Concertgebouw

Dodelijke Affaires - Nederlands Philharmonisch Orkest en Gijs Scholten van Aschat Waarover: Het ging over een componist die doof was. Hij componeerde de muziek en stuurde die op naar Louise Gold. Zij bestudeerde die stukken muziek en vond de composities maar niks (omdat hij doof was, nam ze hem ook niet al te serieus) Hij was ten einde raad en hij besloot bekende succesvolle componisten (Haydn, Bach, Beethoven) te overvallen en ze te vermoorden om zo hun werken in te leveren. Nu werd Louise Gold steeds meer onder de indruk van “zijn” werken (die dus van andere componisten waren) en het eindigt ermee dat ze hem wil ontmoeten en dan... vermoord hij haar ook
Combinatie film, muziek, acteren: Dit is wel moeilijk uit te leggen. Ze begonnen met een filmpje en iemand die er een tekst bij las. Je hoorde een hartslag op de achtergrond, het was eerst een zwarte achtergrond en toen zoomde de camera uit en bleek de achtergrond een oor te zijn (de hoofdrolspeler was immers doof). Zo kreeg je gedurende de voorstelling steeds een stukje film met tekst en dan kwam de hoofdrolspeler weer in het echt op het podium en dan speelde hij weer een stukje van het verhaal. Ook wanneer hij op het podium was speelde muziek een hele belangrijke rol. De muziek bouwde de spanning op

Eigen Mening: Ik vond het wel aardig, maar niet zo heel leuk. Af en toe dacht ik, hoe lang duurt dit nog? Ik vond er niet zoveel spanning inzitten, maar ik vond het verhaal wel mooi. Dat iemand die doof is ook serieus genomen moet worden. Ik vond dat de acteur wel goed speelde en het orkest was magistraal, erg groot en machtig mooi dus. Het concertgebouw op zich vond ik echt heel mooi. Het is wel een van de mooiste gebouwen die ik ooit van binnen heb gezien. Aan de wanden van het gebouw hangen namen van bekende componisten (Bach, Beethoven, Dopper, Haydn etc.) en ik vond de akoestiek van het gebouw ook erg mooi, de muziek was bijna overweldigd