Suriname onafhankelijk

Deelvraag 1
Oorspronkelijke bevolkingsgroepen Suriname kent zes duidelijke bevolkingsgroepen: 1 De Hindoestanen
2 De Creolen
3 De Bosnegers of Marrons
4 De Javanen
5 De Indianen
6 De Chinezen
Over elke bevolkingsgroep zal ik apart wat vertellen. Onder andere welk percentage van de bevolking zij uitmaken en hoe zij in Suriname terecht zijn gekomen. Hindoestanen De eerste Hindoestanen zijn op 5 juni 1873 per zeilschip in Suriname aangekomen. Dit waren 399 personen, waarvan 70 vrouwen, 279 mannen, 32 jongens onder tien jaar en 18 meisjes onder tien jaar. Hiervoor woonden er al wel wat Hindoestanen in Suriname, maar dar was een zeer kleine groep. Zij kwamen uit Brits-Guyana en woonden in Nickerie en Coronie. De immigranten werden opgevangen door het immigratiedepartement, verantwoordelijk voor de registratie en de toewijzing aan de plantages. In totaal arriveerden tussen 5 juni en 31 december 1873 2449 Brits-Indische immigranten. Zij moesten voor 5 jaar aan plantages werken. Inmiddels zijn 37 % van de Surinamers Hindoestaan. Creolen De Creolen vormen in aantal de tweede bevolkingsgroep van Suriname. Zij zijn de afstammelingen van de uit Afrika ingevoerde negerslaven die niet zoals de Bosnegers het binnenland zijn ingevlucht door de slavernij. Al in de 16de eeuw werden er door Engelse en Portugeesjoodse kolonisten negerslaven in Suriname gebracht om op hun plantages te werken. Nadat de Nederlanders Suriname in 1667 bezetten werd de slavenhandel ingevoerd. Het invoeren duurde tot 1808. Het totale aantal van de ingevoerde slaven zat ongeveer tussen de 300 000 en de 350 000. Nu is 31 % van de Surinamers origineel een Creool.
Bosnegers of Marrons De Bosnegers of marrons heten de gevestigde nakomelingen van de gevluchte Surinaamse plantageslaven. Er zijn zes verschillende stammen te onderscheiden: 1 Aucaners of Djoeka’s, aan Tapanahony, Cottica en Boven-Commewijne en Sarakreek
2 Saramaccaners aan de Boven-Suriname
3 Matoeari, aan de BovenSaramacca
4 Paramaccaners, aan de Marowijne boven de Armina-stroomversnellingen
5 Boni, in het Lawagebied
6 Kwinti, aan de Beneden Saramacca. Veel van de plantageslaven zijn direct na aankomen gevlucht, en werden zo Bosnegers of Marrons. In 1690 was er een slavenopstand op een plantage achter de Jodensavanne. Het aantal ontvluchtingen groeide heel sterk, nadat de plantagehouders bij de inval van Cassard in 1712 aan hun slaven bevel gaven zich in de bossen de verstoppen. Nu is 10,3 % van de Surinamers oorspronkelijk een Bosneger of marron. Javanen De eerste Javaanse immigranten kwamen op 9 augustus 1890 vanuit Batavia, nu Djakarta en via Nederland naar Suriname met het schip SS Koningin Emma. Zij waren op 21 mei 1890 vertrokken en kwamen 9 augustus aan. Van oorsprong waren ze in Indië kleine landbouwers geweest. Ze vonden Plantagearbeid dus ook vreemd. De groep van 94 Contractarbeiders die als eerst van de Javanen in Suriname kwam werd ook “Javanen in diaspora” genoemd. Dat is de basis van de Javaanse gemeenschap. Nu is 15,3 % van Suriname Javaans. Indianen Indianen zijn de oorspronkelijke bewoners van Suriname. Er is alleen niet veel met zekerheid bekend over de groepen waar ze toen in verdeeld waren. Een van de veronderstellingen ( de waarschijnlijkste) is dat Arowakken, die vanuit het westen langs de kust kwamen eerder in Suriname waren dan de Karaïben, die voor een deel uit het oosten langs de kusten en voor een deel uit het zuiden (over de waterscheiding met het Amazonegebeid) kwamen. Wat wel zeker is, is dat rond 1500 aan de kust zowel Karaïben als Arowakken woonden en dat er ook wel eens een oorlog tussen hen was. Nu vormen de Indianen een kleine minderheid van de totale bevolking van het land: in 1971 waren 10 234 van de 400 000 Surinamers Indiaan. 3 % Van Suriname is oorspronkelijk een Indiaan.
Chinezen De Chinezen zijn een iets kleinere groep. De eerste Chinezen zijn in de 19de eeuw vanuit China gekomen als contractimmigranten voor de plantages. Later werden deze migranten ook als vrije migranten gezien, wat niet zo was toen ze net aankwamen. Ondanks dat de Chinezen een kleinere groep is, spelen ze toch een belangrijke rol in de handel en in de vrije en administratieve beroepen. De meeste Chinezen hebben dus goed betaalde beroepen, ook al houden ze zich vast aan hun eigen cultuur. Nu is 1,7 % van de Surinamers oorspronkelijk Chinees. Deelvraag 3: Hoe reageerden de verschillende bevolkingsgroepen op de onafhankelijkheid? De Hindoestanen waren tegen de onafhankelijkheid omdat ze bang waren dat de Creolen het onafhankelijke Suriname zouden overheersen en dat het misschien tot rassenonlusten zouden komen. De Creolen waren voor de onafhankelijkheid omdat zij een groot deel van de bevolking vormden en daardoor dachten dat zij zich goed konden redden als onafhankelijke. Dat bleek ook uit dat toen ze de verkiezingen hadden gewonnen in 1973 hun leider Arron zo snel mogelijk onafhankelijkheid wilde. De Javanen waren tegen de onafhankelijkheid omdat zij in de minderheid waren en daarom niet geloofde dat hun rechten na de onafhankelijkheid gegarandeerd zouden blijven. En omdat de meeste Javanen toch geen Surinamer wilden worden maar terug naar Java wilde gaan. De Chinezen waren ook tegen de onafhankelijkheid omdat zij ook in de minderheid waren en daardoor ook dachten dat hun rechten na de onafhankelijkheid niet gegarandeerd zouden blijven. De Bosnegers waren voor de onafhankelijkheid omdat zij dachten dat op die manier de boze geesten werden verbannen en zo zou de nieuwe staat zijn opgebouwd op verzoening en verbroedering. De Indianen waren zo blij met de onafhankelijkheid dat ze op 25 november 1975 feest vierden. Deelvraag 4
Hoe vallen de verschillende reacties van de bevolkingsgroepen op de onafhankelijkheid te verklaren? Eigenlijk hebben we dit al voor een deel in deelvraag 3 beantwoord, maar nu leggen we het nog wat beter uit. Omdat de Hindoestanen en de Creolen niet veel schalen in het percentage van de totale bevolking in Suriname (de Hindoestanen met 37 % en de Creolen 31%), waren ze allebei een beetje bang dat de ander de macht zou nemen. Behalve dat ze bang waren voor de overname van Suriname, wouden ze ook de burgeroorlogen tussen de verschillende bevolkingsgroepen uit de weg gaan. Daarom waren de Hindoestanen tegen de onafhankelijkheid. De Creolen dachten er net anders over. Behalve hun grote groep hadden ze ook nog een groot deel van het volk wat naar hun partijleider luisterde. De Creolen waren dus helemaal niet bang voor de Hindoestanen en waren dus ook voor de onafhankelijkheid. Wel wouden ze het zekere voor het onzekere nemen en speelden ze een beetje vals i.v.m. de toekomst van de Hindoestanen. Zo is er gehoord dat er Creolen waren die stiekem de Hindoestaanse jeugd impotent probeerden te maken. Ook waren de Creolen het zat om zo hard te moeten werken, ze waren wel toe aan wat verandering. Daarom zagen ze de onafhankelijkheid vrolijk in. De Javanen hebben zich minder met de onafhankelijkheid bemoeid. Ze zagen niet echt een kans voor zichzelf gelijke rechten te krijgen. Ze voelden zich al niet in hun eigen land en wouden eigenlijk zo snel mogelijk terug. Toch voegden ze zich een beetje aan bij de NPK, een creools blok. Ze bleven wel tegen de onafhankelijkheid. Ze wouden naar huis. Niet meer moeten zwoegen. De Chinezen waren net als de Hindoestanen en de Javanen tegen de onafhankelijkheid. Ze waren ook flink in de minderheid met hun 1,7 % van de bevolking. Veel kans op inspeling hadden ze niet en dat wisten ze. De Bosnegers waren voor de onafhankelijkheid. Ze dachten dat er een nieuwe staat zou ontstaan, de boze geesten werden verbannen en zo van alle ellende af zouden zijn. De staat die zou ontstaan zal vol liefde zitten en iedereen zou samen werken en soort van gelijk zijn. De Indianen waren blij met de onafhankelijkheid. Ook al was het oorspronkelijk hun eigen land, toch wouden ze dat er iets ging veranderen.