La vita è bella (1997)

La vita è bella betekent het leven is mooi. De regisseur van deze film is Roberto benigni. De film komt uit 1997. De hoofdpersonen zijn: -Guido. Gespeeld door Roberto Benigni. -Dora. Gespeeld door Nicoletta Braschi. -Giosué. Gespeeld door Giorgio Cantarini. De film wordt is een italiaanse film en wordt gespeeld in italië In het begin van de film hebben Dora en Guido elkaar nog niet ontmoet. Ze ontmoeten elkaar en hij wordt meteen verliefd op haar.Zij is verloofd met iemand anders. Op haar verlovingsfeest gaat guido haar redden, want hij weet dat dora niet verliefd is op die man waarmee ze gaat trouwen. Hij redt haar op een paard dat voor de deur stond. Dat paard is groen gespoten door de duitsers, omdat het een joods paard is. Na een paar jaar krijgen guido en dora een kindje. Ze noemen hem giosué. Als giosue een paar jaar oud is, dan moeten ze naar een concentratiekamp, omdat ze joods zijn. Dora hoeft niet, want ze is niet joods.toch gaat ze wel, want ze wilt met guido mee. Ze worden wel van elkaar gescheiden. Om giosue niet bang te maken verzint guido dat ze aan een heel groot spel meedoen. Met heel strenge regels. Guido weet dat giosue altijd al van tanks heeft gehouden en verzint dat de winnaar een hele grote tank kan winnen. Guido komt erachter dat de kinderen naar een gaskamer moeten. Hij waarschuwt giosue door te zeggen dat hij niet mag douchen als ze de kinderen roepen. Dan moet ie zich verstoppen. Dus giosue is het enige kind dat overblijft en moet zich steeds voor de duitsers blijven verstoppen onder het bed. Guido blijft volhouden dat het een spel is en giosue vind het heel erg spannend. Op een gegeven moment wilt guido naar zijn vrouw. Hij sluipt naar he vrouwengedeelte en ziet haar. Als hij bijna terug is, wordt ie gesnapt door een duitse soldaat. Dat kan natuurlijk niet ongestraft bliven vind de duitser dus hij schiet hem gewoon zo dood om een hoekje. Natuurlijk wordt precies de dag nadat hij vermoord is, het concentratiekamp door de amerikanen bevrijd. Ze komen met tanks het concentratiekamp binnenrijden en giosue denkt dat ze hebben gewonnen en is helemaal gelukkig. Zo heeft hij dus nooit wat van de oorlog hoeven merken. Behalve dat zijn vader dood is. Dat vinden we wel zielig. Giosue mag mee op de tanken en ziet onderweg zijn moeder lopen. Samen leefden ze nog lang en gelukkig.