanda moeilijk met dit verdriet omgaat, is ze er nu ook achter gekomen dat zij niet het kind van Egbert was, maar van haar vroegere pianoleraar meneer De Leon. Hier komt ze achter net voordat haar moeder overlijdt, dus ze heeft haar geen vragen meer kunnen stellen. Deze ontwikkelingen in Wanda’s leven zijn van grote invloed op haar leven; Wanda wordt ziek. Reumatoïde artritis is de naam van de ziekte waar ze aan lijdt, hierdoor kan ze niet meer optimaal pianospelen. En dit leidt weer tot een beslissende keuze.