Leesautobiografie

De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat lezen niet een van mijn favoriete bezigheden is. Dat is eigenlijk altijd al zo geweest. Dit is volgens mij de schuld van de tv. en de computer. Vroeger werd ik door mijn moeder oma, of tante voorgelezen. Dat waren de bekende verhaaltjes van pinkeltje en vele vergelijkbare boeken die ik me niet meer kan herinneren. Toen ik naar de kleuterschool ging las de juf ook boeken voor. Ik ging naar een christelijke school dus werden er ook bijbelverhalen voorgelezen, die ik dan bij mijn opa en oma na vertelde. Deze verhalen werden natuurlijk vol overtuiging door zo’n leerkracht gebracht dus geloofde ik ze tot op de letter. Om dat de bijbelse verhalen veel indruk maakte, David die met een steen een reus doodde, heb ik ze nog lang onthouden. Toen begon het, ik ging naar groep 3. We leerden rekenen en lezen, we plakte letters in een goede volgorde en spelde ze dan hard op met de hele klas, later moesten we zelf kleine boekjes gaan lezen. En geloof me maar als ik zeg dat ik me verveeld heb, die verhalen konden mij gewoon echt niet boeien, ik speelde liever buiten.
Later vertelde ze dat ik achter liep met lezen en taal, ik moest ook nog thuis gaan lezen! In het begin was dat dus helemaal niets, s’avonds moest ik een stukje lezen en dan m’n moeder een stukje. Niets is zo erg als iets voorlezen en dan bij ieder woord met drie of meer lettergrepen het eerst te moeten spellen en dan hardop herhalen om dat het gewoon te moeilijk was.

Toen ik dan redelijk kon lezen (1e en 2e keer groep 4) ontdekte ik dat lezen ook leuk kan zijn (ik bedoel dat het niet zo vervelend is als het lijkt). Ik ging bijvoorbeeld “de kameleon” lezen, een jeugdboek uit een best wel oude serie. De verhalen van de twee broers Hielke en Sietske speelde zich af rond het water en een boot. Zelf hield ik ook van varen dus de verhalen vond ik wel leuk, was het niet dat het ook makkelijk geschreven was dus goed leesbaar voor mij. Het is maar goed dat er van “de kameleon” geen tv serie was anders had ik de boeken niet gelezen.
Toen kwamen de avonturen van “Wouter het wonderkind” een jongen die een ballon in z’n buik had en als hij diep inademde kon hij zweven, ja dat willen we allemaal wel kunnen. Gelukkig bestond de serie uit zes of zeven boeken, ik heb ze allemaal gelezen. Toen een hele tijd niets.
Op een saaie vakantie in het warme frankrijk werd mij een boek uit de serie van Baantjer van de gelijknamige schrijver en televisie serie in de handen gedrukt. Ik volgde de wekelijkse tv serie die nog steeds erg goed is aandachtig. Het boek was ook geweldig, maar vooral ingewikkeld. Ik had ondertussen al wat vorderingen gemaakt met lezen dus ik kon het ingewikkelde verhaal aardig volgen. Ik heb liggend in een rubberboot op het gras in de stralende franse zon bij een aangename temperatuur van rond de 300C nu aardig wat Baantjer boeken gelezen, “De Cock en de moord bij maanlicht”,”De Cock en de tranen aan de Leie”,”De Cock en de kogels voor de bruid”,”De Cock en de naakte juffer”en “De Cock en de smekende dood” om er een paar te noemen. Om even door te gaan op die vakantie, het lijkt misschien veel al die “De Cock en de nog wat” boeken (althans voor mij lijkt het veel als ik die stapel zie) maar het zijn boeken van 132 met “Wierook en tranen” te vergelijkbare bladzijden. Ik lees dus bijna alleen in de vakantie boeken, en sinds kort op school natuurlijk. Ik heb in de vakantie ook andere boeken gelezen, want mijn vader kreeg een paar jaar geleden een boek van Youp van ’t Hek waarvan ik de titel niet meer kan terug vinden, om dat hij soms gewoon hardop zat te lachen besloot ik het boekje zelf ook maar eens te lezen. Ik vond het dus echt super gaaf, het liefs zou ik een paar regels willen citeren maar ik kon het boekje niet vinden. Ik heb later ook zo’n voorstelling op tv. gezien en het blijft leuk. “Het hoogtepunt van het jaar is de vakantie” Schrijft hij, ze gingen naar frankrijk en bij Parijs moesten ze de afslag Dion hebben. Hij beschrijft dan hoe hij en z’n broer “stoned van de fruitella op de achterbank van die kut kadet” zaten en expres niets zeiden als hun moeder zei:”Nou Herman, het staat niet erg goed aangegeven” als ze het bord Dion al vijftien keer voorbij gereden waren. Het moge duidelijk zijn dat ik vanaf toen altijd heb gekeken als Youp van ’t Hek op tv was. Zo heb ik de laatste zomer vakantie een ander boekje van hem gelezen, “Zaterdag Rap” was de titel. Hier schrijft Youp iedere zaterdag een stukje in de Volkskrant, en al die stukjes hebben ze nu in een boekje gedaan. Het leuke is dat hij hier een paar goede grappen maakt over actuele onderwerpen. Bijvoorbeeld: toen een paar miljonairs in Vecht een flat op hadden gekocht om dat ze geen asielzoekers in hun wijk wilde, heeft Youp een stukje geschreven over zijn grachten gordel waar alleen asielzoekers mochten wonen, zodat hij z’n Volvo, de MG van z’n vrouw, de Golf van z’n dochter en z’n weekend Rover uit 1955 voor de deur kwijt kan om dat asielzoekers toch geen auto hebben. “En bovendien hielden ze de boel schoon en netjes, je hoeft maar te kijken en ze beginnen angstig te vegen, dat is bovendien meestal toch hun zwarte werk” aldus Youp. Oké genoeg over van ‘t Hek
Toen halverwege het tweede leerjaar een nieuwe leraar Nederlands kwam, mochten wij in de klas “Wierook en tranen” van Ward Ruyslink gaan lezen. Ik zal eerlijk zijn en zeggen dat ik het niet echt een super gaaf boek vond. Het verhaal was een beetje saai om dat je met alleen maar leed word geconfronteerd en ik vond de hoofdpersoon ook niet echt boeiend. Ik mis in het verhaal ook wat spanning dus dit vind ik geen aanrader.
In het derde leerjaar hebben we in de klas “Een Ontgoocheling” en “De Aanslag” gelezen, beide boeken waren zeker goede boeken, bij “Een Ontgoocheling” was het verhaal goed doordacht en grappig. Het boek “De Aanslag” had een spannen verhaal met helaas soms wat inzinkingen, zo heb je dus spannende en saaie stukken. We hebben ook de film van “De Aanslag” gezien, daardoor begreep ik het verhaal ook beter.
Wat ik dan wel thuis lees is de “P.U.” of wel “Power Unlimited” dat is een tijdschrift over computerspellen en spelcomputers. De bijzondere schrijfstijl is gewoon grappig, ook word er iedere maand een racestuur weggegeven aan de meest originele brief. Dus lees ik iedere maand zeer grappige originele domme of briljante brieven van leeftijdsgenoten die ook abonnee zijn.

Ik zal afsluiten met mijn top vijf:

1 Youp van ‘t Hek Zaterdag Rap
2 Baantjer De Cock en de naakte juffer
3 Baantjer De Cock en de moord bij maanlicht
4 Baantjer De Cock en de tranen aan de Leie
5 Baantjer De Cock en de smekende dood