Troy (2004)

Op 31.05.2004 ging ik in UGC Antwerpen naar de nieuwe film Troy kijken.

Regisseur: Wolfgang Petersen
Mei 2004, Amerika
Hoofdrolspelers: Brad Pitt, Eric Bana, Orlando Bloom, Sean Bean, Rose Byrne, Diane Kruger, Brian Cox, Brendan Gleeson, Peter O'Toole, Julie Christie, Saffron Burrows, Garrett Hedlund
Genre: drama en oorlog
Duur: 163 minuten

De film is gebaseerd op de Griekse mythe: het paard van Troje. Net zoals in The Lord of the Rings is het de makers van de film goed gelukt om een verhaal te verfilmen. De film lijkt wel een beetje op The Lord of the Rings, alleen is deze veel realistischer.

Al jaren lang heerst er een zware oorlog tussen Griekenland en Troje. De film begint, wanneer de oorlog bijna ten einde loopt, alleen is dat dan nog niet bekend. De Grieken hun doel in de oorlog is om Troje in te nemen. Dit was als sinds mensenheugenis niemand gelukt! Als een van de vele pogingen gaan de koningen van de lidstaten van Griekenland, Menelaos en zijn broer Agamemnon, gaan met duizenden schepen naar Troje toe. Troje bereidt zich voor op een grote slag, en Menelaos denkt dat hij zeker een groot deel van zijn leger nodig heeft om het strand rond Troje in te nemen. Maar Achilles (Brad Pitt), een zeer beroemde krijger, die eerder vecht voor zijn eer dan voor de koning, zeilt met zijn schip voorop, en gaat even op zijn eentje het strand van Troje innemen.

Al de Griekse strijders slaan hun kampen op op het strand, en Troje bereid zich voor op de grote slag. Maar opeens komt Paris (Orlando Bloom), de zoon van de koning van Troje met het volgende idee: Paris en Helena waren smoorverliefd op elkaar. Daarom had Paris Helena gered in Sparta uit de klauwen van Agamemnon (de broer van Menelaos). Paris daagt Agamemnon uit, en de winnaar krijgt Helena. Wanneer Agamemnon echter verliest, zullen de Grieken het land verlaten. Maar Paris is een watje, en wanneer hij bijna afgemaakt is (hij kan niet vechten), vlucht hij naar zijn oudere broer Hector (Eric Bana), die wel goed kan vechten. Aangezien door de lafheid van Paris het duel niet beslist is, begint er een zware veldslag. Doch de Grieken merken dat ze aan het verliezen zijn, en ze vluchten terug naar hun kamp.
In de nacht vallen de Trojanen de Grieken stiekem aan. Ze steken balen stro in brand, en laten die op het kamp van de Grieken rollen. Achilles had zijn mannen verboden ook maar één strijd mee te vechten zonder zijn toestemming, omdat hij ruzie had met zijn koning (ook de grote slag vechtte Achilles niet mee). Maar Achilles leidde zijn mannen toch in deze strijd, en stond na een tijd oog in oog met Hector. Ze beginnen een duel, en Hector vermoordt Achilles! De mannen zijn ontzet, maar merken dat het niet Achilles was die vermoordt was (en hun ook niet had aangezet tot strijd), maar wel zijn jongere neef, Patroclus. Hij wou vechten (voor zijn eerste keer), maar mocht niet, dus stal hij Achilles zijn uitrusting. Hector wou Achilles vermoorden, maar neemt een kind (Patroclus). Hij is er kapot van, en laat de strijd ophouden.
Wanneer Achilles dit nieuws verneemt, is hij razend, en gaat hij de volgende dag nog naar de poorten van Troje, waar hij een strijd uitvecht met Hector. Achilles is onverslaanbaar, en na een zware strijd, lukt het hem om Hector te vermoorden.
De Trojanen geven het niet op; ze verzinnen een list: ze doen net of ze verlaten Troje, maar eigenlijk varen ze gewoon naar een baai, waar ze al hun schepen achterlaten. Ze bouwen ondertussen een houten paard (het paard van Troje), en laten dit achter op het strand. De Trojanen beschouwen het als een gift van de goden, en duwen het paard met veel gejubel de stad binnen.
Maar s’ nachts kruipen er uit dat paard een stuk of 30 mannen, onder wie Achilles. Ze zetten de poort open, en laten het hele leger in Troje binnen. Ze vermoorden iedereen die in Troje rondloopt, en steken alles in brand.
Paris wil echter zijn eer nog bewijzen, en wanneer hij Achilles tegenkomt, schiet hij in zijn Achillespees. Achilles is eigenlijk onsterfelijk, maar wanneer je zijn Achillespees raakt, wordt Achilles sterfelijk. Na nog eens 4 pijlen in de borst van Achilles te schieten, sterft Achilles…

De producers van Troy wisten hoe ze hun film populair moesten maken: dit genre van oude oorlogsfilms (the Lord of the Rings, Pirats of the Carribean, Troy,…) is tegenwoordig erg in trek. Ook namen ze meerdere acteurs die zeer populair zijn (Orlando Bloom, Brad Pitt, Sean Bean,…). Ik zag in de cinema zelfs meerdere ‘bomma’s’ zitten, die dan komen voor het oude, welbekende verhaal.
Ikzelf vond de film fantastisch. Ik vergelijk hem graag met The Lord of The Rings, die ik ook zalig vond. Ik vond de beeldefecten nooit onrealistisch; alles bleef er echt uitzien. Ook vond ik het goed dat men niet te veel met de goden bezig is. In het boek draait het hele verhaal om oorlogvoering van de goden. Ik had verwacht dat men in de film dus allemaal onrealistische goden ging namaken, maar dat was niet het geval.
Als je naar een film kijkt, stem je altijd voor een bepaalde groep. In The Lord of the Rings stem je voor Frodo en zijn aanhangers en in sneewitje sta je ook niet aan de heks haar kant. Bij Troy kon je gewoon niet kiezen. Bij het tweegevecht tussen Achilles en Hektor is het bijvoorbeeld tot de laatste moment spannend. Ook winnen in een klassieke film (bijna) altijd ‘de goeien’. Bij Troy is dat niet, dat maakt de film supergoed.

Ook de omgeving, het decor (vb. de stad, de schepen,…) en de kleding zijn zeer goed nagemaakt. Mijn broer kwam na de film naar het schijn buiten met de reactie: ‘wat zijn auto’s’?
Het is wel spijtig dat de oorlog precies maar een paar dagen duurt. In het echt (of toch het verhaal) duurde de slag om Troje vele jaren. Ze zeggen in het begin wel dat de film de laatste dagen van de oorlog weergeeft, maar dat gevoel krijg je niet. Ook het paard van Troje is precies in 1 nacht gebouwd, ook dit kan niet. Maar een film is een film, en die mag niet te lang duren. Wat ik hier vertel is muggenzifterij.

Troy is een film die je het best op groot scherm ziet. Dat geeft een beter ‘masa-efect’.

Bijna constant kwam er in de film muziek voor. Zeer gepaste muziek; wanneer er een strijd gevoerd ging worden, werd er gebruik gemaakt van spannende muziek, was er iemand gestorven, dan hoorde je weer rustige, droevige muziek. Wanneer je dan weer letterlijk en figuurlijk je adem inhield, klonk er niets uit de boxen. Net zoals in The Lord of the Rings is de muziek ook mooi genoeg om gewoon te beluisteren.