The courageous heart of Irena Sendler

The courageous heart of Irena Sendler

De film the courageous heart of Irena Sendler gaat over een Poolse verpleegster, Irena Sendler, wie duizenden Joodse kinderen heeft gered. De film speelt zich af in de Joodse getto in Warschau, de Poolse hoofdstad. Irena werkte als verpleegster in de Getto om slachtoffers van Tyfus te verzorgen, en smokkelt hierbij vaak eten en geld mee voor de Joden. Echter had ze het gevoel dat ze niet genoeg hielp, daarom begon ze met het smokkelen van weeskinderen uit de Getto, naar een veilige onderduikplaats. Later begon ze ook met het wegsmokkelen van Joodse kinderen bij hun ouders, om zo de kinderen in veiligheid te brengen. Op een geven moment wordt Irena gearresteerd door de nazi’s. De nazi’s martelen Irena in de hoop dat ze de namen geeft van leden van het verzet, maar Irena zwijgt. Ze wordt gered van executie door leden van het verzet en vlucht naar een boerderij buiten de stad.

De film is een speelfilm gebaseerd op een waargebeurd verhaal, het is een verfilming van een autobiografie. Irena Sendler heeft echt bestaan en heeft meer dan 2500 kinderen gered uit de handen van de nazi’s. Op 10 november 2013 heeft ze de Orde van de witte adelaar ontvangen, de hoogste onderscheiding in Polen. In 2007 is ze genomineerd voor de nobelprijs voor de vrede.

De film ging in première in 2009, en is gefilmd in 2008. Hoewel het verhaal zich afspeelt in de Poolse hoofdstad Warschau, is de film gefilmd in Litouwen.

De regisseur van The courageous heart of Irena Sendler is John Kent Harrison. John Kent Harrison is een Amerikaans/ Canadees regisseur die onder andere ook The Lois Wilson story en What the deaf man heard heeft geregisseerd. Hoewel er online niet veel te vinden valt over de achtergrond van John Kent Harrison weten we wel een aantal dingen over hem. Omdat hij Amerikaans is, ziet hij de Amerikanen absoluut als de helden van de oorlog en is hij dus sterk tegen de nazi’s. Hij heeft hier geen objectief of onpartijdig beeld in, hij staat duidelijk aan de kant van de geallieerden. Een voorbeeld hiervan is dat wanneer de Amerikanen zich gaan bemoeien met de oorlog dit door de Joden in de Getto ‘het begin van de bevrijding’ wordt genoemd.

De hoofdrol, Irena, wordt gespeeld door de actrice Anna Paquin. Verder speelt Marcia Gay Harden de rol van Janina en Goran Visnjic speelt de rol van Stefan. De muziek is gecompenseerd door Jan AP Kaczmarek. De muziek brengt veel emotie over, door de muziek voel je echt de spanning, angst en verdriet in de film. Door intensere muziek op emotionele momenten voel je deze momenten extra heftig. De lengte van de film is anderhalf uur.

De angst die komt bij het onderduiken en het helpen van Joodse kinderen komt mooi naar voren in de film. Er wordt duidelijk laten zien dat de Polen die Joodse kinderen in huis nemen doodsbang zijn voor een inval van de nazi’s en continu in angst leven om betrapt te worden. Dit is historisch correct juist gegeven, want het helpen van Joden is inderdaad heel gevaarlijk en als je betrapt wordt hierop word je meteen geëxecuteerd. In de film zijn mensen ook bang dat zij en hun familie worden vermoord als de nazi’s erachter komen dat ze Joden verbergen.

Verder wordt ook het leven in de Getto historisch correct weergegeven. De Getto is een wijk waarin de Joden leven, afgezonderd van de rest van de mensen. De leefomstandigheden in de Getto zijn zeer slecht. Er heerst extreme armoede, honger en ziektes. Een voorbeeld hiervan is de tyfus, die ook heerst in de film. Verder zie je in de Getto daklozen die op straat leven, zelfs kinderen leven op straat in extreme armoede, meestal zonder ouders.

Een ander historisch correcte weergave is de onwetendheid van de Joden ten opzichte van de vernietigingskampen. De joden denken dat ze alleen maar op werkkamp gaan en hebben geen idee dat de vernietigingskampen zoals Auschwitz puur voor moord zijn bedoeld. Een voorbeeld waarin dit wordt weergegeven is wanneer een grote groep Joodse kinderen onderweg is naar de trein naar een kamp. De kinderen zingen blije liedjes en tonen geen angst, ze hebben geen idee wat ze staat te wachten.

Echter bevatte de film ook historisch incorrecte feiten. Een voorbeeld hiervan is aan het einde van de film wanneer Irena opgepakt wordt door de nazi’s. In de film viel het geweld tegen Irena mee, het enige wat ze eraan overhield was verband om haar voeten. In het echt waren haar armen en benen gebroken waardoor ze niks meer kon. Dit is uit de film gelaten en historisch dus niet correct.

Ook wordt er niet duidelijk laten zien hoe moeilijk en gevaarlijk het is om de kinderen uit de Getto te smokkelen. In de film ligt er veel aandacht bij het onderduiken en nadat de kinderen meegesmokkeld zijn, maar het smokkelen zelf wordt amper laten zien. In de film lijkt het net alsof het heel makkelijk is een kind mee te nemen en alsof hier niet op wordt gecontroleerd, terwijl in de realiteit dit super gevaarlijk was en de nazi’s constant controleerde op gesmokkelde kinderen.

Tot slot kloppen de talen die gesproken worden niet. Zowel de Duitsers als de Polen spreken Engels maar met een accent. Het accent moet het laten overkomen dat ze eigenlijk Duits of Pools zijn maar dit is niet accuraat. Ook wanneer er zogenaamd Duits wordt gesproken met de nazi’s valt het op dat dit Duits erg slecht is en dus niet echt.

Concluderend, de film is historisch redelijk betrouwbaar, de film is gebaseerd op een waargebeurd verhaal en veel elementen worden realistisch weergegeven. Er zijn wel een aantal dingen die zijn weggelaten om de film beter te maken.

Ik vind The courageous heart of Irena Sendler een mooie en ontroerende film. Irena Sendler is een echte held uit de oorlog en haar verhaal was erg interessant. De film bevat veel emotionele en verdrietige momenten zoals wanneer ouders hun kinderen moeten achterlaten. De film is ook op veel momenten erg spannend bijvoorbeeld wanneer de nazi’s Irena hebben opgepakt. Wel vond ik de film erg kort en daardoor voelden sommige stukjes erg gehaast.